აღსარება და ზიარება |
სტუმარს სალამი ( შესვლა | დარეგისტრირება )
აღსარება და ზიარება |
მწირი |
Aug 20 2008, 02:46 PM
პოსტი
#21
|
Newbie ჯგუფი: Members პოსტები: 31 რეგისტრ.: 7-August 08 წევრი № 5,448 |
როგორ ფიქრობთ, აუცილებელია ყოველი ზიარების წინ აღსარების თქმა?
|
მწირი |
Aug 20 2008, 11:55 PM
პოსტი
#22
|
Newbie ჯგუფი: Members პოსტები: 31 რეგისტრ.: 7-August 08 წევრი № 5,448 |
ვეთანხმები კანუდოსელს , მეც მაგ აზრის ვარ. აღსარება და ზიარება სხვადასხვა საიდუმლოა, თუმცა ესეც მისაღებია-ზიარების წინ აღსარება, მაგრამ კატეგორიულები არ უნდა გავხდეთ...
აღსარებას თავისი განწყობა სჭირდება, ამის სასჰუალებას მოძღვარი მაქსიმალურად აძლევდეს მრევლს...საშინელებაა 'პარასკევს სამ საათზე' მთელი მრევლის დაბარება.... |
chelo |
Aug 20 2008, 11:59 PM
პოსტი
#23
|
Member ჯგუფი: Members პოსტები: 557 რეგისტრ.: 18-June 08 წევრი № 5,120 |
ვეთანხმები კანუდოსელს , მეც მაგ აზრის ვარ. აღსარება და ზიარება სხვადასხვა საიდუმლოა, თუმცა ესეც მისაღებია-ზიარების წინ აღსარება, მაგრამ კატეგორიულები არ უნდა გავხდეთ... აღსარებას თავისი განწყობა სჭირდება, ამის სასჰუალებას მოძღვარი მაქსიმალურად აძლევდეს მრევლს...საშინელებაა 'პარასკევს სამ საათზე' მთელი მრევლის დაბარება.... მაშინ რატომ ეზიარება ადამიანი თუ სინანული არ აქვს? -------------------- დღეს იმდენად ღმერთის კი არ გეშინია, ვინც ერთხელ სამსჯავროზო დაჯდება და პასუხს გვაგებინებს ჩვენი საქმეებისათვის,არამედ იმათი ვინც ჩვენთან ერთად წარსდგება ღვთის სამსჯავროზე.
წმ.იოანე ოქროპირი |
მწირი |
Aug 21 2008, 02:16 AM
პოსტი
#24
|
Newbie ჯგუფი: Members პოსტები: 31 რეგისტრ.: 7-August 08 წევრი № 5,448 |
მაშინ რატომ ეზიარება ადამიანი თუ სინანული არ აქვს? ადამიანი იმიტომ ეზიარება, რომ აქვს ღვთის შიში, სარწმუნოება, სიყვარული, იმედი.... რაც შეეხება სინანულს- განცდა თვისთა ცოდვათა - ამ განცდას მორწმუნე არასდროს უნდა განიშორებდეს, და არა მარტო ზიარების წინ.... ცოდვებთან ბრძოლა, მათი აღიარება, ეს ქრისტიანის ყოველწამიერი მოქმედებაა, ესაა უმთავრესი წესი ქრისტიანის ცხოვრებისა-განვითარება, სწრაფვა უკეთესობისკენ....ზიარება კი არის ის ევლოგია, რომელიც ამ გზაზე ძალას გვაძლევს და გვამხნევებს ზიარების წინა ლოცვებში ყველაფერი ნათლად წერია.... |
chelo |
Aug 21 2008, 02:25 AM
პოსტი
#25
|
Member ჯგუფი: Members პოსტები: 557 რეგისტრ.: 18-June 08 წევრი № 5,120 |
ადამიანი იმიტომ ეზიარება, რომ აქვს ღვთის შიში, სარწმუნოება, სიყვარული, იმედი.... რაც შეეხება სინანულს- განცდა თვისთა ცოდვათა - ამ განცდას მორწმუნე არასდროს უნდა განიშორებდეს, და არა მარტო ზიარების წინ.... ცოდვებთან ბრძოლა, მათი აღიარება, ეს ქრისტიანის ყოველწამიერი მოქმედებაა, ესაა უმთავრესი წესი ქრისტიანის ცხოვრებისა-განვითარება, სწრაფვა უკეთესობისკენ....ზიარება კი არის ის ევლოგია, რომელიც ამ გზაზე ძალას გვაძლევს და გვამხნევებს ზიარების წინა ლოცვებში ყველაფერი ნათლად წერია.... სინანულს ადამიანი ყოველ წამს უნდა განიცდიდეს,მაგრამ საქმე იმაშია,რომ აღსარებით ხდება მონანიება,მარტო სინანულით ხომ ვერ ვცხონდებით.ზიარებით კი აღსარებაში ნათქვამი ცოდვები მოგვეტევება.ერთი დამლული ცოდვაც კი მოგვეკითხება იმ ქვეყანაზე. -------------------- დღეს იმდენად ღმერთის კი არ გეშინია, ვინც ერთხელ სამსჯავროზო დაჯდება და პასუხს გვაგებინებს ჩვენი საქმეებისათვის,არამედ იმათი ვინც ჩვენთან ერთად წარსდგება ღვთის სამსჯავროზე.
წმ.იოანე ოქროპირი |
მწირი |
Aug 22 2008, 01:23 AM
პოსტი
#26
|
Newbie ჯგუფი: Members პოსტები: 31 რეგისტრ.: 7-August 08 წევრი № 5,448 |
|
chelo |
Aug 22 2008, 01:53 AM
პოსტი
#27
|
Member ჯგუფი: Members პოსტები: 557 რეგისტრ.: 18-June 08 წევრი № 5,120 |
რომ არ ეზიარო აღსარებაში არ მოგეტევება? საბოლოოდ ეგ უფლის გადასაწყვეტია მატევება არ მიტევება.ღმერთი ხომ მოწყალეა.ცუდია როცა ეს ყველაფერი ჩვენი განსჯის საგანი ხდება.მართლმადიდებლურ ფორუმში ვართ და თავი უფრო (კიდევ ვახსენებ ამ სიტყვას)სექტანტების კრებაზე მგონია.ლელას მინდა ვუთხრა რომ არ ჩავარდე გაურკვევლობაში კანუდოსელის სიტყვების გამო.ასე ჩემო კარგო ადვილად ცდუნდები.ჩვენი საქმე ძიება არაა იმისა რაც ეკლესიამ დაგვიდგინა.ჩვენინ საქმე არის ეკლესიის მორჩილება.ხოლო ეკლესიის მორჩილება არ მორჩილება ეს უკვე ჩვენი თავისუფალი ნებაა და ასე ვიტყოდი: ვისაც გვჯერა გაგვატარეთ. -------------------- დღეს იმდენად ღმერთის კი არ გეშინია, ვინც ერთხელ სამსჯავროზო დაჯდება და პასუხს გვაგებინებს ჩვენი საქმეებისათვის,არამედ იმათი ვინც ჩვენთან ერთად წარსდგება ღვთის სამსჯავროზე.
წმ.იოანე ოქროპირი |
კანუდოსელი |
Aug 22 2008, 02:08 AM
პოსტი
#28
|
Advanced Member ჯგუფი: Members პოსტები: 8,829 რეგისტრ.: 2-November 06 მდებარ.: კანუდოსი წევრი № 374 |
მართლმადიდებლურ ფორუმში ვართ და თავი უფრო (კიდევ ვახსენებ ამ სიტყვას)სექტანტების კრებაზე მგონია. წესიერად ილაპარაკე და სანამ ვინმეს დაადანაშაულებ სექტანტობაში, ჯერ მართლმადიდებლური კატეხიზმოს გადაკითხვაარ გაწყენდა, ხოლო იქამდე სანამ გადაიკითხავ - ამბიონიდან ჩამოსვლა .:Lela:. ციტატა აწი ყველაფერს რუსებს ვაბრალებთ? მართალია მწირი....ეს ჩვენთან რუსებიდან შემოვიდა ამონარიდი ცნობილი მართლმადიდებელი თეოლოგის ალექსანდრე შმემანის წიგნიდან: И тогда становится понятно, что учение, которое объявляет Таинство Исповеди необходимым условием допущения мирян к Причастию, есть не только уклонение от подлинного общецерковного Предания, но также искажение православного учения о Церкви, Евхаристии и самом Таинстве Покаяния.[/b] Оно искажает учение о Церкви, так как вводит de facto деление её членов на две категории, за одной из которых (миряне) их возрождение в Крещении, освящение во Св. Миропомазании, то, что они стали "согражданами святым и своими Богу", не признается в качестве условия, обеспечивающего полное членство, т. е. участие в Таинстве, в котором Церковь исполняет себя как Тело Христово и Храм Святого Духа. Оно искажает учение о Евхаристии, ибо устанавливая для причастия дополнительные условия помимо членства в Церкви, в сущности не позволяет видеть и переживать Евхаристию как само Таинство Церкви, которое, по словам Литургии св. Василия Великого, "нас всех, от единаго Хлеба и Чаши причащающихся, соединяет друг ко другу, во единаго Духа Святаго причастие". И наконец, оно искажает само Таинство Покаяния, потому что, сделавшись формальностью и, фактически, просто условием для причащения, исповедь подменяет собой подлинное приготовление к причастию, которое состоит, как мы видели, в истинном внутреннем покаянии. Акцент всего переживания в этом Таинстве сместился от покаяния к отпущению грехов, воспринимаемого почти на уровне магизма. [21] Этого формального, полумагического, полузаконнического "отпущения", а не примирения с Церковью, от которой отлучили грехи, ищут сегодня в исповеди; и ищут не потому, что их беспокоит собственная греховность (они обычно находят ее естественной и неизбежной), но потому, что это "дает право" приступить ко Святым Дарам с чистой совестью. Делаясь просто "условием для причащения", Таинство Исповеди, бывшее столь определяющим, столь устрашающим в жизни древней Церкви, сегодня теряет свою истинную функцию и место в ней. -------------------- ინკვიზიტორი იეღოველი ეკუმენისტი მასონი ბუდისტი მღვდელი გულისყურით გისმენთ :-)
პ.ს. ბყკ :-) ბ - ბუდისტ ყ - ყრმათა კ - კავშირი |
მსუბუქი ვერსია | ახლა არის: 26th September 2024 - 01:15 PM |
მართლმადიდებლური არხი: ივერიონი
ფორუმის ელექტრონული ფოსტა: იმეილი