ბიბლია თორა და ყურანი პარამეტრები

[sarzmunoeba]

გამარჯობათ.თავდაპირველად უპალმა მოსეს თორა იესო კრისთეს თორასთან ერთად ბიბლია მისცა.და მუჰამედს კორანი.რომელშიც ორივე ცმინდა ციგნია.რას თიკრობთ: რათომ არის განსხვავებები ამ ზმინდა ციგნებსჰი.თორა, ბიბლია და ყორანი.

[მნათე]

ზურა

ოხ ზურა, ზურა! შენი პათეტიკა ყოველთვის ძალას მმატებდა და მმატებს! ხანდახან ჩემს წინა პოსტებსაც კი ვუნუგეშებივარ... არ შეგიმჩნევია, რომ როცა ძალიან გინდა ვინმეს დაეხმარო, იმაზე მეტად ჭკვიანი ხდები, ვიდრე ჩვეულებრივ ხარ? ხო, ეს რა მოსატანი იყო, მაგრამ გულწრფელად გეტყვი რომ ბევრ რამეში დამეხმარე თავის დროზე, კარგი იქნებოდა თუ ქრისტიანები ვისაუბრებდით და ამ საუბარს ცოდვად აღარ შერაცხავდნენ...

აბა როგორ აგიხსნა ახლა, რომ ეგ იგავიც არაერთხელ წამიკითხავს და მასზეც მილიონჯერ დავფიქრებულვარ, მაგრამ ის კი ვერ გამიგია, როგორ ჩნდება ძიებისა და სწრაფვის სურვილი და რატომ განაპირობებს თავშივე იგი რაღაცის შიმშილს... იქნებ ძიება სწორედ ის კითხვაა, რომელმაც ჩემი შიმშილი უნდა წაახალისოს? რაციონალური ლოგიკის მიღმა შემეცნების სახეებს ვეძებ, როგორც შენ ახსენე... მაგრამ ვერ ვპოულობ... ვერ ვპოულობ ჩემში სულს, რომელიც ილტვის, რომელიც თვითშემეცნებას მანიჭებს და რომელსაც რეალურად წარმოვადგენ... როგორი მტანჯველია, როცა გინდა რომ იქ თავისუფლება იყოს, რომ იქ მართლაც იყოს შენი ზეციური მამა... მაგრამ შენი სხეული აჯანყებულია მის წინააღმდეგ... მეთაურად კი კითხვები, სხვადასხვა ლოგიკური შემოთავაზებები და ათასნაირი სამყაროსეული რეალობა უდგას.. ახლა ამას ვწერ არა იმიტომ, რომ განმიცდია, არამედ იმიტომ, რომ მასწავლეს, მითხრეს, შთამაგონეს... რომ არ ესწავლებინათ გამიჩნდებოდა კი მსგავსი სურვილი? რომ არა ეკლესიის ხმა, განა ჩემი ადამიანური არსება შეიტყობდა სიყვარულის უფალზე? რომ არა კატეხიზაცია, მეცოდინებოდა კი რა არის მრუშობა, სიძვა, შეურაცხყოფა, ან სულაც მოთმინება?

და მე ვკითხულობ, რატომ უფალო, რატომ... მე რომ ვიცოდე ხომ სრულად ვიქნებოდი შენი... ხომ აღარ ვიქნებოდი ათასი სისულელის მდევნელი, ხომ აღარ ვიქნებოდი ასეთი უსუსური და არასრულყოფილი, ხომ მოვდებდი ლაგამს ჩემს ვნებებს სანამ ისინი მომდებდნენ მე... ხომ.. ხომ.... რა არის ჩემი მსხვერპლი შენდამი, გაუცნობიერებელი ნაბიჯი, რომელსაც ეჭვი ახლავს? შეიწყნარებ კი ჩემს ეჭვს ჩემს სწრაფვასთან ერთად?

და თუ ყველაფერი ლაი ლაია, რა საჭიროა ეს მასკარადი, ამდენი ნიღაბაფარებული პერსონა, თუნდაც მე, რომელიც ცდილობს ადამიანში პრეზენტირდეს საკუტარი "ავლა დიდებით"? რატომ ამდენი ეგო, დაუძლეველი და შეუძლეველი... მე მესმის რომ პრიმიტივი ვარ სამყაროს აღქმაში, მაგრამ მე ხომ არ ვიცი როგორ არ ვიყო პრიმიტივი... უფრო სწორედ კი ვიცი, მაგრამ.. არ მწამს.. რა იყო და.. მემგონი წამომცდა

ნუ დავლაგდები, წუთ-შესვენება პლეასე

[ზურა]

მშვიდობა ძმაო,

არ შეგიმჩნევია, რომ როცა ძალიან გინდა ვინმეს დაეხმარო,
იმაზე მეტად ჭკვიანი ხდები, ვიდრე ჩვეულებრივ ხარ?

შემიმჩნევია კი არა - ეგ ეგრეა
... ამ დროს ჭკვიანურად გადმოსცემ/გადასცემ ფაქტობრივად საკუთარ სურვილს რომელიც უკეთესობისკენაა მიმართული (ხედვის; ქცევის;...)

სურვილი ერთია - კეთება კი მეორე.
ანუ
''ვინაიდან რას ვაკეთებ, არ ვიცი: იმიტომ, რომ იმას არ ვაკეთებ,
რაც მსურს , არამედ, რაც მძულს, იმას ვაკეთებ.

ხოლო, თუ იმას ვაკეთებ, რაც არ მსურს, მე კი აღარ ვაკეთებ,
არამედ ცოდვა, რომელიც ჩემშია დამკვიდრებული.''

გულწრფელად გეტყვი რომ ბევრ რამეში დამეხმარე თავის დროზე,
კარგი იქნებოდა თუ ქრისტიანები ვისაუბრებდით და ამ საუბარს ცოდვად აღარ შერაცხავდნენ...

გაიხარე ძმაო უფალს მადლობა და ყველაფერზე იყოს ნება მისი.

როგორ ჩნდება ძიებისა და სწრაფვის სურვილი და რატომ განაპირობებს თავშივე იგი რაღაცის შიმშილს...
იქნებ ძიება სწორედ ის კითხვაა, რომელმაც ჩემი შიმშილი უნდა წაახალისოს?

სამწუხაროდ აღარ მახსოვს სად ამოვიკითხე (დარვინის თანამედროვეს) ასეთი ფრაზა:
'' ბუნებრივი გადარჩევა, შეგუება და ამით გამოწვეული არომორფოზები მესმის,
მაგრამ იქნებ აგვიხსნას დარვინმა, რაში დასწირდა მაინმუნს ფილოსოფოსის ტვინი?!''

რომ არ ესწავლებინათ გამიჩნდებოდა კი მსგავსი სურვილი?
რომ არა ეკლესიის ხმა, განა ჩემი ადამიანური არსება შეიტყობდა სიყვარულის უფალზე?
რომ არა კატეხიზაცია, მეცოდინებოდა კი რა არის მრუშობა, სიძვა, შეურაცხყოფა, ან სულაც მოთმინება?

საინტერესო შეკითხვაა...
მოდი ალთა ბალთას რომ არ მივედო ''ჯუნგლების'' მაგალითს არ შევეხები ანუ არ განვაზოგადებ პასუხს.
ერთი სიტყვით, შენ გაინტერესებს, - შენ აირჩიე? თუ - სხვამ აგარჩევინა?
გიპასუხებ, რომ შენ ხარ ძმაო - რჩეული.
რაც იმას ნიშნავს, რომ
''თქვენ (შენ) კი არ ამირჩიეთ (არჩიე), მე აგირჩიეთ (შენ აგირჩიეს)''

და მე ვკითხულობ, რატომ უფალო, რატომ... მე რომ ვიცოდე ხომ სრულად ვიქნებოდი შენი... ხომ აღარ ვიქნებოდი ათასი სისულელის მდევნელი

რატომ?
არჩევანისათვის!
ზევით მე ვახსენე, რომ (ადრე) შენ არ აგირჩევია.
თუმცა ეს არ ნიშნავს რომ (აწი) შენ აღარ აირჩევ.
ღმერთი თავისას აკეთებს ადამიანი თავისას - და ორივე ერთად კი საერთოს!
ამ ყველაზე დიდი საიდუმლობას გვიცხადებს სრული ღმერთი და სრული ადამიანი იესო ნაზარეთიდან -
ჩემი ჭეშმარიტება .
- მაშ რისთვის არსებობს ჩემი სიცოცხლე?
ანუ რაშია ჩემი ცხოვრების აზრი ჩემ ჭეშმარიტებაში?
- სწორი არჩევანის კეთებაში.
მთელი ცხოვრება სწორედ ამის კეთებას ემსახურება.
- რა ავირჩიო? რომელი? რა უფრო ძვირფასია? რომელი უფრო მთავრია? უფრო მნიშვნელოვანია?
არჩევნის სირთულეს განაპირობებს ის, რომ ამ მნიშვნელოვანსა და მთავარს:
ვერ ვხედავ თვალით, ვერ ვეხები ხელით, ვერ ვზომავ სახაზავით, ვერ ვწონი სასწორით, ვერ ვითვლი...
მხოლოდ ვგრძნობ და ისიც გულით, რომელსაც ზევიდან დასცქერის გონება.
გონება კი... ოოოო... ხშირად ჩერესჩურ გონიერია.
ამიტომაც ვთხოვ ყფალს, რომ მამყოფოს მისთვის უგუნურად და იყოს მისი ნება ყველაფერზე.

უფალო შეგვიქყალე.