თავშეკავება თუ ცოდვა?, ერთი არგუმენტი აჟიტირებულ თემას პარამეტრები

[დეკ. ირაკლი]

ხშირ შემთხვევაში ყოველთვის ჩემთან აქვთ ხოლმე კითხვა,როგორც მოძღვართან.ამჯერად თეოლოგიის მცოდნე და არამარტო მცოდნეებთან მაქვს შეკითხვა. როგორ უყურებს ეკლესია აბორტს,კონტრაცეპტივებს და.ა.შ?
თუ ადამიანმა ზომიერება არ ისწავლა რამდენი შვილი უნდა ჰყავდეს? 20 ,30 თუროგორ მოიქცეს მორწმუნე ცოლ-ქმარი? რა გზას დაადგეს სცოდოს თუ თავი შეიკავოს?

[KAIROS]

ურთიერთობა მაინც არ შეიძლება ორსულობის და მეძუძურობის დროს!
ასევე იძულებითი თავშეკავება არ გამოდის!?

მამაო,

ეგ სხვა საკითხია, გაგრძელებას მაგ კონკრეტულ და გამონაკლის შემთხვევებზე ცალკე ვაპირებდი, რადგანაც ახლა ახსენეთ,მაშინ მოკლედ შევეხები და შემდეგ დროებით დაგტოვებთ.

ამ შემთხვევაში თავშეკავებას აქვს სწორი და გამართული არგუმენტი, ესაა ნაყოფის და დედის ჯანმრთელობა (როცა მეორე "თავშეკავება" დედის ( და არა მარტო) ფსიქო-ფიზიოლოგიურ ჯანმრთელობას აყენებს უდიდეს დარტყმას), თქვენს მიერ მოყვანილი თავშეკავება ეს დროებითი მოვლენაა და ორსულობის გარკვეულ თვეებში და მეძუძურობის ბოლო თვეებში სამედიცინო თვალსაზრისით გამონაკლისიც შეიძლება დაიშვას, ხოლო ის რომ 33-35 წლის შემდეგ დაეყუდო ბერად სახლში არის ცოდვა (და არის მკაცრად აკრძალული ეკლესიის კანონიკის მიერ), და ოჯახის ერთიანობის დარღვევა, დიდი სხვაობა ამ დროებით თავშეკავებასა და იმ უდროო თავშეკავებას შორის, სხვაა მამოძრავებელი და სხვაა იდეა, იგივე ითქმის მარხვის დროს თანაგადაწყვეტილებითი თავშეკავების შესახებ ( რაც მხოლოდ არჩევანია და არა აუცილებლობა), აქაც დროებით თავშეკავებაზეა საუბარი და დიდი სულიერი ( და ფიზიკურიც, რადგან დროებითი განშორება სიყვარულს აღვივებს და ხანდახან მართლაც აუცილებელია!) არგუმენტი უდევს თან, მე პირადად ყველაზე ცუდ "გამოსავლად" ამ პრობლემიდან მიმაჩნია რათქმაუნდა 1) აბორტი-შვილის მკვლელობა და 2) თავშეკავება კავშირისაგან-ოჯახის დარღვევა ( და სხვა საშინელი მოსალოდნელი პრობლემები ფსიქო-ფიზილოგიურ, ასევე სპირიტუალურ საკითხებში)...

დაგვლოცეთ;

კაიროსი!