ცხოვრებისეული საკითხები, კანონიკურ ჭრილში |
სტუმარს სალამი ( შესვლა | დარეგისტრირება )
ცხოვრებისეული საკითხები, კანონიკურ ჭრილში |
კანონისტი |
Oct 20 2006, 05:17 PM
პოსტი
#1
|
დავით ჯგუფი: Members პოსტები: 16,930 რეგისტრ.: 17-October 06 მდებარ.: თბილისი, საქართველო წევრი № 284 |
ხშირად არის შემთხვევები, რომ წამოიჭრება ესა თუ ის საკითხი, რომელიც ერთი შეხედვით საყოფაცხოვრებოა, თუმცა მას თავისი წესი აქვს განსაზღვრული საეკლესიო კანონებით
აქ ასეთები განვიხილოთ -------------------- „ნეტარ არიან, რომელთა დაიცვან სამართალი და ჰყონ სიმართლე ყოველსა ჟამსა.“ (ფს. 105; 4) |
KAIROS |
Jun 7 2008, 03:39 AM
პოსტი
#2
|
იხარეთ! ჯგუფი: საფინანსო პოსტები: 9,492 რეგისტრ.: 9-November 06 მდებარ.: Aurea mediocritas წევრი № 438 |
ციტატა "ხატი კურთხევის წყალობით იძენს იმის ძალას, ვინც მასზე გამოსახული. სწორედ ხორნაბუჯელ, წრეზე მივდივარ, ეს ალოგიზმია, სამწუხაროდ ისტორიულ რეალობაში ასე არ ყოფილა, და ეს არა სწორია.. ციტატა წყლით იკურთხება ხატები ესეც არაფერ შუაშია, რადგან ხატს წყალი კი არ აძლევს ძალას, არამედ ის რაც დაგიწერე, ციტატა დაფიქრდი, ცოტა ღვთისმეტყველურად ჯვარს, ხატს სიწმინდეს რა ანიჭებს?მისი შინაარსი თუ რაღაც შელოცვები? აი მაგალითად წყალი იკურთხება, რადგან შინაარსით, არსით წყალია და მორჩა, ასევე ზეთიც ზეთია და მორჩა, მაგრამ კურთხევით ( ილოცეთ და ცხეთ წერს მოციქული, ანუ აქ აუცილებელია წინა ლოცვა) იგი იქცევა მაკურნებლად, მაგრამ ხატი და ჯვარი თავად არიან გამომხატველნი სიწმიდისა , და როცა იგი სწორადაა შესრულებული და მოძღვარიც დაადასტურებს, რომ მისაღებია ( ასე ხდება ბერძნებში ) , მაშინ ყველა მლოცველისათვის იგი დახატვისთანავე სიწმინდეა და სარკლმელია მადლის მისაღებად... ციტატა აუცილებელია ლოცვა,კურთხევა კაცო ეგ გითხარი, ისეთ საგნებზე, რომელნიც თავისი არსით არაფერი არ არიან, წყალი წყალია და ზეთი ზეთი, ხატი კი დახატვისთანავე მადლმოსილია, სარკმელია, მადლია,იხ. პირველქრისტიანები ან ფრესკები ციტატა "რა არის ხატი? -ხატი არის ღმერთის ან მისი წმინდანის, ან მათ მიერ აღსრულებული საქმის და ბოლოს, საღმრთო წერილიდან და ეკლესიის ისტორიიდან ცნობილი მოვლენის გამოსახულება. ხატების თაყვანისცემა ღმერთის მიერაა დადგენილი. ამის დასტურია ხელთუქმნელი ხატი. როდესაც ავგაროზ მეფის მიერ გამოგზავნილმა მხატვარმა ვერ მოახერხა მაცხოვრის დახატვა, მაშინ უფალმა ტილო მიიფარა სახეზე, და გადასული გამოსახულება გაუგზავნა მეფეს. ამრიგად, ხატების თაყვანისცემა მოციქულების დროიდან მომდინარეობს, ხოლო საბოლოოდ მე-7 მსოფლიო კრებაზე დამტკიცდა. ხატების თაყვანისცემით პატივს მივაგებთ არა ხესა და საღებავს, როგორც დღეს გავრცელებული არაერთი სექტა „გვამხელს“, არამედ მასზე გამოსახულს, „პირველსახეს“, „არქეტიპს“ - ღმერთსა და მის წმინდანებს. კურთხევის საიდუმლო კი, როგორც აღვნიშნეთ, ხატს „არქეპიტის “ ძალას ანიჭებს. ხატების მეოხებით „ვუკავშირდებით“ ზეციურ სასუფეველს, ზეციურ ეკლესიას." ეს ციტატა კი მთლინად საჩემოზე წერს სად წერია აქ უკურთხევლად საღებავი და ხეაო? ( ეს დიდი შეცდომაა ისე, გამოდის რუსების და მათ გავლენის ქვეშ მყოფთა გარდა, ყველა საღებავს და ხეს სცემს თაყვანს, რაც დიდი მკრეხელობაა...) ისე კი მოვრჩეთ უხერხულია მიპირისპირებ სუროჟელს და ... იხარე; კაიროსი! -------------------- ...მართლმადიდებლობა ყოველგვარი უკიდურესობებისგან გამიჯნული სამეუფეო გზაა. აქედან გამომდინარე, მისთვის დამახასიათებელია თავგანწირვა, მაგრამ მიუღებელია ფანატიზმი, დამახასიათებელია შემწყნარებლობა, მაგრამ მიუღებელია ფსევდოლიბერალიზმი (ყველაფრის დაშვებულობა)-
ილია II- სააღდგომო ეპისტოლე, 2008 წელი |
მსუბუქი ვერსია | ახლა არის: 25th September 2024 - 09:17 PM |
მართლმადიდებლური არხი: ივერიონი
ფორუმის ელექტრონული ფოსტა: იმეილი