უძველესი კულტურები, მიმოხილვა პარამეტრები

[tamara]

ანატოლიაზე ცალკე თემას გავაკეთებ - ძალიან დიდი და საინტერესო მასალებია
უძველეს ანატოლიაზე,

აქ მინდა გაჩვენოთ უძველესი კულტურები -
შულავერის, მტკვარ-არაქსის,
+ არამარტო საქართვლოსი
ჰარაფას, უბაიდური, ტრიპოლის და სხვ...

დავიწყოთ უბაიდური კულტურით.


უბაიდის კულტურა ითვლება პროტოშუმერულ კულტურად რომელიც თარიღდება 4500-4000 BC ჩვ წ/ა/-ღმდე - ერაყის ტერიტორიაზე - ინტერნეტში ძალიან საინტერესო ფოტოებს წავაწყდი - ხოლო თანმხლებ ტექსტს მოგვიანებით შემოგთავაზებთ -

შუამდინარეთი 6000-4000 წწ ჩვ/წ/აღ-მდე







http://en.wikipedia.org/wiki/Ubaid
The tell (mound) of Ubaid near Ur in southern Iraq has given its name to the prehistoric chalcolithic culture which represents the earliest settlement on the alluvial plain of southern Mesopotamia. The Ubaid culture had a long duration beginning before 5300 BCE and lasting until the beginning of the Uruk period, circa 4000 BCE.
უბაიდურ კულტურაზე საუბრობენ არქეოლოგიური გათხრების მიხედვით, რომელიც ჩატარდა ქალაქ ურის ახლოს,
და სადაც იპოვეს სხვა კულტურებისგან განსხვავებული ტიპის თიხის ჭურჭელი.
ეს არის ნეოლოტიკური ადრეულ იხანსი კულტურა, რომელიც შუმერების მოსვლამდე იყო გავრცელებული მესოპოტამიაში და გრძელდებოდა 5300-დან 4000 წწ ჩვ წ-აღმდე. ბორბლის გამოგონება უბიდურ კულტურას ემთხვევა.

The Ubaid period is divided into three principle phases:
უბაიდური კულტურა დაყოფილია რამდენიმე ფაზად.

Early Ubaid - sometimes called Eridu, (5300 - 4700 BCE) a phase limited to the extreme south of Iraq, on what was then the shores of the Persian Gulf. This phase, showing clear connection to the Samarra culture to the north, saw the establishment of the first permanent settlement south of the 5 inch rainfall isohyet. These people pioneered the growing of grains in the extreme conditions of aridity, thanks to the high water tables of Southern Iraq.
ადრეული Ubaid - მას ზოგჯერ ერიდუს პერიოდს უწოდებენ, (5300 - 4700 ჩვ წ-აღ მდე) მოსახლეობა იყო სპარსეთის ყურეთან ახლოს სანაპიროზე. შეინიშნება კავშირი Samarra - ს კულტურასთან, რომელიც ჩრდილოეთით მდებარეობდა. ამ დროს ადამიანებს მოჰყავდათ მარცვლეული საკმაოდ ცუდ პირობებში.

Middle Ubaid - sometimes called Hadji Muhammad, (4800 - 4500 BCE)after the type site of the same name, saw the development of extensive canal networks from major settlements. Irrigation agriculture, which seem to have developed first at Choga Mami (4700 - 4600 BCE) and rapidly spread elsewhere, from the first required collective effort and centralised coordination of labour.
შუა Ubaid - რომელსაც უწოდებენ ზოგჯერ ხაჯი-მუჰამადი (Хаджи Мухаммадо 4800 - 4500 ) ამ დასახელების ადგილის გამო,
აქ უკვე გვაქვს საირიგაციო სისტემები და უკეთესი მოსავალი. სოფლის მეურნეობა უკვე საკმაოდ განვითარებულია.
Choga Mami (4700 - 4600) - ამ ადგილას განსაკუთრებით და მერე ეს სისტემა ინერგება სხვა ადგილებშიც.
ხდება ნელ ნელა უკვე შრომის გადანაწილება და კოლექტიური შრომის დანერგვა.


Later or "Classic Ubaid" - In the period from 4500 - 4000 BCE) saw a period of intense and rapid urbanisation with the Ubaid culture spread into northern Mesopotamia replacing (after a hiatus) the Halaf culture. Ubaid artefacts spread also all along the Arabian littoral, showing the growth of a trading system that stretched from the Mediterranean coast through the Dilmun civilization based in Bahrain to Oman.
გვიანი ანუ კლასიკური უბაიდური კულტურა - 4500 - 4000 BCE - უკვე გვაქვს ინტენსიური ურბანიზაცია და ქალაქებსი ტიპის დასახლებების გაჩენა სოფლის მეურნეობის განვითარების პარალელურად. და ჩრდილოეთით უკვე ვიტარდება Halaf - კულტურა. იზრდება ვაჭრობა, და მიმოსვლა შუაზღვისპირეთის ქვეყნებთან და დილმუნის ცივილიზაციისაკენ, ასევე ომანისკენ და ბახრეინის მიამრთულებით.

Ubaid culture is characterised by large village settlements, characterised by multiroomed rectangular mud-brick houses and the appearance of the first temples of public architecture in Mesopotamia, with a growth of a two tier settlement hierarchy of centralised large sites of more than 10 hectares surrounded by smaller village sites of less than 1 hectare. Domestic equipment included a distinctive fine quality buff or greenish coloured pottery decorated with geometric designs in brown or black paint; tools such as sickles were often made of hard fired clay in the south. But in the north, stone and sometimes metal were used.
უბაიდის კულტურა გამოირჩევა სოფლის განვითარებული მეურნეობით, ოთკუთხა სახლებით და შენობებით.

ჩნდება პირველი ტაძრები და საკულტო ნაგებობები, რომლებსაც აშენებდნენ აგურებით.
ჩნდება ქალაქებიც. გვავქს არაჩვეულებრივი ორნამენტის მქონე ლამაზი თიხის ჭურჭელი ყავისფერი და შავი ფერის გეომეტრიული ფიგურებით.
გამოიყენებოდა ქვის, თიხის და მოგვიანებით კი (ჩრდილოეთით) მეტალის ნალსი ფორმის იარაღები.

The Ubaid period as a whole, based upon the analysis of grave goods, was one of increasingly polarised social stratification and decreasing egalitarianism. Bogucki calls this a phase of "Trans-egalitarian" competitive household in which some falls behind as a result downward social mobility. Thus Ubaid culture would seem to be one in which Morton Fried and Elman Service have hypothesised the rise of an elite of inherited chieftains, perhaps heads of kin groups (a shiekdom?) linked in some way to the administration of the temple shrines and their granaries, were responsible for mediating intra-group conflict and maintaining social order. It would seem that various collective methods, perhaps through what Thorkild Jacobsen called primitive democracy, in which disputes were previously resolved through a council of one's peers, were no longer sufficient to the needs of the local community.
Период Ubaid в целом, основанный на анализе серьезных товаров, был одной из все более и более поляризованной социальной стратификации и уменьшающегося эгалитаризма. Богаки называет это фазой "Эгалитарного сделкой" конкурентоспособного домашнего хозяйства, в котором некоторые отстают в результате от нисходящей социальной подвижности. Таким образом культура Ubaid, кажется, тот, в котором Мортон Фрид и Обслуживание Elman выдвинули гипотезу повышение элиты унаследованных вождей, возможно главы групп семьи (shiekdom?) связанный в некотором родес администрацией святынь храма и их зернохранилищ, были ответственными за то, что добился конфликта внутригруппы и поддерживать общественный строй. Казалось бы, что различные коллективные методы, возможно через то, что Торкилд Джакобсен назвал примитивной демократией, в которой споры были предварительно решены через совет пэров, больше не были достаточны к потребностям местного сообщества.



The Ubaid culture was clearly intrusive into southern Iraq, though it has clear connection to earlier cultures in the region of middle Iraq. The appearance of the Ubaid folk, has sometimes been linked to the so-called Sumerian problem, related to the origins of Sumerian civilisation. Whatever the ethnic origins of this group, we here see for the first time a clear tripartitie social division between intensive subsistence peasant farmers, with crops and animals coming from the north, tent-dwelling nomadic pastoralists dependent upon their herds, and hunter-fisher folk of the Arabian littoral, living in reed huts.

უბაიდური კულტურა წარმოადგენს მეცნიერთა აზრით დემოკრატიულ-ტომობრივი მართვის პირველ ფორმას, როდესაცტომის საკითხები წყდებოდა უხუცესთა თათბირზე, აქ არსი უკვე ტაძრების ადმინისტრაციული სტრუქტურები, რომელიც ანაწილებდა საკვებს (მარცვლეულს) ტომის წევრებს შორის. უბაიდური კულტურა მოსული ხალხის შთაბეჭდილებას ტოვებს, მეცნიერთა ერთი ნაწილი ამ კუტურას პროტოშუმერულს მიიჩნევს,
ნაწილი კი არა. აქ გვაქვს უკვე ადამიანების სოციალური დაყოფა, საკულტო ნაგებობები, კარგად განვიტარებული სოფლის მეურნეობა, და ურბანიზაციის დასაწყისი. არის მჭიდრო სავაჭრო ურთიერთობები სხვა ხალხებთან. ჰყავთ მოშინაურებული ცხოველები. მისდევენ მესაქონლეობას.




უკაცრავად გადაგითარგმნეთ პრომტის პროგრამით
თუ რაღაც არასწორედ გადავთარგმნე, გავასწოროთ.

http://faculty-web.at.northwestern.edu/ant...kartifacts.html



საინტერესო ჯვარია გამოსახული ერთ-ერთ ქოთანზე










http://www.hp.uab.edu/image_archive/ue/uea.html

[tamara]

კი მალტაზეც დავდებ საინტერესო მასალებს..

აი კიდევ კიკლადებზე

არავინ იცის ანთროპოლოგიურად რა ხალხი იყო - ბერძნებთან ნაკლებად რომ იყოს დაკავშირებული -
ძალზე დიდი ხნის წინ იყო - იმ დროს არც ბერძნები და არც ბერძნების წინა ხალხი არსებობდა იქ.

კიკლადები ეს არის კუნძულთა არქიპელაგი ეგეოსის ზღვის სამხრეთით კუნძულ დელოსის გარშემო - По-гречески "Kyklades" - "лежащие крУгом". - ანუ ითარგმნება, როგორც კუნძულები ირგვლივ. (იგულისხმებოდა აპოლონის ტაძარი კუნძულ დელოსზე და მის გარშემო განლაგებული კუნძულები.
დღეს ეს კუნძულები მხოლოდ კლდეებისგან შედგებიან, მაგრამ ოდესღაც ისინი დაფარული იყო ტყეებით. ამ არქიპელაგის ყველაზე დიდი კუნძულებია - ნაკსოსი, პაროსი, ანდროსი, ტენოსი. - ისინი დასახლებული იყვნენე იონიელებით. მალოსი, თერა (სანტორინი) დასახლებული იყო დორიელებით, ნაკსოსზე იყო მრავლად მარმარილო, მელოსზე ობსიდიანი, კეოსზე განსაკუთრებული წითელი თიხა - красного глинистого железняка.
მაგრამ ეს ყველაფერი იყო 2-1000 წლის წინ ჩვ წ/აღმდე - ხოლო რა ხდებდა კიკლადებზე 2000-3500 წლებში ჩვ/წ/აღმდე - ეს რჩება თანამდეროვე არქეოლოგიის ერთ ერთ საიდუმლოდ. ამ კულტურას ეწოდა კიკლადური კულტურა - ნაპოვნია უცნაური ქანდაკებები - პატარა ფიგურები დამახასიათებელ პოზაში - ეს კულტურა იყო გიგანტური პირამიდების მშენებლობის თანამედროვე და ვინ იყო ეს ხალხი - დღეს ძნელი სათქმელია.
კიკლადურ კულტურას არ ქჰონდა დამწერლობამაგრამ ჰქონდათ საოცრად კარგად განვითარებული კერამიკული ხელოვნება. ნაპოვნია 20 000მდე კიკლადური ნივთი


9" high. Head of statue, ca. 2700-2400

http://www.britishmuseum.org/explore/galle...ic_islands.aspx


Early Bronze Age, around 2800 BC
From the island of Amorgos, the Cyclades, Aegean Sea
Throughout the Early Bronze Age in the Cyclades (approximately the third millennium BC) marble figurines were produced in two basic types: schematic and naturalistic. Schematic types, like this example, are most common in the earliest period of figurine production, though they continued to be made in parallel to the naturalistic examples.
This figure, with its characteristic outline, belongs to the so-called 'violin' type. Many 'violin' figures are completely plain, but in this piece the addition of breasts, arms and the pubic triangle makes the relationship to the human body more obvious. The head is simply an elongated prong, a very common form among the schematic figurines. The legs are not apparent at all. There are many seated or squatting female figures among the Neolithic predecessors to this type, and they frequently have legs that are diminutive or tucked away completely.
J.L. Fitton, Cycladic art, 2nd ed. (London, The British Museum Press, 1999)



პირველად ეს ნივთები - უცნაური კერპები შეამჩნიეს მე-19 საუკუნის დასაწყისში, ხოლო პირველი არქეოლოგიური გათხრები დაიწყო 1880 წელს - ჯეიმს თეოდორ ბენტის ხელმძღვანელობით - რამაც დაადასტურა წინაისტორიულ პერიოდში დიდი კულტურის არსებობა კიკლადებზე.


Middle Bronze Age, about 1800-1550 BC
Probably from the island of Mílos, the Cyclades, Aegean Sea

იპოვეს საოცარი კერამიკული ნივთები, თასები, ქანდაკებები, და ბრინჯაოს სამეურნეო ნივთები







განსაკუთრებით შთამბეჭდავი იყო ე/წ/ კიკლადური ფიგურები რომელთა ზომა მერყეობდა 5 სმ-დან ადამიანის ზომამდე.
ამ კერპებს ჰქონდათ საინტერესო პოზები და გამოსახვის საინტერეო სტილი, რომელიც საოცრად თანამედროვეა და პიკასოს ნამუშევრებს გვაგონებს. ამქანდაკებებზე არის დაზიანების და შეკეთების კვალი, საიდანაც დაასვნეს, რომ მათ რაღაც რიტუალებისათვის იყენებდნენ. არაა გამორიცხული ეს ფიგურები დასაკრძალი რიტუალების ნივთი იყო, რადგან მათ ძველად მარხავდნენ კიდეც. ზოგი მათგანი ქალს გამოსახავდა - შესაძლოა ეს დედა-ღვთაების კულტის გამოხატულებაც კი იყო.



Steatopygous female figure, ca. 4500–4000 B.C.; Final Neolithic
Cycladic
Marble; H. 8 5/16 in. (21.5 cm)
Bequest of Walter C. Baker, 1971 (1972.118.104)




Group of arsenical copper tools
Heavy-duty carpenters' tools
Early Bronze Age, about 2700-2200 BC
From the island of Naxos, the Cyclades, Aegean Sea



http://www.metmuseum.org/toah/ht/02/eus/ht02eus.htm





აი ქრონოლოგია - მერე შევეცდები გადავთარგმნო

Between 8000 and 2000 B.C., southern Europe witnesses a gradual but momentous change in living patterns as wandering groups of hunter-gatherers give way to sedentary agricultural and pastoral communities. This change fosters the need for greater cooperation both within and between communities. The presence at early village sites of imported materials such as obsidian implies the development of seafaring and trade.

ca. 8000 B.C. Cave art is particularly well represented in the southeast coastal region of Spain. These paintings give clear indications of dress and weapons, notably bows and arrows, and of dancing and hunting activities.

• ca. 7250–6000 B.C. Franchthi Cave in the Argolid, Greece, attests to the earliest deliberate burials in Greece.

• ca. 7000 B.C. Evidence of emmer and einkorn wheat, barley, sheep, goats, and pigs suggests that a food-producing economy is adopted in Greece and the Aegean. Pits, postholes, and foundations at Sesklo indicate simple huts. The presence of Melian obsidian implies seafaring.

• ca. 6000–4500 B.C. Archaeological evidence from various sites on the Iberian Peninsula suggests the domestication of plants and animals. The extreme rarity of permanent settlements suggests a relatively mobile population.

• ca. 5700–5300 B.C. The first "Megaron house," a rectangular, freestanding structure with a central hearth, is built at Sesklo in central Greece. The lack of fortifications and the manufacture of elegant painted pottery during this period suggest a peaceful and flourishing agricultural society.

• ca. 5300–3200 B.C. Metallurgical remains from various sites on mainland Greece suggest some relationship between these communities and the rest of southeastern Europe.

• ca. 4500 B.C. The earliest farming takes place on the Iberian Peninsula as established by grains of cultivated barley found in a cave site near Alicante, Spain. Sedentary agriculture fosters cooperation among communities and the formation of villages consisting of animal pens and huts made from branches.

• ca. 4500–3700 B.C. Circular village compounds are built in the area of the Tavoliere plain in northern Apulia. The presence of obsidian from Lipari implies some trade and seafaring. There is a general diffusion of farming communities throughout the Italian peninsula.

• ca. 4500–3250 B.C. The rarity of open-air settlements suggests the continuation of a relatively mobile society. Collective burials in Iberia are found in natural caves (particularly in Catalonia) and in a variety of artificial chambers. In Portugal, the construction of megalithic tombs is well under way. The earliest known on the Iberian Peninsula are built at Poco de Gatiera and Gorgines, both in present-day Portugal, around 4200–4000 B.C.

• ca. 4100–3500 B.C. Single burials in open-air pits occur at Toll in Catalonia. Grave lots show affinities to the Chassey of southern France.

• ca. 3700–3000 B.C. Remains of settlements at Ripoli on the terrace of the Vibrata valley show foundations for substantial grain-storage silos, implying an abundance of food production.

• ca. 3400 B.C. The earliest evidence of fortifications in Greece occur at Dimini. Spacious buildings on the rocky summit suggest a rise of some sort of centralized authority at this time.

• ca. 3250–2250 B.C. The most characteristic physical features of the Chalcolithic period in Spain are megalithic stone burial mounds such as those at Antequera in the south.

• ca. 3250–2250 B.C. Central Portugal and southeast Spain have an abundance of deeply stratified, often fortified, settlements. The long-term occupation of these villages is based on intensive systems of agriculture. There is evidence for distinctions within and between communities in terms of social status and rank.

• ca. 3200–2000 B.C. The exploitation of the olive and the vine together with the traditional cereals, as well as the rapid expansion of metallurgy, play a major role in the earliest urbanization in the Aegean. The existence of many settlements and burial grounds on the Cycladic Islands and Crete suggest flourishing economies.

• ca. 3000–2000 B.C. A marble industry flourishes in the Cyclades, with notable quarries in Naxos and Paros. Cycladic sculptors produce uncompromisingly abstract sculptures that have been found mostly in burial contexts.

• ca. 3000–2000 B.C. Evidence for the so-called "Almerían culture" is found throughout the southeastern part of the Iberian Peninsula. The preference is for open-air villages and simple chambered tombs.

• ca. 3000–1100 B.C. Minoan civilization flourishes on Crete. It reaches its apogee between 1700 and 1100 B.C. with the establishment of centers, known as palaces, that concentrate political and economic power, as well as artistic activity, and may serve as centers for the redistribution of agricultural commodities. The Minoans employ two scripts: a hieroglyphic script whose source of inspiration is probably Egypt, and a linear script, Linear A, perhaps inspired by the cuneiform of the eastern Mediterranean.

• ca. 2800 B.C. Evidence for the Lagozza culture in lake-side settlements set on pilings is found in the Po River valley in northern Italy. There is some evidence of wildfowling, weaving, and spinning. The Gaudo culture settles in Campania and its inhabitants build chamber tombs with multiple successive inhumations; nothing is known of their habitation sites.