სამხედრო, რელიგიური და საერო თვალსაზრისით პარამეტრები

[guest]

ძვირფასო მეგობრებო,

ადრე ძალიან რომ ცოცხლობდა თემა "წმინდა გიორგის" შესახებ, იქ ფრაგმენტულად რელიგიური თალსაზრისით მიმოხილული იქნა ზოგადად ჯარის და სამხედროთა შესახებ, მაგრამ თემის გადახვევა იყო ეს და ჩემთვის საჭირო ინფორმაცია სრულად ვერ მივიღე.

მე გთხოვთ, განვიხილოთ ეს საკითხი ჩვენი სარწმუნოების ჭრილში,ასევე კანონიკურადაც. ვნახოთ რა ხდება დღეს და რა იყო ადრე. ამ თემის გახსნის სურვილი მუდამ მქონდა, მაგრამ ვერ მოვახერხე აქამდე პირადი მიზეზების გამო, გუშინ კი ჩვენი ერთი ფორუმელის შენიშვნამ ფოტოების თემაში უფრო აქტუალური გახადა ეს საკითხი ჩემთვის და გადავწყვიტე გთხოვოთ ამ თემის ირგვლივ საკუთარი აზრის დაფიქსირება, მე პირად უფრო სარწმუნოებრივი მხარე მაინტერესებს , მაგრამ თემას ამ განყოფილებაში ვხსნი, რამეთუ საერო გადახვევები გარდაუვლად მმიმაჩნია და ჩვენს საყვარელ მოდერატორს ,დათიკოს, რომ "უსაქმური საქმე" არ გაუჩნდეს, აქ ვამჯობინე, მგონი სრულიად შეესაბამება განყოფილებას "საუბრები რელიგიური საკითხების გარშემო".

ჩვენს ფორუმზეც ბევრი სამხედრო თუ ძალოსნური დაწესებულებებს დაქვემდებარებული პირია, გარდა ამისა, ბევრ ჩვენგანს ყავს ოჯახის წევრი ან ნათესავ-მეგობარი ამ პროფესიის, ამიტომ ვიმედოვნებ , თემა არ იქნება უშინაარსო. ფორუმელი სრულწლოვანი მამაკაცების უმრავლესობაც რეზერვისტია ანუ გაუვლია სამხედრო მომზადება და ცხადია, ასე თუ ისე, ეს თემა ჩვენს ფორუმსაც ეხება ამ კუთხით.

ძალიან გთხოვთ, პატივი ვცეთ ერთმანეთის აზრს, უპირველესად მინდა რომ თავი შევიკავოთ გამოთქმებისაგან, როგორიცაა: არა ქრისტიანი, მერე არამართლმადიდებელი და ა.შ.

დიდი მადლობა წინასწარ თქვენნი მოსაზრებების დაფიქსირებისათვის, აგრეთვე აქვე დიდი თხოვნით მივმართავ მოძღვრებს და თეოლოგია-კანონიკაში "ჩახედულთ", რომ შესაბამისი ციტატებით, სტატიებით თუ ნაშრომებით არგუმენტირებული აზრი შემოგვთავაზონ. პირადი გამოცდილებებისა და განცდების აღწერაც არ იქნება ურიგო.

გმადლობთ.

დიდი სიყვარულით

ნანა

[guest]

გიორგი,

კოსოვოში რაც მოხდა 90-იან წლების დასაწყისში ელბანელების გამოწვეული იყო, მიზეზი ზემოთ დავწერე. რიცხვს არ აქვს აქ მნიშვნელობა, იმიტომ რომ ომს მოყვა, სერბები კი ვინც გადარჩა და მოასწრო თავის დაღწევა, თავს უშველა და გაიქცა, ამიტომ მეტი ვეღარ დაიღუპებოდა. სამხედრო თვალსაზრისით კი ცხადია სერბები იყვნენ ძლიერი (ადრე იუგოსლავია ხუთეულში შედიოდა ჯარის სიძლიერით დიდი ქვეყნების მერე) და ამიტომაც ბევრი ალბანელი დაიღუპა.

საინტერესოა 14 000 თანამემამულეს, რომ მოგიკლავენ არ იქნები აგრესიული?

ეს ლოგიკა სერბებზე არ ვრცელდება?

სხვა ომებზე, ანუ მანამდე რაც იყო, იმაზე დავწერე უკვე, არ მიუარყვია ხორვატიაზე თავდასხმა, და ისიც ავღნიშნე რა განცდა იყო. ხორვატიაშიც კი იგივე იყო რაც ბოსნიაში: იმ ტერიტორიების დატოვება, სადაც მოსახლეობის უმრავლესობას სერბები შეადგენენ (სლავონია, კრაინა), ისევე როგორც ის ტერიტორიები, რაც დღეს "Република спрска"-ს სახით შEდის ბოსნიის ფედერაციაში (თუმცა კნინის მიდამოები გაიწმინდა სერბებისგან, ასევე მოსტარის).

გიო,

მე ვიცნობ სამ სამხედრო პილოტს ძველი იუგოსლავიიდან, ერთად ვსწავლობდით ერთ დროს და მერე აქ გერმანიაში შევხვდი. ერთი იყო ბოსნიელი მუსლიმანი, მეორე სერბი და მესამე ხორვატი, კაი, ვაჟკაცი ბიჭები, ომი რომ დაიწყო იუგოსლავიაში სამივენი დეზერტირობაზე წავიდა და გერმანიაში ჩამოვიდნენ. მოტივი: ჩვენ ერთმანეთს ვერ მოვკლავთო ბავშვობიდან ერთად ვართო და ერთმანეთს როგორ ვესროლოთო, ძალიან კაი მეგობრები იყვნენ.
ამის ანუ ტრაგედიის ამსახველია აგრეთვე კუსტურიცას ფილმი "Лепо село лепо гори" (ლამაზი სოფელი ლამაზად იწვის), ასევე ერთი ფილმი, არ მახსენდება სახელი, სადაც ჩვენი მერაბ ნინიძე მონაწილეობს სერბი ჯარისკაცის როლში, ომის მერე რომ თავს იკლავს (ბელგრადის კინოსტუდიის ფილმია). ეს იყო დიდი უბედურება, როგორც ყველა ომი და ძირითადად უდანასაულო ხალხი შეეწირა სამი ქვეყნის იდეალებს. გარედან კი ადვილი წარმოსადეგია, ყურება კი გაუბედურებულებების , სამივე მხარის, გულისმომკვლელია.