ფრიდონ გელაშვილი პოეზია |
სტუმარს სალამი ( შესვლა | დარეგისტრირება )
ფრიდონ გელაშვილი პოეზია |
marine |
Mar 25 2008, 03:03 PM
პოსტი
#1
|
მ_ა_კ_ა ჯგუფი: co-Moderators პოსტები: 59,336 რეგისტრ.: 3-November 06 მდებარ.: გულის საკურთხეველი:) წევრი № 381 |
გადავწყვიტე ეს თემა გამეხსნა და თქვენთვის გამეცნო მამაჩემის, ფრიდონ გელაშვილის, მოკრძალებული პოეზია. მამა ჭეშმარიტი ქართველი იყო და მისი ლექსები შესაბამისად მისივე „სულის ისტორიაა“.
ლექსების კრებული „დაუთოვია ფიქრის კალთებზე“ გარდაცვალების შემდეგ გამოვეცით. ლექსებს ეტაპობრივად განვათავსებ: ქარტის წმინდა გიორგის ეკლესიას ნეტავი ვისი კურთხეული მარჯვენა გთლიდა, აქ ვინ მოვიდა, ვინ იღვაწა შენდა საშენად. პირველი ჩრდილი სად დაეცა, რომელი მხრიდან, ვინ იყო იგი, ვისაც ერგო შენთან დარჩენა. ცას მიბჯენილი ჩაკირულა კედლები შენი, ქორბუდა ირმის რქებს მაგონებს მთვარენაბურთალს, მტკვრის ხევის ვიწროს გადმოყურებს ჩუქურთმა შენი, ღმერთმა ძლიერმა უკვდავი ჰყო, ვინც შენ გაკურთხა. კვლავ ილანდება სვეტზე ფრესკა წმინდა გიორგის, ხშირი ამბორით გაუცრიცა მას სახე მთვარემ, ქაშუეთსა და ქარტას შორის ღმერთი მიმოდის, სხივებით რეკავს შენს გუმბათზე სიცოცხლის ზარებს. ნეტავი ვისი კურთხეული მარჯვენა თლიდა ფოთოლჩაკირულ ლოდებს მთაზე შენს ასაშენად, პირველი მტრედი სად დაფრინდა, რომელი მხრიდან, ვინ იყო იგი, ვის წილად ხვდა შენთან დარჩენა. * * * ჩემი გვარი და სახელი გამოგონილი როდია, - გელაშვილები ამ ქვეყნად თვით გელათიდან მოდიან! მოდიან ულაყ ცხენებზე ამხედრებულნი, ქებულნი... სხვა კრძალვა მახლავს, რადგანაც გვარით ვარ მირონცხებული. * * * ვგავართ ნატერფალს, კენჭნარევ პლაჟზე შხაპუნა წვიმა უმალ რომ წაშლის. ვციმციმებთ წამით ამ ქვეყანაზე და მერე უმალ მივფრინავთ ცაში. * * * ადამიანი ცოდვას ფანტავს ხნულში მარცვლებად, წუთისოფელში ჩვენ მას ვზიდავთ ჩვენივე თავით... თუ არ შევჩერდით, თავისთავად ცოდვა არ ცვდება... პირიქით, იგი ვითარდება, ხარობს და ჰყვავის. -------------------- "კ უ ს_ ნ ა ბ ი ჯ ე ბ ი თ_ ფ უ ძ ი ა მ ა ს_ მ თ ი ს კ ე ნ".
------------------- "არც შექებით ვხდებით უკეთესნი და არც გაკიცხვით უარესნი." /არქიმანდრიტი რაფაელი (კარელინი)/ -------------------- "ფრაზა, რომელსაც ხშირად იყენებდნენ ძველი გადამწერები: "ჴელი მწერლისა მიწასა შინა ლპების და ნაწერნი ჰგიან". |
ნათია |
Mar 25 2008, 03:29 PM
პოსტი
#2
|
Miss invisible ჯგუფი: მოდერატორ-ფინანსისტი პოსტები: 18,669 რეგისტრ.: 28-February 07 წევრი № 1,224 |
marine
შენი ლექსებიც დადე მარი -------------------- პატიოსნება ჩვენი დროის ჭეშმარიტი არისტოკრატიზმია!
|
marine |
Mar 25 2008, 03:41 PM
პოსტი
#3
|
მ_ა_კ_ა ჯგუფი: co-Moderators პოსტები: 59,336 რეგისტრ.: 3-November 06 მდებარ.: გულის საკურთხეველი:) წევრი № 381 |
marine შენი ლექსებიც დადე მარი ეს ლექსი მამამ დედას დაუწერა როცა შეყვარებულები იყვნენ სიმღერა თოვლის ფიფქი ქათქათა ფრთით გკოცნის, ზედ ადნება მაგ ბროლივით ლოყებს. ნუ მიწოდებ უსაქმურს და მოცლილს, მაგ ფიფქებს რომ მეც მეგზურად მოვყვე. ეს ზამთარი გაფრინდება მალე, თბილი წვიმა შენს ალვის ხეს განბანს. ვერ წამიხვალ ვერსად, გენაცვალე, ათას ქალში ვიცნობ მე შენს კაბას. რად გამირბი, რად მარიდებ მზერას, თოვლიანში თუ დავდივარ - შენთვის... მე სურვილებს ვერ მოვთოკავ, ვერა, მზად ვარ დღესვე დაგიჩოქო ფერხთით. იანვარიც გაილევა მალე, თბილი წვიმა იასამნებს განბანს, საოცნებოდ მყავხარ, გენაცვალე... ათას ქალში ვიცნობ შენს ჭრელ კაბას. ჩემი საყვარელი ლექსია -------------------- "კ უ ს_ ნ ა ბ ი ჯ ე ბ ი თ_ ფ უ ძ ი ა მ ა ს_ მ თ ი ს კ ე ნ".
------------------- "არც შექებით ვხდებით უკეთესნი და არც გაკიცხვით უარესნი." /არქიმანდრიტი რაფაელი (კარელინი)/ -------------------- "ფრაზა, რომელსაც ხშირად იყენებდნენ ძველი გადამწერები: "ჴელი მწერლისა მიწასა შინა ლპების და ნაწერნი ჰგიან". |
T I K O |
Mar 25 2008, 04:44 PM
პოსტი
#4
|
Advanced Member ჯგუფი: Members პოსტები: 2,328 რეგისტრ.: 14-January 08 წევრი № 3,632 |
ეს ლექსი მამამ დედას დაუწერა როცა შეყვარებულები იყვნენ სიმღერა თოვლის ფიფქი ქათქათა ფრთით გკოცნის, ზედ ადნება მაგ ბროლივით ლოყებს. ნუ მიწოდებ უსაქმურს და მოცლილს, მაგ ფიფქებს რომ მეც მეგზურად მოვყვე. ეს ზამთარი გაფრინდება მალე, თბილი წვიმა შენს ალვის ხეს განბანს. ვერ წამიხვალ ვერსად, გენაცვალე, ათას ქალში ვიცნობ მე შენს კაბას. რად გამირბი, რად მარიდებ მზერას, თოვლიანში თუ დავდივარ - შენთვის... მე სურვილებს ვერ მოვთოკავ, ვერა, მზად ვარ დღესვე დაგიჩოქო ფერხთით. იანვარიც გაილევა მალე, თბილი წვიმა იასამნებს განბანს, საოცნებოდ მყავხარ, გენაცვალე... ათას ქალში ვიცნობ შენს ჭრელ კაბას. ჩემი საყვარელი ლექსია ციტატა ქარტის წმინდა გიორგის ეკლესიას ნეტავი ვისი კურთხეული მარჯვენა გთლიდა, აქ ვინ მოვიდა, ვინ იღვაწა შენდა საშენად. პირველი ჩრდილი სად დაეცა, რომელი მხრიდან, ვინ იყო იგი, ვისაც ერგო შენთან დარჩენა. ცას მიბჯენილი ჩაკირულა კედლები შენი, ქორბუდა ირმის რქებს მაგონებს მთვარენაბურთალს, მტკვრის ხევის ვიწროს გადმოყურებს ჩუქურთმა შენი, ღმერთმა ძლიერმა უკვდავი ჰყო, ვინც შენ გაკურთხა. კვლავ ილანდება სვეტზე ფრესკა წმინდა გიორგის, ხშირი ამბორით გაუცრიცა მას სახე მთვარემ, ქაშუეთსა და ქარტას შორის ღმერთი მიმოდის, სხივებით რეკავს შენს გუმბათზე სიცოცხლის ზარებს. ნეტავი ვისი კურთხეული მარჯვენა თლიდა ფოთოლჩაკირულ ლოდებს მთაზე შენს ასაშენად, პირველი მტრედი სად დაფრინდა, რომელი მხრიდან, ვინ იყო იგი, ვის წილად ხვდა შენთან დარჩენა. მშვენიერი ლექსებია, მარი ესენი განსაკუთრებით მომეწონა -------------------- An eye for eye only ends up making the whole world blind.
|
marine |
Mar 25 2008, 04:48 PM
პოსტი
#5
|
მ_ა_კ_ა ჯგუფი: co-Moderators პოსტები: 59,336 რეგისტრ.: 3-November 06 მდებარ.: გულის საკურთხეველი:) წევრი № 381 |
მშვენიერი ლექსებია, მარი ეს განსაკუთრებით მომეწონა მადლობა, თიკუნა ეს ლექსიც დედას მიუძღვნა: ცისანას ატივტივებულ ნაფოტივით მოვდევ ცხოვრებას, რა არ მინახავს, მზეც მინახავს მე ნამთვრალები, თვით ბადრ მთვარესაც არ ჰქონია ეს გაბრწყინება, როგორც ბრწყინავდნენ იმ საღამოს შენი თვალები. ასე მეგონა, ჩემი სულის მთვლემარე თონე შენ აახანძრე და გახადე ღელვის აკვანი. ისიც მგონია, შთამაგონე, შთამბერე ღონე, რომ გამხდარიყავ პეპლის ფრთებით წამოსაყვანი. ახლა ჩვენს ატამს სიო ნაზად ესიყვარულა, ტყემალსაც მიწვდა, ალუბალსაც, დღეს რომ ჰყვავიან, განა არ გჯერა? ფითრის ჩრდილქვეშ თრთოლვით, მალულად, მოფრინდება და ჯვარს დაიწერს ჭია-მაია. -------------------- "კ უ ს_ ნ ა ბ ი ჯ ე ბ ი თ_ ფ უ ძ ი ა მ ა ს_ მ თ ი ს კ ე ნ".
------------------- "არც შექებით ვხდებით უკეთესნი და არც გაკიცხვით უარესნი." /არქიმანდრიტი რაფაელი (კარელინი)/ -------------------- "ფრაზა, რომელსაც ხშირად იყენებდნენ ძველი გადამწერები: "ჴელი მწერლისა მიწასა შინა ლპების და ნაწერნი ჰგიან". |
T I K O |
Mar 25 2008, 04:52 PM
პოსტი
#6
|
Advanced Member ჯგუფი: Members პოსტები: 2,328 რეგისტრ.: 14-January 08 წევრი № 3,632 |
მადლობა, თიკუნა ეს ლექსიც დედას მიუძღვნა: ცისანას ატივტივებულ ნაფოტივით მოვდევ ცხოვრებას, რა არ მინახავს, მზეც მინახავს მე ნამთვრალები, თვით ბადრ მთვარესაც არ ჰქონია ეს გაბრწყინება, როგორც ბრწყინავდნენ იმ საღამოს შენი თვალები. ესეც მშვენიერია -------------------- An eye for eye only ends up making the whole world blind.
|
marine |
Mar 25 2008, 04:53 PM
პოსტი
#7
|
მ_ა_კ_ა ჯგუფი: co-Moderators პოსტები: 59,336 რეგისტრ.: 3-November 06 მდებარ.: გულის საკურთხეველი:) წევრი № 381 |
ესეც მშვენიერია შენ ხარ მშვენიერი, რომ ლექსებში სილამაზის დანახვის ნიჭი გაქვს -------------------- "კ უ ს_ ნ ა ბ ი ჯ ე ბ ი თ_ ფ უ ძ ი ა მ ა ს_ მ თ ი ს კ ე ნ".
------------------- "არც შექებით ვხდებით უკეთესნი და არც გაკიცხვით უარესნი." /არქიმანდრიტი რაფაელი (კარელინი)/ -------------------- "ფრაზა, რომელსაც ხშირად იყენებდნენ ძველი გადამწერები: "ჴელი მწერლისა მიწასა შინა ლპების და ნაწერნი ჰგიან". |
T I K O |
Mar 25 2008, 05:00 PM
პოსტი
#8
|
Advanced Member ჯგუფი: Members პოსტები: 2,328 რეგისტრ.: 14-January 08 წევრი № 3,632 |
შენ ხარ მშვენიერი, რომ ლექსებში სილამაზის დანახვის ნიჭი გაქვს დიდი მადლობა, ჩემო კარგო რა თბილი ადამიანი ხარ მშვენიერებას და სილამაზეს კი ნამდვილად ვეტრფი და არა მარტო პოეზიაში, ხელოვნება მიყვარს ზოგადად -------------------- An eye for eye only ends up making the whole world blind.
|
მსუბუქი ვერსია | ახლა არის: 22nd September 2024 - 09:45 PM |
მართლმადიდებლური არხი: ივერიონი
ფორუმის ელექტრონული ფოსტა: იმეილი