ჯვარი და მისი ისტორია, ყველაფერი ჯვართან დაკავშირებით პარამეტრები

[მხევალი ნინო]

გუშინ, 27 სექტემბერს, ჯვართამაღლების დღესასწაულს ვზეიმობდით. ჯვართამაღლების დღესასწაული საუფლო დღესასწაულია. დღესასწაული, მე მგონი ზეიმია, ამ დროს ხნილდება მარხვა. გუშინდელი დღესასწაული კი რატომღაც მარხვითაა, თიტქოს შეუსაბამოდ მეჩნებება ეს ყველაფერი. იქნებ, ამიხსნათ, ჯვარის ამაღლება, რა დროსაც მოხდა გარდაცვალების გაცოცხლება, ჯვრის პოვნა, ჯვრის ამაღლება და ტაყვანისცემა რატომ არის მარხვით.

ამის გარდა კარგი იქნება ამ თემაში თუ დავწერთ, ამ დროსმდე ანუ ჯვრის ამაღლებამდე, იწერდნენ თუ არა პირველი ქრისტიანები ჯვარს, რა სახით იწერდნენ (მე როგორც მახსოვს თითით გამოჰყავდათ ჯვრის ფორმა სუბზელ მაგრამ ეს რომელ საუკუნეში იყო არ ამხსოვს) და იყო თუ არა ჯვრის ტაყვანისცემა საერთოდ .

1.როდიდან და ვის მიერ დადგინდა ჯვრის თაყვანისცემა?
2. როგორი სახით იწერდნენ პირველი ქრისტიანები ჯვარს.
3. ვინ დაადგინა ჯვრისთაყვანისცემა მარხვით და რატომ?

კიდევ, ერთი საკიტხი მინდა დავამატო, ჯვარი ძველ აღთქმაშიც რამოდენიმეჯერ ჩანს ბიბლიაში. ერთხელ როგორც ამბობენ, მოსემ ლოცვის დროს (ხელები განართხო) სწორედ ჯვრის სახის ფორმა მიიღოო. ეგებ მოვყვეთ, რა დროს და სად გვხდება კიდევ ჯვარზე თუნდაც არაპირდაპპირი მინიშნება ბიბლიაში.

[afxazi]

ეკატერინე

არ არის შეუსაბამო. ჯვრთამაღლებას მაცხოვრის ჯვარცმასაც ვიხსენებთ, ამიტომაა მარხვა.

მომიტევე მაგრამ ამ დღესასწაულს ჯვრის გამოჩინების დღესასსწაული ქვია და იმიტომაა საუფლო, რომელიც თავისთავად მაცხოვრის ჯვარცმასაც უკავშირდება, მაგრამ საუფლო დღესასწაულად სწორედ იმ ჯვრის პოვნის გამო დაწესდა, რომელზეც მაცხოვარი გააკრეს ჯვარს. ამ დღეს ვდღესასწაულობთ და არა ვმწუხარებთ, მაშინ ასე წითელი პარასკევი, რეალური ჯვარცმის დროც დრესასწაული უნდა იყოს, მაგრამ ცხადია ვერ იქნებოდა, ის წლის უმძIმესი დღეა და შესაბამისად მძიმე მარხვაცაა, სწორედ იმიტომ რომ ჯვარზე გააკრეს შემოქმედი და თუკი ზემოთ მიაქცევდი ნიკიფორე კონსტანტინოპოლელის ციტატას შეამჩნევდი, რომ ამ დღესაც კი უშვებს ის, თუკი ხარება ემთხვევა, რომ ზეთით და მცირედი ღვინით გავიხსნილოთ, რადგან დღესასწაული ყოველთვის მცირედით მაინც უპირატესია. ჩვენს რეალობაშიც მოხდა რამდენიმე წლის წინ, რომ ხარება ვნების შვიდეულში დაემტხვა (თუ არ ვცდები სამშაბათს), მახსოვს მისი უწმინდესობის ქადაგება, რომელმაც თქვა მოდით აჯობებს ნუ გავახსნილებთ თევზით არამედ ზეთით გაავხსნილოთო. ეს მან მოუწოდა ერს და მას აქვს ამის უფლება, იმიტომ რომ მწყემსმტავარია ეკლესიისა, მოუწოდა და არა უბრძანა.

ან რას იტყვი ათანასე ალექსანდრიელის ციტატაზე.

შენ ეგ გეჩვენება არასწორი, სხვას სხვა. რას გვთავაზობ, ჩვენი გემოვნების მიხედვით ვცვალოთ ტრადიციები?

აბა თუ მეტყვი საიდან იღებს ეს ასე ვთქვათ ტრადიცია დასაბამს?

ტიპიკონის მიხედვით მიხედვით ამ დღეს არის უქმი ყოველთა და მარხვა ყოვლადვე, რაც დღე იყოს.

რომელი და ვის მიერ დაწერილი ტიპიკონით?

ეს არ არის არც მხოლოდ ქართული ან რუსული ტრადიცია

კიდევ რომელი ქვეყნის ტრადიციაა და თუ ეს ასეა იქ როგორ განმარტავენ ამ ყოველივეს.


ერთიც ის მიზეზი რომ ამ დღეს მაცხოვრის ჯვარცმას ვიხსენებთ და ამიტომ ვმარხულობთ ელემენტარულად შეუსაბამოა იმასთან რომ თუნდაც ყოვლადწმინდა ღვთისმშობლის შობა არ ახსნილებს ოთხშაბათს ან პარასკევს (ამ დღესაც რამეს ვგლოვობთ?) ან გიორგობა 23 ნოემბრის, ან პეტრე-პავლობა. ამ უკანასკნელ შემხვევაში ხომ საერთოდ გაუგებრობაა, დიდი მარხვის დამაგვირგვინებელი დღესასსწაულიც კი არ არის ხსნილი თუკი ის ოთხშაბათს ან პარასკევს ემთხვევა. ასევე იყო ნათლისღების დღესასწაულიც, მხოლოდ ერთი თუ ორი წელია რაც გაახსნილეს.

ცხადია ზემოთაცაა მითითებული რომ ვინც საქართველოს ეკლესიის იურისდიქციაში მიიჩნევს თავს უნდა ემორჩილებოდეს იმ ეკლესიის წეს-განგებას, მაგრამ პიროვნულად მე უნდა ვიცოდე თუნდაც რატომ ვმარხულობ, თუ ვდღესასწაულობდ ამიხარია რაღატომ ვმარხულობ?