საშინელი სამსჯავრო! პარამეტრები

[თათარაშვილი]

დღეს კომპიუტერს მივუჯექი თუ არა ტრადიციულად მოვინახულე რამოდენიმე რჩეული ვებ გვერდი, რომლებზეც ძირითადად ვატარებ დროს, ერთ ერთი საიტი გახლავთ www.orthodoxy.ge. შევედი ზემოთ აღნიშნულ საიტზე და თავფურცელზე ამოვიკითხე წარწერა "ხორციელის კვირა - საშინელი სამსჯავროს ხსენება"...
ვფიქრობ ასეთი სახის თემა აუცილებელია მართლმადიდებლურ ფორუმზე.

საშინელი სამსჯავრო... დღე (ასე დავარქმევ) როცა ყოველ ჩვენთაგანს მოგვეკითხება ჩვენი ამქვეყნად ჩადენილი ცოდვები...
საშინელი სამსჯავრო... დღე რომელზეც მთელი ჩვენი ცხოვრებისეული არსია დამოკიდებული.
საშინელი სამსჯავრო... დღე რომელის შემდეგაც ვიგემებთ ან სამუდამო ნეტარებასა და განსვენებას, ან კიდევ ტანჯვასა და გოდებას...
საშინელი სამსჯავრო... დღე მოსავლის მომკისა, და ხორბლისა და ღვარძლის განცალკევებისა...
საშინელი სამსჯავრო... დღე როდესაც უფალი განსჯის ყოველს, და დაიყენებს ცხვრებს მარჯვნივ, ხოლო თხებს მარცხნივ.
საშინელი სამსჯავრო... დღე, რომელიც ყოველ წუთას უნდა გვახსოვდეს, და გვეშინოდეს....
უფალო შეგვიწყალე...


საშინელი სამსჯავრო – ვერც ერთი აზრი და სიტყვა ისე ვერ გამოაფხიზლებს კაცის გონებას, როგორც წარმოდგენა იმ საშინელი და შემაძრწუნეებლი წამისა, როდესაც იგი საშინელ სამსჯავროზე ღმრთის პირისაგან მისი საბოლოო განაჩენის შესახებ მოისმენს. თუმცა, ამქვეყნად ადამიანი ხშირად და ადვილად ცოდავს, მაგრამ იმედი აქვს, რომ მათ შესახებ ვერავინ შეიტყობს. ყოველი ადამიანი თავმომწონეა და უფრთხის, ვინმემ მასზე ცუდი არ იფიქროს. ცოდვას სიბნელე და დუმილი უყვარს. უეჭველია, ადამიანი დარწმუნებული რომ იყოს, მისი ცოდვის შესახებ მაშინვე ყველა შეიტყობდა, ცოდვას არ ჩაიდენდა. საშინელ სამსჯავროზე კი ყოველი ჩვენი ცოდვა მთელი ქვეყნის დასანახად წარმოჩნდება. თუ ზოგჯერ შენი ცოდვების გამო აქაც ისეთ სირცხვილს გრძნობ, რომ არ იცი სად დაიმალო, წარმოიდგინე, როგორი სირცხვილი და გაკიცხვა გელის, როცა მათ შესახებ ცაც და დედამიწაც, ნაცნობნიცა და უცნობნიც შეიტყობენ. თუ ამქვეყნად ადამიანთა მოტყუებას ახერხებდი და მათ კეთილი და ღმრთისმოყვარე კაცად მიაჩნდი, მაშინ გაიგებენ, რომ შენი ღმრთისმოყვარება თურმე მხოლოდ ნიღაბი იყო, რომ სიმართლე მხოლოდლ ენაზე გქონდა, ხოლო გული შენი ბოროტებითა და უსჯულოებით იყო სავსე. მეორეც: როცა ამქვეყნად ცოდვას ჩავდივართ, იმედი გაქვს, რომ მას ოდესმე მოვინანიებთ. თუმცა, სჯულს ხშირად ვარღვევთ, მაგრამ თავის სანუგეშებლად და თავის გასამართლებლად ათასგვარ მიზეზებს მოვიგონებთ. ამიტომ, ხშირად ჩვენი სინდისი შეკრული და დაბნელებულია. საშინელ სამსჯავროზე კი, როცა თავის გასამართლებელი მიზეზები მოგვესპობა, რითღა ჩავაჩუმებთ სინდისის ხმას. ცბიერი და ცრუ აზრებისაგან განთავისუფლებული სინდისი ცოდვილს საშინლად ტანჯავს. მის მიერ ჩადენილი საქმენი, როგორც უმოწყალო ლაშქარნი, წინ დაუდგებიან და მის შეძრწუნებასა და შემუსვრას იწყებენ. მაშინ ამაო იქნება მოთქმა და გოდება, ვედრებისათვის ხელების აპყრობა, ჟამი სინანულისა, დრო შეწყალებისა და მოწყალებისა დამთავრებულია. და ცოდვილი მოისმენს საშინელ განაჩენს: წარვედით ჩემგან, წყეულნო, ცეცხლსა მას საუკუნესა. ამასთან: ადამიანს ამქვეყნად რაც არ უნდა ჭირი და უბედურება შეემთხვეს, იმის იმედი აქვს, რომ ბოლოს და ბოლოს სიკვდილი მაინც დაასრულებს მას, საშინელ სამსჯავროზე გამოტანილი განაჩენი კი საბოლოოა, ხოლო ტანჯვა ცოდვილისა – დაუსრულებელი.
http://www.orthodoxy.ge/tsnobarebi/gabriel/stsavlani-9.htm

[tatine]

პეტრემ უარყო უფალი:"და მიხედა პეტრეს"მიუხედავად იმისა,რომ პეტრე მეტად აფორიაქებული იყო. მან შენიშნა ეს:უფლის მზერამ მისი გული გამსჭვალა, თითქოს კვლავ მოესმა საბედისწერო წინასწარმეტყველება:"ვიდრე ქათმის ხმობამდე სამ-გზის ვუარმყო მე".- ხომ არ არის ეს საშინელი სამსჯავროს ნიმუში? ჩვენც ასევე ხო არ შემოგვხედავს ქრისტე- ტკივილით, საყვედურით, სიმშვიდით და ამავე დროს დანანებით? აი სულ ეს არის! თბილი ნათელი მზერა, სიყვარულით სავსე- რა საშინელი და მტანჯველი იქნება იგი გულისათვის, ვინც ამ სიყვარულს უღალატებს!სულს მაშინვე ყველაფერი გაახსენდება- რამდენჯერ, სად, და როდის უღალატა მან ამ სიყვარულს- აი, ეს არის "სამსჯავროს წიგნებიც", გრაგნილებიც", ცოდვათა ცჰამონათვალიც, ეს არის მწველი ცეცხლიც და ჯოჯოხეთური ყინვაც... "აკი ვამბობ (ისააკ ასურის სიტყვა)-ჯოჯოხეთში იგვემებიან სიყვარულის მათრახით! და რა მწარე და სასტიკია სიყვარულის სასჯელი! რადგან ვინც შეიგრძნო, რომ სიყვარულის წინააღმდეგ შესცოდა, იტანჯება:დარდი, რომელსაც გული ამ ცოდვის გამო განიცდის, ყოველგვარ სასჯელზე საშინელია"... სამგზის მამლის ყივილი! სამგზის უარყოფა! ჯერ არ გათენებულა, ჯერ მხოლოდ ახლოვდება რწმენის გამოცდის დღე- ვნების პარასკევი, ჯერ მხოლოდ განთიადისწინა შეხსენებაა მომავალი განკითხვის დღისა, სასტიკი მოვლენების შესახებ, ჯერ კი ღამეა... კაცობრიობას ჯერ წინ ელოდება მძიმე განსაცდელი,ანტიქრისტეს ცდუნებები. ჯერ კიდევ რამდენი გამოცდა უნდა გაიაროს მართლმადიდებლურმა სარწმუნოებამ... ჩვენ კი ცეცხლთან ვთბებით , ვნებებით მაცდუნებელი წუთიერი სიმყუდროვის სითბოში-უკვე სამგზის კი არა, ბევრგზის ვუარყავით ქრისტე და კვლავ ვაგრძელებთ უარკოფას. და აი, ანგელოსის საყვირის ხმაზე, მერვე დღის განთიადზე, ნათელი თვალებით უსიტყვოდ გვეტყვიან- თავდაბლურად, ხმადაბლა, სევდიანად:"შენ მე ვუარმყავი", და პირს იბრუნებს ჩვენგან ღვთიური სახე. ამით მორჩება ყველაფერი! რომელი სამსჯავრო სეიძლება იყოს ამაზე საშინელი? ამაზე მტკივნეული? სულო, სულო! მაშინ ყველაფერი მოგაგონდება! როდესაც ახლობელ ადამიანს ვკარგავტ, მაშინ გვახსენდება ყველაფერი ცუდი, რაც კი მისთვის გვითქვამს და გაგვიკეთებია. როგორ გვიწვავს გულს თითოეული ასეთი მოგონება: "რატო ვუთხარი ასე ,რატო გავაკეთე ეს? " ეს სეკიტხვები მთელი ცხოვრება გვირღნიან გულს... გახსოვდეს, გახსოვდეს პეტრესადმი მიმარტული ეს მზერა. სიკვდილის კი არ უნდა გვესინიდეს, ან ჯოჯოხეთის-არამედ ამ მშვიდი მზერისა. ( არქიმქნდრიტი ლაზარე აბაშიძე)