სასჯელის კანონიკური გაგება, შეიძლება დავისაჯოთ წინაპართა ცოდვებისთვის? პარამეტრები

[კანონისტი]

ეს საკითხი ხშირად იწვევს მწვავე დისკუსიებს. ამიტომ მიზანშეწონილად ჩავთვალე ამაზე მსჯელობა

ხშირია შემთხვევები, როცა სასჯელის გაგება ხდება არა კანონიკურად, არამედ ძალიან მიწიერი და მატერიალური გაგებით - თითქოს ადამიანს ხელი რომ არ აქვს, ფეხი, ბრმა რომაა და ასე შემდეგ ეს იყოს სასჯელი.

ქრისტიანობა იცნობს ერთადერთ სასჯელს, ესაა წარწყმედა ცოდვების გამო. თუმცა, აბსოლუტური გაგებით, ჯოჯოხეთიც კი არ არის სასჯელი....

ამიტომ, როცა ვსაუბრობთ წინაპართა ცოდვების გამო პასუხისგებაზე, თუკი სასჯელს კანონიკურ ჭრილში განვიხილავთ, ცხადია - არ დავისჯებით, რაც არ უნდა მძიმე ცოდვილი იყოს ჩვენი მშობელი. მაგრამ თუკი ისე, როგორც ხშირად ხდება - მიწიერი გაგებით, მაშინ თავისუფლადაა შესაძლებელი ცოდვილ ადამიანს შვილი ხეიბარი ეყოლოს სწორედ იმიტომ, რომ იგი ცოდვილია. და ამ ხეიბარს ისეთივე წარმატებით აქვს შანსი ცხონდეს, როგორც სრულიად ჯანმრთელს. ამდენად, ეს არ იქნება სასჯელი მასზე, უფრო - მის მშობელზე

ერთი წამით რომ წარმოვიდგინოთ, რომ ფიზიკური ნაკლი მართლაა სასჯელი, გამოდის, რომ უამრავი ადამიანი ტყუილად ისჯება, რაკიღა ასეთები იბადებიან....

[afxazi]

კანონისტი

ჩემი აზრით, მართებული მიდგომაა. ადამიანი რომ ბრმა დაიბადება, ერთი მხრივ სინანულში აგდებს მშობელს (ერთი პლიუსი), მეორე მხრივ შეიძლება ცოდვისგან შემოზღუდოს ეს ბრმა (მეორე პლიუსი

დავით ნება მომეცი არც მე დაგეთანხმო. ეს საკითხი სამართლებრივ ჭრილში ვერანაირად ჩაჯდება, რადგან ცოტა ღრმა და ზნეობრივი ხასიათისაა.

ერთ რამეში უნდა შევთანხმდეთ რომ არავინ არავის ცოდვის გამო არ ისჯება. ყველა პასუხისმგებელია პირადი ცოდვების წინაშე.

რატომ იბადება ხეიბარი ადამიანი? ამაზე კარგადაა საუბარი იოანეს სახარების IX თავში უფრო სწორად ამ ტავის განმარტებაში.

იმაშიც უნდა შევთანხმდეთ რომ არსებობს ცოდვა (მაგ. ნარკომანია და ა.შ) რომელიც გავლენას ახდენს ფიზიკურ სხეულზე და უკარგავს მას ნორმალურად ფუნქციონირების საშუალებას რაც ზალიან ცუდ შედეგებს იძლევა შვილიერების დროს. და ვინაა დამნაშავე ამაში, მშობელი მისი არასწორი ცხოვრების გამო.