სასჯელის კანონიკური გაგება, შეიძლება დავისაჯოთ წინაპართა ცოდვებისთვის? პარამეტრები

[კანონისტი]

ეს საკითხი ხშირად იწვევს მწვავე დისკუსიებს. ამიტომ მიზანშეწონილად ჩავთვალე ამაზე მსჯელობა

ხშირია შემთხვევები, როცა სასჯელის გაგება ხდება არა კანონიკურად, არამედ ძალიან მიწიერი და მატერიალური გაგებით - თითქოს ადამიანს ხელი რომ არ აქვს, ფეხი, ბრმა რომაა და ასე შემდეგ ეს იყოს სასჯელი.

ქრისტიანობა იცნობს ერთადერთ სასჯელს, ესაა წარწყმედა ცოდვების გამო. თუმცა, აბსოლუტური გაგებით, ჯოჯოხეთიც კი არ არის სასჯელი....

ამიტომ, როცა ვსაუბრობთ წინაპართა ცოდვების გამო პასუხისგებაზე, თუკი სასჯელს კანონიკურ ჭრილში განვიხილავთ, ცხადია - არ დავისჯებით, რაც არ უნდა მძიმე ცოდვილი იყოს ჩვენი მშობელი. მაგრამ თუკი ისე, როგორც ხშირად ხდება - მიწიერი გაგებით, მაშინ თავისუფლადაა შესაძლებელი ცოდვილ ადამიანს შვილი ხეიბარი ეყოლოს სწორედ იმიტომ, რომ იგი ცოდვილია. და ამ ხეიბარს ისეთივე წარმატებით აქვს შანსი ცხონდეს, როგორც სრულიად ჯანმრთელს. ამდენად, ეს არ იქნება სასჯელი მასზე, უფრო - მის მშობელზე

ერთი წამით რომ წარმოვიდგინოთ, რომ ფიზიკური ნაკლი მართლაა სასჯელი, გამოდის, რომ უამრავი ადამიანი ტყუილად ისჯება, რაკიღა ასეთები იბადებიან....

[afxazi]

staywhite

გასაგებია შენი ბოლო პოსტი სრულებით, მაგრამ ლეიკომია ან სხვა დაავადებები მშობლის უყურადღებობის შედეგი არანაირად არ ჩნდება.

რაც დაწერე, მართალია, მაგრამ ეგ ერთერთი ვარიანტია ხოლმე, კერძო შემთხვევა.

ხო მართალი ხარ, შეიძლება მშობელი არ იყოს დამნაშავე ბავშვის დაავადებაში, მაგრამ რა ვქნათ თუკი ადამიანმა შესცოდა შემოქმედის წინაშე და დაამდაბლა თავისი ფიზიკური და სულიერი შესაძლებლობები, რა ვქნათ თუკი ადამიანი ანადგურებს ბუნებას და უამრავ საშიშროებას უქადის კაცობრიობას, რა ვქნათ თუკი ადამიანი საკუტარ თავს ებრძვის... უფრო სწორად რა ქნას უფალმა? ერთ დღესაც სულ ყველანი სიკეთით აღსავსეებად გვაქციოს? ეს ხომ არასწორი იქნება