აპოკრიფული ლიტერატურა, ეკლესიის წიაღში? პარამეტრები

[კანუდოსელი]

მინდა შემოგთავაზოთ ახალი თემა, რომელიც იმ ლიტერატურას რაც საეკლესიო მაღაზიების დახლებზე განლაგებულ და მართლმადიდებლობის სახელით შემოთავაზებულ იმ წიგნებს ეხება, სადაც რბილად რომ ვთქვათ მართლმადიდებლობა შორიდანაც კი არ ჩანს და რომელზეც უნდა ეწეროს დიდი შრიფტით:

ფრთხილად, მართლმადიდებლობის გმობაა



აქ დავიწყებ ერთი ასეთი წიგნის (წიგნთა ერტობლიობის) შესახებ, რომელიც როგორც რუსულ (ორიგინალურ), ისე ქართულ (თარგმნილ) ვარიანტებშიც გვხვდება უკვე.

ეს არის ცხოვრება ნეტარი (თუმცა კანონიზაცია არ არსებობს მაგრამ ხალხში სტიქიური მართლმადიდებლობის მუხტი მაინც ძლიერია) მაკარიასი.

ეს არის გამოცემა: Архипов В. “Нерушимая Стена”. Опыт исследования сакрального пространства России // Жизнь Вечная. 1997, № 34-35
და
Дурасов Г. П. Богом данная. - СПб., 1995, сс. 51-52.

მოკლედ რას ვკითხულობთ იქ (პირველში):

მაკარია ყვება:
ჯერ სრული აბსურდი, რასაც მართლმადიდებლობად წარმოგვიდგენენ:
“Ночью пришла Божия Матерь и спросила меня, как я сходила к роднику и не устала ли. Я ответила: «Нет. Я шла, но передо мной все мелькало так быстро, будто я ехала на машине». Преблагословенная сказала: «А это Я тебя на Своем велосипеде везла»

როგორ გამოიყურება ღვთისმშობელი საკუთარი ველოსიპედით?

“Еще в мае 1985 г. схимонахиня Макария сказала, что Царица Небесная взяла благодать с нашей земли. Было ли это связано с начавшейся тогда перестройкой ესეც იმავე წიგნშია....ღვთისმშობელმა მარიამმა მადლი წაიღო გორბაჩოვის გარდაქმის გამო

ახლა წყლის კურთხევის საიდუმლოს რაც შეეხება, ნუ გონია ზოგს, რომ ეკლესიის მიერ ნაკურთხი წყალია მთავარი...არა, არამედ ის წყალი, რომელსაც აკურთხებს მაკარია, და თანაც ისეთი ლოცვებით, რომელიც არავინ არ იცის(მეორეში): Чтобы знать, как освящать, надо на Небе, на Престоле, книгу “Небесный Устав” прочесть. Мне же не велено никому говорить. Да еще благословение надо получить. Меня благословили Спаситель, Матерь Божия, Иоанн Креститель и архангел Михаил... Всех молитв никто не знает, есть молитвы тайные, которые только знают Матерь Божия и святые” - ეს ეზოთერიზმი უფროა ვიდრე მართლმადიდებლობა. მაკარია ამ წიგნის მიხედვით აზზე არაა რა არის საიდუმლო ლოცვა, რომ ის არა უცნობი ლოცვაა, არამედ ლოცვა, რომლის მეშვეობითაც საიდუმლო აღესრულება.

იგივე წიგნში ვკითხულობთ მაგიასაც მადლის მიდი მოდის კონტექსტში: Я спрашивал (ეს წიგნის ავტორი დურასოვია) Матушку, не может ли вся ее благодать перейти в воду, на что она отвечала: Вся благодать не уходит; сколько надо ее у меня остается, а сколько надо уходит в воду

ჯერ ეს იყოს

[ელესარი]

ალექსანდრე,

ვეთანხმები staywhite-ს, რომ თემას გადავუხვიეთ და უმჯობესია ცალკე თემა გაიხსნას ამის თაობაზე.

თუმცა, თუ მოდერატორი ნებას დამრთავს და ამ ოფფ-ს არ წაშლის , გიპასუხებ:

მეც ასე ვიცოდი რომ ძველად წმიდანად შერაცხვის ერთ ერთი ფაქტორი სწორედ ხალხის განსაკუთრებული სიყვარული იყო წმიდანად შესარაცხი პიროვნების მიმართ

გეთანხმები, თუმცა ესეც უნდა გავითვალისწინოთ:
церковную власть, ставившую границы этому народному стремлению по тем или иным соображениям ... და
чаще бывало, что превозмогала церковная власть и ей удавалось устранить уже начавшийся культ умершего, которого народ почитал за святого...

ანუ ზემოთ მოყვანილი (იხ. ჩემი ძველი პოსტი) ციტატის მიხედვით ორი ფაქტორი მოქმედებდა ძველად: ერთის მხრივ მორწმუნე ხალხი, რომელსაც უნდოდა ამ თუ იმ პიროვნების წმინდანად შერაცხვა და, მეორეს მხრივ, ეკლესია, რომელიც ცდილობდა გარკვეული საზღვრების დაწესებას ხალხის ამ მისწრაფებისადმი.

ხოლო, იერუალიმის პატრიარქ ნექტარის მიხედვით შემდეგი სამი ფაქტორი მოწმობს პიროვნების სიწმინდეზე:

Три вещи признаются свидетельствующими об истинной святости в людях: 1) православие безукоризненное; 2) совершение всех добродетелей, за которыми следует противостояние за веру даже до крови, и, наконец, проявление Богом сверхъестественных знамений и чудес; 3) весьма необходимо ввиду того, что в наше время недобросовестные люди подделывают чудеса и вымышляют добродетели, и потому свидетельством святости признается также нетление мощей или благоухание костей.

გარდა ამისა, აქ საინტერესო ისიცაა, რომ სხეულის განუხრწნელობა ყოფილა ერთ ერთი და არა საკმარისი ფაქტორი პიროვნების წმინდანად შერაცხვისა:

Ввиду столь расширительного толкования того, что следует называть мощами святых, нельзя утверждать, будто совершенное нетление останков святого является непременным условием его канонизации. Такое мнение, распространенное некоторое время в церковном народе, не имеет ни исторических, ни канонических оснований. Нетление мощей может быть лишь одним из свидетельств святости.

(აქაც და ზემოთ წყარო იგივეა: http://www.klikovo.ru/db/book/msg/4203)