![]() |
სტუმარს სალამი ( შესვლა | დარეგისტრირება )
![]() |
ეკუმენისტი |
![]()
პოსტი
#1
|
![]() Member ![]() ![]() ჯგუფი: Members პოსტები: 285 რეგისტრ.: 1-May 07 წევრი № 1,803 ![]() |
ვისაუბროთ ამ თემაზე....
ახალგაზრდების უმეტესობა უჩივის საკუთარი მშობლების არაეკლესიურობას, ბევრი მშობელი ვიცი ვინც შვილებს "შიშის" გამო ეკლესიაში არ უშვებს, ზოგს ჰგონია რომ შვილი ეკლესიაში სიარულით გაფანატდება, ცხოვრებას ჩამორჩება, მონასტერში წავა...ასეთ მშობლებზე ამბობენ რომ კომუნისტურმა რეჟიმმა ჩამოუყალიბათ ასეთი აზროვნებაო, ნაწილობრივ მართალია, მაგრამ ჩემის აზრით ზოგიერთი შვილის ბრალიც არის, ბევრი ახალგაზრდა მართლაც ვარდება რელიგიურ მარაზმში-ხიბლში, აღარ არის სახლში ხალისიანი, აღარ იცინის, არც ლაპარაკობს (მდუმარებაშია ![]() ჩემის აზრით შვილებმა მშობლებს უნდა დაანახონ ჭეშმარიტი მართლმადიდებლობა ქცევით, მორჩილებით, შინაგანი რწმენით, და არა გარეგნული გადამეტებული ლოცვებით, მაგ: "დაუწიეთ ტელევიზორს უნდა ვილოცო", "მე ვმარხულობ და ხორცი არ შეწვათ", მშობლებთან გადამეტებული საუბარი საკუთარ მოძღვარზე, რომ მოძღვარს უფრო უყვარს ის ვიდრე დედას ან მამას...ზოგიერთი აიძულებს, და აძალებს კიდეც მშობლებს "მოქცევის" მიზნით რომ იარონ ეკლესიაში.... თქვენ რას ფიქრობთ? |
![]() ![]() |
ქეთუ |
![]()
პოსტი
#2
|
![]() ცრემლისფერი... ![]() ![]() ![]() ჯგუფი: Members პოსტები: 2,898 რეგისტრ.: 16-December 06 მდებარ.: USA წევრი № 698 ![]() |
არანაერი პრობლემა არ შემქმნია, ჩემი ოჯახის წევრები მეტნაკლებად ყველა ცდილობს ეკლესიურად იცხოვროს. : ) ბავშვობიდანვე მამას დავყავდი ტაძარში ხშირად,: ) ბებიასაც...
მახსოვს ბებიაჩემი "აღდგომის წინა კვირას" ყოველთვის მარხულობდა, წყალს და პურს ჭამდა მხოლოდ, მაშინ ძალიან მიკვირდა : )... მერე ერთხელ ძალიან გამიჭირდა, ძალიან რთული პერიოდი იყო ჩვენ ცხოვრებაში, მართლაც უფლის ნებით სასწაული მოხდა და ყველაფერი კარგად დამთავრდა, ამ შემთხვევამ უფრო დამაახლოვა ეკლესიასთან, მახსოვს უბედნიერესი ვიყავი, საათების განმავლობაში ვიდექი მუხლებზე და ვლოცულობდი,მადლობას ვუხდიდი უფალს... მას შემდეგ როგორც კი რაღაც პერიოდით დავშორდები ეკლესიას ძალიან მიჭირს, აქ მაგალითად, ხშირად ვერ ვახერხებ წირვაზე დასწრებას და აშკარად ვატყობ რომ ჩემს თავს არ ვგავარ, აფორიაქებული და სიმშვიდე ვერ მიპოვია... : ( რაც შეეხება მშობლებთან პრობლემებს, ამის გამო ნამდვილად არ შემქმნია, პირიქით. თუმცა არის მომენტები, მარხვის პერიოდში მებუზღუნებიან, ნუ ისედაც სულ ჭამაზე აქვთ პრობლემა ჩემთან სახლში, დასუსტდები, ავად გახდები და ბლა ბლა ბლა ![]() დედაჩემს არასოდეს ბეზრდება ამაზე საუბარი და ნუ მარხვის პერიოდში უფრო ბევრს მებუზღუნება. -------------------- "ლოცვას უდრის ზოგჯერ ფიქრი... მოხდება ხოლმე... რაც უნდა მდგომარეობაში იყოს ტანი, სული მაინც მუხლმოყრილია..." "Ce n’est rien de mourir... c’est affreux de ne pas vivre!!!" |
![]() ![]() |
მსუბუქი ვერსია | ახლა არის: 16th June 2025 - 12:14 AM |
მართლმადიდებლური არხი: ივერიონი
ფორუმის ელექტრონული ფოსტა: იმეილი