მტრის მოკვლა ან ამის სურვილი ცოდვა??? პარამეტრები

[პატრიოტი]

მოგესალმებით ფორუმელებო. მე ახალი ვარ ამ ფორუმზე. მეგობარმა მომიწვია და ძალიან აღფრთოვანებული დავრჩი თქვენით.

ეხლა გეტყვით რა მჭირს. და იქნებ მოძღვარმა გამცეს ამაზე პასუხი. მოგეხსენებათ ძალიან ცუდი წლებში გვიწევს ცხოვრება, საქართველოს ულამაზესი ტერიტორიები მიტაცებული აქვთ ჩვენს მეზობელ სახელმწიფოს. ჩემი ასაკის ადამიანებში ჩამოყალიბდა სამი კასტა. პირველს სრულიად არ აინტერესებს ტერიტორიული მთლიანობის აღდგენა. მეორეს აინტერესებს, ძალიან უნდა მაგრამ ამისთვის არაფერს აკეთებს ან ვერ აკეთებს. მესამე კი დღე და ღამეს ასწორებს რატა ეს მოხდეს და ამისთვის თავსაც გასწირავს. მე პირადად მესამე კასტას მივეკუთვნები. ძალიან მინდა ტერიტორიული მთლიანობის აღდგენაში შევიტანო საკუთარი წვლილი და არც თუ მცირე. ამისთვის მზად ვარ სიცოცხლეც დავთმო. დამეთანხმეთ ძალიან ძნელია იმის ყურება როგორ კლავენ შენს თანამემამულეებს საკუთარ მიწაზე, სამწუხაროდ მე უფრო მეტი ვიცი ვიდრე ტელევიზორში აჩვენებენ. ყველაფერი ეს ჩემში იწვევს ძალიან დიდ ზიზღს მოწინააღმდეგის მიმართ და მიჩნდება მათი მოკვლის სურვილი. ეს ჩემი მოვალეობაცაა... მაგრამ ეს სურვილი რაღაც უფრო მძლავრია ვიდრე მოვალეობა. ფაქტიურად საქმეს როცა არ ვაკეთებ და მარტო ვარ სულ მაგაზე ვფიქრობ. ხანდახან ღამე მესიზმრება ხოლმე. წარსული ფაქტები ან კიდევ ის რაც მსურს. ეხლა არ ვაკონკრეტებ რა მსურს და რისი გაკეთება შემიძლია ან რაც გამიკეთებია. მაინტერესებს მამაოს აზრი. გამიგია ადამიანის მოკვლის სურვილიც ცოდვაოო და ეს მართალია??? როცა შენი ქვეყნის მტერს ესვრი ეს ცოდვა??? ანუ მე ძალიან ცოდვილი ვარ???

[ვალერი]

ძლევის ჯვარი, ანუ რატომ იბრძვის ქრისტიანი ომში მტრის წინააღმდეგ?

ქრისტიანული აღმსარებლობა პირველად ბიზანტიის იმპერატორის, წმინდა კონსტანტინეს დროს იქნა აქვეყნოდ აღიარებული.
წარმართებთან ბრძოლის დროს კონსტანტინე დიდი ევედრებოდა ღმერთს, რათა ეწყალობებინა მისთვის სასწაული, რომელიც გაამხნევებდა მის მხედრობას. უფალმა შეისმინა მეფის თხოვნა და ერთხელაც, გადამწყვეტი ბრძოლის წინ ცაზე ყველამ იხილა ჯვრის მოკიაფე გამოსახულება, რომელსაც ეწერა: "ამით სძლო!" (ბერძნულად-იკე). ღამით იმპერატორს თვით იესო ქრისტე გამოეცხადა ჯვრით ხელში და ამცნო, რომ ამ ნიშნით იგი სძლევდა მტერს. მერე უბრძანა, სამხედრო ალამი აღემართათ წმინდა ჯვრის გამოსახულებით. მას შემდეგ ჯვრის ნიში კონსტანტინეს მუდმივი თანამგზავრი იყო სარწმუნოებისა და სამშობლოს დასაცავად გარდახდილ ძლევამოსილ ბრძოლებში.
ერთხელ, ბრძენთ კითხვით მიუმართავთ წმინდა კონსტანტინესთვის: "ქრისრე ხომ თქვენი ღმერთია, მაშ, რად არ იქცევით ისე, როგორც თქვენი უფალი მოგიწოდებთ? ქრისტემ მტრებისთვის ლოცვა დაგიბარათ, სიკეთის მიგება უკეთურების წილ, მარჯვენა ყვრიმალში მცემელთათვის მეორის მიპყრობა. თქვენ კი რასა იქმთ? თუკი ვინმე გაწყენინებთ, უმალ იარაღს ისხამთ, ბრძოლაში ებმებით და ხოცავთ!"
პასუხად წმინდანა მათ კითხვა დაუბრუნა: "თუკი რომელიმე კანონში ორი მცნება იქნება ჩაწერილი, რომელი ადამიანი ჩაითვლება კანონის უფრო მტკიცე მცველად, ერთი მცნების აღმასრულებელი, თუ ორივესი?" როდესაც აგარიანებმა ორივე მცნების აღსრულებას მიანიჭეს უპირატესობა, მეფემ საუბარი განაგრძო: "ქრისტემ-ღმერთმა ჩვენა, რომელმაც გვიბრძანა კეთილი ვუყოთ შეურაცხმყოფელთა ჩვენთა და ვილოცოთ მათთვის, ისიც გვითხრა, რომ მიწიერ ცხოვრებაში სიყვარულით ვერავინ აღემატება მას, ვინც სულიც არ დაიშურა თავისი მოყვასისთვის, ამდენად, ჩვენ დიდსულოვნად ვითმენთ ჩვენ მიმართ, როგორც კერძო პირისადმი, მოყენებულ წყენას, მაგრამ სზოგადოებაში ვიცავთ ერთმანეთს საკუთარი სიცოცხლის ფასად, რათა თქვენ, ჩვენ თანამოძმეთა დატყვევებით, სხეულთან ერთად მათი სულებიც არ დაატყვევოთ და არ ჩაადენინოთ ღვთის საწინაარმდეგო ქმედებანი. ჩვენი ქრისტესმოყვარე მხედრობა იარაღით ხელში იცავს წმინდა ეკლესიას, სადაც ქვეყნის მხსნელი მუნმყოფობს უხილავად; ისინი დგანან თავიანთი სამშობლოს სადარაჯოზე, რომლის დამხობასთან ერთად დაეცემა ეროვნული ხელისუფლება და შეირყევა სახარებისეული რწმენა.
აი, ის უმთავრესი საწინდარი, რაც აღანთებს ჩვენს მეომრებს სისხლის უკანასკნელ წვეთამდე საბრძოლველად. თუ ისინი ბრძოლის ველზე დალევენ სულს, ეკლესია მათ წმინდანთა დასში რაცხს და მოუხმობს მათ უფლის წინაშე სამშობლოს გადარჩენისთვის მავედრებელად!"

"კარიბჭე" - მართმადიდებლური კალენდარი 2005