ქრისტიანობა და ფსიქოლოგიური ასპექტები |
სტუმარს სალამი ( შესვლა | დარეგისტრირება )
ქრისტიანობა და ფსიქოლოგიური ასპექტები |
მნათე |
Sep 21 2008, 04:59 PM
პოსტი
#1
|
Advanced Member ჯგუფი: Members პოსტები: 17,662 რეგისტრ.: 23-July 06 მდებარ.: Tbilisi წევრი № 4 |
მეტად საჭირბოროტო საკითხს მინდა მივაპყრო თქვენი ყურადღება ბატონებო, რამდენადაც ამ განყოფილებას ცოტა კითხულობს როგორც ყოველთვის თავს უფლებას მივცემ ტონალობა არ შევარბილო...
მოგეხსენებათ დრო იცვლება და მასთან ერთად პროგრესიც იბადება. განვითარება მოწოდებულია შეიმეცნოს ყოველივე ის, რაშიც ცხოვრობს და რის მიერაც ცხოვრობს. ფსიქოლოგიური მეცნიერების განვითარებამ საზოგადოებისთვის აქტუალურ არაერთ შეკითხვას გასცა პასუხი, მისმა სამედიცინო ხერხებმა არაერთი ადამიანი განკურნეს და არაერთს მიანიჭეს ცხოვრების გაგრძელებისა და პიროვნული მდგრადობის პერსპექტივა... ამასწინათ მე და გენეზისი არჩევანის პრობლემატიკაზე ვსაუბრობდით ნეიროფიზიოლოგიური თვალსაზრისით, რაც იმ ერთ-ერთთაგანია, რომელიც ალბათ ფსიქოლოგიითა და ფილოსოფიით დაინტერესებულ ყველა ქრისტიანს აწუხებს... რაც არ უნდა იყოს, ჩვენი სამშვინველი სულის ნაწილად განიხილება და ერთგვარ ხიადადაც კი წარმოგვიდგება სულიერ და უსულო სამყაროს შორის, უკანასკნელის ცოდნა კი პოლირელიგიური და ულტრაპოლირელიგიური გარემოს მისიისთვის იმდენად საჭირო რამ არის, რომ დაწვრილმანებას აღარ შევუდგები. ფროიდისეულმა ფსიქოანალიზმა გამოავლინა ერთი საინტერესო დამოკიდებულებითი მომენტი, რომელსაც პლაცებო ჰქვია... ეს არის ეფექტი, როდესაც მაგალითად პაციენტს არწმუნებენ, რომ წამალი რომელიც ახლა ხელში უჭირავს აბსოლუტურად განკურნების უნარიანია... პაციენტი სვამს და დაავადების დაძლევაც არ აყოვნებს... შემდეგ კი ექიმი ეუბნება, რომ მან უბრალო ვიტამინი მიიღო და მეტი არც არაფერი... არსებობს ასევე არაერთი შემთხვევა, რომ პაციენტის ფსიქოლოგიურ მდგომარეობასა თვითდარწმუნებასა ძალიან რთულად დაძლევადი დაავადებაც განუკურნავს, მაგალითად ისეთი როგორიცაა კიბო... სავსებით ცხადია, რომ ჩვენს ფსიქოლოგიას დიდი გავლენა აქვს ჩვენსავე სხეულზე, ისევე როგორც პირიქით... პლაცებო ეფექტის მრავალგზის გადამოწმება და მისი მაკონტროლებელი მექანიზმის ჩამოყალიბება ფსიქოლოგიურ კვლევში ასევე მეცნიერულ დონეზე შემოთავაზებაც, ჩემი აზრით ეჭვს არ ბადებს, რამდენადაც არაერთხელ დადასტურდა ცდებისა და მილიონობით ფაქტის საფუძველზე.... მე კი ამ ჯერზე მაინტერესებს როგორ უყურებს ყოველივე ამას საეკლესიო აზრი XXI საუკუნეში? მინიშნება რომ უფრო გამოვკვეთო შევეხები იგივე რწმენით მომენტს ეკლესიაში: ვისაც სწამს, კურნებასაც ის იღებს... ხომ არ ხედავთ უჩვეულო თანხვედრას? პ.ს ძალიან ვთხოვ ყველა იმ ადამიანს, რომელიც აქ პოსტვას დააპირებს, არ შემახსენოს ღვთის ყოვლისშემძლეობის შესახებ, ეს თავადაც ვიცი -------------------- ანალოღია და ჯვარი მომიტანეთ, ვქადაგებ!
რომ გამრეცხავთ, გავიწევ :))))) |
guest |
Sep 21 2008, 05:50 PM
პოსტი
#2
|
Advanced Member ჯგუფი: Members პოსტები: 6,611 რეგისტრ.: 7-June 07 წევრი № 2,127 |
მნათე
ციტატა ფროიდისეულმა ფსიქოანალიზმა გამოავლინა ერთი საინტერესო დამოკიდებულებითი მომენტი, რომელსაც პლაცებო ჰქვია... ეს არის ეფექტი, როდესაც მაგალითად პაციენტს არწმუნებენ, რომ წამალი რომელიც ახლა ხელში უჭირავს აბსოლუტურად განკურნების უნარიანია... პაციენტი სვამს და დაავადების დაძლევაც არ აყოვნებს... შემდეგ კი ექიმი ეუბნება, რომ მან უბრალო ვიტამინი მიიღო და მეტი არც არაფერი... ეს ყველა დაავადებაზე არ მუშაობს, კიბოს, ენდომეტრიოზს, წყლულებს და სხვა ამით არაფერი ეშველება. "მცირე" დაავადებებშიც კი იშვიათია ასეთი რამ. ციტატა არსებობს ასევე არაერთი შემთხვევა, რომ პაციენტის ფსიქოლოგიურ მდგომარეობასა თვითდარწმუნებასა ძალიან რთულად დაძლევადი დაავადებაც განუკურნავს, მაგალითად ისეთი როგორიცაა კიბო... მაგალითები დადე: ვინ და როდის .... კიბოს ფსიქოლოგიურად ვერ განკურნავ, ერთადერთი შეიძლება ის მოხდეს, რომ უფრო მარტივად შეეგუოს პაციენტი მის მდგომარეობას და ფსიქოლოგიურად ნაკლებად დატვირთული იყოს ამ დაავადების და მისი შედეგების გამო. ციტატა სავსებით ცხადია, რომ ჩვენს ფსიქოლოგიას დიდი გავლენა აქვს ჩვენსავე სხეულზე, ისევე როგორც პირიქით. ამაში გეთანხმები, მაგრამ ეს ზემოთა მტკიცებებისგან განსხვავებული ფენომენია მაინც. განწყობა იქნებ გიმსუბუქებს ტკივილს (ან პირიქით), მაგრამ არ ნიშნავს რომ თვით პროცესი ითრგუნება და უარესიც, რჩება, იმიტომ რომ ჩვენ კაი ან ცუდ ხასიათზე ვართ. პირადი მაგალითიდან გეტყვი,რომ მე 8 წელია მაქვს მეტად ვერაგი, მტკივნეული დაავადება, გამაყუჩებლის გარეშე ფაქტიურად დღის მსვლელობა შეუძლებელია, ბევრსაც ვითმენ ცხადია. მაგრამ ყოფილა შემთხვევები, როდესაც ფეხზე დგომა არ შემძლებია ტკივილის გამო,მაგრამ თუ მოხდებოდა რაიმე ისეთი,სადაც ჩემი აქტიურობა იყო საჭირო (ანუ ჩემი მოდუნებით და ტკივილზე კონცენტრაციით ახლობლებს რაიმე შეემთხვეოდათ), მაგ დროს ტკივილი მავიწყდებოდა და მზად ვიყავი ბრძოლისთვის, ფიზიკური დატვირთვისთვის,რასაც სხვა სიტუაციაში სწორედფიზიკურად რომ ვერ შევძლებდი. მაგრამ ყოველივე ეს არ ნიშნავს, რომ მე ამ დაავადებისგან განვიკურნე.ის თავის ადგილზეა და სავარაუდოდ ასეც დარჩება, ჯერჯერობით არ ექვემდებარება თერაპიას. |
მსუბუქი ვერსია | ახლა არის: 22nd September 2024 - 08:15 AM |
მართლმადიდებლური არხი: ივერიონი
ფორუმის ელექტრონული ფოსტა: იმეილი