თავშეკავება თუ ცოდვა?, ერთი არგუმენტი აჟიტირებულ თემას პარამეტრები

[დეკ. ირაკლი]

ხშირ შემთხვევაში ყოველთვის ჩემთან აქვთ ხოლმე კითხვა,როგორც მოძღვართან.ამჯერად თეოლოგიის მცოდნე და არამარტო მცოდნეებთან მაქვს შეკითხვა. როგორ უყურებს ეკლესია აბორტს,კონტრაცეპტივებს და.ა.შ?
თუ ადამიანმა ზომიერება არ ისწავლა რამდენი შვილი უნდა ჰყავდეს? 20 ,30 თუროგორ მოიქცეს მორწმუნე ცოლ-ქმარი? რა გზას დაადგეს სცოდოს თუ თავი შეიკავოს?

[KAIROS]

მამაო,

ერთადერთი სახელი რაც თქვენ პოსტში ახსენეთ იყო ჩემი, ასევე აქ სულ რამოდენიმემ დავწერეთ, ასეთუისე ვრცლად ( სადღაც ალბათ ჩემი აზრი არ დაემთხვა თქვენსას, ეგ ხომ არცაა აუცილებელი ) ამიტომაც მივეცი თავს უფლება და გიპასუხეთ, რომ ვინმეს გამოცდილება ცოლის და შვილების ყოლის თვალსაზრისით, ამ საკითხში არაა მნიშვნელოვანი, რადგან ჩვენ ზოგადად განვიხილავდით პრობლემას, თეოლოგიურად განხილვას თეოლოგიური განათლება სჭირდება და არა ცოლის ყოლა, აქ საკითხი არ დასმულა და არ განხილულა, იმ კუთხით თუ ჩვენ როგორ მოვიქცევით , არამედ ზოგადად არსებულ პრობლემაზე ვსაუბრობდით... ეს კი სხვა საკითხია, ისევე როგორც შეგვიძლია განვიხილოთ სექტანტების პრობლემა, ისე რომ მართლმადიდებლები დავრჩეთ.... პიროვნულ შემთხვევამდე ნამდვილად არაა საჭირო დაკონკრეტება... ცუდსა და უარესს შორის ხანდახან მართლაც უწევს ადამიანს არწევანის გაკეთება და ამის მაგალითები ძალიან ბევრია, პრობლემისათვის თავის არიდება ვფიქრობ არის ყველაზე დიდი პრობლემა... წინააღმდეგობებზე ფიქრი იყო ერთადერთი ჩემი მიზანი ამ თემაში წერისა, ალბათ ვერ გამიგეთ... ყოველშემთხვევაში, თუ ისურვებთ გავაგრძელოთ ფიქრი ამ პრობლემის შესახებ, კარგი იქნება თუ არგუმენტაცია თანამედროვე ღვთისმეტყველთა აზრებითაც იქნება გამყარებული ...

შემინდეთ;

კაიროსი!

[დეკ. ირაკლი]

მამაო,

ერთადერთი სახელი რაც თქვენ პოსტში ახსენეთ იყო ჩემი, ასევე აქ სულ რამოდენიმემ დავწერეთ, ასეთუისე ვრცლად ( სადღაც ალბათ ჩემი აზრი არ დაემთხვა თქვენსას, ეგ ხომ არცაა აუცილებელი ) ამიტომაც მივეცი თავს უფლება და გიპასუხეთ, რომ ვინმეს გამოცდილება ცოლის და შვილების ყოლის თვალსაზრისით, ამ საკითხში არაა მნიშვნელოვანი, რადგან ჩვენ ზოგადად განვიხილავდით პრობლემას, თეოლოგიურად განხილვას თეოლოგიური განათლება სჭირდება და არა ცოლის ყოლა, აქ საკითხი არ დასმულა და არ განხილულა, იმ კუთხით თუ ჩვენ როგორ მოვიქცევით , არამედ ზოგადად არსებულ პრობლემაზე ვსაუბრობდით... ეს კი სხვა საკითხია, ისევე როგორც შეგვიძლია განვიხილოთ სექტანტების პრობლემა, ისე რომ მართლმადიდებლები დავრჩეთ.... პიროვნულ შემთხვევამდე ნამდვილად არაა საჭირო დაკონკრეტება... ცუდსა და უარესს შორის ხანდახან მართლაც უწევს ადამიანს არწევანის გაკეთება და ამის მაგალითები ძალიან ბევრია, პრობლემისათვის თავის არიდება ვფიქრობ არის ყველაზე დიდი პრობლემა... წინააღმდეგობებზე ფიქრი იყო ერთადერთი ჩემი მიზანი ამ თემაში წერისა, ალბათ ვერ გამიგეთ... ყოველშემთხვევაში, თუ ისურვებთ გავაგრძელოთ ფიქრი ამ პრობლემის შესახებ, კარგი იქნება თუ არგუმენტაცია თანამედროვე ღვთისმეტყველთა აზრებითაც იქნება გამყარებული ...

შემინდეთ;

კაიროსი!

ჩვენ ვართ ეკლესია! ჩვენი ერთობა! ზოგიერთი საკითხი ეკლესიაში პრობლემები ჩვენგან გამომდინარებს და კონკრეტული დროის მოთხოვნებიდან.ის ვითარდება დროსთან ერთად.პავლე მოციქულიც გამოცდილებას დიდ მნიშვნელობას ანიჭებს ქრისტიანის ცხოვრებაში.აქედან გამომდინარე რიგ საკითხებში მხოლოდ ღვთისმეტყველება არ არის საკმარისი,პრაქტიკაც და ცხოვრებისეული გამოცდილებაც მნიშვნელოვანია.
უბრალოდ მაინც მიკვირს რა არის მიუღებელი თავშეკავებაში(არა იმიტომ რომ შვილები არ გააჩინონ,არამედ ვნებაში რომ არ გადაიზარდოს ეს ყოველივე.და აქედან გამომდინარე ზომიერება მოიპოვოს ადამიანმა.არა ფანატიკურად).
ჩვენზეა ნათქვამი რომ ბოლო ჟამის ადამიანები სუსტები იქნებიანო!(რწმენაში)
ისე კი არ დავეთანხმები ანტონი სუროჟელს ამ საკითხში! მართლა გაურკვეველია რას გულისხმობს გონივრულ მეთოდებში! უფრო დასავლური მიდგომაა,რაციონალისტური.