ლოცვა, საუბარი ღმერთთან პარამეტრები

[მხევალი ნინო]

მაინტერესებს თქვენი აზრი და თქვენი პირადი გამოცდილება, ლოცვის ძალის შესახებ. ვფიქრობ ლოცვა დამოკიდებულია ჩვენი რწმენის ხარისხზე. თქვენ როგორ ფიქრობთ რისი შეცვლა შეუძლია ჩვენს ლოცვას, ან იმისთვის, რაც გარდუვალია რა საჭიროა ლოცვა, ან რისი შეცვლა სეუძლია ამისთანა შემთხევაში ლოცვას

[ninca]

მშვიდობა თქვენთან!
ლოცვა სულიერი ცხოვრების ღერძია.შეიძლება ითქვას, ქრისტიანია ის, ვინც ცდილობს, ისე იცხოვროს, რომ ლოცვის კადნიერება ჰქონდეს და ლოცვა შეეძლოს. გაფანტულობა ლოცვებში ადამიანური ბუნების დაცემის შედეგია და ამას ვერსად გაექცევი. საქმე ისაა, როგორ მივუდგებით ამას. ამპარტავანი ადამიანი როცა რამეს ინდომებს და მარცხდება, სასოწარკვეთას ეძლევა და ეს უკვე საბოლოო დამარცხებაა. მდაბალი კი, იცის რა, რომ თავისი ძალით ვერაფერს გახდება, ღვთის იმედი აქვს და მისკენ ილტვის. ასეა ყველა ცოდვაში. მათ შორის გაფანტულობაში.
ლოცვას აქვს თავისი აუცილებელი წინაპირობები. უმთავრესია სიმდაბლე, სახარებისეული ზნეობა, შრომისმოყვარეობა და ,რა თქმა უნდა, სწორი რწმენა.
სიმდაბლეს ყოფითი ცხოვრება გვასწავლის, თუ გამოვიყენებთ ყოველდღიურ ჭირს:ყვედრებას, დამარცხებას,დაღლილობის დაძლევას.ყველაფერი უნდა აღვასრულოთ, როგორც ღვთისადმი მორჩილება. სარწმუნოებრივი ღვაწლი ხომ გამიჯნული არაა ყოფითი სიძნელეებისაგან. ნების უარყოგას, ყოველდღურ ჯვარცმას მოჰყვება სიმდაბლე. ნების უარყოფა კი მაშინ გამოდის, როცა ადამიანი მოქმედებს და ცხოვრობს არა სიამოვნებისათვის, არამედ უფრო მაღალი იდეისათვის-ცხოვნებისათვის.
ლოცვად დადგომის წინ წმ. მამები გვირჩევენ, რომ დავწყნარდეთ, სევწყვიტოთ ფიქრი, თვალები დავხუჭოთ და რამოდენიმეჯერ წარმივთქვათ აუჩქარებლად :"უფალო, იესუ ქრისტე, შემიწყალე მე, ცოდვილი."მერე ასევე აუჩქარებლად უნდა დავიწყოთ ლოცვა. წარმოთქმულ სიტყვებს ვუსმინოთ და არ უნდა შევიწყნაროთ არანაირი აზრი, თუნდაც კეთილი. არ დავუკვირდეთ საკუთარ თავს:როგორ ვდგავართ, რას ვგრძნობთ, როგორ ვლოცულობთ, ლოცვა არასდროს არ უნდა მოვისტუმროთ, რასაკვირველია. მთავარია ხარისხი. ზოგჯერ დიდი მცდელობის მიუხედავად, ლოცვა არ გამოდის. არ უნდა დავღონდეთ.ვეცადოთ და ღმერთი მოგვხედავს.დამარცხებები სიმდაბლეს გვასწავლიან და ლოცვას კი ვერვის გვასწავლის კაცთაგანი, რამეთუ მისი მასწავლებელი ღმერთია.
...და კიდევ როცა ლოცვა გამოგვდის, ეს სულიწმიდის მოქმედებაა და არა ჩვენი. შეგვეწირება ეს მონდომება და ამიტომაც მშრალი , იძულებითი ლოცვა უფრო ფასობს, რადგან განოხატავს ჩვენს სწრაფვას ღვთისაკენ.