მნიშვნელოვანი კითხვები, პასუხი გასცეს კომპეტენტურმა პირებმა პარამეტრები

[Levani555]

რამდენიმე შეკითხვა მაქვს და პასუხს მხოლოდ კომპეტენტური ადამიანებისგან ველი. ამასტანავე ყოველ პასუხზე გთხოვთ დამისაბუთოთ ბიბლიაში შესაბამისი ადგილი.


რამდენიმე რამ არის ჩემტვის გაუგებარი:

1. როდიდან დაიწყო ქრისტინობაში ჯვრის როგორც ქრისტიანული სიმბოლოს გამოყენება და ვინ შექმნა ეს ტრადიცია?

2. რატომ ვანთებთ სანთლებს. საიდან მოდის ეს ჩვენი წესი და რა კავშირი აქვს ქრისტიანობასთან?

3. რატომ უდნა ვეთაყვანო წმინდანებს? მე ვთვლი რომ მხოლოდ მამა , ძე და სული წმინდა არის ერთადერთი სალოცავი და სათაყვანებელი. მიუხედავად დიდი პატივისცემისა ილია ჭავჭავაძე წმინდანად არ მიმაჩნია და საერთოდ დაბნეული ვარ ზოგადად წმინდანების შესახებ.

4. რა განსხვავებაა სექტას და რელიგიას შორის? რატომ იხსენიებენ ბაბტისტებს, ანგლიკანელებს, იეღოვლებს და სხვა მსგავს მიმდინარეობებს სექტებად როცა ბუზიდმი თურმე რელიგიაა

5. რატომ არისან იმაღლესი სასულიერო პირები ძვირფასეულობით მოჭედილნი და რატომ არ იფარგლებიან უბრალო სამოსით?

6. ღვთიური ცეცხლი რომ გადმოდის იერუსალიმში, მე პირადად არ მჯერა და მგონია რომ უბრლო ტრადიციაა. რატომ არ დაიშვება გადამღები ჯგუფი ადამიანებისა რომ ეს მოვლენა ფაქტად აღიბეჭდოს?

7. რატომ უნდა ვილანძღებოდე როდესაც ამ შეკიტხვებს ვსვავ? და რატომ მიწოდებენ სექტანტს და ეშმაკად ქცეულს როდესაც ვცდილობ გავარკვიო ის რაც მაინტერესებს?

ძალიან გთხოვთ ზემოაღნიშნულ შეკითხვებს თუ უპასუხებთ მომიყვანეთ ადგლები(თავები, სტრიქონები ბბიბლიიდან) სადაც პასუხი დასაბუთებულია.

[მარიამი]

3. რატომ უდნა ვეთაყვანო წმინდანებს? მე ვთვლი რომ მხოლოდ მამა , ძე და სული წმინდა არის ერთადერთი სალოცავი და სათაყვანებელი. მიუხედავად დიდი პატივისცემისა ილია ჭავჭავაძე წმინდანად არ მიმაჩნია და საერთოდ დაბნეული ვარ ზოგადად წმინდანების შესახებ.

http://church.ge/index.php?showtopic=1038

5. რატომ არისან იმაღლესი სასულიერო პირები ძვირფასეულობით მოჭედილნი და რატომ არ იფარგლებიან უბრალო სამოსით?

"თქვენ საგონებელში ხართ ჩავარდნილნი, რატომ აძლევს მართლმადიდებელი ეკლესია ტაძრებში ასეთი ბრწყინვალების და ფუფუნების უფლებას: ძვირფასი ხატები, ვერცხლის კანდელები, ოქროს ფარჩის სამოსელი და სხვა ძვირადღირებული საგნები; იმისთვის, რომ ამგვარი უბადრუკი ბრწყინვალებით სურს, ზეციური ბრწყინვალების შესახებ შეგვახსენოს;
ეს იმისთვისაა, რომ ცოტა ხნით მაინც გადაიტანოს ადამიანთა ყურადღება მათი მიწიერი სიღარიბიდან ზეციურ სამშობლოზე, მარადიული სიხარულის, ნეტარების სამეფოზე და სხვა სამყარო შეახსენოს;
რათა აჩვენოს მათ ის სიუხვე და ბრწყინვალება, რომელიც უხვად მოედინება სულიერი სამყაროდან და რომელიც ქრისტიანის სულიდანაც უხვად უნდა გარდამოედინებოდეს, სხეულში რომ არის მომწიფებული, როგორც ეს ნათელია მომწყვდეული ტაძრის ქვის კედლებში.
მაგრამ ეს ყველაფერი მხოლოდ ზოგადი შეხსენებაა მაშინ, როდესაც თითოეული საეკლესიო ნივთი ფორმასთან, ფერთან, ნახატთან შესაბამისია და მართლმადიდებლური ტრადიციით თავისი განსაკუთრებული დანიშნულება აქვს. ერთად აღებულნი და ცალკე ისინი სიმბოლურად ცხონების გზასთან დაკავშირებულ ქრისტეს სწავლებას, მის აღთქმას, ან ზეციური სასუფევლის რომელიმე საიდუმლოს გამოხატავენ.
თქვენ ისურვებდით, ყოველივე ეს პურად გექციათ და შეგეჭამათ! შევჭამო, და რა მერე? თუკი სხეული სულიერ საზრდოსაც შეჭამს, რაღა დარჩება სულს? განა არ გსმენიათ, რომ უღმერთოებმა რუსეთში ყველაფერი პურად აქციეს და მაინც შიმშილობენ, ისე შიმშილობენ, როგორც არ უშიმშილიათ ასკალდისა და დირის დროიდან მოყოლებული? არა მხოლოდ პურით ცოცხლობს ადამიანი, არამედ - სულიერი სარჩოთიც. წმიდა ტაძრებში კი ყოველ საგანს ადამიანთა სულებისათვის სულიერი საკვების დანიშნულება აქვს.
შეისწავლეთ ქრისტიანული მოძღვრება: იგი ჩვენთვისაა, მიწიერ მოგზაურთათვის, მნიშვნელოვანი ყველა სხვა მოძღვრებასა და მეცნიერებაზე, და თქვენ ამას მიხვდებით, ხოლო როდესაც მიხვდებით, შეიცვლით აზროვნების წესს."
წმინდა მღვდელმთავარი ნიკოლოზ სერბი (ველიმიროვიჩი)

დავამატებდი, რომ ძვირფასი სამოსით მხოლოდ ღვთისმსახურების დროს იმოსებიან სასულიერო პირები, სხვა დროს კი ჩვეულებრივი შავი სამოსი აცვიათ.

4. რა განსხვავებაა სექტას და რელიგიას შორის? რატომ იხსენიებენ ბაბტისტებს, ანგლიკანელებს, იეღოვლებს და სხვა მსგავს მიმდინარეობებს სექტებად როცა ბუზიდმი თურმე რელიგიაა

„სექტა“ ლათინური სიტყვაა (სეცტა), მას აქვს ორი შესაძლო წარმომავლობა, სიტყვა sectare - მოკვეთა, გაყოფა; და სიტყვა sequi - ვინმესადმი მიმდევრობა, დამორჩილება, მსახურება. სიტყვა „სექტა“ ქართულ თარგმანში ნიშნავს: 1) ცხოვრების წესს, 2) მეთოდს (ფილოსოფიურ მეთოდს), 3) მოძღვრებას, მიმდინარეობას, სკოლას, დაჯგუფებას, 4) მწვალებლობას (ძირითადი სარწმუნოებრივი მიმდინარეობისაგან გამოყოფას, განშორებასა და გამოცალკევებას).

სიტყვა „სექტა“ არის ლათინური სინონიმი ბერძნული სიტყვისა „ერესი“ - 1) დაპყრობა, მიტაცება, 2) არჩევა 3) ცხოვრების ან აზროვნების არჩეული წესი, 4) მოძღვრება, მიმდინარეობა, სკოლა, 5) მწვალებლობა. შესაბამისად, სიტყვა „სექტა“ გამოიყენებოდა ლათინურენოვან დასავლეთ რომში, ხოლო ბერძნულენოვან აღმოსავლეთ რომში იგივე მნიშვნელობას ღნიშნავდა „ერესი“.

წმიდა წერილში სიტყვა „სექტა“ გვხვდება მხოლოდ ლათინურ ბიბლიაში - ვულგატაში, კერძოდ, აქ რამდენჯერმე სიტყვა „ერესი“ არის ნათარგმნი, როგორც „სექტა“, მაგ: საქ. 24,5 sectae Nazarenorum, 2 პეტრ. 2,1: introducent sectas perditionals და რამდენჯერმე - სიტყვა „მოძღვრება“, მაგ: საქ: 24,14 secundum sectam quam dicunt heresim; საქ 26,5: secuundum certissimam sectam nostrae religions, საქ 28,22: sentis nam de secta hac notum est nobis.

სიტყვა „სექტამ“, როგორც ტერმნიმა, თავისი შინაარსი მნიშვნელობის მიხედვით გარკვეული ისტორიული განვითარება განვლო, კერძოდ:

ა) ანტიკური (ლათინურენოვანი) მწერლები „სექტას“ უწოდებდნენ იმ ფილოსოფიურ სკოლას (და მის მოძღვრებას), რომელსაც ეპყრა არატრადიციული, იმ დროს საყოველთაოდ მიღებული მოძღვრების საწინააღმდეგო სწავლება (ამ მნიშვლნელობით უწოდებს ციცერონი ანტონიონის მიმდევრებს სექტანტებს; ხოლო ძველი რომაელი ისტორიკოსი ტაციტუსი საუბრობს სტოიკოსთა და ცინიკოსთა სექტაზე, აქვს რა მხედველობაში მისი თანამედროვე ფილოსოფიური სკოლები და მათი მოძღვრება);

ბ) პირველი საუკუნეებიდან ტერმინი „სექტა“, ისევე როგორც „ერესი“, უკვე გამოიყენება ქვეყნის, რეგიონის ისტორიულად ძირითადი რელიგიური მიმდინარებობისგან სარწმუნოებრივი სწავლების მიხედვით გამოყოფილი, ახლად დაარსებული რელიგიური საზოგადოებისა და მისი სარწმუნოებრივი აღმსარებლობის აღსანიშნავად. ასე მაგალითად, პლინიუს უმცროსი საუბრობს „ქრისტიანთა სექტაზე“, რომელიც, მისი თქმით, წარმოიშვა იუდეველთა შორის;

გ) როგორც უკვე ითქვა, თავდაპირველად ტერმინი „სექტა“ ისევე როგორც „ერესი“, აღნიშნავდა როგორც (ფილოსოფიურ-რელიგიურ) ცრუ მოძღვრებას, ასევე ცრუ მოძღვრების მიმდევარ საკრებულოს. მაგრამ რეფორმაციის შემდეგ (XVIIს.) თანდათანობით უფრო ვიწროვდება ტერმინ „სექტის“ მნიშვნელობა, კერძოდ ტერმინ „სექტას“ აღარ უწოდებენ ცრუ სარწმუნოებრივ სწავლება-მოძღვრებას, არამედ მხოლოდ ცრუ სარწმუნოებრივი სწავლა-მოძღვრების მიმდევარ დაჯგუფებას და ტერმინ „ერესისაგან“ განსასხვავებლად ეკლესიაში მკვიდრდება ტერმინ „სექტის“ შემდეგი საღვთისმეტყველო განსაზღვრება: „სექტა“ არის რელიგიური თვალსაზრისით ერთმანეთთან ერთობაში მყოფი ადამიანების ორგანიზებული საზოგადოება, რომელიც არ არის სარწმუნოებრივ ერთობაში მართლმადიდებელ ეკლესიასთან, თავის სარწმუნოებრივ სწავლა-მოძღვრების გადმოცემისას ეფუძნება ან იყენებს ბიბლიის არასაეკლესიო განმარტებებს და [ამახინჯებს არათუ ცაკლეულ დოგმატებს (როგორც ერესი), არამედ] ძირეულად უარყოფს მთლიანად საეკლესიო გადმოცემას.

ტერმინი „სექტა“ იძენს ნაწილობრივ განსხვავებულ მნიშვნელობას, როდესაც იგი გამოიყენება რომელიმე არაქრისტიანული რელიგიებისაგან (იუდაიზმი, ისლამი, ინდიზმი, ბუდიზმი) ჩამოყალიბებულ-გამოყოფილი სექტების მიმართ, ამ შემთხვევაში ამ სექტის სახელწოდებას უნდა დავუმატოთ მისი რელიგიური წარმომავლობის მიმანიშნებელი სიტყვა (მაგ.: კრიშნაიტთა ინდუისტური სექტა, ვაჰაბიტთა მუსლიმური სექტა, ბუდისტური სექტა აუმ სინრიკე...);

დ) XX ს-ის დასაწყისში დასავლეთ ევროპის ზოგიერთ ქვეყნებში (მაგ.: საფრანგეთი, იტალია) მკვიდრდება სიტყვა „სექტის“ კანონმდებლობითი განსაზღვრება.

ტერმინ „სექტის განსაზღვრების შესახებ საუბრისას უნდა აღინიშნოს ისიც, რომ სიტყვა „სექტა“ თავის თავში არ შეიცავს ლანძღვას, დაცინვას ან სხვა რაიმე შეურაცხმყოფელ შინაარსს, ამასთან ერთად, ეკლესიისთვის იგი არის საღვთისმეტყველო შინაარსის მქონე სიტყვა.

მაგრამ რა შეიძლება ითქვას იმის შესახებ, თუ რა გრძნობას ბადებს ეს სიტყვა (შინაარსიდან გამომდინარე) მისი მნიშვნელობის მცოდნე ადამიანში (სექტანტია თუ არასექტანტი იგი), რას შეიგრძნობს იგი ამ სიტყვის გაგონებისას: უპირობოა, რომ იგი მხილებასა და მკაცრ გაფრთხილებას გრძნობს. ისტორიულად ცნობილია, რომ ადამიანებს სჩვევიათ შეცდომების დაშვება და თავის მოტყუება; სამწუხაროდ, მსგავსი რამ არცთუ იშვიათად ხდება ღმერთთან მიმართებაშიც, ამიტომ ეკლესია ამ სიტყვით (სექტა) ამხელს და მიანიშნებს ღმერთთან მიმართებაში ადამიანთ გარკვეული ჯგუფის მიერ დაშვებულ ერთ-ერთ უდიდეს, მეტად სახიფათო და დამღუპველ შეცდომაზე. ეს გაფრთხილება მკაცრია, ამიტომ ეპყრობა ეკლესია ძალზედ სერიოზულად ღმერთის რწმენისა და ადამიანთა ცხონების საკითხს.

7. რატომ უნდა ვილანძღებოდე როდესაც ამ შეკიტხვებს ვსვავ? და რატომ მიწოდებენ სექტანტს და ეშმაკად ქცეულს როდესაც ვცდილობ გავარკვიო ის რაც მაინტერესებს?

არ უნდა ილანძღებოდე ნამდვილად ამ კითხვებზე ლანძღვის გარეშე შეიძლება პასუხების გაცემა.

დანარჩენ კითხვებზე - მერე. იმედი მაქვს აქ რამდენიმე ადამიანის, ჩემზე უკეთესად უპასუხებენ. თუ არადა, მერე მე ვეცდები