როგორი ბუნება მიიღო ქრისტემ?, პირველქმნილი ცოდვით დაზიანებული თუ დაუზიანებელი პარამეტრები

[ზურა]

მშვიდობა თქვენდა!
გილოცავთ სადღესასწაულო დღეებსა და მაცხოვარის შობის მოახლოებას!

მსურს აზრი გამოვხატოთ, იმ ღვთისმეტყველურ საკითხზე, რომელიც მემგონი
კვლავინდებურად გადაუჭრელად რჩება თანამედროვე მართლმადიდებლური
სულიერი განათლების სისტემაში.
... და რაც საკმაო ხანია საფიქრებელს მაძლევს, რადგან მოგეხსენებათ საკითხი მნიშვნელოვანია.

არავითარ შემთხვევაში არ ვფიქრობ, რომ სწორედ აქ გაეცემა ამ კითხვას საბოლოო პასუხი
თუმცა ყოველ შემთხვევაში იმედი მაქვს, რომ აზრთა გაცვლას გარკვეული შედეგი მაინც მოყვება.

გთხოვთ ყურადღება მიაქციოთ შემდეგს:
- ლაპარაკია არა ცოდვაზე, არამედ ცოდვით დაზიანებულ ბუნებაზე


უფალო დაგვლოცე!

p.s. ... დროში შეზღუდვის გამო მიჭირს იმის თქმა, თუ რა სიხშირით მოვახერხებ გამოხმაურებას,
მაგრამ აუცილებლად მოვახდენ რეაგირებას ყოველ ძირითად საკითხზე.

[ალექსანდრე]

ოპს..... ცოდვას რომ არ ატარებდა ვიცით, მაგრამ ''სუფთა იყო პირველქმნილი ცოდვისაგან''
ეს ნიშნავს, რომ მას ქონდა არა დაზიანებული ბუნება, რომელსაც ყოველი ადამიანი ფლობს, არამედ - ადამისეული ბუნება.

აი ეს კარგად ვერ გავიგე, რათქმაუნდა უფალმა მიიღო ადამიანური ბუნება ცოდვის გარდა, მან მიიღო დაზიანებული ბუნება და განკურნა თავის თავში.
კარგად ვერ გავიგე, უფალი ხომ ისევე განიცდიდა ტკივილს, სიცივეს, ცვეთას, შიმშილის შეგრძნება ჰქონდა და ა.შ. რომელიც დაზიანებული ბუნების შედეგია, მაგრამ როდეცას მაცხოვარი აღდგა მკვდრეთით მან განკურნა ადამიანის დაზიანებული ბუნება, მისი სხეული უკვე სხვანაირი იყო, მას აღარ სჭირდებოდა არც საკვები და აღარ განიცდიდა ადამიანურ ბუნების სისუსტეებს, ტკივილს, სიცივეს, მის აღმდგარ სხეულს უკვე შეეძლო უპრობლემოდ დახურულ სივრცეში შეღწევა.
იქნებ გამარკვიოთ უკეტესად

[ზურა]

ამასთან, როდესაც ბუნებისეულად ვამბობთ ნებას, იძულების მქონედ როდი ვიტყვით მას, არამედ - თვითუფლებრივად, რადგან თუ მოაზროვნეობითია იგი, უთუოდ თვითუფლებრივიცაა. (წმ. იოანე დამასკელი, მართლმადიდებლური სარწმუნოების ზედმიწევნითი გადმოცემა, თავი 58)
ანუ კიდევ ერთხელ:

მაცხოვარი იყო სრული ღმერთი და სრული კაცი, ორითა ნებითა, მაგრამ თავისი ნება დაუმორჩილა ღმერთს, ნებსით მიიღო ყოველივე ადამიანური, ნებსით ივნო და ნებსით მოკვდა

ჭეშმარიტად!

ანუ დავკონკრეტდები:

- ადამიანს შია, წყურია, იტანჯება... ა.შ. და ეს ხდება არა იმიტომ, რომ ადამიანს არჩევანის უნარი ქონდა,
არამედ იმიტომ, რომ მას ერგო დაცემული ბუნება.
- მაცხოვარს ჭეშმარიტად შიოდა, წყუროდა, იტანჯებოდა... ა.შ და ეს ხდებოდა არა იმიტომ, რომ მას არ ქონდა არჩევანის უნარი, არამედ იმიტომ, რომ საკუთარი ნებით მიიღო ჩვენი დაცემული ბუნება.

იმისათვის, რომ განეკურნა იგი და ახალი ადამის შთამომავლობისათვის მიეცა დასაბამი:

უფალი ხომ ისევე განიცდიდა ტკივილს, სიცივეს, ცვეთას, შიმშილის შეგრძნება ჰქონდა და ა.შ. რომელიც დაზიანებული ბუნების შედეგია, მაგრამ როდეცას მაცხოვარი აღდგა მკვდრეთით მან განკურნა ადამიანის დაზიანებული ბუნება, მისი სხეული უკვე სხვანაირი იყო, მას აღარ სჭირდებოდა არც საკვები და აღარ განიცდიდა ადამიანურ ბუნების სისუსტეებს, ტკივილს, სიცივეს, მის აღმდგარ სხეულს უკვე შეეძლო უპრობლემოდ დახურულ სივრცეში შეღწევა.

მაგრამ..... ჩვენ გვაინტერესებს კითხვა, თუ რა ბუნების მატარებელი იყო ქრისტე?
დიახ მან ნებით მიიღო ჩვენნაირი ბუნება, რომ განეკურნა იგი,
მაგრამ ჩვენი ბუნება ხომ დაზიანებულია?
გამოდის, რომ ნებით მიიღო დაზიანებული ბუნება.
სხვაგვარად არც გამოდიოდა, ''რაც არ მიუღია, განუკურნებელია'' ("невоспринятое неисцеляемо'')

Прп. Иоанн Дамаскин: "Ведь и Господь, пожалев собственное творение, добровольно принявшее страсть греха, словно посев вражий, воспринял болящее целиком, чтобы в целом исцелить: ибо "невоспринятое неисцеляемо". А что воспринято, то и спасается... Итак, чтобы изгнать из души присеянную врагом болезнь греха, ради этого Он и воспринял душу и воление ее, но греха не сотворил, а чтобы освободить тело от тления и услужения греху, воспринял и тело. Воспринял и наказания за первое грехопадение ..." (Творения. "Мартис". 1997. С. 117).

სწორედ იგივეს გვეუბნება წმინდა წერილიც:
ღმერთმა მოავლინა თავისი ძე ცოდვილი ხორცის მსგავსებაში
და ცოდვის გამო მსჯავრი დადო ცოდვას ხორცში (რომ.8,3)
სადაც გარკვევით ვკითხულობთ, რომ ძე ცოდვილ ხორცის მსგავსებაში მოავლინა ანუ ჩვენნაირი ხორცის (!)

... თითქოს ყველაფერი გასაგებია, მაგრამ სწორედ აქ ვაწყდებით სირთულეს,
რადგანაც ოპონენტთა მტკიცებით, ქრისტე ''სრულიად სუფთა იყო ყოველგვარი ცოდვისგან,
პირველქმნილი იქნებოდა იგი თუ ნებელობითი.''
დიახ სუფთა იყო ცოდვისაგან და ნებით აიღო პირველქმნილი ცოდვისაგან დაცემული ბუნება,
მაგრამ გამოდის, რომ მისი ადამიანური ბუნება არ იყო სუფთა ადამისეული ცოდვისაგან.


ჯერჯერობით აქ შევჩერდები... საქმე იმაშია, რომ ორივე პოზიციას ამაგრებს ეკლესიის მამათა აზრები;
რადგანაც ცალკეული წმინდა მამის(მამათა) აზრი(მოსაზრებანი) არ ითვლება დოგმატიკურად,
ძალიან ჭირს სიმართლის გარკვევა.
სწორედ ამიტომ ავღნიშნე დასაწყისში, რომ ესაა გადაუჭრელი ღვთისმეტყველური საკითხი.