მართლმსაჯულება და ქრისტიანობა პარამეტრები

[XAFRAN]

ერთი პრობლემა მაწუხებს და მემგონი არა მარტო მე უნდა მაწუხებდეს...
როგგორ არსებობს ერთორგანიზმათ სახელმწიფო და ქრისტიანობა, როცა სახელმწიფო სჯის დამნაშავეებს, ქრისტიანი კი მიმტევებელია და დასჯაში გამოსავალს ვერ ხედავს. ამ ორ ორგანიზმს სრულებით სხვადასხვა შეხედულება, სტრატეგია გააჩნიათ წესრიგის მოწყობისა, ასე რომ შეულებელია ეს ორი ერთორგანიზმად განვიხილოთ.

მე მმგონია რომ მორწმუნეებმა ხმა უნდა აიმაღლონ და მოითხოვონ მართლმსაჯულების პრინციპთა გადახედვა. ეს სახელმწიფო ჩვენია და კანონის ძალით თუ ვინმე იტანჯება სახელმწიფოში, ეს მარტო სახელმწიფოს ბრალი კი არა ჩვენი ბრალია, რადგან კანონმდებლობა ხალხის სამართალშემოქმედებაა და არა სახელმწიფოსი.

როგორ გესახებათ ქრისტიანულ სახელმწიფოში მართლმსაჯულების ადგილი და ფორმა? ან როგორი სახით უნდა იყოს მართლმსაჯულება განხორციელებული ქრისტიანულ სახელმწიფოში?

თუმცა რა , ჯერჯერობით მე არცერთი მორწმუნისაგან არ გამიგია რომ დამნაშავე ციხეში (ტანჯვაში) არ უნდა წავიდეს. ( ყველანი მსაჯულნი ვართ თვალთმაქცურად)

[მხევალი ნინო]

polievqte

აუცილებელია ყველა ციხეში იყოს ბიბლიოთეკა, რათა პატიმარს ჰქონდეს შესაძლებლობა მიიღოს განათლება; ჰქონდეს შესაძლებლობა მოუსმინოს მუსიკას, რომ მიიღოს სულიერი საზრდო; ასევე აუცილებელია, რომ ყოველ კვირას ჩატარდეს ციხის ტაძარში საღმრთო ლიტურგია, რომ პატიმარმა მიიღოს მონაწილეობა საეკლესიო საიდუმლოებებში(აღსარება, ზიარება, ზეთისცხება და ა.შ.); სასურველი იქნებოდა, რომ ციხეში შექმნილიყო პატიმართათვის სამხატვრო სალონი, სადაც ისინი თავიანთი ნიჭის რეალიზაციას შეძლებდნენ ხატწერის, ფერწერის, მინანქრის თუ სხვა ფორმით; პატიმართა რესოციალიზაციის თვალსაზრისით კარგი იქნებოდა თუ მათ დაენიშნებოდათ ერთი რეგენტი, რომელიც მათ შეასწავლიდა ქართულ გალობასა და სიმღერას.
ყოველივე ზემოთ ჩამოთვლილის გარეშე მართლაც ძნელი იქნება ცხოველივით გამოკეტილი შენი მოქალაქე გამოსწორებული დაუბრუნო საზოგადოებას.

გეთანხმები რომ ციხე სასჯელტან ერთად, პატიმრის გამოსწორების საშუალება უნდა იყოს, მაგრამ რაც შეეხება გალობას და აშ. ვისაც უნდა აქვს კიდეც ამის საშუალება. საქმე იმაშია რომ ყველას არა აქვს სურვილი იგალობოს, ტანაც ციხეში, ან წირავზე იაროს. ზოგი ათეისტია, ზოგიც მაჰმადიანი. როცა ციხეში ადამიანი ხვდბა რომელსაც განზრახვით ჰყავს მოკლული, გაუთავებული, ნაწამები სხვა ადამიანები, არა მგონია მისი სული იმდენად ფაქიზი იყოს რომ გალობა და ხატწერა დააინტერესო. პირველ რიგში ვფიქრობ, საჭიროა ფსიქოლოგები ციხეში. რაცშენ დაწერე, რაღცა ძალიან ლამაზ ზღაპარს ჰგავს, ტუმცა არ ვფიქრობ რომ არ უნდა სცადო, მაგრამ საქმე მარტივად არ არის.

[polievqte]

polievqte
გეთანხმები რომ ციხე სასჯელტან ერთად, პატიმრის გამოსწორების საშუალება უნდა იყოს, მაგრამ რაც შეეხება გალობას და აშ. ვისაც უნდა აქვს კიდეც ამის საშუალება. საქმე იმაშია რომ ყველას არა აქვს სურვილი იგალობოს, ტანაც ციხეში, ან წირავზე იაროს. ზოგი ათეისტია, ზოგიც მაჰმადიანი. როცა ციხეში ადამიანი ხვდბა რომელსაც განზრახვით ჰყავს მოკლული, გაუთავებული, ნაწამები სხვა ადამიანები, არა მგონია მისი სული იმდენად ფაქიზი იყოს რომ გალობა და ხატწერა დააინტერესო. პირველ რიგში ვფიქრობ, საჭიროა ფსიქოლოგები ციხეში. რაცშენ დაწერე, რაღცა ძალიან ლამაზ ზღაპარს ჰგავს, ტუმცა არ ვფიქრობ რომ არ უნდა სცადო, მაგრამ საქმე მარტივად არ არის.

სხვათაშორის 2 კვირის წინ ვიყავი რუსთავის მეორე საპყრობილეში და ჩემი თვალით ვნახე რა მდგომარეობაც არის პატიმრებთან. მე ის დავწერე რაც მათგან მოვისმინე. ჩემს ნათქვამში, რომ აუცილებელია პატიმრებისთვის არსებობდეს გალობის, ხატვისა და ა.შ. ჯგუფები, არ მიგულისხმია რომ ეს ყველასათვის უნდა იყოს სავალდებულო(რა სისულელეა). უბრალოდ მე ის ძირითადი ვთქვი რაც მათ ყველაზე მეტად უნდოდათ. შენ გეტყობა ძალიან კარგი წარმოდგენა გაქვს ჩვენს ციხეებზე, მაგრამ პატიმრებს პატარა მაგნიტოფონის საშუალებაც არ ჰქონდათ, რომ კასეტით რამისთვის მოესმინათ. ამიტომ ზღაპარს სულაც არ ჰგავს ჩემი ნააზრევი. რომელ გამოსწორებაზეა ლაპარაკი, გამოთაყვანების გზაზე დგანან.