![]() |
სტუმარს სალამი ( შესვლა | დარეგისტრირება )
![]() |
დეკ. ირაკლი |
![]()
პოსტი
#1
|
Member ![]() ![]() ჯგუფი: მოძღვარი პოსტები: 608 რეგისტრ.: 10-August 07 მდებარ.: Tbilisi წევრი № 2,589 ![]() |
ხშირ შემთხვევაში ყოველთვის ჩემთან აქვთ ხოლმე კითხვა,როგორც მოძღვართან.ამჯერად თეოლოგიის მცოდნე და არამარტო მცოდნეებთან მაქვს შეკითხვა. როგორ უყურებს ეკლესია აბორტს,კონტრაცეპტივებს და.ა.შ?
თუ ადამიანმა ზომიერება არ ისწავლა რამდენი შვილი უნდა ჰყავდეს? 20 ,30 თუროგორ მოიქცეს მორწმუნე ცოლ-ქმარი? რა გზას დაადგეს სცოდოს თუ თავი შეიკავოს? |
![]() ![]() |
likka |
![]()
პოსტი
#2
|
![]() გენა ![]() ![]() ![]() ჯგუფი: Members პოსტები: 5,044 რეგისტრ.: 5-April 07 მდებარ.: Strawberry fields... წევრი № 1,578 ![]() |
Lenus
გასაგებია თქვენი დამოკიდებულება, და თუ ადამიანი (ქალი) იმას ამბობს ან თუნდაც ჩემ შემთხვევაში ეთანხმება იმას, რაც k@the- იმ თქვა, ეს იმას არ ნიშნავს, რომ ჩვენნაირ ქალებს შვილების გაჩენა არ უნდათ (და აქ ხაზს ვუსვამ, შვილების და არა შვილის!) სრულიადაც არა....მითუმეტეს, დედობის მადლს ვერასდროს გაიგებ ადამიანი სანამ თვითონ დედა არ გახდები, და ამიტომ არადროს ვიტყვი იმას რო კარიერა გაცილებით უფრო მნიშვნელოვანია..... აქ საქმე იმაშია, რომ როდესაც დედა შვილებს, ერთს, სამს (ჩვენც სამნი ვართ დედ-მამიშვილები ![]() მთავარია ისაა რამდენად მზადა ხარ ამ ღვაწლისა და თუნდაც მსხვერპლისათვის, რომ შვილებს - სხვა ადამინებს - შესწირო ცხოვრება....(ეხლა ვიცი ამ ჩემს სიტყვებს პოლემიკა მოჰყვება, შვილები სხვები არ არიან და ეს მსხვერპლი არ არისო და რომ "ნამდვილი" დედები ასე არ ლაპარაკობენ და ა.შ) საქმე ისაა, რომ თუ ასეეთ შემთხვევაში, ქალი საკუთარი ცხოვრების უდიიიიიიიიიიიიიიიიიდეს ნაწილს სხვების გულისთვის ცხოვრობს, ანუ რა გამოდის რო , თუ ავიღებთ რომ საშუალოდ ქართველი ქალი 75 წელს ცხოვრობს და თუ საშუალოდ ქართველ გოგონების უმრავლესობა 19-25 წლის ასაკში თხოვდება და როგორც წესი მალევე დედა ხდება, მაშინ რაღა რჩება ქალიც ცხოვრება??? თუ 75-დან 50 "სხვას" სწირავ?? ან რაღა საჭიროა მაშინ გოგონების განათლებაზე ზრუნვა, თუ ეგ განათლება მერე არსად გამოყენებული არ იქნება სამზარეულოს იქით?! და აქ სამზარეულოს ფიგურალურად ვამბობ, რადგან ბევრი ვიცი ამასაც მცდარ აზრად მომინათლავს, იმიტო რომ ესეც მანდვილი გმირობა და მამულიშვილოური საქმეა თუ დედა თავისი განათლებითა და გონიერებით აღზრდის შვილებს და აი ზუსტად ამიტომ უნდა გავანათლოთო ქალებიო იტყვიან... რაღა გამოდის, რომ თუ ქართველი ქალების უმეტესობა ადრეულ ასაკში გათხოვდა და თავი 12 შვილის აღზრდას მიუძღვნა, დარჩენია მაშინ ეს ქვეყანა კაცებს და ეგააა..... ![]() მე მაპატიეთ, ცოტა ვიხუმრე.. ![]() ჩემს ყველა ზემოთმოყვანილ არგუმენტზე უკვე მზადა მაქვს კონტრარგუმენტი რომლებითაც საკუთარ თავსაც ვეკამათები ხშირად, ეხლავე ყურში ჩამესმის უკვე, ის სიტყვები რასაც სულ ცოტა ხანში მომდევნო პოსტებში ამოვიკითხავ! იმიტომ, რომ ვიცი რასაც იტყვის ბევრი, და ისიც ვიცი რომ ეგ ყველაფერი მართალია, მაგრამ ცუდად ნუ გაგვიგებთ, და შვილთმოძულე და მომავალ ცუდ დედებად და კარიერისტ ქალებად ნუ მოგვნათლავთ, თუ ზოგ-ზოგიერთები ამ ეტაპზე, უბრალოდ არ გრძობს თავს დედობისთვის მზად! -------------------- ეჰ...
|
ქეთუ |
![]()
პოსტი
#3
|
![]() ცრემლისფერი... ![]() ![]() ![]() ჯგუფი: Members პოსტები: 2,898 რეგისტრ.: 16-December 06 მდებარ.: USA წევრი № 698 ![]() |
მთავარია ისაა რამდენად მზადა ხარ ამ ღვაწლისა და თუნდაც მსხვერპლისათვის, რომ შვილებს - სხვა ადამინებს - შესწირო ცხოვრება.... ციტატა საქმე ისაა, რომ თუ ასეეთ შემთხვევაში, ქალი საკუთარი ცხოვრების უდიიიიიიიიიიიიიიიიიდეს ნაწილს სხვების გულისთვის ცხოვრობს, ციტატა მაშინ რაღა რჩება ქალიც ცხოვრება??? თუ 75-დან 50 "სხვას" სწირავ?? ციტატა (ეხლა ვიცი ამ ჩემს სიტყვებს პოლემიკა მოჰყვება, შვილები სხვები არ არიან და ეს მსხვერპლი არ არისო და რომ "ნამდვილი" დედები ასე არ ლაპარაკობენ და ა.შ) ![]() ![]() ![]() პოლემიკა არაფერ შუაშია ლიკა, ოღონდ ნუ მიწყენ და სიმართლეს გეტყვი, სერიოზულად ცუდად გავხდი ამ სიტყვებზე. ასეთი მიდგომა შვილის მიმართ? ![]() ჩემთვის აბსოლიტურად მიუღებელია... თუკი საკუთარ შვილზე შემიძლია ვთქვა რომ ის "სხვაა" მაშინ ჩემიც საერთოდ არაფერი ყოფილა... რაც შეეხება მსხვერპლშეწირვას, ცხოვრების შეწირვას და მსგავს ეპითეტებს, აბსოლიტურად შეუსაბამოდაა გამოყენებული ამ სიტუაციაში... ძალიან პრიმიტიულად მოიმაჩნია ასეთი მიდგომა არამარტო შვილის, ზოგადად ოჯახის მიმართაც... sable ციტატა ამასთან დაკავშიორებით ისეთი თავგადაკრული ლიბერალიც კი დაფიქრდა, როგორიც არის ამერიკელი ფილოსოფოსი ფრენსის ფუკუიამა, ვინც მისი მოსაზრებებიც კი გადასინჯა, იმასთან დაკავშირებით, რომ ისტორია ჯერ კიდევ არ დამთავრებულა და ის მხოლოდ მაშინ დამთავრდება, როდესაც კაცობრიობა იმ სახით შეწყვეტს არსებობას რა სახითაც ის დღეს არსებობსო და იგი მართალიც არის ! ეს მან მის ახალ ნაშრომში: ''ჩვენი პოსტადამიანური მომავალში (ბიოტექნოლოგიური რევოლუციების შედეგები)'' (Our posthuman future) გაატარა. სწორედ ახლახანს დავამთავრე ამ წიგნის კითხვა... საკამოდ საინტერესოა... ![]() -------------------- "ლოცვას უდრის ზოგჯერ ფიქრი... მოხდება ხოლმე... რაც უნდა მდგომარეობაში იყოს ტანი, სული მაინც მუხლმოყრილია..." "Ce n’est rien de mourir... c’est affreux de ne pas vivre!!!" |
![]() ![]() |
მსუბუქი ვერსია | ახლა არის: 17th June 2025 - 02:23 AM |
მართლმადიდებლური არხი: ივერიონი
ფორუმის ელექტრონული ფოსტა: იმეილი