აპოკრიფული ლიტერატურა, ეკლესიის წიაღში? პარამეტრები

[კანუდოსელი]

მინდა შემოგთავაზოთ ახალი თემა, რომელიც იმ ლიტერატურას რაც საეკლესიო მაღაზიების დახლებზე განლაგებულ და მართლმადიდებლობის სახელით შემოთავაზებულ იმ წიგნებს ეხება, სადაც რბილად რომ ვთქვათ მართლმადიდებლობა შორიდანაც კი არ ჩანს და რომელზეც უნდა ეწეროს დიდი შრიფტით:

ფრთხილად, მართლმადიდებლობის გმობაა



აქ დავიწყებ ერთი ასეთი წიგნის (წიგნთა ერტობლიობის) შესახებ, რომელიც როგორც რუსულ (ორიგინალურ), ისე ქართულ (თარგმნილ) ვარიანტებშიც გვხვდება უკვე.

ეს არის ცხოვრება ნეტარი (თუმცა კანონიზაცია არ არსებობს მაგრამ ხალხში სტიქიური მართლმადიდებლობის მუხტი მაინც ძლიერია) მაკარიასი.

ეს არის გამოცემა: Архипов В. “Нерушимая Стена”. Опыт исследования сакрального пространства России // Жизнь Вечная. 1997, № 34-35
და
Дурасов Г. П. Богом данная. - СПб., 1995, сс. 51-52.

მოკლედ რას ვკითხულობთ იქ (პირველში):

მაკარია ყვება:
ჯერ სრული აბსურდი, რასაც მართლმადიდებლობად წარმოგვიდგენენ:
“Ночью пришла Божия Матерь и спросила меня, как я сходила к роднику и не устала ли. Я ответила: «Нет. Я шла, но передо мной все мелькало так быстро, будто я ехала на машине». Преблагословенная сказала: «А это Я тебя на Своем велосипеде везла»

როგორ გამოიყურება ღვთისმშობელი საკუთარი ველოსიპედით?

“Еще в мае 1985 г. схимонахиня Макария сказала, что Царица Небесная взяла благодать с нашей земли. Было ли это связано с начавшейся тогда перестройкой ესეც იმავე წიგნშია....ღვთისმშობელმა მარიამმა მადლი წაიღო გორბაჩოვის გარდაქმის გამო

ახლა წყლის კურთხევის საიდუმლოს რაც შეეხება, ნუ გონია ზოგს, რომ ეკლესიის მიერ ნაკურთხი წყალია მთავარი...არა, არამედ ის წყალი, რომელსაც აკურთხებს მაკარია, და თანაც ისეთი ლოცვებით, რომელიც არავინ არ იცის(მეორეში): Чтобы знать, как освящать, надо на Небе, на Престоле, книгу “Небесный Устав” прочесть. Мне же не велено никому говорить. Да еще благословение надо получить. Меня благословили Спаситель, Матерь Божия, Иоанн Креститель и архангел Михаил... Всех молитв никто не знает, есть молитвы тайные, которые только знают Матерь Божия и святые” - ეს ეზოთერიზმი უფროა ვიდრე მართლმადიდებლობა. მაკარია ამ წიგნის მიხედვით აზზე არაა რა არის საიდუმლო ლოცვა, რომ ის არა უცნობი ლოცვაა, არამედ ლოცვა, რომლის მეშვეობითაც საიდუმლო აღესრულება.

იგივე წიგნში ვკითხულობთ მაგიასაც მადლის მიდი მოდის კონტექსტში: Я спрашивал (ეს წიგნის ავტორი დურასოვია) Матушку, не может ли вся ее благодать перейти в воду, на что она отвечала: Вся благодать не уходит; сколько надо ее у меня остается, а сколько надо уходит в воду

ჯერ ეს იყოს

[ელესარი]

ეკატერინე

საქართველოს ეკლესიასთანაც არ ქონდა რუსეთს 40-იან წლებამდე, მერე რა მაქედან, მაგ პერიოდის ჩვენი მოღვაწეები სქიზმატები იყვნენ?

ამ ორი მაგალითის ერთმანეთთან ასე ადვილად შედარება არ შეიძლება. უნდა გადაიხედოს მიზეზები თუ რატომ მოხდა ურთიერთობის შეწყვეტა და ეს მიზეზები სხვადასხვა იყო ამ ორ მაგალითში.

არაფერი პასუხიც არ გაუციათ

პასუხები იყო გაცემული, ოღონდ ოფფ-ტოპიკების გამო წაშალეს.

თქვენი აზრით საზღვარგარეთის ეკლესიაში მადლი იყო?

კარგი შეკითხვაა და ამაზე ადვილი და პირდაპირი პასუხის გაცემა რთულია. ჯერ ერთი ყველა სქიზმა ერთნაიარი არ არის და ყველა მათგანის განხილვა ცალკ-ცალკე უნდა მოხდეს. სქიზმები და ურთიერთობების შეწყვეტა ეკლესიის ისტორიაში მრავლად იყო. ზოგი მათგანი გარკვეული დროის მერე ურთიერთობის აღდგენით მთავრდებოდა პირდაპირი შერიგების გზითაც და ადრე არსებული პრობლემები დავიწყებასაც კი ეძლეოდა. ეს საკითხი კი ჩვენს ძირითად თემას ცდება, ამიტომაც თავს ვიკავებ დეტალებისაგან. ერთს კი ვიტყვი, ნეტარი ავგუსტინე ამბობდა, რომ სქიზმაში შეიძლება იყოს საიდუმლოებებიც და მადლიც, მაგრამ არა მაცხოვნებელი. ისე არ გაიგოთ, რომ ეს სიტყვები პირდაპირ გადმომქონდეს რუსეთის ყოფილ საზღვარგარეთულ ეკლესიაზე, მაგრამ დამეთანხმეთ, რომ ყურადსაღებია.

ისევ და ისევ – საკითხი ეკლესიის საზღვრების შესახებ საკმაოდ რთული იყო ეკლესიის ისტორიაში და რთული და აქტუალური რჩება დღესაც. ეს თემა თავისთავად საინტერესოა, მაგრამ ამჯერად მსურს თავი შევიკავო რაიმე კონკრეტულისაგან.

ჩვენთანაც არ არის მამა გაბრიელი კანონიზირებული და ალბათ ხალხი აღარ უნდა მიუშვან მის საფლავთან

ამაზეც უკვე პასუხი გაიაცა, ოღონდ ის წაშლილია. იმას დავამატებდი, რომ საფლავთან მისვლა ერთია და საზოგადოდ მიმართვა პიროვნების მიმართ როგორც წმინდანის მიმართ, სანამ ის კანონიზირებულია ხომ არ არის ეკლესიის თავზე გადახტომა? მე მჯერა რომ მამა გაბრიელი უფალთანაა, მაგრამ მის ოფიციალურ კანონიზაციამდე ამ რწმენას ჩემს გულში შევინახავ. ეს არ არის რაიმე იურიდიული მიდგომა, არამედ ეკლესიის და მისი კანონების პატივისცემა. და დარწმუნებული ვარ, რომ მამა გაბრიელი თუკი მართლა წმინდანია (რაც მჯერა რომ მასეა) არ მიწყენს ჩემს ამ საქციელს.


staywhite

თუ ეს სიშორის ან სხვა მიზეზების გამო შეუძლებელია, მაშინ დაუფიქრებლად შემიძლია ვიარო რუსებთან

მე განსხვავებული მაგალითიც ვიცი და ისიც ეპისკოპოსის რჩევით