![]() |
სტუმარს სალამი ( შესვლა | დარეგისტრირება )
![]() |
ninca |
![]()
პოსტი
#1
|
ninca ![]() ![]() ჯგუფი: Members პოსტები: 192 რეგისტრ.: 11-November 06 წევრი № 450 ![]() |
ჩემი საყვარელი ოპტინელი ახალმოწამე მამა ვასილის დღიურში ასეთ სიტყვებს წავაწყდი:" Милость Божия дается даром, но мы должны принести Господу все что имеем."
ასეთი კითხვა დამებადა: თუ ღმრთის წყალობა საჩუქარივით გვეძლევა, მაშ, რა საჭიროა ღვაწლი, რატომაა იგი აუცილებელი? თქვენ როგორ ფიქრობთ? |
![]() ![]() |
ninca |
![]()
პოსტი
#2
|
ninca ![]() ![]() ჯგუფი: Members პოსტები: 192 რეგისტრ.: 11-November 06 წევრი № 450 ![]() |
neo
თავდაპირველად , მართალია, უფრო მხურვალე ხარ. მერე ღმერთი "ხელს გიშვებს, ",ასე ვთქვათ და გაკვირდება, როგორ გაივლი. შენც აძალებ, რომ არ დაეცე და მისკენ იარო. თავს აიძულებ, იყო თავგანწირული, რამეთუ მან ჩვენთვის თავი გასწირა და გიყვარს. უბრალო მაგალითი ავიღოთ, შეყვარებულს ხუთი წუთი რომ ესაუბრო მარტოოდენ, დაგაკმაყოფილებს? აბა რატომ გვჭირს ასე, როცა ღმერთს ვესაუბრებით. ნუთუ ის არ გვიყვარს? მამა იოსებ ათონელს აქვს ასეთი სიტყვები. ხშირად ვიმეორებ: "Удостой меня, Господи, возлюбить Тебя, как меня возлюбил Ты!" რაც შეეხება აღსარებას, თავდაპირველად მოვიშორებთ მძიმე შეცოდებებს,გვგონია, მთავარი საქმე გავაკეთეთ, სინამდვილეში მტავარი აწი იწყება, ეს არის რთული პერიოდი– გულის სიღრმეების მიმოხილვა და იმის კონტროლი, თუ რა გამოდის იქიდან. რა შედის.. აქ ნახავ ჯოჯოხეთს და მერე როგორ გაგეცინება.. ღმერთმა გაგაძლიეროს! |
![]() ![]() |
მსუბუქი ვერსია | ახლა არის: 7th July 2025 - 07:40 AM |
მართლმადიდებლური არხი: ივერიონი
ფორუმის ელექტრონული ფოსტა: იმეილი