![]() |
სტუმარს სალამი ( შესვლა | დარეგისტრირება )
![]() |
მხევალი ნინო |
![]()
პოსტი
#1
|
![]() ზღაპრის ბოლო კეთილია.. ![]() ![]() ![]() ჯგუფი: Senators პოსტები: 25,889 რეგისტრ.: 19-December 06 წევრი № 715 ![]() |
გვერდით თემაში მართლმადიდებლობა თუ ფსევდომართლმადიდებლობა რამოდენიმეჯერ გაიჟღერა მორჩილებასთან დაკავშირებით სხვადასხვა აზრმა. აქედან გამომდინარე დამებადა ასეთი ეჭვი, რომ ჩვენ მოძრვრის მიერ მოცემულ კურთხევას, თუ მას აზრობრივად ვეთანხმებით ვასრულებთ და მორჩილებას ვუწოდებთ თუ არ ვეთანხმებით მაშინ ვამბობთ, რომ ჩვენ უფალმა გაგვაჩინა თავისუფალი ნებით და ამიტომ არ არის საჭირო ბრმა მორჩილება.
ვფრობ, თვითონ თემა ძალიან საინტერესოა. სად გადის ზღვარი ჭეშმარიტ მორჩილებასა და ბრმა მორჩილებას შორის. საერთოდ რა არის მორჩილება. და რა არის ტავისუფალი ნება. რა დროს არის საჭირო მოძღვრის მორჩილება. ერთ მაგალიტს მოგიყვებით, წლების უკან რარაც რუსული ფილმი გადიოდა. მისი შინაარსი არ მახსოვს, მაგრამ ასეთი მომენტი დამრჩა მახსოვრობაში. პატარა ავადმყოფ სოფლელ ბავშვს მოძღვარი წაიყვანს სახლში სამკურნალოდ. გამოჯანმრთლების შემდეგ დაავალებს თალგამის დარგვას და მიუთითებს, რომ თალგამი უნდა დაირგოს ფესვებით ზემოთ, ცხადაია სოფლად გაზრდილი ბავშვი თალგამს ისე დარგავს როგორც საჭიროა და არა მოძრვრის კურთხევის შესაბამისად. ამის გამო, მას მოძღვარი ეტყვის, რომ მისი კურთხევის შესრულება მორჩილების მაგალითი იყო. საინტერესოა, სადამდე მიდის მორჩილება, სად გადის ზღვარი მორჩილებასა და მოძღვარზე ზედმეტად დამოკიდებულებას შორის. თუ მოძღვარი გაკურთხებს, რომ უნდა წახვიდე რაღაც პიკეტზე, უნდა შესრულდეს თუ არა კურთხევა, ხომ არ დავემსგავსებით ამით ბრმა ბრბოს, ან თუნდაც ვემსგავსოთ კურთხევის შესრულება ხომ სავალდებულოა. ეს მორჩილების მაგალითია არაა? გამოთქვით თქვენი აზრები და მაგალითები. ვფიქრობ საინტერესო თემაა. -------------------- ჩვენ ვინც ქრისტიანობა დაგვაბრალა ....
დიდება შენდა, რომელმან მოგვფინე ნათელი -Поверь мне Карлсон, Не в пирогах счастье. -Да ты что, с ума сошёл?! А в чем же ещё? © |
![]() ![]() |
მხევალი ნინო |
![]()
პოსტი
#2
|
![]() ზღაპრის ბოლო კეთილია.. ![]() ![]() ![]() ჯგუფი: Senators პოსტები: 25,889 რეგისტრ.: 19-December 06 წევრი № 715 ![]() |
gur-li
ციტატა თუ ადამიანი მოძღვრისაგან კურთხევას ითხოვს მაშინ მოძღვარს უნდა დაემორჩილოს, კურთხევაზე აქ საუბარი არ ყოფილა. როცა მოძრავრთან რჩევის მისაღებად მიდიხარ და ისიც გეუბნება, ,,ასე გააკეთე~, ეს კურთხევაა? მოდი ისიც გავმიჯნოთ, რა საკითხებზე უნდა მიხვიდე მოძღვართან კურთხევის მისაღებად. მე მგონი ხანდახან უკიდუროსობებშიც ვვარდებით და იმაზეც მივდივართ ,,კურთხევის,, მისაღებად, რაც სრულად ზედმეტია და ტავად უნდა გადაწყვიტო. ამით, მგონი კურთხევასაც ვაუბრალოვებთ და დამოკიდებულებაც მორჩილებისადმი და მოძრვრის სიტყვისადმი, რაღაც არასწორი ხდება. როცა პრობლემა გაქვს და მიდიხარ მოძრვართან რცევის მისაღღებად, ისიც გირცევს, ამ რცევის შესრულება ვალდებულებაა, თუ ეს კითხვა ცხოვრებისეული საკითხებიდან გამომდინარეონდა? neo ციტატა პეტრმ გამოავლინა თვისუფალი ნება და რწმენა და გადავიდა ნავიდან... წარმოიდგინეთ რა არჩევანი გააკეთა პეტრემ ამ ერთი ნაბიჯით... რა რწმენა გამოავლინა მან... ეს მოღცილებაა თუ სუფთა სახით რწმენა? უფალმა კურთხევა მისცა, ურჩია გადმოსვლა? აქ მგონი არ არის საუბარი მორჩილებაზე, რა ვიცი , მე ასე მეჩვენება. მოდით გავმიჯნოთ თუ გასამიჯნია ცხადია. როცა მოძღვართან მიდიხარ კონკრეტული საკითხის გადსაწყვეტად და მისი დარიგების მოსასმენად, ისიც გარიგებს და გიღცევს, ეს კურთხევაა? საერთოდ კურთხევა რა არის, როგორ გემისთ კურთხევა? -------------------- ჩვენ ვინც ქრისტიანობა დაგვაბრალა ....
დიდება შენდა, რომელმან მოგვფინე ნათელი -Поверь мне Карлсон, Не в пирогах счастье. -Да ты что, с ума сошёл?! А в чем же ещё? © |
![]() ![]() |
მსუბუქი ვერსია | ახლა არის: 16th June 2025 - 05:31 AM |
მართლმადიდებლური არხი: ივერიონი
ფორუმის ელექტრონული ფოსტა: იმეილი