"კათოლიციზმის შესახებ", რა დოგმატური ცთომილებებია კათოლიკეებთან პარამეტრები

[saria-giorgi]

ნელ-ნელა გამოვაქვეყნებ თუ რა ცდომილებებია ლათინებთან.ეხლა კი სათაურებს შემოგთავაზებთ და ჩემი თხოვნა იქნება ვიმსჯელოთ იმაზე თუ რა საკითხი იქნება იმის მიხედვით.მოვლენებს არ დავასწროთ.
1)ლათინთა უმნიშვნელოვანესი ახალსწავლებები ვატიკანის მე-2 კრებამდე.
2)რომის პაპის პირველობის თაობაზე.
3)დოგმატი პაპის უცდომელობის(შეუმცდარობის)თაო
ბაზე.
4)სწავლება სულიწმიდის გამომავლობის თაობაზე.
5)სწავლება პირველქმნილ ცოდვაზე.
6)წმიდათა ზეჯეროვანი დამსახურებებისა და ინდულგენციების თაობაზე.
7)დოგმატები ქალწულ მარიამის უბიწოდ ჩასახვისა და მისი სხეულებრივი ამაღლების თაობაზე.
8)წმიდა საიდუმლოებებში გადახვევების თაობაზე.
9)ხმიადის გამოყენება"წმიდა ზიარებისას"კათოლიკურ ეკლესიაში.
10)ორღანის თაობაზე.
11)მართლმადიდებელი ეკლესიის წმიდა მამათა გამონათქვამები კათოლიციზმის თაობაზე.
12)ვატიკანის1962-1965წ.წ კრების მიერ მიღებული კათოლიკეთა ახალი დოგმატური სწავლება.
13)ახალი დოგმატის არსი და მისი დასაბუთება.
14)ქრისტეანებისა დაიუდეველების"სულიერი ნათესაობა".
15)ქრისტეანეთა და მაჰმადიანთა"სულიერი სიახლოვე".
16)ქრისტეანეთა და წარმართთა"სულიერი სიახლოვე"
17)არაქრისტეანთა ცხონებისათვის.
18)ვატიკანის მეორე კრების ახალი წესები და ქრისტეანობასთან მათი წინააღმდეგობანი.
19)რომაული-კათოლიციზმი ვატიკანის მე-2 კრების შემდეგ.
20)ცხონება და სულიერი ცხოვრება რომაულ კათოლიციზმში.
21)მართლმადიდებელი და კათოლიკური ეკლესიათა შეერთების თაობაზე.
22)უნიები და უნიატობა.
23)ეკუმენიზმი
24)ბალამანდის შეთანხმება.
25)დასკვნა

[saria-giorgi]

ქვეთავი -5 წმიდათა ზეჯეროვანი დამსახურებისა და ინდულგენციების თაობაზე

კათოლიკეთა სწავლებით,რომელის მე-13-14 საუკუნეებში აღმოცენდა,ადამიანის გადარჩენისათვის საჭიროა კეთილ საქმეთა გარკვეული რაოდენობა;გასათვალისწინებელ�
��ა ისიც,თუ რა რაოდენობისა და სიმძიმისაა მისი ცოდვები.წმიდანებს იმაზე მეტი საქმე აქვთ გაკეთებული,ვიდრე ეს მათი სულების ხსნისათვის იყო საჭირო.ისე,რომ მათი მეტობა ქმნის გარკვეულ"კეთილ საქმეთა საგანძურს" და პაპს უფლება აქვს ჩაუთვალოს ეს მეტობა იმ ადამიანებს,რომელთაც კეთილ საქმეთა ნაკლებობა აქვთ.
რა არის ინდულგენცია?
ეს არის ცოდვილთა გათავისუფლება სასჯელისაგან წმიდათა ზეჯეროვან დამსახურების ხარჯზე მათი ცოდვების დაქფარვიტ.თავდაპირველად ინდულგენციები ეძლეოდათ ჯვაროსნულ ლაშქრობათა მონაწილეებს,ხოლო შემდეგ იმ პირებს,რომელთაც ეკლესიის წინაშე რაიმე დამსახურება ჰქონდათ;შემდგომსი ინდულგენციები ფულზე იყიდებოდა და პაპების სემოსავლის წყაროს წარმოადგენდა.ინდულგენციები იყიდებოდა,როგორც უკვე ჩადენილ,ასევე მომავალში ჩასადენ ცოდვების გამოსასყიდად.ასე მაგალითად,ადამიანს შეეძლო წინასწარ გადაეხადა თანხა,ხოლო შემდეგ ჩაედინა ცოდვები,რასაც ეს თანხა ეყოფოდა.ამისტვის შუა საუკუნეებში კათოლიკურ ეკლესიას შემუშავებული ჰქონდა სპეციალური ნიხრები:
მოვიყვან ამ ნიხრის ზოგიერთ მუხლს:
1)კლირიკოსი მკვლელი შენდობას იღებს 27-ლირის გადახდით;

2)მამის,დედის ან დის მკვლელობისათვის შენდობის მისაღებად ცოდვილმა უნდა გადაიხადოს 17-ლირა,14-სოლდი და 6-დინარი;

3)საკუთარი შვილის დამხრჩობი მამა ან დედა შენდობის მისაღებად იხდის 17-ლირას და 14-სილდის;

4)ეპისკოპოსის მიერ განკვეთა გამოისყიდება 45-ლირად;

5)პაპის ანატემა გამოისყიდება 45-ლირად;

6)მკრეხელი,ქურდი,ხანძრის გამჩენი,მძარცველი და სხვა შენდობას იღებს 136-ლირად და 6-სოლდად;

7)მონასტრის სიწმინდის "დაცვის მიზნით"მამრობითი სქესის წარმომადგენლებს ეკრძალებოდათ მონასტერში შესვლა,მის ახლომახლოს საკრავების დაკვრა.დამრღვევი 25-ოქროს იხდის;

8)მრუშობაში დაჭერილი მონაზონი 500-დუკატს იხდის.(უკანასკნელი ორი პუნქტი ამოღებულია პაპ იოანე 23-ის,ბალთაზარ კოსას ბრძანებულებიდან);
ინდულგენციები მე-16 საუკუნეში კათოლიკური ეკლესიის განხეთქილებისა და პროტესტანტიზმის აღმოცენების უშუალო მიზეზი გახდა.ამჟამად ინდულგენციები ეძლევათ მოწყალების საქმეებში მონაწილეობისათვის,გარკვეული რაოდენობის ლოცვათა წაკითხვისათის და ა.შ. აგრეთვე ეკლესიისა და ეკლესიისათვის სხვადასხვა საჭიროებებზე ტარიფიცირებული შემოწირულობისათვის.
ეს სწავლება პრინციპულად მცდარია;კეთილი საქმის კეთება ქრისტეანის განუყოფელი მოვალეობაა და აუცილებელ ანაზღაურებას არ ექვემდებარება.მაცხოვარი ასე მოძღვრავს მოციქულებს:"ეგრეცა თქვენ,ოდეს ყოთ ბრძანებული თქვენდა,თქუთ,ვითარმედ:მონანი ვართ უხმარნი;რომელი თანა-გუედვა ყოფად,ვყავთ"(ლკ.17.10).მოციქული პავლე კი ბრძანებს:"რამეთუ მისი შექმნულნი ვართ და დაბადებულნი ქრისტე იესუის მიერ საქმეთათვის კეთილთა,რომელთათვის წინასწარ განმჰზადა ღმერთმან,რათა მათ შინა ვიდოდეთ"(ეფ.2.10).ვენახის მუშაკთა იგავში მაცხოვარი ბრძანებს ყველა მომუშავესათვის ერთნაირ ანაზღაურებას,იმისაგან დამოუკიდებლად,ვინ რამდენი იმუშავა(მთ.20.1-15)ეს მოწმობს,რომ ცათა სასუფეველი ენიჭება არა როგორც კეთილ საქმეთა რაოდენობის მიხედვით სავალდებულო მისაგებელი,არამედ,როგორც ღმრთის მიერ ნაბოძები წყალობა.აი,ამიტომ ბრძანებს პავლე მოციქული:"რამეთუ საგზალი ცოდვისაი სიკვდილი არს,ხოლო ნიჭი ღმრთისაი-ცხოვრებაი საუკუნოი ქრისტე იესუის მიერ უფლისა ჩვენისა"(რომ.6.23).
არც სხვისი კეთილი საქმის განაწილება არის შესაძლებელი,როგორც კათოლიკები ასწავლიან.მაცხოვარი ათი კალწულის შესახებ იგავში გვიამბობს:"ხოლო სულელნი იგი ეტყოდეს ბრძენთა მათ:მეცით ჩვენ ზეთისაგან თქვენისა,რამეთუ ლამპარნი ჩვენი დაშრტებიან.მიუგეს ბრძენთა მათ და ჰრქუეს:ნუუკუე ვერ კმა-გუეყოს ჩუენ და თქუენ,არამედ უფროისღა წარვედით სავაჭროდ და იყიდეთ თავისა თქვენისა"(მთ.25.8-9).
თითოეული ქრისტეანი თავისი ძალ-ღონია და შესაძლებლობათა მიხედვით მუდმივად უნდა აკეთებდეს კეთილ საქმეებს.
ქრისტეანს ცოდვათაგან იხსნის წრფელი აღსარება და ჩადენილ ცოდვათა გამო ღრმა სინანული იმ მტკიცე გადაწყვეტილებით,რომ შემდგომში მათ აღარ ჩაიდენს.
უწყობს თუ არა ხელს მორწმუნის აღსარება წმიდანთა ზეჯეროვან ღვაწლისა და ინდულგენციების შეასახებ სწავლებ?
არა,არ უწყობს ხელს.პირიქით,აღსარები დრო ყურადღებას უფანთავს,რადგან თავისი კეთილი საქმეებისა და ცოდვების ფორმალური ბუღალტრული აღრიცხვის დაანგარიშებაში ჩაითრევს,რაც ხსნისათვის არაფრისმომცემია.კეთილ საქმეთა არსრულების დროს ანგარიშიანობას უვითარებს,უქმნის კეთილი საქმეებით(ამასთან-სხვისი კეთილი საქმეებით)ცოდვების გადაფარვის ილუზიას,ცოდვათა მიტევებისათვის ტარიფუცირებული შენატანები რაოდენობათა ანგარიშიანობას,მით უმეთეს,რომ მდიდარს ღარიბთან უპირატესობა აქვს.
ეს სწავლება არის ერეტიკული და მწვალებლური.