"მეფე განსულიერებული ხატია ზეციური მეუფისა", საქართველო და მონარქია პარამეტრები

[marine]

"ღვთის სათნო-მყოფელი ხალხი ღირსია, ჰყავდეს ღვთისგან კურთხეული მეფე. მეფის პატივისმცემელი ხალხი ამ გზით სათნოეყოფა თვითონ ღმერთს, რამეთუ მეფის მიერაა განწესებული."
/წმ. ფილარეტ მოსკოველი/

"ღვთის თვალში არაა იმაზე უკეთესი ხელისუფალი, ვინემ ხელისუფალი მართლმადიდებელი მეფისა."
/ღირსი სერაფიმ საროველი/

"მეფე განსულიერებული ხატია ზეციური მეუფისა."
/ღირსი მაქსიმე ბერძენი/

"ღმერთმა ქრისტიანებს ორი უმაღლესი ნიჭი მიჰმადლა: მღვდლობა და მეფობა, რომელთა მეშვეობითაც მიწიერი საქმეები იმართება ზეციურის მსგავსად."
/ღირსი თეოდორე სტუდიელი/

"მეფის პატივისმცემელი ერი ღმერთს აამებს, რადგან მეფე ღვთივკურთხეულია."

"დედამიწაზევე ნეტარია სახელმწიფო, რომელიც თავის მოქალაქეებს ზეციური სამეფოს მოპოვებაში დაეხმარება."

ჟურნალი "კრიალოსანი" N12, 2007 წ.

[კანონისტი]

marine

მეუფე ანანიას სტატია მე მგონი წინააღმდეგობაში არ მოდის რაიმესთან.

მეუფე ანანიასადმი უდიდესი პატივისცემისდა მიუხედავად, ისტორიულად მთლად გამართული არ მგონია ეგ ყველაფერი, რბილად რომ ვთქვა

საქართველოში იყო აბსოლუტური და თვითმპყრობელი მონარქია, ე.წ. "ავტოკრატია". ერთადერთი მცდელობა მეფის საკანონმდებლო ფუნქციის შეზღუდვისა იყო ყუთლუ-არსლანის და მისი დასის მიერ და კარგად ვიცით როგორც დასრულდა

[marine]

marine

მეუფე ანანიასადმი უდიდესი პატივისცემისდა მიუხედავად,

მეც დიდ პატივს ვცემ მეუფე ანანიას, რადგან საქართველოს და მისი ეკლესიის ისტორიის ღრმა ცოდნით გამოირჩევა.

[კანუდოსელი]

მეც დიდ პატივს ვცემ მეუფე ანანიას, რადგან საქართველოს და მისი ეკლესიის ისტორიის ღრმა ცოდნით გამოირჩევა.

თუმცა უამრავი ლაფსუსის შემცველია მისი წიგნი საქართველოს ეკლესიის ისტორიის შესახებ

[marine]

თუმცა უამრავი ლაფსუსის შემცველია მისი წიგნი საქართველოს ეკლესიის ისტორიის შესახებ

ზაზა, გაქვს უფლება შენი უარყოფითი შეხედულება დააფიქსირო, მაგრამ გთხოვ, გაითვალისწინო, რომ მეუფეზე საუბრობ.

რათქმაუნდა შეცდომებისგან არავინ ვართ დაზღვეულნი და სულაც არაა გასაკვირი მიტროპოლიტ ანანიას ნაშრომებშიც აღმოვაჩინოთ ის, რაც ეჭვს შეიძლება ბადებდეს.

marine

ერთი ჩვენ გვიჭირს პრეზიდენტზე დამორჩილება...... არ მოგვწონს თურმე!
კურთხეულია საპრეზიდენტო მმართველობაც უკეთუ იგი ღვთის სადიდებლად იქნება
აი, თუ არ არის კარგი ხელისუფლება, რა ბედი ეწევა მას!!

ჩვენ კი - მორჩილება გვმართებს.....

ვფიქრობ, წმ. იოანე ოქროპირს ეს სიტყვები ძალიან საგულისხმოა, დავით:



საერო ხელისუფლების შესახებ


რა სარგებლობა უნდა მიიღო მრავალ ადამიანზე ძალაუფლებით, თუკი საკუთარ თავზე ვერ გაგიმარჯვია და შენი ვნებები ვერ დაგითრუნავს?

წმიდა იოანე ოქროპირი


პირველ რიგში, სათნოებასა და სიბრძნის სიყვარულს ვესწრაფოთ, და არა ძლიერებას, პატივსა და მმართველობას, სოლომონ ბრძენის მსგავსად.

ხელისუფლების სათავეში ყოფნა გაიძულებს ბევრი ისეთი რამ გააკეთო, რაც ღმერთისთვის სათნო არაა, ამიტომ უაღრესად ახოვანი სულის მქონე უნდა იყო, რომ მართებულად გამოიყენო ძალაუფლება. ასეთ შემთხვევაში ხელისუფალი იმ ადამიანს ემსგავსება, რომელიც მშვენიერ, ლამაზ ქალწულთან ცხოვრობს, მაგრამ თავი დაივალდებულა არასოდეს შეხედოს მას ტრფიალით.

ხელისუფლება ბევრ ადამიანს, მათ ნების საწინააღმდეგოდაც კი, სხვების მჩაგვრელად აყალიბებს, მრავალს აღუძრავს მრისხანებას, ენიდან აღვირს უხსნის და ისე ფართოდ უღებს ბაგეთა კარებს, რომ ქარი სულს უფრიალებს, და მერე როგორც ფარღალალა ნავს, ბოროტების მთელ სიღრმეში მიაქანებს.

როგორც, ჩვეულებრივ, სიმდიდრე ღუპავს გაუფრთხილებელ ადამიანს, ზუსტად ასევე ხელისუფლებაც. პირველს ადამიანი სახმართმოყვარეობამდე მიჰყავს, მეორე კი უგუნურობამდე.

მაშ, რად გშურს ასეთი ადამიანისა და მას ბედნიერს ეძახი? როგორი უგუნურობაა! ზემოთქმულთან ერთად, ისიც წარმოიდგინე, რამდენ მტერს და ცილისმწამებელს, რამდენ პირმოთნეს ჰყავს იგი ალყაში მოქცეული. მითხარი, ნუთუ ასეთი მდგომარეობა შეიძლება იყოს სანატრელი? და ვინ მიიჩნევს მას ასეთად! ასეთი ადამიანიო, - იტყვი შენ, - ხალხს პატივში ჰყავსო. მერე რა? ხალხი ღმერთი არ არის, რომელსაც მან ანგარიში უნდა ჩააბაროს. ამიტომ, როდესაც შენ ხალხზე ლაპარაკობ, უნდა წარმოიდგინო წყალქვეშა რიფები, თავთხელი კლდეები და კბოდეები, ვინაიდან ხალხის პატივი რაც უფრო სახელგანთქმულს გხდის, მით უფრო მეტ საშიშროებასთან გაკავშირეს, ასევე, საზრუნავთან და განსაცდელთან. ასეთი ადამიანი, რომელსაც ესოდენ სასტიკი ბატონი (ხალხი) ჰყავს, ვერ შეძლებს შეისვენოს ან გაჩერდეს... ასეთი, ათასი დამსახურებაც რომ ჰქონდეს, მაშინაც ძლივს შევა სასუფეველში, რამეთუ არაფერი ისე არ ამცრობს, როგორც ხალხის დიდება, რომლისგანაც ადამიანი ხდება მფრთხალი, მლიქვნელი, პირმოთნე... არაფერი, ჭეშმარიტად არაფერი ისე არ აყალიბებს ადამიანს კანონდამრღვევად და ჭეშმარიტ აზრს მოკლებულად, როგორც ხალხისგან განდიდება და, საპირისპიროდ ამისა, ისე არაფერი ანიჭებს ადამიანს პატივსა და აღმატებულობას, როგორც ამ განდიდების მოძულება. ამიტომაც არის საჭირო, რომ უაღრესად მხნე და ახოვანი სული ჰქონდეს იმას, ვისაც ასეთი ძლიერი ქარბორბალისათვის მოუწევს წინააღმდეგობის გაწევა. დიდებისმოყვარე კეთილდღეობის ჟამს ყველაზე მაღლა აყენებს თავს, ხოლო როდესაც ბოროტება ატყდება თავს, მზად არის მიწაში ჩაძვრეს და ჩაიმალოს.

არ მითხრა, რომ ასეთი ეტლზე წამომჯდარა, წარბები მაღლა აუზიდავს და მცველებით გარშემორტყმული არხეინად დასიერნობსო... არა, მაჩვენე მე განსხვავება მთავრისა არა ამით, არამედ მისი სულიერი განწყობით, ანუ მართავს თუ არა იგი საკუთარ ვნებებს, ამარცხებს თუ არა გულის სხვადასხვა მანკიერებებს, მაგალითად, ითოკავს თუ არა ფულისადმი ლტოლვას, თრგუნავს თუ არა გაუმაძღარ ხორციელ ჟინს, ხომ არ ჭკნება შურისგან, ხომ არ შფოთავს პატივმოყვარეობის ძლიერი ვნებით, ხომ არ აშინებს მას და ხომ არ ძრწის იგი სიღატაკისა და, ამ მხრივ, უსიამოვნო ცვლილებების წინაშე, ხომ არ კლავს მას ამის შიში? ასეთი მაჩვენე ხელისუფალი, - აი, ეს არის ძალაუფლება! მაგრამ თუკი ის მართავს ადამიანებს, თვითონ კი ვნებების მორჩილია, ასეთი პირის შესახებ შესახებ გეტყვი, რომ იგი მონათა შორის ყველაზე მეტი მონაა... ხოლო ვინც ამ ტყვეობიდან გათავისუფლდა, აღარ არის გატაცებული ბოროტი სურვილებით და არ ეშინია, არ ძრწის უგუნურად სიღატაკის, უპატიობისა და ცხოვრებაში მოსალოდნელი სხვა უსიამოვნებათა წინაშე; მას, თუნდაც ჭილობში იყოს ჩაცმული, ციხეში იჯდეს და ბორკილები ჰქონდეს შებმული, მაინც მთავრად და მეფეთა მეფედ მოვიხსენიებ. ასეთი ხელისუფალი ფულით არ იყიდება და არც შურის თვალებით შემაცქერალნი ჰყავს; მას ვერ ეხება ბოროტი ენა, ბოროტი თვალი, მზაკვარი ფანდი; იგი ცხოვრობს სიბრძნის მიუვალ ციხე-სიმაგრეში და ყოველთვის უძლეველი რჩება არა მხოლოდ სხვადასხვა გარემოებათა, არამედ თვით სიკვდილის წინაშეც. ამას მოწმობენ ქრისტეს მოწამენი: მათი სხეული დაიშალა და მტვრად და ფერფლად იქცა, მაგრამ ძალაუფლება მათი დღესაც ცოცხალია და მოქმედებს: განდევნის დემონებს, აღძრავს მთელ ქალაქებს და ერი აქ, ეკლესიაში მოჰყავს. ამ ხელისუფლების ძალა არა მხოლოდ ადამიანის სიცოცხლეში, არამედ მისი სიკვდილის შემდგომაც ასეთივე რჩება; მასთან მიდიან არა იძულებით, არამედ საკუთარი ნებითა და დიდი სიამოვნებით, და სულიერადაც არ იღლებიან მოგზაურობითა და მსახურების ხანგრძლივობით (იგულისხმება მოსალოცად წასვლა და წმინდა ნაწილების თაყვანისცემა).

როდესაც ვინმე ხელისუფლებას გვაძლევს და სხვაზე ძალაუფლებას გვანიჭებს (არჩევით იქნება ეს თუ დანიშვნით), ამით ის უდიდეს პასუხისმგებლობას გვაკისრებს, ვიზრუნოთ მასზე (რწმუნებულზე, დაქვემდებარებულზე), რადგან მარტო ის, რომ სხვა ადამიანის ბედი ჩვენს ხელშია, საკმარისია იმისათვის, რომ წინდახედულება გამოვიჩინოთ და ათასჯერ დავფიქრდეთ, სანამ მას უყურადღებოდა მივატოვებთ. თუკი ის, ვინც ხელისუფლებით შეგვმოსა, შემდგომში რისხვით აღივსება და საყვედურით აღგვავსებს დაჩაგრულების ბედით შეწუხებული (თვით დაჩაგრულებზე მეტადაც კი), და მკაცრ მსაჯულად მოგვევლინება, ამით ის კიდევ უფრო აღგვძრავს მოვალეობის შესასრულებლად. ღმერთმაც იგივე გააკეთა.

ჭეშმარიტად მირონცხებული მეფე არის ის, ვინც ამარცხებს მრისხანებას, შურს, გემოთმოყვარეობას, ყველა გრძნობას საღვთო კანონებს უქვემდებარებს და გონებას გულისმიერი ვნებებისგან დამოუკიდებლად ინარჩუნებს.

ვისურვებდი, ასეთი კაცი მეხილა ერის მთავრად, ასეთ კაცი ყოფილიყო მიწის, ზღვის, ქალაქების, ოლქების, ჯარების მმართველად, რადგან ის, ვინც სულიერი ვნებები გონებას დაუმორჩილა, იოლად შეძლებს ადამიანების მართვას საღვთო სჯულის თანახმად; ასე რომ, იგი მამობას გაუწევდა თავის დაქვემდებარებულებს, მოსახლეობას სიყვარულით მოაქცევდა.

ხოლო ის, ვინც ხილულად უფროსობს ადამიანებზე, მაგრამ თვითონ ემორჩილება მრისხანებას, პატივმოყვარეობას, გართობას, იგი, ჯერ ერთი, შეიძლება სასაცილო იყოს დაქვემდებარებულთა თვალში, რადგან მიუხედავად ამისა, რომ გვირგვინს ატარებს, მორთულია ქვებითა და ოქროთი, თავად არ არის შემკული თავმდაბალი სიბრძნით, და თუმცა მისი სხეული ბრწყინვალე სამოსითაა დაფარული, მისი სული შეუმკობელია - შიშველი და განძარცვულია სათნოებათაგან.

მეორეც, მას არ ეცოდინება როგორ გამოიყენოს მართებულად მიღებული ძალაუფლება, რადგან უმეცარი საკუთარი თავის მართვისა, როგორ შეძლებს სხვები დაუმორჩილოს კანონს?