მართლმსაჯულება და ქრისტიანობა პარამეტრები

[XAFRAN]

ერთი პრობლემა მაწუხებს და მემგონი არა მარტო მე უნდა მაწუხებდეს...
როგგორ არსებობს ერთორგანიზმათ სახელმწიფო და ქრისტიანობა, როცა სახელმწიფო სჯის დამნაშავეებს, ქრისტიანი კი მიმტევებელია და დასჯაში გამოსავალს ვერ ხედავს. ამ ორ ორგანიზმს სრულებით სხვადასხვა შეხედულება, სტრატეგია გააჩნიათ წესრიგის მოწყობისა, ასე რომ შეულებელია ეს ორი ერთორგანიზმად განვიხილოთ.

მე მმგონია რომ მორწმუნეებმა ხმა უნდა აიმაღლონ და მოითხოვონ მართლმსაჯულების პრინციპთა გადახედვა. ეს სახელმწიფო ჩვენია და კანონის ძალით თუ ვინმე იტანჯება სახელმწიფოში, ეს მარტო სახელმწიფოს ბრალი კი არა ჩვენი ბრალია, რადგან კანონმდებლობა ხალხის სამართალშემოქმედებაა და არა სახელმწიფოსი.

როგორ გესახებათ ქრისტიანულ სახელმწიფოში მართლმსაჯულების ადგილი და ფორმა? ან როგორი სახით უნდა იყოს მართლმსაჯულება განხორციელებული ქრისტიანულ სახელმწიფოში?

თუმცა რა , ჯერჯერობით მე არცერთი მორწმუნისაგან არ გამიგია რომ დამნაშავე ციხეში (ტანჯვაში) არ უნდა წავიდეს. ( ყველანი მსაჯულნი ვართ თვალთმაქცურად)

[მხევალი ნინო]

6+j.anu.j.j

უბრალოდ ის არის რომ ამერიკული კანონები ქართველებზე ვერ ერგება და არა მარტო ამერიკული. ჩვენ მარტო მენტალიტედით კი არ განვსხვავდებით სხვა ერებისგან. სარწმუნოებით აღრზდით ისტორიით თუნდაც ის აიღეთ რომ ქართველი ერი სულ ომშია თავის დღე და მოსწრება (თუ თამარის და სტალინის დროს არ ჩავთვლით) და აქედან გამომდინარე ქართველ ერს გენეტიკაში აქვს რომ რაღაცას უნდა გაუწიოს წინააღმდეგობა ( მე არ ვიძახი იმას რომ თითქოს წინააღმდეგობაა და გაჭირვება არა) და სწორედ ეს არის ის კანონები რომლითაც გვინდა რომ ვიცხოვროს ქართველებმა მარა ვერ გამოდის ვერ ერგება და ამაში მგონი თქვენც მეთანხმებით თქვენი პოსტებიდან გამომდინარე

მაპატიე ,მაგრამ საერთოდ ვერ გავიგე ეს რა შუაშია.

პოლიციელები ამ ერის შვილები არიან და სხვათა შორის არ არიან ძლიერნი ამა ქვეყნისანი, ძალიან უბრალო ოჯახებიდან არიან. ამიტომ, როგორიც არის ჩვენი პოლიცია და საჯარო მოხელე, ისეთია ერი. ერიდან არიან გამოსულები. არ გვინდა ეხლა ისტორია, ის არაფერ შუაში არაა საერთოდ. ჩვენ ვქმნით საზოგადოებას, ჩვენ ვართ ერი. თუ ამ ერს რამოდენიმე რეფორმამ , დაშინებამ, ქრთამის აღების პირდაპირ ეთერში ჩვენებამ, გამკაცრებულმა კანონმა არ უშველა, ვერ უშველის ვერაფერი.


ძალიან ადვილია ყველაფერი სხვას დააბრალო და დივანზე წამოწვე დამშვიდებული სიინდისით, მაგრამ ეს ასე არ არის და ამას თვალის გასწორება უნდა.

და კიდევ იმას დავამატებ რომ თუ ადამიანს არ სეგწევს იმის ძალა რომ შენ მეგობარს უჩივლო ან დაასმინო მაშინ შენ იმის უფლებაც არ გაქვს ეს სხვის მიმართ გააკეთო (პირველ რიგში ჩემს თავს ვგულისხმობ)

ექვსიამო, შენი მეგობარი, ახლობელი და არც არავინ არ უნდა დაასმინო, მაგრამ ეს ამერიკული კანონი არ არის და არც ტავსმოხვეულია. არ ვიცი რამდენი წლის ხარ, მაგრამ 1937 წელი გაიხსენე. ამ დროს ქართველი ერი განახევრდა, უომრად და იცი რატომ? იმიტომ რომ ერთმანეთს ასმენდნენ და სამწუხაროდ სრულაიდ უდანაშაულოებს. დღევანდელი ,,დასმენა,, იმ დასმენისგან განსხვავდება, რადგან დღეს შეგიძლია იტანამშრომლო პლიციასთან და თვა, შენტან ერთად ვინ ქურდობდა, ყაჩაღობდა, ყიდდა ნარკოტიკს და აშ, მაშინ ანონიმური წერილიც საკმარისი იყო ვიღაცის გასაციმბირებლად. სხვათა შორის, მინდა გითხრა, ჩემი ბაბუების სიკვდილში (გაციმბირება-დახვრეტაში) მათი მკვიდრი ბიძასვილების, ტანასოფლებების, ძმაკაცების ხელი ურევია. ეს სამარცხვინო ფურცელია, მაგრამ ადამიანის ბუნება ყოფილა ასეთი და არაფერ შუაშიქ აქ ქართული სული, რომელიც თურმე იბრძვის.