მე მინდა ქრისტე!, მანახეთ იესო, მანახეთ მამაჩემი! პარამეტრები

[მნათე]

როცა ეკლესიაში მოვედი, ჩემს ადამიანურ ნაკლოვანებაში ეს გამოუთქმელი სურვილი ცოცხლობდა და დღემდე ცოცხლობს...

ხატება ღვთაებრივი ადამიანისა, რომელმაც თავი გაწირა... მახსოვს მასზე რომ მიამბეს, ძალიან გამიკვირდა, შემდეგ მომინდა შევხებოდი, მასთან ერთად მესაუბრა, ყოფილიყო ჩემი ყველაზე ახლო მეგობარი, ყოფილიყო ჩემი ტკივილისა და სიხარულის თანაზიარი... ის ხომ გმირი იყო?

რა ქვია ამ სურვილს, სწრაფვა? ალბათ სახელს ვერასდროს დავარქმევ... უბრალოდ ჩემში წინააღმდეგობები ცოცხლობს, მე მასთან მინდა და თან არც მინდა როგორ მინდა, როცა არ მინდა? მაგრამ რომ მინდა? მაგრამ რომ არ მინდა? ცოდვას ვემონები... ხანდახან შეუძლებლად მიმაჩნია ჩემი სურვილების მართვა, ხანდახან ვფიქრობ რომ ჩემი ტყუილი, სიყალბე თუ სხვა ნაკლოვანება არასდროს გაქრება, რადგან მე მასზე ვერასდროს ვიტყვი უარს... მაგრამ განა მე ვამბობ უარს? განა ყველაფერი მისით არ ხორციელდება? მაგრამ როგორ ვითხოვო ის, რაც არ მინდა? უფრო სწორედ მინდა, მაგრამ იმდენად შეუძლებელია რომ არ მინდა, როგორ, როცა ბაგე ამბობს:

გამათავისუფლე უფალო!

გული კი:

ოღონდ ჯერ არა!!!

როგორ გავაკეთებ ამას თუ ის არ მოვა? მე ვიცი, რომ ის უნდა მოვიდეს, მაგრამ მე ვერ ვითხოვ ამას, რადგან სურვილი, ნება და ყველაფერი მისია, მე მის გარეშე არაფერი შემიძლია! ჩემი ნების აღძვრამდე! მე ისიც კი არ შემიძლია თავისუფლება ვითხოვო გულით რადგან ჩემს გულს არ შეუძლია ამის თხოვნა, მე მინდა მოვიდეს, მაგრამ ის არ ჩანს, სად არის? მაგრამ ის ხომ აქ არის ღმერთო ჩემო, ის ხომ აქ არის! და ისევ ახალი ცდა, ისევ ახალი ბრძოლა, ისევ ძალების მოკრება და ისევ ბრძოლა... რომლიდანაც ყოველთვის დამარცხებული ვბრუნდები

მე ხშირად ვსაუბრობ აბსტრაქტულ ქრისტეზე, რომელმაც ამდენი და ამდენი ადამიანი გადაარჩინა, ამდენი და ამდენი სისხლი გაიღო, ამხელა ცხოვრება მოგვცა, მაგრამ ის არ არის ჩემს განცდებში.. ის ისევ ეკლესიის ფრესკებსა და ხატებზეა.. ის არ არის ჩემში, რადგან მე არ მიყვარს ის მაგრამ მე მინდა მისი ვიყო, მე საკუთარ ნებას ვებრძვი...

სად არის ის? როდის მოვა? მოვა კი? ვუნდივარ კი?

რა ხდება როდესაც ღმერთი უბრალოდ არ არის?

[მარიამი]

მნათე
ეს ნახე აბა: http://www.orthodoxy.ge/tserilebi/surojeli...sva/locva_1.htm
მგონი გარკვეულწილად ეხება ამ პრობლემას

მცირე ამონარიდი: "მრავალი წლის წინ ჩემთან ერთი კაცი მოვიდა, იგი მთხოვდა: „მაჩვენეთ ღმერთი!“ ვუპასუხე, რომ ამის გაკეთება არ შემეძლო და დავამატე, რომ რომც შემძლებოდა, ის ღმერთს მაინც ვერ დაინახავდა. იმიტომ, რომ მე მაშინაც ვფიქრობდი და ახლაც ვფიქრობ: იმისათვის, რომ შევხვდეთ ღმერთს და ვიხილოთ იგი, რაღაც საერთო უნდა გვქონდეს მასთან, რაღაც, რაც მოგვცემს თვალებს, - რომ დავინახოთ, აღქმის უნარს, - რომ მოვიხელთოთ და შევიგრძნოთ. "