პოეზიაში ასახული ჩვენი განძი - საქართველო, პატრიოტული ლირიკა |
სტუმარს სალამი ( შესვლა | დარეგისტრირება )
პოეზიაში ასახული ჩვენი განძი - საქართველო, პატრიოტული ლირიკა |
marine |
Dec 12 2007, 05:02 PM
პოსტი
#1
|
მ_ა_კ_ა ჯგუფი: co-Moderators პოსტები: 59,336 რეგისტრ.: 3-November 06 მდებარ.: გულის საკურთხეველი:) წევრი № 381 |
ამ თემაში დავდოთ ცნობილი თუ უცნობი ავტორების და ჩვენი პატრიოტული ლირიკა.
ქართულ პოეზიაში უხვადაა საქართველოს სიყვარული, მისი ისტორია, მისთვის გულის ფეთქვა. საქართველო ქარს მოჰქონდა სახეები შორეული, მწუხრის მთვარე დასტიროდა ცხრა ძმის საფლავს. საქართველო თვით სამოთხის ორეული, წააგავდა გოლგოთაზე ნაგებ საყდარს. სარკინოზნი, ყრუ მურმანი თუ ბედკრული, სისხლში ღებდა ღვთისმშობელის წილხვედრ მიწას, იყო ჟამი ქართველისთვის წამებული, სოღანლუღთან გორგასალი მამულს იცავს. იყო ბრძოლა დიდგორი და ბასიანი ქართლის სულში წინაპრების რწმენა წვიმდა, იყო ზავი მონღოლებთან ასწლიანი, და სტამბოლში ვიღაც თურქი ქართველს ჰყიდდა, წუხდა ერი ქალწულ ნინოს მოქცეული, ვაზის ჯვარი, მირიანის შთაგონება, ხმა ბრძოლების წარსულიდან მოღწეული, ასე იყო ცათა შინა უფლის ნება. მღვდელი პეტრე კვარაცხელია (მამა პეტრე საოცრად ფაქიზი სულიერების ადამიანია უახლოეს მომავალში მისი ლექსების კრებული მექნება და აუცილებლად დავდებ სხვა ლექსებსაც) საქართველოსკენ რა ხანია, ჩემი მთების სურნელი არ მცემია, სხივისიც თუა საქართველო ჩემ წილად ხომ ჩემია! როდის ვნახავ, რომ ვიჯერო გული მთების ცქერითა, მინდორ ველებს რომ ამშვენებს ნოხი ათას ფერითა. ფრინველებიც რომ გალობენ სულ სხვანაირ ხმაზედა, არწივი რომ გადაიფრენს მიუწვდომელ მთაზედა... რა იქნება, არ მიმტყუნოს გულმა მშობელ მიწამდე... მისი ეშხის, როცა შორს ვარ უფრო ძლიერ ვიწამე!... ვანო ინაძე -------------------- "კ უ ს_ ნ ა ბ ი ჯ ე ბ ი თ_ ფ უ ძ ი ა მ ა ს_ მ თ ი ს კ ე ნ".
------------------- "არც შექებით ვხდებით უკეთესნი და არც გაკიცხვით უარესნი." /არქიმანდრიტი რაფაელი (კარელინი)/ -------------------- "ფრაზა, რომელსაც ხშირად იყენებდნენ ძველი გადამწერები: "ჴელი მწერლისა მიწასა შინა ლპების და ნაწერნი ჰგიან". |
marine |
Feb 11 2008, 05:45 PM
პოსტი
#2
|
მ_ა_კ_ა ჯგუფი: co-Moderators პოსტები: 59,336 რეგისტრ.: 3-November 06 მდებარ.: გულის საკურთხეველი:) წევრი № 381 |
ვაგრძელებ თემას - აქტუალური ლექსები კიდევ ფოცხიშვილის ლექსი უნდა დავდო მომწონს და რა ვქნა ძალიან მოსაწონია, თიკო და ჩვენც მოგვწონს აქტუალურ ლექსებში მეც შემოგიერთდი მერანის ნალი უკუნში ელავს არქიმანდრიტი შიო (გაბრიჭიძე) მერანის ნალი უკუნში ელავს, თვალები მიგავს მშიერ მიმინოს, შუაზე გავგლეჯ, შოთა, აკაკი, ანდა ილია ვინმემ მიგინოს... მე არ ვაპირებ ვინმეს სიბრალულს, გზა, არავის ვთხოვ, რომ შემირბილოს, მიყვარს დავითი, თამარი, საბა, ვერ ვიტან ფერშლის იწილ-ბიწილოს... ფიცხლად შეღმუის არაგვი ქარაფს, მტკვარის ზოზინი ახრჩობს კალაპოტს, ვინ როგორ შეძლო, ისე ებრძოლა, დროის ტკივილის ქარს და ქარაშოტს... ტირიან ლომის ბოკვრები ან რატომ უნდა მოგვეცეს ის, რაც გვქონდა და დავკარგეთ?! მოცემაც იმისგან მოხდა, ვინც რომ წართმევას განაგებს. ისიც ხომ ბრძანა უფალმა, ვინც შრომობს, ვინც მადლს ამრავლებს, მეც იმასთან ვარ, მის ბეღელს ჩემი ბეღლიდან ვამატებ! მუდამ პირთამდე სავსეა, მართალი კაცის საწყაო, მუდამ ავასხებს მართალი, მუდამ დღე მისგან იღებენ მაინც სავსეა, მაინც და, ისიც დღეს ლოცვით ითენებს! მართალი ხელგაშვერილი, პურის სათხოვრად დამდგარი, არ მინახავსო, დავითიც თავის ფსალმუნში გვასწავლის... მაშ, ჩვენ რამ გაგვავბედითა? მთელი მსოფლიოს წინაშე, გაგვიშვერია ხელი და რაა, რომ აღარ ვიკადრეთ?! პურზე გავყიდეთ სულები, მოვზიდეთ სექტა სექტაზე, ტელევიზორში - ავხორცი, და რადიოში სექტანტი... სქიზმა, სექტა და წუწუნი, ტირილი, თავში ხელის რტყმა, „რა გვეშველებას“ ძახილი, „ვაიმე, ღმერთმა შეგვრისხა.“ ღმერთს ჯერ არ შევურისხივართ, ჯერ ისევ ღმერთი ჩვენთან არს და ელოდება გონს მოსვლას ჩვენში ცვლილების შეტანას... რომ დაგვიბრუნოს, მოვუვლით? რომ მოგვცეს, შევინარჩუნებთ? მომვლელნი თუკი ვიყავით, მაშინ რატომღა წაგვართვეს?! რომ დაგვიბრუნოს - დავკარგავთ, რომ მოგცეს, - გავანიავებთ, თუ არ შევცვალეთ მიდგომა, ჩარხი არ შევატრიალეთ, არ მივუბრუნდით ჩვენს მამებს და არ ვისწავლეთ იმათგან ლოცვა, შრომა და შენება... და მტკიცე სარწმუნოება. შუბლნატყვიარი, ნაჯაფი, თავს დაგვდგომია ილია, გრიგოლ ხანძთელის ტაძრები, ტაო-კლარჯეთში ტირიან!.. ტირიან ლომის ბოკვრები, ალგეთში მამას ტირიან, ვერ მორევიან სატევარს და მაინც მტერზე მიდიან! - კიდევაც დაიზრდებიან! მხრებჩამოყრილი ქვრივი დუმს, დაიზრდებიან კიდევაც დაიბრუნებენ დაკარგულს! მაგრამ ჩვენ რაღას ვუყურებთ ამდენ მტერს, ერის გინებას? ნარკომანიის მაგნატებს მამულს რომ თვალწინ ჰყიდიან... უნდა გავმკაცრდეთ, მოვუხმოთ ჩვენში სიბრძნეს და სიმაღლეს, სანამდე გვიან არ არის, სანამ არ გაგვატიალეს! შეტევაც უნდა ვისწავლოთ და დაცვაც ჩვენი მადლისა, სანამდე პირში სული გვაქვს, სანამ ღმერთი არ გავიწყრა! და როცა კაცნი ვიქნებით... ღმერთთან მივალთ ად ვენდობით! მოძღვარს სიცოცხლეს მივანდობთ, ღმერთიც მოვხედავს შენდობით... და დაგვიბრუნებს სამცხესაც, ტაო-კლარჯეთსაც, შავშეთსაც... და საქართველოს მიწაზე უცხო ნაგრამთაც აცელავს! 02,1996 წ. -------------------- "კ უ ს_ ნ ა ბ ი ჯ ე ბ ი თ_ ფ უ ძ ი ა მ ა ს_ მ თ ი ს კ ე ნ".
------------------- "არც შექებით ვხდებით უკეთესნი და არც გაკიცხვით უარესნი." /არქიმანდრიტი რაფაელი (კარელინი)/ -------------------- "ფრაზა, რომელსაც ხშირად იყენებდნენ ძველი გადამწერები: "ჴელი მწერლისა მიწასა შინა ლპების და ნაწერნი ჰგიან". |
T I K O |
Feb 11 2008, 06:42 PM
პოსტი
#3
|
Advanced Member ჯგუფი: Members პოსტები: 2,328 რეგისტრ.: 14-January 08 წევრი № 3,632 |
ძალიან მოსაწონია, თიკო და ჩვენც მოგვწონს აქტუალურ ლექსებში მეც შემოგიერთდი ციტატა მერანის ნალი უკუნში ელავს არქიმანდრიტი შიო (გაბრიჭიძე) მერანის ნალი უკუნში ელავს, თვალები მიგავს მშიერ მიმინოს, შუაზე გავგლეჯ, შოთა, აკაკი, ანდა ილია ვინმემ მიგინოს... მე არ ვაპირებ ვინმეს სიბრალულს, გზა, არავის ვთხოვ, რომ შემირბილოს, მიყვარს დავითი, თამარი, საბა, ვერ ვიტან ფერშლის იწილ-ბიწილოს... ფიცხლად შეღმუის არაგვი ქარაფს, მტკვარის ზოზინი ახრჩობს კალაპოტს, ვინ როგორ შეძლო, ისე ებრძოლა, დროის ტკივილის ქარს და ქარაშოტს... ლამაზი ლექსია მიხეილ ჯავახიშვილი უთქმელობა სიტყვას ჟანგავს, თქმულ სიტყვაში კრისტალდება სისხლი, - მწუხრი იცის დიდმა დარდმა, მაგრამ დარდმა შუქის ამოფრქვევაც იცის. იქ, წარსულში ვიღაც გვჩაგრავს, ცხრაკლიტულში სიმწრის ყვავილს ვიცრით, - ხალხმა თითქმის ყველაფერი იცის, მაგრამ ხალხმა თითქოს არაფერი იცის. ბორგვა მისი ბუზღუნს არ ჰგავს, მშვიდად ძერწავს თავის გრემს და ყინწვისს, - იცის თავის გაჩუქება, მაგრამ საქართველომ თავის ფასიც იცის! გულმოკლული ზოგჯერ რწმენას ჰკარგავს, ნაღვერდლებზე ფეხით გადის ციმციმ, - ღვიძლი შვილის გამეტებაც იცის, მაგრამ აღდგომა და გულში ჩაკვრაც იცის! სატკივარზე თვალს დახუჭავს ალბათ, თუნდ ეშმაკსაც შეეკვრება ფიცით, - კუჭატნელთა აღზევებაც იცის, მაგრამ მარაბდელთა ამხედრებაც იცის! გენი მისი არ დაირტყამს მათრახს, და სულ გვარზე იხტუნავებს კვიცი, - იქნებ ჯაყოს სახლში უშვებს, მაგრამ ჯაყოს გარეთ გაძევებაც იცის! არ მოიშლის ფარნავაზურ ანბანს გულთმისანი და ჯიუტად ფიცხი, - იცის თავის მოტყუებაც, მაგრამ სამართალმა სიმართლის გზა იცის! ივერიას გაშლილი აქვს ფრთები, სისხლი დუღს და სული იწვის მზისებრ და ალგეთზე ღვთის მადლით და ნებით მგლის ლეკვები იზრდებიან ისევ!!! მორის ფოცხიშვილი -------------------- An eye for eye only ends up making the whole world blind.
|
marine |
Feb 12 2008, 01:02 PM
პოსტი
#4
|
მ_ა_კ_ა ჯგუფი: co-Moderators პოსტები: 59,336 რეგისტრ.: 3-November 06 მდებარ.: გულის საკურთხეველი:) წევრი № 381 |
მორის ფოცხიშვილი თიკო, შენი წყალობით ორმაგად შემიყვარდა მორის ფოცხიშვილის პოეზია უფალი მოვა, განიკითხავს სოფელს ქართულად (არქიმანდრიტი შიო (გაბრიჭიძე)) ნეკნისგან შექმნა ღმერთმა ევა - ცხოვრება კაცის, კაცის ნეკნიდან დაიბადა დედა ყოველთა, ქართულ ენაზე მეტყველებდა თურმე ადამი, ქართულ ენაზე საუბრობდა თავად უფალთან... ქართულ ენაზე საუბრობდა ცოლთან და შვილთან... ქართულ ენაზე აშენებდნენ გოდოლს ბაბილონს... ქართულ ენაზე საუბრობდა წმიდა გიორგი... ქართულ ენაზე გაუნათლავს ფრანგნი ზაბულონს... ქართულ ენაზე საუბრობდნენ, რადგანაც პირველ, პირველი დედა შვილებს ზრდიდა რადგან ქართულად, თვითონ უფალი, იოანე ზოსიმეს პირით გვამცნობს, რომ მოვა განიკითხავს, სოფელს ქართულად... ქართული ენა უნდა გახდეს მსოფლიო ენა, ქართველის ხელით კვლავ მსოფლიო უნდა განათლდეს, ქართველები ვართ მსოფლიოში უმრავლესობა, მილიარდობით მკვდარი დადის დედამიწაზე... წინასწარ ამბობს სათქმელს ჩვენსას ლავრიოტისი - ბერი ბერძენი, კაცი ბრძენი, გულით აქიმი, რომ წინაპართა ზნეობაზე ამაღლებულნი, ათას წელიწადს იმეფებსო კვლავაც ქართველი! -------------------- "კ უ ს_ ნ ა ბ ი ჯ ე ბ ი თ_ ფ უ ძ ი ა მ ა ს_ მ თ ი ს კ ე ნ".
------------------- "არც შექებით ვხდებით უკეთესნი და არც გაკიცხვით უარესნი." /არქიმანდრიტი რაფაელი (კარელინი)/ -------------------- "ფრაზა, რომელსაც ხშირად იყენებდნენ ძველი გადამწერები: "ჴელი მწერლისა მიწასა შინა ლპების და ნაწერნი ჰგიან". |
T I K O |
Feb 12 2008, 05:29 PM
პოსტი
#5
|
Advanced Member ჯგუფი: Members პოსტები: 2,328 რეგისტრ.: 14-January 08 წევრი № 3,632 |
თიკო, შენი წყალობით ორმაგად შემიყვარდა მორის ფოცხიშვილის პოეზია მიხარია, მარი ძალიან უშუალო და გულწრფელი ლექსები აქვს. ციტატა უფალი მოვა, განიკითხავს სოფელს ქართულად (არქიმანდრიტი შიო (გაბრიჭიძე)) ქართული ენის სადიდებელია მე სიმღერისას დავდებ: ჩაკრულო სიმღერავ ქართულო, მარტივო და რთულო, უნაზეს სიმებად, სირმებად დართულო, ცამდე აღმართულო სართულზე სართულო, წიაღით მომსკდარო, სილაღით გართულო. მრავალგზის ჩაგრულო, სულო ვერჩაკლულო _ «ჩაკრულო»! ვახუშტი კოტეტიშვილი -------------------- An eye for eye only ends up making the whole world blind.
|
მსუბუქი ვერსია | ახლა არის: 25th September 2024 - 03:18 AM |
მართლმადიდებლური არხი: ივერიონი
ფორუმის ელექტრონული ფოსტა: იმეილი