შიშები (ფობიები), მეცნიერ-რელიგიური ახსნის მცდელობა პარამეტრები

[nana_007]

მოკლედ, დიდი ხანია მინდოდა ამაზე თქვენთან საუბარი და როგორც იქნა გადავწყვიტე თითქმის ყველას ალბათ, აქვს რაღაც შიშები ბავშვობიდან ან მერე შეძენილი, ფობიის დონეზეც კი. მე პირადად მაქვს, რაც ასაკის ერთად იმატებს, თან ძალიან მწვავე ფორმებში, რაც თავი მახსოვს ეს ფობია მაწამებს და სიმართლე გითხრათ, რაღაცით ზღუდავს ჩემი ინტერესების, მოწონების, ჰობის თუ საერთოდ ნორმალური ცხოვრების ხარიხსს. ხშირად მიოცნებია, რომ ნეტავ როგორ იქნება, რომ არ მეშინოდეს და შევნატრი იმათ, ვისაც ეს ფობია (ნამდვილად ფობია და არა რაიმე მყისიერი შიში) არ აქვს. მოკლედ, თქვენ რას იტყვით, შეიძლება თუ არა ამის მეცნიერული ახსნა ან თუნდაც რაიმე სულიერ მდგომარეობასთან ხომ არ არის დაკავშირებული (ფსიქოლოგიურ-რელიგიურს ვგულისხმობ). გავრცელებულია აზრი, რაც მე მსმენია, რომ თითქოს ეს ფობიები ყალიბდება რაიმე ცხოვრებისეული შემთხვევის , გამოცდილების ან უწყვეტი დაშინების შედეგად. ჩემს შემთხხვევაში ეს ასე არ არის...

მოკლედ, მაინტერესებს თქვენი აზრი თორემ მე ალბათ მაინც არ მეშველება არაფერი, ისეა გამჯდარი ეს ოხერი ფობია

პ.ს. აქვე დავსძენ, რომ ხშირად როცა ამაზე ვფიქრობ, მგონია რომ ერთადერთი მაშინ ვიქნები გულადი ამ შიშის წინააღმდეგ, თუ ეს "საფრთხე" ჩემს შვილებს შეეხება.

დაწერეთ თქვენი აზრი და მეც შემოგიერთდებით, იქნებ გავამხილო კიდეც რაა

[nana_007]

ვფიქრობ,ამ შიშების ფონი ნევროზია..რომელიც ძალიან საინტერესო ფენომენია..და ძალიან ღრმა და საინეტერო ეტიოლოგიური ფაქტორები უდევს საფუძვლად.. სადაც ადამიანის რელიგიური ცნობიერება საკმაოდ დიდ როლს თამაშობს

მართალი ხარ, სალი , მაგრამ ეს ისეთი შიშების შემთხვევაა, შენ რომ დაწერე ახლობლებზე და მე მაგალითად შვილებზე . რასაც ფობია ქვია, მაგალითად ჩემს შემთხვევაში არ მესმის რელიგიური სულიერი ყოფა საერთოდ გავლენას ახდენდეს.
მაგალითად, სიბნელის ან ღამის შიში ყველას აქვს მეტ-ნაკლებად და მათ შორის მეც, მაგრამ მაგ დროს მშველის იესოს ლოცვა, ჩემი ფობიის შემთხვევაში სხვანაირადაა საქმე, მიუხედავად იმისა, რომ ხშირად ვამბობ მაგ ლოცვას. მემგონი, როცა რეალურ სიტუაციას ეხება , ანუ სიბნელის გვეშინია ალბათ სულების, ცომბების, საშინელი ქმნილებების გამო, რომლებზეც წარმოდგენაც ბავშვობაში გვიყალიბდება და შეუცნობლად მაინც მოიცავს გონებას დიდობაშიც, ამ დროს უხილავთან გვაქვს საქმე და ლოცვა ალბათ მიტომ მშველის, მაგრამ რაიმე ცხოველის შიშს ასე ლოცვით ალბათ ვერ დავძლევთ... თუ კი...? ...

ტრანკვილიზატორების დალევა არ მიმაჩნია მართებულად

ფობიაზე მგონი არ მოქმედებს არანაირი -ზატორი ალბათ,ახლა, თუ ექსტაზშია კაცი და კიდია ყველაფერი, ეგ არ ვიცი, არ გამომიცდია...ანტიდეპრესივა კი ზოგადად ვითომ ნერვოზს შველის, მაგრამ დროებით.