![]() |
სტუმარს სალამი ( შესვლა | დარეგისტრირება )
![]() |
მნათე |
![]()
პოსტი
#1
|
![]() Advanced Member ![]() ![]() ![]() ჯგუფი: Members პოსტები: 17,662 რეგისტრ.: 23-July 06 მდებარ.: Tbilisi წევრი № 4 ![]() |
ცდუნებას ვერ გავუძელი
![]() მუდამ წინ მიმავალი ცივილიზაცია, საკუთარ წარსულს შლის და მარხავს, ამიტომ "დასაბამ ქმნა ღმერთმა ცა და მიწა" ერთთ მხოლოდ გარკვეული ეტაპი გონიათ ცივილიზაციისა. "ნუთუ შეიძლება დღევანდელი პროგრესის პირობებში ,რელიგიასთან თანაარსებობა?" იკითხავს ერთი, "მე კი თქვენი მეცნიერება ნაბოდვარი მგონია" მიუგებს მეორე. ნუთუ ასეა? ნუთუ მართლაც არსებობს ის უფსკრული, რომელიც ამ ორ ცნებას მიჯნავს? მღვდელმთვარი ლუკა (ვოინო-იასენცკი)ცნობილი ექიმი და "ჩიქოვანი ქირურგიის ნარკვევების" ავტორი ამ "უფსკრულს" ასე ახასიათებს: "საიდან იღებს სათავეს, საიდან მომდინარეობს ... განსწავლულ ადამიანებს შორის გავრცელებული, მოარული შეხედულება, რომ მეცნიერება რელიგიას ეწინააღმდეგება? ამის მიზეზს წარმოადგენს ზედაპირული ცოდნა როგორც მეცნიერების, ისე რელიგიის სფეროში და ამითვე დასტურდება ის აზრი, რომ „ცოდნას მივყავართ ღმერთთან, სანახევრო ცოდნა კი გვაშორებს ღმრთისაგან“. ნახევარცოდნა ჩვენი დროების ავადმყოფობაა. სწორედ ის ქმნის ღმრთისუარმყოფლობისათვის ნოყიერ ნიადაგს. პირველ რიგში, უაღრესად ზედაპირულად ვიცით ფილოსოფია, განსაკუთრებით ფილოსოფიის ის სფერო, რომელიც სპეციალურად ამ საკითხს, ე.ი. შემეცნების თეორიას, ანუ გნოსეოლოგიას უკავშირდება." მაშ თუ მის მაღალ-ყოვლადუსამღვდელოესობას ვერწმუნებით, ეს უფსკრული სინამდვილეში ცნებათა სანახევრო ცოდნას ეფუძნება. რას ფიქრობთ? არის კი ასე? -------------------- ანალოღია და ჯვარი მომიტანეთ, ვქადაგებ!
რომ გამრეცხავთ, გავიწევ :))))) |
![]() ![]() |
კანონისტი |
![]()
პოსტი
#2
|
![]() დავით ![]() ![]() ![]() ჯგუფი: Members პოსტები: 16,930 რეგისტრ.: 17-October 06 მდებარ.: თბილისი, საქართველო წევრი № 284 ![]() |
რუსეთის მართლმადიდებელი ეკლესიის მიერ მიღებული სოციალური კონცეფციის საფუძვლები თავი XII. ბიოეთიკის პრობლემები 7. თანამედროვე ტრანსპლანტოლოგია (ორგანოებისა და ქსოვილის გადანერგვის თეორია და პრაქტიკა) საშუალებას იძლევა აღმოეჩინოს დახმარება ბევრ ისეთ ავადმყოფს, რომლებიც წინათ განწირული იყვნენ გარდაუვალი სიკვდილის ან მძიმე ინვალიდობისათვის. ამასთან, მედიცინის ამ დარგია განვითარებამ, რომელმაც გაზარდა მოთხოვნილება საჭირო ორგანოებზე, წარმოშვა გარკვეული ზნეობრივი პრობლემები და შეიძლება წარმოქმნას საშიშროებაც კი საზოგადოებისათვის. ამდენად, არაკეთილსინდისიერი პროპაგანდა დონორობაზე და გადანერგვითი საქმიანობის კომერციალიზაცია ქმნის წინაპირობას ადამიანის სხეულის ნაწილებით ვაჭრობისა, ხიფათს უქმნის ადამიანის სიცოცხლესა და ჯანმრთელობას. ეკლესია მიიჩნევს, რომ ადამიანის ორგანოები არ შეიძლება განხილულ იქნენ, როგორც ყიდვა-გაყიდვის ობიექტი. ცოცხალი დონორისგან ორგანოს გადანერგვა შეიძლება დაეფუძნოს მხოლოდ ნებაყოფილობით თავგანწირვას მეორე ადამიანის სიცოცხლის გადასარჩენად. ასეთ შემთხვევაში თანხმობა ექსპლანტაციაზე (ორგანოს ამოჭრაზე) წარმოადგენს სიყვარულისა და თანაგრძნობის გამოვლინებას. თუმცა პოტენციური დონორი სრულად უნდა იქნეს ინფორმირებული ორგანოს ამოკვეთისას მისი ჯანმრთელობისთვის შესაძლო გართულებების თაობაზე. მორალურად მიუღებელია ექსპლანტაცია, რომელიც პირდაპირ ხიფათს უქმნის დონორის ჯანმრთელობას. უფრო მეტადაა გავრცელებული მომაკვდავი ადამიანისაგან ორგანოების ამოკვეთის პრაქტიკა. ასეთ დროს აუცილებლად გამორიცხულ უნდა იქნეს გაუგებრობა სიკვდილის მომენტის განსაზღვრისას. მიუღებელია ადამიანის სიცოცხლის მოსწრაფება სხვისი სიცოცხლის გახანგრძლივების მიზნით, მათ შორის სიცოცხლის გამახანგრძლივებელ პროცედურებზე უარის თქმით. საღვთო გამოცხადების საფუძველზე ეკლესია აღიარებს მიცვალებულთა სხეულებრივ აღდგომას (ეს. 26, 19; რომ. 8, 11; 1 კორ. 15, 42-44, 52-54; ფლპ. 3, 21). ქრისტიანული დამარხვის განწესში ეკლესია გამოხატავს გარდაცვლილი ადამიანის სხეულისადმი პატივისცემას. თუმცა სიკვდილის შემდგომი დონორობა ორგანოებისა და ქსოვილისა შეიძლება იყოს სიყვარულის გამოვლინება, რომელიც სიკვდილის შემდეგაც გრძელდება. ამგვარი საჩუქარი ან ანდერძი არ შეიძლება ჩაითვალოს ადამიანისათვის სავალდებულოდ. ამიტომ დონორის სიცოცხლეში თანხმობა ითვლება ექსპლანტაციის მართლზომიერ და ზნეობრივად მისაღებ პირობად. იმ შემთხვევაში, თუ პოტენციური დონორის ნების გამოხატვა უცნობია ექიმებისათვის, ისინი ვალდებული არიან გამოარკვიონ მომაკვდავი ან მკვდარი ადამიანის ნება, მის ახლობლებზე სავალდებულო მიმართვის გზით. პოტენციური დონორის ეგრეთ წოდებულ თანხმობის პრეზუმფციას მისი სხეულიდან ორგანოებისა და ქსოვილების ამოკვეთის თაობაზე, რომელიც განმტკიცებულია ზოგი ქვეყნის კანონმდებლობით, ეკლესია მიიჩნევს ადამიანის თავისუფლების მიუღებელ დარღვევად. დონორის ორგანოები და ქსოვილები გადაეცემა მათ მიმღებ ადამიანს (რეციპინეტს), რომელიც ჩანერგილ იქნება მის პირად სულიერ და სხეულებრივ ერთობაში. ამიტომ არცერთ გარემოებებში არ შეიძლება ზნეობრივად გამართლებულ იქნეს იმგვარი ტრანსპლანტაცია, რომელმაც შეიძლება ხიფათი შეუქმნას რეციპიენტის იდენტურობას, მის პიროვნებასა და სახეობაზე შეხების გზით. ეს განსაკუთრებით მნიშვნელოვანია გვახსოვდეს ცხოველური წარმოშობის ორგანოებისა და ქსოვილების გადანერგვასთან დაკავშირებული საკითხების გადაწყვეტისას. ეკლესია ყოვლად მიუღებლად მიიჩნევს ეგრეთ წოდებული ფეტალური თერაპიის მეთოდის გამოყენებას, რომლის საფუძველზეც ხდება ჩანასახის, აგრეთვე განვითარების სხვადასხვა ეტაპზე აბორტირებული ადამიანის ორგანოებისა და ქსოვილების ამოკვეთა და გამოყენება, დაავადებების მკურნალობისა და ორგანიზმის "გაახალგაზრდავების" მიზნით. ეკლესიას, რომელიც სასიკვდილო ცოდვად მიიჩნევს აბორტს, არ შეუძლია გამართლება მოუძებნოს მას იმ შემთხვევაშიც, თუ ჩასახული ადამიანის სიცოცხლის მოსპობით სარგებელი შეიძლება მიენიჭოს ვინმეს ჯანმრთელობას. ამგვარი პრაქტიკა (თვით მაშინაც, თუ მისი ეფექტურობა, რომელიც ჰიპოთეტურია ამჟამად, მეცნიერულად დამტკიცებულ იქნა) წარმოადგენს უზნეობას და ატარებს დანაშაულებრივ ხასიათს. -------------------- „ნეტარ არიან, რომელთა დაიცვან სამართალი და ჰყონ სიმართლე ყოველსა ჟამსა.“ (ფს. 105; 4) |
![]() ![]() |
მსუბუქი ვერსია | ახლა არის: 26th August 2025 - 09:25 AM |
მართლმადიდებლური არხი: ივერიონი
ფორუმის ელექტრონული ფოსტა: იმეილი