დანაშაულის ჩადენის მიზეზები და კრიმინოლოგია, რატომ ჩადის ადამიანი დანაშაულს? პარამეტრები

[arizona]

როდესაც საუბრობენ დანაშაულზე, როგორც მომხდარ ფაქტზე წინა პლანზე გამოდის მხოლოდ ობიექტური ნიშანი ობიექტური მხარისა და უპირველეს ყოვლისა_მომხდარი შედეგები. თუმცა, დანაშაული როდი წარმოადგენს გაყინულ სტატისტიკურ მოვლენას, არამედ, ეს არის პროცესი, რომელიც ვითარდება დროსა და სივრცეში. ამგვარად, შეიძლება გამოვყოთ ობიექტური მხარის სამი ძირითადი, მეტ-ნაკლებად საერთო ეტაპები.

I საზოგადოებრივად საშიშ ქმედებათა (უმოქმედობათა) გარეგანი მხარე.
II გარემომცველ სამყაროში მათ მიერ შექმნილი ცვლილებები.
III კანონმდებლობით დაცული საზოგადოებრივი ურთიერთობისათვის ზარალის მიყენება.

ადამიანის მიერ გაცნობიერებული ქმედება, რაც აინტერესებს კანონმდებლობას ყოველთვის იმართება სუბიექტის ფსიქოლოგიური თავისებურებებით, მისი ნებისყოფით, მოწმდება მის ცნობიერებაში ამა თუ იმ ხარისხით. ამ დროს საჭიროა გავითვალისწინოთ, რომ თვით ადამიანის ეს ფსიქოლოგიური თავისებურებანი, მისი მსოფლმხედველობა, დამოკიდებულება გარემომცველი სინამდვილისადმი, სხვა ხალხისადმი და საერთოდ მთლიანი საზოგადოებისადმი ყალიბდება ცხოვრების პირობებით. გარდა ამისა, უშუალო საბაბი, მოცემულ მომენტში განსაზღვრული ქმედებისა, მათ შორის დანაშაულიც დევს იმ გარემო პირობებში, რომელშიც იმყოფებოდა პიროვნება.
ყოველი დანაშაული, რომელიც გათვალისწინებულია კანონმდებლობით შეიძლება განვასხვავოთ გარკვეული სისტემის მიხედვით. შედარებით საშიშ დანაშაულად ითვლება სახელმწიფოებრივი დანაშაულობანი, ესე იგი ისინი, რომლებიც მიმართულნი არიან არსებული საზოგადოებრივი წყობილების წინააღმდეგ.

მიუხედავად იმისა, რომ დანაშაულობანი მრავალფეროვანია და განსხვავდებიან ერთმანეთისაგან ნიშან_ თვისებებით, ყველა ეს ნიშნები შეიძლება შევაერთოთ ერთი განსაზღვრული სქემის სახით და განვალაგოთ ისინი სამ ჯგუფად.

ნიშან_თვისებები, რომლებიც ახასიათებენ დანაშაულის ობიექტს, ესე იგი, რომლებიც იწვევენ დანაშაულს.
დანაშაულის სუბიექტის დამახასიათებელი ნიშნები, ესე იგი ვინც ჩადის დანაშაულს
ნიშან_თვისებები, რომლებიც ახასიათებენ დანაშაულის ობიექტურ მხარეს, ესე იგი ჩადენილი ქმედებანი.

მართალია დანაშაულობის მიზეზების მეცნიერულ შესწავლას დასაბამი მიეცა მხოლოდ XVIII_XIX საუკუნეების მიჯნაზე, მაგრამ ამ პრობლემას იხილავდნენ ჯერ კიდევ ანტიკური ეპოქის ფილოსოფოსები და იურისტები.

მცირე ამონარიდი arizona-ს სამეცნიერო კვლევიდან

[arizona]

ANELI

მაგრამ ზოგჯერ რომ ხედავენ, რომ კონკრეტული პიროვნება არ ისჯება რაღაც დანაშაულის ჩადენაზე, ჰგონიათ, რომ მათაც არ დასჯიან .

ძველ ბერძენ ფილოსოფოსთა შორის ყველაზე საინტერესოა პლატონისა და არისტოტელეს აზრები დანაშაულის მიზეზების შესახებ. პლატონი დანაშაულის მიზეზებს დამნაშავის პიროვნებაში ხედავს, ხოლო არისტოტელე კი სუბიექტური მიზეზების გვერდით ცნობს დანაშაულის ობიექტურ მიზეზებსაც. ასეთ მიზეზებად მიიჩნევს უწესრიგობას სახელმწიფოში, მექრთამეობას, სიღარიბეს. ციცერონისათვის კი დაუსჯელობის იმედი წარმოადგენს დანაშაულის ჩადენის ერთ-ერთ ძირითად მიზეზსა და სტიმულს. მონტესკიე კი 1748 წელს მის მიერ გამოქვეყნებულ ტრაქტატში “კანონთა სულის შესახებ”, დანაშაულის არსებობას უკავშირებს ადამიანთა საზოგადოების არსებობის პირობას, ერთობლიობას და ეკონომიკურ უთანასწორობას.
ასე მოდიოდა XIX საუკუნემდე. განსაკუთრებით საინტერესოა ამ პერიოდისათვის თუ როგორ უყურებდნენ დანაშაულის მიზეზებს სისხლის სამართლის სხვადასხვა სკოლები. პირველი სისხლის სამართლის სკოლა, რომელიც ჩამოყალიბდა XIX საუკუნის პირველ ნახევარში იყო ეგრეთ წოდებული კლასიკური სკოლა. ცნობილია აგრეთვე ამ სკოლის სამი ძირითადი მიმართულება: გერმანული, ფრანგული და ინგლისური
განსაკუთრებით აღსანიშნავია კლასიკური სკოლის გერმანული მიმართულება, რომელიც ეყრდნობა კანტის მიერ ჩამოყალიბებულ პასუხისმგებლობის ინდერტერმინისტულ თეორიას, რომლის მიხედვითაც ადამიანის ნება სრულიად თავისუფალია, დანაშაული კი არის ამ თავისუფალი ნების გამივლინება. გერმანული სკოლა არა მარტო არ სწავლობს დანაშაულის მიზეზებს, არამედ სრულიად უარყოფს ასეთი მიზეზების არსებობას. სწორედ მის საპირისპიროდ გამოვიდა სისხლის სამართლის ათროპოლოგიური სკოლა, რომელმაც უარყო კლასიკოსთა ნდერტერმინისტული შეხედულება დანაშაულის შესახებ და მისი ფესვების ძებნა დამნაშავის პიროვნებაში დაიწყო. ამ სკოლის წარმომადგენლები არიან: ჩეზარე, ლომბროზო, ენრიკო ფერი და სხვა. მათგან ყველაზე მეტად აღსანიშნავია ენრიკო ფერი. იგი დანაშაულის ფაქტორებს სამ ძირითად ჯგუფად ყოფს:
ანთროპოლოგიური ფაქტორები.
ფიზიკური ფაქტორები.
სოციალური ფაქტორები.

მცირე ამონარიდი arizona-ს სამეცნიერო კვლევიდან

[Ismail]

ციცერონისათვის კი დაუსჯელობის იმედი წარმოადგენს დანაშაულის ჩადენის ერთ-ერთ ძირითად მიზეზსა და სტიმულს

ჰოოოდა ეგაა! ამიტომაცაა უაღრესად მნიშვნელოვანი დამნაშავის მკაცრად დასჯა. რათა ვუთხრათ პოტენციურ დამნაშავეებს: "თქვენც იგივე მოგელით, დუ დანაშაულს ჩაიდენთ".