დანაშაულის ჩადენის მიზეზები და კრიმინოლოგია, რატომ ჩადის ადამიანი დანაშაულს? პარამეტრები

[arizona]

როდესაც საუბრობენ დანაშაულზე, როგორც მომხდარ ფაქტზე წინა პლანზე გამოდის მხოლოდ ობიექტური ნიშანი ობიექტური მხარისა და უპირველეს ყოვლისა_მომხდარი შედეგები. თუმცა, დანაშაული როდი წარმოადგენს გაყინულ სტატისტიკურ მოვლენას, არამედ, ეს არის პროცესი, რომელიც ვითარდება დროსა და სივრცეში. ამგვარად, შეიძლება გამოვყოთ ობიექტური მხარის სამი ძირითადი, მეტ-ნაკლებად საერთო ეტაპები.

I საზოგადოებრივად საშიშ ქმედებათა (უმოქმედობათა) გარეგანი მხარე.
II გარემომცველ სამყაროში მათ მიერ შექმნილი ცვლილებები.
III კანონმდებლობით დაცული საზოგადოებრივი ურთიერთობისათვის ზარალის მიყენება.

ადამიანის მიერ გაცნობიერებული ქმედება, რაც აინტერესებს კანონმდებლობას ყოველთვის იმართება სუბიექტის ფსიქოლოგიური თავისებურებებით, მისი ნებისყოფით, მოწმდება მის ცნობიერებაში ამა თუ იმ ხარისხით. ამ დროს საჭიროა გავითვალისწინოთ, რომ თვით ადამიანის ეს ფსიქოლოგიური თავისებურებანი, მისი მსოფლმხედველობა, დამოკიდებულება გარემომცველი სინამდვილისადმი, სხვა ხალხისადმი და საერთოდ მთლიანი საზოგადოებისადმი ყალიბდება ცხოვრების პირობებით. გარდა ამისა, უშუალო საბაბი, მოცემულ მომენტში განსაზღვრული ქმედებისა, მათ შორის დანაშაულიც დევს იმ გარემო პირობებში, რომელშიც იმყოფებოდა პიროვნება.
ყოველი დანაშაული, რომელიც გათვალისწინებულია კანონმდებლობით შეიძლება განვასხვავოთ გარკვეული სისტემის მიხედვით. შედარებით საშიშ დანაშაულად ითვლება სახელმწიფოებრივი დანაშაულობანი, ესე იგი ისინი, რომლებიც მიმართულნი არიან არსებული საზოგადოებრივი წყობილების წინააღმდეგ.

მიუხედავად იმისა, რომ დანაშაულობანი მრავალფეროვანია და განსხვავდებიან ერთმანეთისაგან ნიშან_ თვისებებით, ყველა ეს ნიშნები შეიძლება შევაერთოთ ერთი განსაზღვრული სქემის სახით და განვალაგოთ ისინი სამ ჯგუფად.

ნიშან_თვისებები, რომლებიც ახასიათებენ დანაშაულის ობიექტს, ესე იგი, რომლებიც იწვევენ დანაშაულს.
დანაშაულის სუბიექტის დამახასიათებელი ნიშნები, ესე იგი ვინც ჩადის დანაშაულს
ნიშან_თვისებები, რომლებიც ახასიათებენ დანაშაულის ობიექტურ მხარეს, ესე იგი ჩადენილი ქმედებანი.

მართალია დანაშაულობის მიზეზების მეცნიერულ შესწავლას დასაბამი მიეცა მხოლოდ XVIII_XIX საუკუნეების მიჯნაზე, მაგრამ ამ პრობლემას იხილავდნენ ჯერ კიდევ ანტიკური ეპოქის ფილოსოფოსები და იურისტები.

მცირე ამონარიდი arizona-ს სამეცნიერო კვლევიდან

[sandro40]

რა საკვირველია არაა ცოდვაა.

არა მარტო მეგობარს, საკუთარ ძმასაც თუ არ ჩაუშვებ ცოდვაა . . . რაოდენ პარადოქსულიც არ უნდა იყოს . . .
წარმოიდგინე შენმა ძმამ გაძარცვა ვიღაც ადამიანის სახლი, წაამოიღო ფული, რომელიც მის პატრონს ვინ იცის

არა მგონია მართალი იყო მეგობარო, სისხლის სამართლის კოდექსითაც კი ადამიანი ვალდებული არაა ჩვენება მისცეს ახლო ნათესავის წინააღმდეგ.

რაც შეეხება მეგობარს
თუკი მეგობარი გაგანდობს დანაშაულს, თავდაპირველად უნდა გაიგო მიზეზი თუ რატომ ჩაიდინა ის, თუკი მიხვდები რომ მის მიერ ჩადენილ დანაშაულს გამართლება არა აქვს ასეთ შემთხვევაში უნდა შეეცადო რომ მეგობარი დაითანხმო ნებაყოფლობით გამოცხადდეს აღიარებითი ჩვენებით სამართალდამცავ ორგანოში. თუკი დარწმუნდები რომ ის მართალია მაგრამ მისი ქმედება დასჯადია მაშინ თუკი მიმართავ პოლიციას ეს დაბეზღებაა, მაგრამ თუკი მიხვდები რომ მეგობარი არაა მართალი და მან დაარღვია ზნეობის ნორმები და იგი გულწრფელად ინანიებს თავის დანაშაულს, მაგრამ იგი ვერ გადაიტანს ციხეში ყოფნას, მაშინ უნდა იცოდე რომ თუკი ის ადამიანი ციხეში შენი დახმარებით მოხვდა მაშინ იმ გაჭირვების ტარება რაც მას ციხეში მოუწევს შენ დაგაწვება კისერზე.

როდესაც მეგობარმა ჩაიდინა დანაშაული და შენც თვლი რომ მისი ქმედება დანაშაული, ხოლო ის არათუ ინანიებს თავის ცოდვას არამედ მზადაა განაგრძოს იგივე ქმედება შემდგომში ასეთ შემთხვევაში გამართლებულია პოლიციისთვის მიმართვა

[ANELI]

არა მგონია მართალი იყო მეგობარო, სისხლის სამართლის კოდექსითაც კი ადამიანი ვალდებული არაა ჩვენება მისცეს ახლო ნათესავის წინააღმდეგ.

რაც შეეხება მეგობარს
თუკი მეგობარი გაგანდობს დანაშაულს, თავდაპირველად უნდა გაიგო მიზეზი თუ რატომ ჩაიდინა ის, თუკი მიხვდები რომ მის მიერ ჩადენილ დანაშაულს გამართლება არა აქვს ასეთ შემთხვევაში უნდა შეეცადო რომ მეგობარი დაითანხმო ნებაყოფლობით გამოცხადდეს აღიარებითი ჩვენებით სამართალდამცავ ორგანოში. თუკი დარწმუნდები რომ ის მართალია მაგრამ მისი ქმედება დასჯადია მაშინ თუკი მიმართავ პოლიციას ეს დაბეზღებაა, მაგრამ თუკი მიხვდები რომ მეგობარი არაა მართალი და მან დაარღვია ზნეობის ნორმები და იგი გულწრფელად ინანიებს თავის დანაშაულს, მაგრამ იგი ვერ გადაიტანს ციხეში ყოფნას, მაშინ უნდა იცოდე რომ თუკი ის ადამიანი ციხეში შენი დახმარებით მოხვდა მაშინ იმ გაჭირვების ტარება რაც მას ციხეში მოუწევს შენ დაგაწვება კისერზე.

როდესაც მეგობარმა ჩაიდინა დანაშაული და შენც თვლი რომ მისი ქმედება დანაშაული, ხოლო ის არათუ ინანიებს თავის ცოდვას არამედ მზადაა განაგრძოს იგივე ქმედება შემდგომში ასეთ შემთხვევაში გამართლებულია პოლიციისთვის მიმართვა

სრულიად გეთანხმები და მიმაჩნია, რომ იმ ადამიანს ვისაც შეგნებული აქვს მის მიერ ჩადენილი დანაშაულის სიმძიმე, მას დასმენა და დაბეზღება აღარ უნდა სჭირდებოდეს. მას იმაზე მეტ სასჯელს ვერავინ დაადებს ვიდრე, თავად გამოუტანს თავის თავს განაჩენს.