რატომ არა ხარ ეკლესიაში? პარამეტრები

[სოფი]

რატომ არა ხარ ეკლესიაში?

არქიმანდრიტი ხარლამპი ვასილოპულოსი


წილად მხვდა ბედნიერება ამ წიგნის ხელში ჩავარდნისა და ნამდვილად არ გამიძლებდა გული,რომ ამაზე თემა არ გამეხსნა და თქვენთვისაც არ გამეცნო.თხელი წიგნია,ამიტომ შევეცდები ხელით ავკრიფო და ნელ-ნელა სრულად მოგაწოდოთ.
იქნებ ეს წიგნი ვიღაცას დაეხმაროს ნაბიჯის წინ გადადგმაში,საბოლოოდ გადააწყვეტინოს ტაძარში მისვლა.

დღეს ბევრი მართლმადიდებელი ადამიანი არ ცხოვრობს ეკლესიური ცხოვრებით.ზოგს არ უნდა და ზოგსაც უნდა,მაგრამ რაღაც აკავებს,რომ მივიდეს ეკლესიაში.არიან ისეთებიც,რომლებიც ამბობენ: "მართალია,აუცილებელია ეკლესიაში მისვლა,მაგრამ ამას ხვალ ან ზეგაც მოვახერხებ.დღეს ამისთვის მზად არ ვარ."
"ყოველდღიურად უამრავი ადამიანი მიდის იმქვეყნად,უმეტესობა მოულოდნელად.მათ შორის ბევრია ახალგაზრდაც.თავიანთი სიკვდილის წინა დღეს მათ არც კი იცოდნენ,რომ ერთი დღის სიცოცხლეღა ჰქონდათ დარჩენილი.მიმოიხედეთ თქვენს გარშემო და დარწმუნდებით ამ სიტყვების სიმართლეში.კარგად დაფიქრდით, იქნებ ეს თქვენი ცხოვრების ბოლო დღეა,იქნებ ხვალ უკვე გვიან იყოს.ასე,რომ ხვალ კი არა დღესვე,ამ წუთშივე წადით მოძღვართან,რომ მოასწროთ თქვენი სულის გადარჩენა.
ჩვენ შორსა ვართ იმ აზრისაგან,რომ ვინც ეკლესიაში მოვა ყველა გადარჩება,მაგრამ წმინდა მამთა სულიერ მემკვიდრეობაზე დაყრდნობით შეგვიძლია დაბეჯითებით ვთქვათ,როგორც წარღვნის დროს ნოეს კიდობნის გარეთ ვერავინ გადარჩა,ისე დღეს ეკლესიის გარეთ ვერავინ გადარჩება.ეკლესიაში მოსულთ კი აქვთ შანსი და თუ გავირჯებით იმედი უნდა ვიქონიოთ ღვთის მოწყალებისა."
იქნებ ამ წიგნის წაკითხვა დაეხმაროს ვიღაცას,მისი დანიშნულება ხომ სწორედ ადამიანების ეკლესიისკენ მობრუნებაა.

ავტორი უბრალო და გასაგები ფორმით გვაცნობს უფლის მეოთხე მცნებას,გვესაუბრება ეკლესიასა და მის საიდუმლოებებზე იმ მიზეზებზე,რომლებიც ხელს უშლიან ქრისტიანებს იყვნენ ეკლესიის ერთგული შვილები."ეს წიგნი პატარა,მაგრამ ბევრის მომცველია.იგი ეძღვნება ეკლესიაში,წირვა-ლოცვაზე დასწრებასთან დაკავშირებულ საკითხებს.დასაწყისში მისი ავტორი დაბეჯითებით გვარწმუნებს ეკლესიაში სიარულის აუცილებლობაში და გვესაუბრება მის სარგებლობაზე.შემდეგ მოჰყავს თავის მართლების მაგალითები,რომლებიც ჩვეულებრივ თან ახლავს საკვირაო ღვთისმსახურების გაცდენას და დაწვრილებით განიხილავს ამ უარყოფითი მოვლენის ბუნებას.უბრალოდ და გასაგებად გვიხსნის,როგორ უნდა მოვემზადოთ ეკლესიაში წასასვლელად და ბოლოს ამთავრებს საღვთო ლიტურგიის მოქმედებათა მოკლე,მაგრამ ღრმა განმარტებით."

პ.ს. სხვისი არ ვიცი და,რაღა ვთქვა,რომ არა ჩემთვის ეკლესია...

ეკლესიისკენ ერთი ადამიანის მობრუნების დროსაც კი ანგელოზები ცაში სიხარულით გალობენ: "ესრეთ იყოს სიხარული ცათა შინა ერთისათვის ცოდვილისა,რომელმან შეინანოს" (ლუკა 15,7)

[სოფი]

3. გლოვა



"დავკარგე ყოველგვარი იმედი,-ამბობს ზოგი, - რა მინდა ეკლესიაში,როდესაც შვილიც მომიკვდა და ცოლიც?" და ადამიანი თვეობიტ და წლობით არ დადის ეკლესიაში.
აბა სად უნდა წახვიდე? რა ტქმა უნდა,სრული უფლება გაქვს უარი თქვა,თუ შენ გეპატიჟებიან ქორწილში ან ზეიმზე. მაგრამ საუბარია ღვთის სახლში მისვლაზე. აქ კავშირს ამყარებ შენს გადამრჩენელთან,იღებ ნუგეშს. აქ სახარებიდან და ქადაგებებიდან გაიგებ,რომ შენი ახლობელი ადამიანი კი არ მოკვდა,ცოცხალია.ის იმქვეყნად,უკეთეს სამყაროშია.
ტაძარში შეგიძლია იზრუნო ახლობლებზე,რომელიც უკვე გავიდა მუდმივ ცხოვრებაში.იცი,რამხელა შვებას მიიღებ თვიტონ და რამხელა დახმარებას გაუწევ გარდაცვლილის სულს საღვთო ლიტურგიაში მოხსენიებით? როდესაც მრვდელი იტყვის: "შენნი შენთაგან შენდა შემწირველნი," თქვი: "უფალო აცხონე მისი სული." ამით ის დიდ შვებას იგრძნობს.



4. ცხოვრებისეული ფაციფუცი

"სადა მაქვს თავისუფალი დრო? - წამოიძახებს დიასახლისი, - სახლი დასალაგებელია, სადილი მოსამზადებელი." ჩინებულია! მუცლის გულისთვის უგულებელყოფ ეკლესიას! მაგრამ ვინ გაიძულებს მიატოვო საშინაო საქმეები? კარგ დიასახლისს წინა საღამოს ყველაფერი მაზად აქვს.ნუ გადადებ ხვალისთვის იმას,რის გაკეთებაც დღეს შეგიძლია.ვისაც ესმის ეკლესიაში სიარულის აუცილებლობა,არა მარტო საშინაო საქმეებს აგვარებს,არამედ ბევრ სხვასაც.
მამაკაცები ამბობენ: "ვინ ამბობს,რომ ეკლესია ცუდია? მაგრამ ჩემი საქმე როდისღა გავაკეთო?" აქ ისინი გულისხმობენ არც ისე აუცილებელ საქმეებს. კვირადღისთვის მოიტოვებენ ხოლმე ყოველგვერ წვრილმანს: მიმოწერას,მაღაზიებსი სიარულს,ნიშნავენ შეხვედრებს - საერთოდ ყველაფერს,რაც ვერ მოასწრეს მთელი კვირის განმავლობაში.
ჩემო ძვირფასო!ნუთუ არ გეყო მთელი კვირა რათა მოგემთავრებინა ყოველდღიური საქმეები? დაიმახსოვრე:კვირას ნაშოვნი ფული,ეს ცეცხლია,რომელიც დაწვავს დანარჩენებსაც.რამდენიც გინდა იმუშავე,ღმერთი მაინც იმდენს მოგცემს,რამდენსაც საჭიროდ ჩათვლის.
ამას გარდა,კვირა დღე ღვთისაა,იგი მას უნდა მიუძღვნა. ამ დღეს მთავარი საზრუნავია: ეკლესიაში წასვლა,ლოცვა და ღვთის სიტყვის მოსმენა. და რა თქმა უნდა,მთელი ოჯახით. ხაზს ვუსვამ: მთელი ოჯახით,რადგანაც თუ ბავშვები პატარაობიდანვე არ მიეჩვევიან ტაძარს,ისინი არ შევლენ იქ შემდეგაც.
კვირას საჭიროა საკუთარ სულზე ზრუნვა. ნუთუ ადამიანს სხეულის გარდა სულიც არ აქვს? ნუთუ სული მეტი არ არის ხორცზე? ნუთუ საჭირო არ არის დღეების უმეტესობა მოვახმაროთ სულს და მხოლოდ ერთი დღე სხეულს? მაგრამ ღმერთმა ექვსი დღე განგვისაზღვრა სხეულის საჭიროებისთვის და მხოლოდ ერთი სულისთვის. ჩვენ კი ერთ დღესაც უგულებელყოფთ!
ერთხელ მღვდლისგან მოვისმინე ასეთი მონათხრობი: "მდიდარ კაცს გზაში გლახაკი შეხვდა.საბრალომ შესჩივლა მას თავისი გაჭირვება.მდიდარს შეეცოდა იგი და შვიდი ლირიდან,რომელიც ჰქონდა,ორი მისცა.ამის შემდეგ,როდესაც ღარიბმა მოუთხრო მას სხვა უბედურებებზე,მიიღო კიდევ ორი ლირა.წყაროსთან მისულებმა გადაწყვიტეს დანაყრებულიყვნენ.მდიდარმა უწილადა გლახაკს თავისი საჭმელი.მოისმინა რა შემდეგი ისტორია მისი ცხოვრებიდან,მისცა კიდევ ორი ლირა.ამდენად მოწყალე იყო იგი! ექვსი ლირის მიმღებმა კი,მადლობის მაგიერ,მოულოდნელად ამოიღო დანა და მოსთხოვა მეშვიდე ლირაც.ეს ხომ უმადურობაა! რისი ღირსია იგი?" - დაამთავრა თავისი მონათხრობი მღვდელმა.
- სიკვდილის! - წამოიძახეს მსმენელებმა.
- თქვენც იმსახურებთ ისეთივე მკაცრ სასჯელს, - უთხრა მღვდელმა, - თქვენ ხართ ის უმადური გლახაკი. ღმერთმა თქვენ მოგცათ ექვსი დღე და მხოლოდ ერთი დაიტოვა თავისთვის.თქვენ კი ეს ერთი დღეს მოსტაცეთ მას.
და მართლაც ფაციფუცში ბევრს ავიწყდება ეკლესია.კვირა დრეს ისინი ფუჭად ფლანგავენ დროს და სჩადიან ცოდვებს. დასჯის შეიშით მუშა შრომობს მთელი კვირა,ხოლო კვირა დღეს ღრეობს და დროს ატარებს. ფლანგავს დროს კინოთეატრებში,თეატრებში,პლაჟ
ებზე. ასეთი ქრისტიანები ბღალავენ კვირა დღეს იმის მაგიერ,რომ წმინდა ჰყონ იგი. ღმერთმა შეიძლება გაიმეოროს: "თქვენი შაბათები სძულს ჩემს სულს." უბედურებო! ის ვინც არ დადის ეკლესიაში,არ შეიძლება გაიგოს,რა საუნჯეს იკლებს. წარმოვიდგინოთ,რომ კვირა დღეს ტაძარში ყოველ მომსვლელს,მღვდლები ურიგებენ ას ლირას.რას იტყვით?დაიწყებთ მიზეზების ძებნას,რომ არ წასულიყავით?დარწმუნებული ვარ - არა. ეჭვი არ მეპარება,რომ გამთენიისას მიხვიდოდით,მღვდელზე ადრე!
არავითარი საქმეები კვირა დღეს! არავითარი შეღავათები! 1884 წელს ლონდონში ვიზიტით იმყოფებოდა მეფე ნიკოლოზი. მას უნდოდა კვირა დილით სწვეოდა ერთ სახელოსნოს,რომელიც მსოფლიო აღიარებით სარგებლობდა.გაგზავნეს კაცი მმართველთან,რათა შეეტყობინებინათ მონარქის სურვილი...
- სამწუხაროდ, - მიუგო მმარტველმა, - სახელოსნო კვირა დილით არ მუშაობს.
- ორი-სამი საათით უნდა გააღო,ამით თქვენ დაიმსახურებთ მეფის კეთილგანწყობას,აქედან გამომდინარე ყველა შედეგებით.
- მეფის კეთილგანწყობა - ეს კარგია,მაგრამ მე თუნდაც ვუბრძანო მუშაობის დაწყევა კვირა დილით,ჩემს ბრძანებას მუშები არ შეასრულებენ იმიტომ,რომ ეს ეწინააღმდეგება ღვთის ნებას.ამ დროს ისინი ტაძარში იქნებიან, - უპასუხა მმართველმა.