ქორწინება საეკლესიო სამართალში, ტრადიცია, კანონიკა და ნორმა. პარამეტრები

[KAIROS]

ეს თემა მეტად საჭიროა, შეიძლება სხვადასხვა კითხვებში ასეთუისე საუბრობთ ამაზე, მაგრამ აუცილებელია ჩაღრმავება მოვახდინოთ ამ საკითხში, კანონისტი დაგვეხმარება, რომ წამოჭრილი კითხვები და საკითხები კვალიფიცირებულად და არგუმენტირებულად განვიხილოთ...
ამ თემასთან დაკავშირებით, ღვთისმეტყველების ბიბლიოთეკაში ძალიან საინტერესო წიგნი დავდე, მეიენდორფის " ქრისტიანული ოჯახი", სადაც ძალიან ბევრ კანონიკურ საკითხზე მიდის მსჯელობა, შესაბამისად გვსურს რომ ასეთი საკითხები ჩვენც გავარჩიოთ, ასევევ გვქონდეს საშუალება ნათლად ვიხილოთ ის "ხე" რომლის საშუალებითაც შეგვეძლება დაქორწინების აკრძალვა-ნება დართვის შესახებ წარმოდგენის შექმნა, სულ სხვა საკითხია "ნათლისღებით.მირონული" კავშირის საკითხი, მოგეხსენებათ ეს არცისე ადვილია, ასევე საინტერესო იქნება რამდენად იზიარებს ჩვენს ამათუიმ გამოცდილებას სხვა მართლმადიდებელი ეკლესიები და თუნდაც სხვა ქრისტიანული კონფესიები და საიდან იღებს სათავეს ესათუის საეკლესიო აკრძალვა ან პირიქით, ნებართვა...

იხარეთ,

კაიროსი!

[KAIROS]

ეკლესია ვერანაირად ვერ ცნობს სამოქალაქო ქორწინებას.

კანონისტ მაოცებ
როგორ ახერხებ ისეთი ნათელი ციტატიდან, სრულიად საწინააღმდეგო აზრი გამოიტანო?

Брак, совершенный посредством государственной регист¬рации, Русская Православная Церковь считает действительным

ანუ ეკლესია ცნობს სამოქალაქო ქორწინებას,ვახ

ჯვრისწერის თანასწორობაზე (რაზეც პირველი შენიშვნა დავწერე)

რა შუაშია კაცო, თანასწორობა? ვინ შეადარა? აქაა კავშირის კანონიერებაზე საუბარი, და არა იერარქიულ სიმაღლეებზე!
მესმის შენ, რასაც წერ, ანუ ეკლესია ავტომატურად არ წერს ჯვარს ყველას ვისაც ხელი აქვს მოწერილი, არის დამაბრკოლებელი ვითარებებიც, მაგრამ როცა ისინი არ არის მაშინ ეკლესიას
უკვე იურდიულად არსებული ( გამონაკლისები, როცა ხელისმოწერაც პრობლემაა, გამონაკლისებად რჩება,რადგან როგორც ცნობილია გამონაკლისი კანონს ამყარებს) და უკვე შექმნილი ოჯახური კავშირი აყავს ( освящен в таинстве ) ანუ შეყავს ქრისტიანულ საიდუმლოში,ქვემოთ ნახავ იმ შემთხვევებს, როცა ეკლესია მიუხედავად რეგისტრაციისა არ წერს ჯვარს,


Церковно-канонические препятствия к браку

Условия заключения брака, установленные гражданским законодательством и церковными канонами, имеют значительные различия, поэтому не всякий гражданский союз, зарегистрированный в ЗАГСе, может быть освящен в таинстве брака.
Церковью не допускается четвертый и пятый браки; запрещается вступать в брак лицам, находящимся в близких степенях родства по прямой и боковой линиям. Церковь не благословляет брак, если один из брачующихся (или оба) объявляет себя убежденным атеистом, пришедшим в храм лишь по настоянию супруга или родителей. Нельзя венчаться некрещеным.
Нельзя венчать брак, если один из новобрачных фактически состоит в браке с другим лицом.
Запрещается брак между кровными родственниками вплоть до четвертой степени родства (то есть с троюродным братом или сестрой).
Древняя благочестивая традиция запрещает браки между крестными родителями и крестниками, а также между двумя восприемниками одного ребенка. Строго говоря, канонических препятствий к этому нет, однако в настоящее время разрешение на такой брак может быть получено только у правящего архиерея.
Нельзя венчаться тем, кто дал ранее монашеские обеты или принял рукоположение в священный сан.
В наши дни Церковь не производит дознания о совершеннолетии, психическом и физическом здоровье жениха и невесты, добровольности их вступления в брак, так как эти условия обязательны для регистрации гражданского союза. Разумеется, скрыть от представителей государственных органов те или иные препятствия к браку можно. Но невозможно обмануть Бога, поэтому главным препятствием для совершения незаконного брака должна стать совесть брачующихся.
Отсутствие родительского благословения на венчание является весьма прискорбным фактом, однако в случае совершеннолетия жениха и невесты оно не может воспрепятствовать венчанию. Кроме того, часто родители-атеисты противятся именно церковному браку, и в таком случае родительское благословение может быть заменено священническим, лучше всего - благословением духовника хотя бы одного из супругов.

აქედან გამოჩნდა, რომ ეკლესია აღიარებს სამოქალაქო ქორწინებას, გარდა იმ შემთხვევებისა, რაც მისი ბუნებისათვის მიუღებელია, მეტიც, თუკი ვინმეს არ სურს სახალხოდ განაცხადოს მისი კავშირის შესახებ და არ სურს (ანუ თუ არ შეუძლია ეს სხვაა, დროებითია, აქ ვსაუბრობთ როცა არ სურთ) კანონიერად სახელმწიფოს წინაშე აღიარონ მათი კავშირი, მაშინ ეკლესია მათ ჯვარის ვერ დაწერს (!)
Если люди хотят жизни в сожительстве, не хотят ее узаконить, то такие отношения Церковь освятить не имеет права, здесь не может быть совершено церковное таинство
მოვუსმინოთ
Православное учение о браке
(Доклад на шестом заседании пастырского семинара 5 февраля 1996 г.)
Протоиерей Владимир Воробьев,
ректор Православного Свято-Тихоновского
Богословского института

Современная жизнь во многом напоминает ту древнюю эпоху. Сейчас, как и тогда, требуется, чтобы брак был обязательно узаконен обществом, признан как законное состояние. Это может быть осуществлено в тех формах, в которых принято в данное время регистрировать брак. Предварительно он должен быть объявлен. Раньше устраивались помолвки. Объявляли, что такие-то двое хотят вступить в брак, и общество их воспринимало как жениха и невесту, а затем, когда они венчались, - как мужа и жену. Важно было, чтобы брак воспринимался обществом как законный.
Если люди хотят жизни в сожительстве, но не хотят ее узаконить, то такие отношения Церковь освятить не имеет права, здесь не может быть совершено церковное таинство. Отношения эти не брачные, не христианские. Это не брак, а сожительство. Брак имеет место только там, где есть любовь и готовность отдать себя друг другу до конца, навечно, где есть готовность к подвигу самоотверженной любви; только такую любовь и признает Церковь настоящей любовью, и только такая любовь является основанием для совершения церковного таинства брака. В этом случае ничто не помешает супругам узаконить свой брак.

ვგონებ უფრო ნათელია ახლა მე რასაც ვამბობ...

გიორგი ხისტად მე კი არა ეკლესია მიჯნავს მაშინ

Если же речь идет о связи, которая не закреплена никаким государственным актом, то эти вполне безответственные отношения Церковь идентифи¬цирует как блудное сожительство и считает греховными.

რაც შენ დაასახელე არის გამონაკლისი შმეთხვევბი და მათით არ შეიძლება აპელირება...
არ არსებობს გაიგეთ კარგად. იკონომიური მრუშობა არსებობს ოჯახი და გაქრისტიანებული ოჯახი, ანუ ერთგვარად კავშირის მოქცევა...

უკეთესო ვარიანტია თუ ჯვრისწერის საიდუმლო შედგა, მაგრამ იურიდიულ ქორწინებასაც საკმაოდ დიდი მნიშვნელობა აქვს (თუმცა არა ექვივალენტური), მას ეკლესია აღიარებს, განსაკუთრებით მაშინ თუ საღვთო საიდუმლოს შესრულების მრავალი დამაბრკოლებელი ფაქტორი არსებობს. (მაგ. კომუნისტური რეჟიმი)

ეგ კი ეგრეა, გიორგი, მაგრამ ვიმეორებ ჩვენ არ ვსაუბრობთ, ექვივალენტობაზე, არამედ კავშირის კანონიერებაზე,კანონიერების მინიჭება კი რეგისტრაციასაც ძალუძს და ამას ეკლესიაც აღიარებს ახლა და წინათაც, იხ. მამები კანუდოსელის მიერ მოყვანილი...

ეკლესია სამოქალაქო ქორწინებას უწოდებდა ქორწინებას და აღიარებდა მას, აი აზრი ცნობილი აპოლოგეტებისა და წმინდანებისა:

ათინაგორას აპოლოგია მარკოზ ავრელიუსის მიმართ მიწერილი:
Каждый из нас считает своей женой ту женщину, на которой он женат согласно вашим законам.



წმინდა იოანე ოქროპირი სამოქალაქო ქორწინების თაობაზე საუბრისას მას უწოდებს не что иное, как объединение или средство» (Гомилия 56 на Бытие, 2).

ეგნატე ღმერთშემოსილი:
Те, которые вступают в брак, должны осведомить епископа, чтобы брак мог быть согласием о Господе, а не человеческим пожеланием» («К Поликарпу», 5, 2). - ანუ საქმე ეხება აღიარებული ქორწინების ქრისტიანულად ფერისცვალების საკითხს.

ამიტომა ხდება ოჯახის " ქრისტიანულად ფერისავლება" აუცილებელი და სამოქალაქო ქორწინება არასაკმარისი მორწმუნისათვის, და ამიტომაცაა სამოქალაქო კავშირი კანონიერი ეკლესიისათვისაც; ვიმეორებ აქაა საუბარი კანონიერებაზე...
და ვიმეორებ კითხვას, არის თუ არა ქორწინება "ხელისმოწერა საბუთისათვის", იყო პასუხი რომა რა იმიტომ , რომ ეკლესია არ აღიარებს სამოქალაქო ქორწინებასო, ეს სიმცდარე იყო, და გამოჩნდა კიდეც რომ ეკლესია ასეთ კავშირს считает действительным ანუ აღიარებს მოქმედად, კანონიერად, იყო მეორე თითქოსდა არც სახ. სამართალი არ აღიარებსო ასეთ ქორწინებასო, ესეც სიმცდარეა, რადგან სწორედ ასეთი ქორწინებით ღებულობენ პასპორტებს და მოქალაქეობას, თორემ სახელმწიფო რომ არ აღიარებდეს, მაშინ რა ოხრობისათვის უნდოდათ ეს ქორწინება?
ახლა ისევ კითხვა, იმ კავშირს რასაც სახელმწიფო აღიარებს, რატომ უნდა აღიაროს ან არ აღიაროს ეკლესიამ?