როგორი ბუნება მიიღო ქრისტემ?, პირველქმნილი ცოდვით დაზიანებული თუ დაუზიანებელი პარამეტრები

[ზურა]

მშვიდობა თქვენდა!
გილოცავთ სადღესასწაულო დღეებსა და მაცხოვარის შობის მოახლოებას!

მსურს აზრი გამოვხატოთ, იმ ღვთისმეტყველურ საკითხზე, რომელიც მემგონი
კვლავინდებურად გადაუჭრელად რჩება თანამედროვე მართლმადიდებლური
სულიერი განათლების სისტემაში.
... და რაც საკმაო ხანია საფიქრებელს მაძლევს, რადგან მოგეხსენებათ საკითხი მნიშვნელოვანია.

არავითარ შემთხვევაში არ ვფიქრობ, რომ სწორედ აქ გაეცემა ამ კითხვას საბოლოო პასუხი
თუმცა ყოველ შემთხვევაში იმედი მაქვს, რომ აზრთა გაცვლას გარკვეული შედეგი მაინც მოყვება.

გთხოვთ ყურადღება მიაქციოთ შემდეგს:
- ლაპარაკია არა ცოდვაზე, არამედ ცოდვით დაზიანებულ ბუნებაზე


უფალო დაგვლოცე!

p.s. ... დროში შეზღუდვის გამო მიჭირს იმის თქმა, თუ რა სიხშირით მოვახერხებ გამოხმაურებას,
მაგრამ აუცილებლად მოვახდენ რეაგირებას ყოველ ძირითად საკითხზე.

[ზურა]

აქა მშვიდობა,

რადგანაც ერთ თემაზეა საუბარი, მიუხედავად ადრესატის მითითებისა, სასურველი იქნება ყოველ დაინტერესებულმა ადევნოს თვალი მსჯელობას, რადგან მათაც შეეხება.

____________________


Sotiris
გამარჯობათ,
სანამ ჩემდამი პასუხის განხილვაზე გადავიდოდე, მსურს ამაზე გავამახვილო თქვენი ყურადღება:

მაცხოვარმა უყვედრელი ვნებულებები კი მიიღო, ე.ი. შიმშილი, წყურვილი, დაღლა და მისთ. (იხ. იქვე, გვ. 47). ამდენად მაცხოვარმა ყოველმხრივ ჩვენნაირი კაცობრივი ბუნება მიიღო,

ჩვენ ვფლობთ დაცემულ ბუნებას - ფაქტია.
მაცხოვარმა მიიღო ყოველმხვრივ ჩვენნაირი ბუნება - ფაქტი.
დასკვნა - მაცხოვარმა ნებაყოფლობით მიიღო (რადგან ცოდვა არ იცოდა) ადამიანის დაცემული ბუნება.
თუ აქ არ მეთანხმებით, გთხოვთ ნათლად და კონკრეტულად ამიხსნათ, რას გულისხმობდით, როდესაც ამბობდით: ''მაცხოვარმა ყოველმხრივ ჩვენნაირი კაცობრივი ბუნება მიიღო ''

***

ნაწილი 1.

ირონია არ არის აქ საჭირო.

ღმერთმა დამიფაროს;
ისაა ასევე მოწმე, რომ თუ ვინმეს უვიცრად ვთვლი, პირველი მე ვარ მათ შორის.

პრობლემა კი აი რაშია: მოდიხართ ამ ფორუმზე და პოსტავთ ისეთ დოგმატურ საკითხზე, რომელმაც შეიძლება ბევრი დამწყები მართლმადიდებელი დააბრკოლოს

უმოქმედობამ არავითარი დაპრკოლება არ იცის.
- არ შევისწავლოთ წმინდა წერილი?
პირადად მე მსურს სხვათა დახმარებით ბევრი საკითხის გარკვევა.
- თქვენ ფიქრობთ, რომ ამ ფორუმზე არ უნდა ვითხოვო დახმარება?
ხოლო, რაც შეეხება ''არადამწყებ მართლმადიდებელს'' - მათ რიცხვს ნამდვილად ვერ მივაკუთვნებ თავს ვერასდროს.

დაწვრილებით პასუხს ვერ გაცემთ, რადგან არ მცალია.

ამაზეც უღრმესი მადლობა.

ახლა რაც შეეხება იმას, თუ რა არის პირველმამისეული ცოდვა. ამაზე არსებობს წმ. იუსტინე პოპოვიჩის ნაშრომი "О первородном грехе". ასევე შეგიძლიათ ნახოთ კლასიკური რუსული დოგმატური ღმრთისმეტყველების სახელმძღვანელოები (ზოგი კი მათზე ცხვირს იბზუებს, მაგრამ ეს უფრო მათი პრობლემაა).

ძალიან კარგი. მოხარული ვარ, რომ რუსულ ღვთისმეტყველებას შეეხეთ. ობიექტური მიზეზების გამო მოსკოვის საპატრიარქოს მრევლი გახლავართ (რუსეთში არ ვცხოვრობ)
ვისარგებლებ მომენტით და შეგეკითხებით:
- რა აზრის ბრძანდებით მოსკოვის სასულიერო აკადემიის ღვთისმეტყველების ფაკულტეტის პროფესურაზე? მემგონი მათზე უკეთ არავის მოეხსენება რუსული დოგმატიკური სახელმძღვანელოების შესახებ.

გააჩნია რომელ დოგმატიკურ სახელმძღვანელოებს გულისხმობთ.
საქმე იმაშია კეთილო, რომ ძველი რუსული დოგმატიკური სახელმძღვანელოების უმეტესობა, რასაც ალბათ კლასიკად მოიხსენიებთ, გაჯერებულია დასავლეთის დიგმატიკით, რადგანაც პირდაპირი თარგმნა ხდებოდა და სწორედ ამ მიზეზით, კათოლიკურმა სწავლებამ ღრმა ფესვები გაიდგა ჩვენში.
რას ვგულისხმობ აქ კონკრეტულად?
ამაზე ქვევით მოგახსენებთ.

რაც შემეხება მე, დიდი სიამოვნებით ვეყრდნობი იმ სახელმძღვანელოებს,
რომლებსაც პაპისტურ დოგმატიკასთან შეხება არ ქონიათ.
ინებეთ მაგალითად ეს:
“Из того факта, что Господь был свободен от первородного греха и не имел личных грехов, не следует, что Он был свободен от последствия греха первородного, потому что Господь воспринял не природу Адама в его первозданном состоянии, какую тот имел до грехопадения, а нашу природу со всеми последствиями падения для того, чтобы разделив с человеком все последствия его падшести, исцелить наше естество и все условия падшего бытия сделать условиями спасения” (свящ. Олег Давиденков. Догматическое богословие. Курс лекций. ч. 3, М., 1997, с. 110).

თქვენ კი ასე ჩანს პირველმამისეულ ცოდვას ათანაბრებთ უყვედრელ ვნებულებებთან, რაც მეტად უცნაური სწავლებაა

.
მემგონი შეამჩნევდით, რომ თითქმის ყოველ უსტარში ვიმეორებ ერთი და იგივე შეკითხვას.

მას მერე რაც გაარკვევთ რა არის პირველმამისეული ცოდვა, მერე გეტყვით, რომ მაცხოვარი ჩვენი იესუ ქრისტე არის აბსოლუტურად უცოდველი, პირველმამისეული ცოდვის არმატარებელი

გთხოვთ მიმითითოთ, სად ვახსენე მე, რომ იესო ქრისტე ცოდვილია?
მე გარკვევით ავღნიშნე და ეს გამოვყავი პირველსავე უსტარში:
- მიაქციეთ ყურადღება არა ცოდვის აღებას, არამედ ცოდვის გამო დაზიანებული ბუნების ნებაყოფლობით აღებას.

გთხოვთ გამოთქვათ აზრი ამ სწავლებაზე:
''ვინც ცოდვა არ იცოდა, ის გახადა ცოდვად ჩვენს გამო,
რათა მასში გავხდეთ ღვთის სამართლიანობა [/(IIკორ. 5,21)''

- რას გულისხმობს მოციქული, როდესაც ქრისტეს ''ცოდვილად გახდომას'' ახსენებს?
(ჩემ აზრს აუცილებლად მოგახსენებთ, რადგან ეს პირდაპირ კავშირშია ამ თემასთან)

ამრიგად დამასკელის სწავლებით რა გამოდის? მაცხოვარმა მიიღო უყვედრელი ვნებულებანი, სიკვდილს კი, როგორც სრულიად უცოდველი და პირველმამისეული ცოდვის არმატარებელი, იგი არ ექვემდებარებოდა, არამედ ჩვენთვის თავს-იდვა (სიკვდილი ამქვეყნად სწორედ ადამის ცოდვით დაცემის გამო შემოვიდა: ვითარცა-იგი ერთისა მის კაცისათჳს ცოდვაჲ სოფლად შემოჴდა და ცოდვისა ძლით - სიკუდილი, და ესრეთ ყოველთა კაცთა ზედა სიკუდილი მოიწია, რომლითა ყოველთა შესცოდეს ჰრომ. 5,12)).

- თქვენ თვლით, რომ ადამისეული ცოდვა ჩვენზე გადმოვიდა და ჩვენ
ამ ცოდვის გამზიარებლები ვართ ანუ ეს ცოდვა ჩვენზეცაა...საინტერესოა...
მე კი გიპასუხებთ, რომ დასავლეთის დოგმატიკის ერთ-ერთი მთავარი პოსტულატი, იკითხება თქვენს მსჯელობაში.
რომიც თქვენს მსგავსად მაგ ციტატას იშველიებს რადგან ის ერთადერთია მთელ წმინდა წერილში.

გთხოვთ გაეცნოთ წმინდა იოანე ოქროპირის სწავლებას, თქვენს მიერ მოყვანილი ციტატის შესახებ:
http://www.ccel.org/contrib/ru/Zlatrim/Rim10.html
მცირე ამონარიდი:
Что же значит: в немже вcu согрешиша?
То, что как скоро пал один, чрез него сделались смертными все,
даже и не вкусившие запрещенного плода.
...ანუ რადგანაც ყველა მომაკვდავი შევიქმენით, სწორედ ეს იგულისხმება
და არა ის, რომ ჩვენც შევცოდეთ, ცოდვაა ჩვენზე და მსგავსი...
Отсюда ясно, что не этот грех, не грех преступления закона, но другой, именно грех преслушания Адама, был причиною общего повреждения. Чем же это доказывается? Тем, что умерли все жившие и до закона. Царствова смерть, говорит (апостол), от Адама даже до Моисея и над нecoгpешuвшuмu. Как царствовала? По подобию преступления Адамова, иже есть образ будущаго (ст. 14) Итак, Адам есть образ Иисуса Христа. В каком отношении, спросишь? В том, что как Адам для своих потомков, хотя они и не вкусили древесного плода, сделался виновником смерти, введенной в мир Адамовым ядением, так Христос для верующих в Него, хотя и не совершивших праведных дел, сделался виновником праведности, которую даровал всем нам чрез крест.

ყოველი ადამიანი პასუხისმგებელია თავის პირად ცოდვებზე.
- კიდევ ერთხელ თვალი გადაავლეთ ეზეკიელ წინასწარმეტყველს 18:2-4;19-20;
ადამისა და მშობლების ცოდვები კი ამახინჯებენ ადამიანის ბუნებას
და აშორებენ მას უფალს.
- კიდევ ერთხელ თვალი გადაავლეთ კართაგენის კანონებს:
124 “Кто отвергает нужду крещения малых и новорожденных, или говорит,
что они от прародительского греха не заимствуют ничего, что надлежало
бы омыти банею пакибытия, то да будет анафема”.
http://www.krotov.info/acts/canons/0419karf.html
დიახ, ყოველი ჩვენთაგანი ღებულობს დამახინჯებულ ადამიანურ ბუნებას, რისი უარყოფაც დაუშვებელია
და ამიტომ საჭიროებს ბავშვი მონათვლას, მაგრამ აქ ლაპარაკი არაა პირად ცოდვაზე.

(და ეს გამონაკლისი ხდება იმიტომ, რომ მისი ჩასახვა ზებუნებრივი გზით მოხდა, წმ. იუსტინე: Наследственность первородного греха всеобща, ибо никто из людей не изъят из этого, кроме Богочеловека Господа Иисуса Христа, рожденного вышеестественным образом от Святой Девы и Духа Святого...)

1. რადგან იუსტინე ფილოსოფოს იხმარებთ, დამაინტერესა:
- თქვენ თვლით, რომ მაგ. პლატონი ან სოკრატე, არსით ქრისტიანები არიან?

2. მე ავღნიშნე, რომ ამ საკითხში წმინდა მამებს განსხვავებული აზრი გააჩნიათ.
გსურთ, მაგალითად მართლმადიდებლობის სვეტად წოდებული ათანასე დიდის აზრის გაცნობა? ინებეთ.

აქვე გთხოვთ, აზრი გამოთქვათ წმინდა წერილიდან ამ თემაში დადებულ ციტატაზე:
''ღმერთმა მოავლინა თავისი ძე ცოდვილი ხორცის მსგავსებაში და
ცოდვის გამო მსჯავრი დადო ცოდვას ხორცში'' (რომ.8,3)
- რას ნიშნავს თქვენი აზრით ''ძე ცოდვილი ხორცის მსგავსებაში''?

აი რას ამბობს ამის შესახებ წმინდანი:
''Какое же оказано этим благодеяние, о суетные, если, как говорите, во Христе совершилось то же, что происходило в первозданном Адаме, если Христос Адамова падения не восстановил несравненным восстановлением, явившись в подобии плоти греха и осудив грех во плоти (Рим. 8, 3)..."
Свт. Афанасий Великий (Т. 3. С. 322).
"Не Себя пришел спасти бессмертный Бог, но умерщвленных; не за Себя пострадал, но за нас; и посему-то восприял на Себя наше уничижение и нашу нищету, чтобы даровать нам богатство Свое" (Т. 3. С. 255).
"Да умолкнут утверждающие, что плоть Христова недоступна смерти, но бессмертна по естеству" (Т. 3. С. 298).
"А когда (Христос) отрекается умереть, это есть болезнь тела. Ибо до преступления Адамова не было ни печали, ни боязни, ни утомления, ни глада, ни смерти" (Т. 4. С. 466).

აქ შედარებით ვრცლადაა:
http://christianity.shu.ru/Texts/athanasiu...incarnation.htm

Глава 2. Божественная дилемма и ее решение в воплощении

(8)...Таким образом, приняв тело, подобное нашему, которое склонно к тлению смерти, Он отдал Свое тело на смерть за всех и предложил его Отцу. Это Он сделал из-за явной любви к нам так, что в Его смерти все могли умереть и закон смерти таким образом отменился бы потому, что исполнился в Его теле, которое для этого и было назначено и отдало свою силу для людей.

(9) Слово понимало, что от тления нельзя было избавиться иначе, чем через смерть; все же Он Сам как Слово, бессмертный и Сын Отца, был таковым, Кто не мог умереть. По этой причине Он принял тело, способное к смерти, чтобы оно, через принадлежность Слову, Кто над всем, могло бы стать в смерти достаточным замещением для всех и, само оставаясь нетленным через Его пребывание в нем, могло бы после этого положить конец тлению также для всех других благодатью воскресения.

გთხოვთ განსაკუთრებული ყურადღება მიაქციოთ ''По этой причине Он принял тело, способное к смерти'' - ქრისტეს არ შეეძლო სიკვდილი, მან მიიღო სხეული, რომელსაც სიკვდილი ძალუძდა - სწორედ ამაზე ვსაუბრობ მე.

- გთხოვთ მიპასუხოთ, რატომ მოკვდა ჯვარზე ადამიანური ბუნება?

თუ წმ.ათანასე დიდმა არ დაგაკმაყოფილათ, მზად ვარ მოვიყვანო სხვა წმ.მამათა აზრები.
უბრალოდ ჯერჯერობით ისედაც დიდი უსტარი გამომდის და არ მსურს მისი გადატვირთვა.

(გაგრძელება იქნება)

[Sotiris]

ზურა, ასეთი სიგრძის პოსტინგების წაკითხვის შესაძლებლობა არა მაქვს, არათუ პასუხის გაცემის.

ჩვენ ვფლობთ დაცემულ ბუნებას - ფაქტია.
მაცხოვარმა მიიღო ყოველმხვრივ ჩვენნაირი ბუნება - ფაქტი.
დასკვნა - მაცხოვარმა ნებაყოფლობით მიიღო (რადგან ცოდვა არ იცოდა) ადამიანის დაცემული ბუნება.
თუ აქ არ მეთანხმებით, გთხოვთ ნათლად და კონკრეტულად ამიხსნათ, რას გულისხმობდით, როდესაც ამბობდით: ''მაცხოვარმა ყოველმხრივ ჩვენნაირი კაცობრივი ბუნება მიიღო ''

მოკლედ რომ გითხრათ, იმას ვგულისხმობ, რასაც წმ. მამები გულისხმობდნენ, თუგინდ ჰრომ. 8,3-ის განმარტებისას. ადამის დაცემის შედეგია ჩვენი ნების მიდრეკა ბოროტისაკენ უფრო ვიდრე კეთილისაკენ, ხორციელი ზრახვები და ა.შ. ადამის დაცემამ გაუხსნა ამას ყოველივეს გზა ჩვენში, ყველა ცოდვის მდგომარეობაში ვიბადებით, ხოლო ცოდვილები ვხდებით მას შემდეგ, რაც მივდივართ ჩვენი ნების დაპირისპირებამდე ღმრთის ნებამდე. მაცხოვრისთვის შინაგანი ბრძოლები და ცდუნებები რაც ჩვენ ადამის ცოდვის გამო გვახასიათებს, რაც ადამის ცოდვის გამოა შთათესილი ჩვენში, სრულიად უცხო იყო, მკრეხელობა და ერესია ამის ფიქრი (აკი არის კიდეც თეოდორე მოფსუეტელი, ნესტორიანობის ერთ-ერთი წინამორბედი და მამამთავარი, ამის გამო ანათემას გადაცემული). მაცხოვარმა უყვედრელი ვნებულებები მიიღო, მის ნებას არ ახასიათებდა მიდრეკა ბოროტისკენ, მის გონებას - დაბნელება და ა.შ. თქვენ კი მაცხოვრის დაცემულ ბუნებაზე (!) საუბრით ასეთ შესაძლებლობას არ გამორიცხავთ, კანუდოსელმა სწორად მიგითითათ ბუნების შესახებ. მამები ძალიან ფრთხილები იყვნენ ტერმინოლოგიაში და ამიტომ იყენებდნენ სწორედ ტერმინებს ყოველმხრივ ჩვენი მსგავსი იქმნა თვინიერ ცოდვისა, უყვედრელი ვნებულებები და ა.შ.

სიკვდილი არის სასჯელი ადამის ცოდვისათვის, სიკვდილმა გზა სწორედ ადამის ცოდვის გამო ჰპოვა (რაც შეეხება იმას, თუ რა აზრით უნდა გავიგოთ ადამის უკვდავება დაცემამდე, ამაზე იხ. მაკარის დოგმატიკა, ტ. 1, გვ. 470-471. თქვენ მგონი იმას მაბრალებთ ადამი ბუნებით უკვდავი იყოო ). მაცხოვრისთვის, როგორც ადამის ცოდვის არმატარებლისთვის სიკვდილი არ წარმოადგენდა აუცილებლობას, ისე როგორც ეს არის ჩვენთვის, ჩვენთვის სიკვდილი გარდაუვალი სასმისია (თქვენ იმ აზრს იცავთ, რომ მაცხოვრის ჯვარცმა რომ არ მომხდარიყო, იგი მოკვდებოდა მაინც?). მაგრამ ისევე როგორც სხვა რამეებში, როგორც პავლე მოციქული გვეუბნება, "თქუენთვის დაგლახაკნა მდიდარი იგი, რაჲთა თქუენ მისითა სიგლახაკითა განჰმდიდრდეთ"-ო, ამაშიც გამოუთქმელი კაცთმოყვარება აჩვენა და ჩვენთვის სიკვდილი თავს იდვა. ეს ცხადად ჩანს მაცხოვრისავე სიტყვებიდან ”არავინ მიმიღოს იგი (ე.ი. სული) ჩემგან, არამედ მე დავსდებ მას თავით ჩემით. ჴელ-მეწიფების დადებად მისა და ჴელ-მეწიფების მოღებად მისა” (იოანე 10,9). წაიკითხეთ ოქროპირის კომენტარი ამ მუხლზე, წაიკითხეთ თეოფილაქტე, და მიხვდებით რაზეა საუბარი. მაცხოვარს შეეძლო თავისი სხეული უხრწნელების მდგომარეობაში გადაეყვანა ჯვარცმამდე, მაგრამ მაშინ ადამიანის გამოხსნა არ მოხდებოდა. მაცხოვარმა ნებაყოფლობით დაუმორჩილა თავი სიკვდილს, რათა ჩვენ ცოდვისა და სიკვდილის მონებისაგან გამოვეხსენით. და თუ სიკვდილი ნებაყოფლობითი იყო, რა პირველმამისეულ ცოდვაზე საუბრობთ მაცხოვარში?

დანარჩენზე ბოდიში, მაგრამ დრო არ მაქვს. ან რაზე უნდა გეკამათოთ საერთოდ, როდესაც ადამის ცოდვის ლათინებისეული გაგება ამკიდეთ (ისე წაკითხული თუ გაქვთ საერთოდ რას წერენ ლათინები, თუ ზოგიერთების მიერ ამ სწავლების კარიკატურული გადმოცემით შემოიფარგლეთ?), არანაირი საკუთარი სწავლება არ შემომთავაზეთ, გარდა ერთმანეთთან დაუკავშირებელი რამდენიმე ციტატისა და ა.შ. არც რუსეთის რევოლუციამდელ დოგმატიკებზე ვაპირებ საუბარს, მითუფრო არც მამა ოლეგ დავიდენკოვის დოგმატიკაზე ან პროფ. ოსიპოვის ფანტაზიებზე. ზოგისთვის ეს რელიგიადაა უკვე ქცეული, ამიტომ კამათს აზრი არა აქვს ხოლმე.

პ.ს. ისე წინა პოსტინგში წმ. იუსტინე პოპოვიჩი მოვიხმე, წმ. იუსტინე ფილოსოფოსი კი არა.

[კანუდოსელი]

ან რაზე უნდა გეკამათოთ საერთოდ, როდესაც ადამის ცოდვის ლათინებისეული გაგება ამკიდეთ (ისე წაკითხული თუ გაქვთ საერთოდ რას წერენ ლათინები, თუ ზოგიერთების მიერ ამ სწავლების კარიკატურული გადმოცემით შემოიფარგლეთ?),

სოტირის, რა გჭირს ხოლმე შეკაცო, რა უცებ ახტები ხოლმე....მეც წავიკითხე და არაფერი არ მოუკერებია შენზე, მან ზოგადად თქვა, რომ ლათინიზირებული არის ძველი კატეხიზმოებიო...

და იქ კიდე გასარჩევი, როგორც მე ვხედავ, არის ათანასე დიდის ნაწერები...მგონი სერიოზული არგუმენტია ათანასე დიდის მოშველიება. მოკლედ ცოტა უფრო ღიად თუ ვიმსჯელებთ არ იქნება ცუდი. ახლა მეც არ ვეთანხმები რაღაცაში და თვალებს არ ვუღებ.

[Sotiris]

სოტირის, რა გჭირს ხოლმე შეკაცო, რა უცებ ახტები ხოლმე....მეც წავიკითხე და არაფერი არ მოუკერებია შენზე, მან ზოგადად თქვა, რომ ლათინიზირებული არის ძველი კატეხიზმოებიო...

ჰოდა ეგ რა შუაში არის თემასთან, ვერ გავიგე, მაგის გარეშე შეიძლება განხილვა ყველაფრის. არადა პოსტინგის 2/3 მაგაზე მსჯელობას უკავია.

და იქ კიდე გასარჩევი, როგორც მე ვხედავ, არის ათანასე დიდის ნაწერები...

способное к смерти, მგონი დამათანხმებით, არ ნიშნავს необходимо подлежащее смерти, როგორც ესაა ჩვენს შემთხვევაში.

ახლა მეც არ ვეთანხმები რაღაცაში და თვალებს არ ვუღებ.

ჰოდა დაწერეთ მერე

სოტირის, რა გჭირს ხოლმე შეკაცო, რა უცებ ახტები ხოლმე....მეც წავიკითხე და არაფერი არ მოუკერებია შენზე, მან ზოგადად თქვა, რომ ლათინიზირებული არის ძველი კატეხიზმოებიო...

აჰა ბატონო რა წერია: "მე კი გიპასუხებთ, რომ დასავლეთის დოგმატიკის ერთ-ერთი მთავარი პოსტულატი, იკითხება თქვენს მსჯელობაში."

[კანუდოსელი]

ჰოდა დაწერეთ მერე

მე დავწერე და მეტი დრო ჯერ არ მაქვს რომ სერიოზულად მივხედო ამ თემას და საერთოდ ფორუმს

და რაც შეეხება იმ ადგილს,იქვე წერია: подобное нашему, которое склонно к тлению смерти

ანუ ჩვენი სხეულის მსგავსია, ჩვენი სხეული კი ვიცით, რომ არის თავად მიდრეკილი ხრწნისკენ და მანდ შედარებაა ჩვენს სხეულთან. თან მეჩვენება რომ მნიშვნელოვანია ამ ორი სიტყვის გამიჯვნა: склонно და способное, თუ მეორეში არის შესაძლებლობაზე საუბარი და ეს მოიცავს შენს ვარიანტსაც, თითქოს ისეთი აზრი მრჩება, რომ პირველი ამ შესაძლებლობას არ გვიტოვებს, ანუ გვეუბნება, რომ არის მიდრეკილი სიკვდილისკენ.
სწორედ ამიტომ მინდა ამ ადგილზე დავკონკრეტდეთ.