პოეზიაში ასახული ჩვენი განძი - საქართველო, პატრიოტული ლირიკა |
სტუმარს სალამი ( შესვლა | დარეგისტრირება )
პოეზიაში ასახული ჩვენი განძი - საქართველო, პატრიოტული ლირიკა |
marine |
Dec 12 2007, 05:02 PM
პოსტი
#1
|
მ_ა_კ_ა ჯგუფი: co-Moderators პოსტები: 59,336 რეგისტრ.: 3-November 06 მდებარ.: გულის საკურთხეველი:) წევრი № 381 |
ამ თემაში დავდოთ ცნობილი თუ უცნობი ავტორების და ჩვენი პატრიოტული ლირიკა.
ქართულ პოეზიაში უხვადაა საქართველოს სიყვარული, მისი ისტორია, მისთვის გულის ფეთქვა. საქართველო ქარს მოჰქონდა სახეები შორეული, მწუხრის მთვარე დასტიროდა ცხრა ძმის საფლავს. საქართველო თვით სამოთხის ორეული, წააგავდა გოლგოთაზე ნაგებ საყდარს. სარკინოზნი, ყრუ მურმანი თუ ბედკრული, სისხლში ღებდა ღვთისმშობელის წილხვედრ მიწას, იყო ჟამი ქართველისთვის წამებული, სოღანლუღთან გორგასალი მამულს იცავს. იყო ბრძოლა დიდგორი და ბასიანი ქართლის სულში წინაპრების რწმენა წვიმდა, იყო ზავი მონღოლებთან ასწლიანი, და სტამბოლში ვიღაც თურქი ქართველს ჰყიდდა, წუხდა ერი ქალწულ ნინოს მოქცეული, ვაზის ჯვარი, მირიანის შთაგონება, ხმა ბრძოლების წარსულიდან მოღწეული, ასე იყო ცათა შინა უფლის ნება. მღვდელი პეტრე კვარაცხელია (მამა პეტრე საოცრად ფაქიზი სულიერების ადამიანია უახლოეს მომავალში მისი ლექსების კრებული მექნება და აუცილებლად დავდებ სხვა ლექსებსაც) საქართველოსკენ რა ხანია, ჩემი მთების სურნელი არ მცემია, სხივისიც თუა საქართველო ჩემ წილად ხომ ჩემია! როდის ვნახავ, რომ ვიჯერო გული მთების ცქერითა, მინდორ ველებს რომ ამშვენებს ნოხი ათას ფერითა. ფრინველებიც რომ გალობენ სულ სხვანაირ ხმაზედა, არწივი რომ გადაიფრენს მიუწვდომელ მთაზედა... რა იქნება, არ მიმტყუნოს გულმა მშობელ მიწამდე... მისი ეშხის, როცა შორს ვარ უფრო ძლიერ ვიწამე!... ვანო ინაძე -------------------- "კ უ ს_ ნ ა ბ ი ჯ ე ბ ი თ_ ფ უ ძ ი ა მ ა ს_ მ თ ი ს კ ე ნ".
------------------- "არც შექებით ვხდებით უკეთესნი და არც გაკიცხვით უარესნი." /არქიმანდრიტი რაფაელი (კარელინი)/ -------------------- "ფრაზა, რომელსაც ხშირად იყენებდნენ ძველი გადამწერები: "ჴელი მწერლისა მიწასა შინა ლპების და ნაწერნი ჰგიან". |
T I K O |
Feb 16 2008, 12:29 PM
პოსტი
#2
|
Advanced Member ჯგუფი: Members პოსტები: 2,328 რეგისტრ.: 14-January 08 წევრი № 3,632 |
marine
უნიჭიერესი კაცი იყო გოდერძი ჩოხელი. სამწუხაროა, ვერ დავაფასეთ სათანადოდ ...ძალიან მიყვარს მისი ფილმები. * * * * * * * * * * * აფხაზეთზე ამ კაცს თვალი უჭირავს - ეს კაცია, ალბათ, თურქის თემის... და მე ვყვირი: - ჩემს სისხლს დალევს უწინამც! და მე ვმღერი: - აფხაზეთი ჩემი! როსმე „არგო“ (სხვა ხომალდი გუშინაც!) მოაპობდა ზვირთებს ნიჩბის ცემით... და მე ვყვირი: - მკვდარსა მნახვენ უწინამც! და მე ვმღერი: - აფხაზეთი ჩემი! ზღვაო პონტის! რიფებს მალავ უჩინარს - არაერთის ზედ მიემსხვრა გემი... და მე ვყვირი: - ოხ, უწინამც! უწინამც! და მე ვმღერი: - აფხაზეთი ჩემი! მურმან ლებანიძე -------------------- An eye for eye only ends up making the whole world blind.
|
marine |
Feb 18 2008, 12:20 PM
პოსტი
#3
|
მ_ა_კ_ა ჯგუფი: co-Moderators პოსტები: 59,336 რეგისტრ.: 3-November 06 მდებარ.: გულის საკურთხეველი:) წევრი № 381 |
marine უნიჭიერესი კაცი იყო გოდერძი ჩოხელი. სამწუხაროა, ვერ დავაფასეთ სათანადოდ ...ძალიან მიყვარს მისი ფილმები. * * * * * * * * * * * ზღვაო პონტის! რიფებს მალავ უჩინარს - არაერთის ზედ მიემსხვრა გემი... და მე ვყვირი: - ოხ, უწინამც! უწინამც! და მე ვმღერი: - აფხაზეთი ჩემი! მურმან ლებანიძე ვთვლი, რომ გოდერძი ჩოხელი ჩვენი თაობის ვაჟა იყო. ძალიან დამენანა ლებანიძის ეგ ლექსი ისე მომეწონა, რომ აფხაზეთის თემაში უნდა გადავაკოპირო ეს კი მამაჩემის დაწერილია: 1991 წლის დეკემბერი რუსთაველზე ბევრი სული დადნა, ამ პროსპექტით ამაყობდა ბევრი. ცეცხლი ლოკავს ოპერის წინ ვარდებს, ფანჯრებს ამსხვრევს ავტომატის ჯერი. ორასი წლის ჩუმი ღამის მერე მამა დავითს კვლავ უშენენ ტყვიებს, სისხლის ტბორში ისველებენ ხელებს ქართველები ქართველების მიერ. ფრიდონ გელაშვილი -------------------- "კ უ ს_ ნ ა ბ ი ჯ ე ბ ი თ_ ფ უ ძ ი ა მ ა ს_ მ თ ი ს კ ე ნ".
------------------- "არც შექებით ვხდებით უკეთესნი და არც გაკიცხვით უარესნი." /არქიმანდრიტი რაფაელი (კარელინი)/ -------------------- "ფრაზა, რომელსაც ხშირად იყენებდნენ ძველი გადამწერები: "ჴელი მწერლისა მიწასა შინა ლპების და ნაწერნი ჰგიან". |
T I K O |
Feb 18 2008, 09:33 PM
პოსტი
#4
|
Advanced Member ჯგუფი: Members პოსტები: 2,328 რეგისტრ.: 14-January 08 წევრი № 3,632 |
ლებანიძის ეგ ლექსი ისე მომეწონა, რომ აფხაზეთის თემაში უნდა გადავაკოპირო რა პრობლემაა მშვენიერი აზრია. ციტატა ეს კი მამაჩემის დაწერილია: 1991 წლის დეკემბერი ტკივილიანი ლექსია საქართველოს ამაყი ნება: თავადობის და შურის კერძი. ლაღი თარეში: სილამაზის ეშხით შვებული. ხელმწიფებისთვის ოქროვანი კოლხეთის ვერძი. და სისხლის გმირის: შმაგი რიტმით ზარხოშებული. ტაძარი ოშკის: თეთრი ლოცვით ათოვლებული საშო ზმანების: ხან მყოფელი და ხან კი ბერწი სევდათა ვაზის ცრემლიანი მოჭრილი ლერწი და ცხელი ჯვარი: ნინოს თმებით განათებული. მე მიყვარს შენი გამოხედვა: ძველი, მესხური, მზის სინელეში შოთას სიტყვით რომ მოესხურა. მაგრამ ხედავდე: სააკაძე ლანდივით მოდის: უცხო შორეთის სიყვარულით პირგამეხილი, - და უცდის გმირი: გამთელდება ნეტავ თუ ოდეს შენს უნდო მკერდში მისი ხმალი გადატეხილი. გრიგოლ რობაქიძე -------------------- An eye for eye only ends up making the whole world blind.
|
marine |
Feb 19 2008, 05:15 PM
პოსტი
#5
|
მ_ა_კ_ა ჯგუფი: co-Moderators პოსტები: 59,336 რეგისტრ.: 3-November 06 მდებარ.: გულის საკურთხეველი:) წევრი № 381 |
ტკივილიანი ლექსია საქართველოს სევდათა ვაზის ცრემლიანი მოჭრილი ლერწი და ცხელი ჯვარი: ნინოს თმებით განათებული. მე მიყვარს შენი გამოხედვა: ძველი, მესხური, მზის სინელეში შოთას სიტყვით რომ მოესხურა. გრიგოლ რობაქიძე (რაღა უნდა მიყო, მტერო...) დავით შემოქმედელი რაღა უნდა მიყო, მტერო, მაშინც ვტირი, როცა ვმღერი, აქეთ _ თათრის ყურანი მგლეჯს, იქით _ რუსის ხიშტის წვერი. გულში ბოღმა ჩამისახლდა, ჟამი ესე მექცა ფარსად, მე რომ გოგო შევიყვარე, თათრის ფაშის დგება ხასად. მე რომ ბიჭი ძმად ვიგულე, მტრის ტაბლასთან მოყვრად მჯდარი, აქეთ მკლავს და აქეთ მპარავს, ვაი, ჩვენი ცოდვის ბრალი. და მახელებს გრძნეული ხმა, ტაძრის ყოველ ლოდზე ბზარი, გორს და ზუგდიდს იქით უკვე საქართველო აღარ არი. და სარჩოსთვის ქუჩაში მდგარს, სახეში სცემს ქარი, მტვერი და ნათლობის ჯვრებით ვაჭრობს ჩემი გაძარცული ერი. რაღა უნდა მიყო, მტერო, მაშინც ვტირი, როცა ვმღერი, აქეთ _ თათრის ყურანი მგლეჯს, იქით _ რუსის ხიშტის წვერი. -------------------- "კ უ ს_ ნ ა ბ ი ჯ ე ბ ი თ_ ფ უ ძ ი ა მ ა ს_ მ თ ი ს კ ე ნ".
------------------- "არც შექებით ვხდებით უკეთესნი და არც გაკიცხვით უარესნი." /არქიმანდრიტი რაფაელი (კარელინი)/ -------------------- "ფრაზა, რომელსაც ხშირად იყენებდნენ ძველი გადამწერები: "ჴელი მწერლისა მიწასა შინა ლპების და ნაწერნი ჰგიან". |
მსუბუქი ვერსია | ახლა არის: 25th September 2024 - 09:42 AM |
მართლმადიდებლური არხი: ივერიონი
ფორუმის ელექტრონული ფოსტა: იმეილი