"სინამდვილეში სინანულის არსი სულ სხვა რამეში, მდგომარეობს "დეკანოზი დიმიტრი სმირნოვი პარამეტრები

[ლილიანა]

"ადამიანს უჭირს სინანული, რადგან არ იცის, რა არის ეს. როგორც უკვე ვთქვით, ადამიანთა დიდი ნაწილი ცოდვად ცუდ საქციელს მიიჩნევს. თავის მიერ ჩადენილი რაიმე ცუდი საქციელის გახსენება კი ყველას შეუძლია. ასევე აღიქმება სინანულიც: ადამიანს სინანული ჰგონია აღსარებაში ჩამოთვლა იმისა, რაც მის სინდისს ქენჯნის. ადამიანი მიდის ტაძარში, უამბობს მოძღვარს, რა აწუხებს მის სინდისს, და მართლაც გრძნობს შვებას, მაგრამ მოხდა კი შეერთება ღმერთთან? არა, არ მოხდა. ანუ ადამიანი აღსარებაზე გარბის, როგორც რომელიღაც თერაპიულ, ფსიქოთერაპიულ სეანსზე, როგორც ფსიქოლოგთან საუბარზე: ვუამბე ჩემს შესახებ, ამიხსნეს, შვება ვიგრძენი. სინამდვილეში სინანულის არსი სულ სხვა რამეში მდგომარეობს"
ბევრს ალბათ გეცნოთ ზემოთ მოყვანილი შემთხვევა იმიტომ რო "ანუ ადამიანი აღსარებაზე გარბის, როგორც რომელიღაც თერაპიულ, ფსიქოთერაპიულ სეანსზე, როგორც ფსიქოლოგთან საუბარზე" ამ ფრაზით დეკანოზი დიმიტრი საუბრობს თანამედროვე მრევლში არსებულ პრობლემაზე და ხაზგასმით ამბობ რო "ნებისმიერი სამრევლოს მოძღვარი ეჯახება ასეთ პრობლემას: ადამიანს უჭირს სინანული, "
წერილი წავიკითხე და ლოგიკურად დამებადა კითხვა თუ სინანული ის არ არის რაც გვგონია მაშინ რა არის და როგორი გზით უნდა მივიდეთ იმ გზამდე რო ჭეშმარიტი სინანული მოვიხვეჭოთ ?
თემის გახსნის მიზანი ერთადერთია , მოვიყვანოთ ფრაზები წმინდა მამების რჩვებიდან , სახარებიდან , ქადაგებებიდან იმისათვის რო სინანულის რეალური არსის გამოძიება გაგვიადვილდეს

[სოფი]

სია

ის ცოდვა რომელიც გაწუხებს და განიცდი, რომელზეც სინანული გაქვს არასოდეს დაგავიწყდება. თვითონ შენი სინდისი დაგიწყებს გულის ღრღნას სანამ არ შეინანებ

მართალი ხარ სანდრო,ამას ჰქვია ჭეშმარიტი სინანული.. ჩემი მოძღვარიც მაგას ამბობს,სია არ უნდა გჭირდებოდეთო..

სინანული ალბათ მაშინ იქნება ჭეშმარიტი, როდესაც ცოდვას არა მარტო ვაღიარებთ აღსარებაზე, არამედ სრულიად მოვიძაგებთ და აღარ გავიმეორებთ; ჩვენ კი რას ვაკეთებთ, ძალიან ხშირად ყოველ აღსარებაზე ერთსა და იგივეს ვღეჭავთ...

ხო,აი ეგ არი რა ჩემი მამაოც იძახის ხოლმე,სიას რომ ჩამოწერთ,მერე აღარ გადააგდოთ,შემდეგშიც ისევ ეგ მოიტანეთ,მაინც იგივე ცოდვებით დამძიმებულნი მოდიხართო


აღსარებიდან გამოსულ ადამიანს იგივე ცოდვის ჩადენაზე მეტად სიკვდილი უნდა ერჩიოს - გამიგია ასეთია ჭეშმარიტი სინანულიო.



სინანულის ნაყოფი


სქემიღუმენი საბა (ოსტაპენკო),

ჟურნალ "კარიბჭედან".. ძალიან საინტერესოა..


ერთხელ ჩემმა სულიერმა შვილა მკითხა:
- მამაო,შეიძლება ღმერთს სიკვდილი ვთხოვო?
- რა მოხდა-მეთქი, - ვკითხე.
- ცხოვრების მეშინია... ყველაფერზე პასუხის გაცემა მომიწევს... მირჩევნია,ახლა მოვკვდე,ვიდრე მოხუცებულს ცოდვები დამიგროვდეს.
- მაშინ ახლავე ბარგი მოამზადე.ნაბიჯი,შეხედვა თუ უქმი სიტყვა სასიკვდინო ცოდვა არ არის.ისინი საშინელია მათთვის,ვინც ამ ცოდვებს ყურადღებას არ აქცევს,ვინც მათ ცოდვადაც კი არ თვლის,არ ინანიებს და არ გამოსწორდება.შენ მაშინვე სთხოვე ღმერთს შენდობა შენი სამკერდე ჯვრის წინაშე, - ასე იქცეოდა ღირსი მარიამ მეგვიპტელი, - შემდეგ ეს ცოდვები აღიარე სულიერი მამის წინაშე და საკუთარ თავს გამოსწორება აიძულე.ნახავ,რომ მათგან კვალიც არ დარჩება.შენ ახლა სიკვდილის უნდა გეშინოდეს,ვიდრე სიცოცხლისა,რადგან თუმცა შეინანე,სინანულის ნაყოფი ჯერ არ გაქვს.სინანულის ნაყოფი უნდა დაიგროვო,სიკვდილისა რომ არ შეგეშინდეს...
- ღირსეული სინანულის ნაყოფი რაღაა?
- ღირსეული სინანულის ნაყოფნია: ქრისტიანული სათნოებები და კეთილი საქმეები. სახარებაში ბევრს წერენ სინანულის ნაყოფზე. მაგალითად,ლუკა მახარებელი წერს: "ყავი უკუე აწ ნაყოფნი ღირსი სინანულისაი" (ლუკა 3,8).შემდეგ კი გვიხსნის: "რომელსა აქუნდეს ორი სამოსელი,მიეცინ,რომელსა არა აქუნდეს; და საზრდელიცა ეგრეთვე მსგავსად ჰყვენ" (ლუკა 3,11).
არის კიდევ სულიერი ნაყოფნი: "შეიმოსეთ უკვე,ვითარცა რჩეულთა ღმრთისათა,წმიდათა საყვარელთა,მოწყალებაი,შეწყნა
რებაი,სიტკბოებაი,სიმდაბლე,სი�
�შვიდე,სულგრძელობაი" (კოლას. 3,12-14). უმთავრესი ნაყოფი სინანულისა კი - სიყვარულია (იოანე 15,2-16).
მოციქული პავლე წერს: "შეღათუვაჭამო ყოველი მონაგები ჩემი და მივსცნე ხორცნი ჩემნი დასაწველად და სიყვარული არა მაქუნდეს,არავე სარგებელ არს ჩემდა" (1 კორინთ. 13,3).
ქმენით სინანულის ჭესმარიტი ნაყოფნი, "ესე უწოდეთ ჟამნი,რამეთუ აწვე არს ჟამი განღვიძებად ჩვენდა ძაილისაგან" (რომ. 13,11).
სინანულის ნაყოფს ჭეშმარიტი სინანული გვაძლევს.ჭეშმარიტი სინანული - ცოდვების გამო გულწრფელ,პირუთვნელ სულის შემუსვრას ნიშნავს. წმინდა წერილში კონკრეტული მაგალითებია მოხმობილი ჭეშმარიტი სინანულისა,რომელმაც საკადრისი ნაყოფი გამოიღო. მაგალითად,ზაქე,გადასახადების
არასწორად ამკრეფი. როგორი ნაყოფი გამოიღო სინანულისა? თავისი ქონების ნახევარი დაარიგა და გადამეტებულად დაუბრუნა ყველას,ვისაც ზედმეტი აეღო.
წმინდა მარიამ მეგვიპტელი ახალგაზრდობაში ბიწიერ ცხოვრებას ეწეოდა.სინანულის როგორი ნაყოფი გამოიღო? წავიდა უდაბნოში და უბიწოდ ცხოვრობდა.
ჩვენც ასევე უნდა მოვიქცეთ.მაგალითად,გვებრძვის სიამაყე და პატივმოყვარეობა. ვევედროთ ღმერთს,თავმდაბლობა გვიბოძოს. მაგრამ პრაქტიკულად როგორ გარდავქმნათ ჩვენი ცოდვილი ბუნება? უფალს უნდა ვთხოვოთ,ადამიანებმა დაგვამდაბლონ და თუ დიდსულოვნად,უდრტვინველად,გაბ
რაზებისა და გაბოროტების გარეშე მივიღებთ მას,ღმერთს მადლობას შევწირავთ,ვილოცებთ ჩვენი მაწყინარებისთვის,ეს იმას ნიშნავს,რომ ჭეშმარიტი სინანულის ნაყოფი გამოვიღეთ.