ცოდვების მიტევება პარამეტრები

[მოციქული]

დავრდომილის განკურნება კაპერნაუმში
(მკ. 2, 1-12; ლკ. 5, 17-26.)

1. და ავიდა ნავზე, გავიდა გაღმა და მივიდა თავის ქალაქში.

2. და აჰა, მიუყვანეს მას დავრდომილი, სარეცელზე მდებარე. და იხილა იესომ მათი რწმენა და უთხრა დავრდომილს: განხნევდი, შვილო, მიგეტევა შენი ცოდვები.

3. და აჰა, ზოგმა მწიგნობართაგანმა თქვა თავისთვის: ეს გმობს.

4. და იცოდა იესომ მათი ზრახვები და უთხრა: რატომ ფიქრობთ თქვენ ბოროტს თქვენს გულში?

5. რადგან რა უფრო ადგილია, თქმა: მოგეტევა შენი ცოდვები, თუ თქმა: ადექი და იარე?

6. ხოლო რათა იცოდეთ, რომ ძალაუფლება აქვს ძეს კაცისას ქვეყანაზე ცოდვების მიტევებისა, - მაშინ უთხრა დავრდომილს: ადექი, აიღე შენი სარეცელი და წადი შენს სახლში.

7. და ადგა და წავიდა თავის სახლში.

8. ამის მხილველი ხალხი გაოცდა და ადიდებდა ღმერთს, რომელმაც ასეთი ძალაუფლება მისცა ადამიანებს.


მღვდელთან მიდიან აღსარების ჩასაბარებლად, ანუ ცოდვები რომ მოინანიონ, უფალი ეუბნება რომ ხოლო რათა იცოდეთ, რომ ძალაუფლება აქვს ძეს კაცისას ქვეყანაზე ცოდვების მიტევებისა, მხოლოდ ქრისტეს აქვს ცოდვების მიტევების ძალაუფლება.

საიდან მიეცა მღვდელსაც ცოდვების მიტევების ძალაუფლება?

[G_I_O_R_G_I_]

მღვდელმა როგორ არ უნდა აპატიოს??? მღვდელი, ასე ვთქვათ, მოწმეა, მისი სინანულისა, და ძირითადად, ევალება დარიგება, რჩევის მიცემა, მღვდელი ექიმია, მკურნალი, და არა მოსამართლე....ეკლესიაში მღდელმთავარი არის ქრისტე, და დანარჩენები უბრალოდ მისი კურთხევით მოქმედებენ. მონანული ისე რომ მოკვდეს, რომ მღვდელი ვერ ნახოს, რა მას არ მიეტევება? უფალი უყურებს კაცის გულს...მღდელი არ წყვიტავს, აქ გადამწყვეტია ადამიანის შემუსვრილი გული და უფლის მოწყალება, მღვდელი კი მოწმეა, გამტარი....

გააჩნია როცა ადამიანი მძიმე ცოდვებს ჩადის და არ აქვს სინანული და ისე ამბობს აღსარებას მოძღვარმა უნდა უთხრას იმ ადამიანს რომ ასეთ აღსარებას აზრი არ აქვს სანამ არ გააცნობიერებს ის ადამიანი ამ ცოდვების სიმძიმეს და არ ექნება ნამდვილი სინანული არამარტო სიტყვებით არამედ საქმითაც გაემიჯნოს ამ ცოდვას და თუ ასეთ შემთხვევაში მოძღვარი არაფერს არ ეტკვის იმ ადამიანს მაშინ იმ ადამიანისთვის თავის მოტკუება იქნება რომ მან მოინანია თავის ცოდვა ხოლო მოძღვარი დააშავებს უფლის წინაშე რომ ის ადამიანი არ შეაგონა.
ამიტომ მაინც შემთხვევას გააჩნია.