ბიბლია თორა და ყურანი პარამეტრები

[sarzmunoeba]

გამარჯობათ.თავდაპირველად უპალმა მოსეს თორა იესო კრისთეს თორასთან ერთად ბიბლია მისცა.და მუჰამედს კორანი.რომელშიც ორივე ცმინდა ციგნია.რას თიკრობთ: რათომ არის განსხვავებები ამ ზმინდა ციგნებსჰი.თორა, ბიბლია და ყორანი.

[ქევანა]

რაცხა საინტერესოდ წევიდა ბაასი, მე გისმენთ გულისყურით

თან კაცო მგონი ვგიჟდები, რაცხა გორგასლის აჩრდილი მომელანდა.. ო ჰამლეტ..

და რასაც სავსებით სამართლიანად პლატონი ''ჯაჭვებს'' ეძახდა, რომელთა დახმარებით მახინჯდება რეალობა.

მაშ რა აზრი აქვს შემეცნებას თუ ცოდნას დამახინჯებით ვიღებთ?
ო ბოდიში, ნაწილ-ნაწილ ვიაზრებ და მგონი ვერ ამოვიკითხე ამ პოსტებში ამ კითხვის დამაკმაყოფილებელი პასუხი

[ზურა]

აქა მშვიდობა

ძალიან გამახარეთ. მადლობა ჩვენ უფალს.
ყოველი ნათელი სურვილებით და გულწრფელი პატივისცემით გეამბორებით ყველას.

ნაინა
დიდი სიამოვნებით მოველი
დისკუსიის კვლავ გაგრძელებას

.
დიდი სიამოვნებით. თუმცა არ ვიცი როგორ ვიქნები დროში შეზღუდული იმისათვის, რომ დისკუსიები ვაწარმოო
რადგან ძველმა ნაცნობებმა იციან, რომ მიყვარს, როდესაც ე.წ. ჩახლაფორთებულ და ჩვენთვის საინტერესო საკითხებს ვუღრმავდები... თუმცა ამ დროს არ შემიძლია ზერელე პასუხების წერა, რის გამოც უშველებელი პოსტები ცხვება ჩემდა უნებლიერ.

უფალო იყოს ნება შენი ყველაფერზე.

მაშ რა აზრი აქვს შემეცნებას თუ ცოდნას დამახინჯებით ვიღებთ?

პირველი და მთავარი:
ჭეშმარიტების დამახინჯებულად აღთქმის მიზეზი ადამიანშია და ესაა მისი დაცემული ადამიანური ბუნება.

მაგალითად პირადად ჩემთვის სწორედ აქ იკეტება აღმოს.ფილოსოფიურ/რელიგიური მოძღვრებათა ჭიშკარი.
ვერანაირად ვერ გავიზიარებ, რომ პრობლემა ადამიანში კი არ არის - არამედ გარემოშია.
(ადამიანი ბუნებით კარგია... აი რა გარემოში ჩავარდება ეგაა მთავარი)

++++++++++++++++

მოდი აქ შევჩერდები და მომიწევს ცოტა გადახვევა, რადგან ხშირად მქონია დისკუსია ისეთ კითხვებზე,
რომლებსაც თქვენც არაერთხელ წაწყდომიხართ (წააწყდებით).
- ერთი დაიბადა მილიონერის ოჯახში, მეორე - ლოთისა და მეძავის.

...ანუ მომაკვდავების თვალში ერთი უკეთეს ცხოვრებაში დაიბადა, მეორე კი - უარესში,
რაც უკვე უსამართლოებას იწვევს... მაგრამ ეს მხოლოდ ილუზიებია.
დიახ, ამ ცხოვრებაში ბევრი ფულის ქონა უმეტესად ასოცირდება დადებითთან - რადგან მეტია სიამოვნებანი/კლებულობს უსიამოვნებანი...
მაგრამ ეს ყველაფერი ხომ დროებითია და თან უსასრულობასთან შედარებით უმნიშვნელო.
ბევრი ფული სხვა არაფერია თუ არა, გამოცდის ერთ-ერთი მეთოდი:
ერთისათვის მოგებული მილიონი ჯილდოა, მეორესათვის კი - სასჯელი.
მომაკვდავი იტყვის:
'' - ჯობია ბევრი ფულის ქონით გამოვიცადო, ვიდრე უფულობით.''
ამ დროს პირველ პლანზე კვლავ მისეული ვიწრო სუბიექტური მოსაზრებები გამოდიან, რომელიც უცოდინარობაზეა დაფუძნებული (ზოგადად ადამიანის უცოდინარობაზე)

- განა შეიძლება შექმნილი სისტემის შემადგენელმა ნაწილმა (ასევე შექმნილმა), იცოდეს რა უფრო უკეთესია მისთვის და ამ სიტემისათვის?
ეს მხოლოდ მისი ხვედრია, ვინც ან სისტემას ქმნის ან ამ სისტემის გარეთაა;
რაიმეზე ობიექტური შეხედულობის ჩამოსაყალიბებლად აუცილებელი პირობაა არ იმყოფებოდე თავად ამ სისტემაში, ასე ვთქვათ გამოხვიდე და გვერდიდან შეხედო.

- რა იყო მთავარი მიზეზი იმისა, რომ იუდეველებმა იესო მესიად (ქრისტედ) არ აღიარეს?[/color]
სწორედ ასეთი უცოდინარი და ბნელი მიდგომაა რაც დამყარებულია ამ წუთისოფლის მატერიალურ ფასეულობებზე.
[color=#000099]''- წუთისუფლის სიმდიდრეს მოგცემ, დიდებას... და მეთაყვანე?!
- განდევ, სატანავ! მხოლოდ უფალს უნდა სცეს თაყვანი კაცმა''

დიახ ერთი მილიონერია, მეორეს კი ძლივს გააქვს თავი; მაგრამ განა შევძლებთ დამაჯერებლად ვთქვათ, რომ მილიონერი კიდევ ერთი მილიონის საშოვნელად უფრო კეთილად მოიქცევა, ვიდრე ღარიბი - კიდევ ერთი პურის საშოვნელად...
განა შეიძლება ითქვას, რომ მერსედესში მჯდომი უფრო ბედნიერად გრძნობს თავს, ვიდრე საყვარელ ხალხისაკენ მიმავალი ველოსიპეტზე მჯდომი?
რაც არ უნდა იყოს, დამიჯერეთ არჩევანის გაკეთების დროს, არც ერთს აქვს პრივილეგია თავისი მილიონებით და არც მეორეს - ნაკლი, თავისი უფულობით.
ყველაფერი ინდივიდუალურია: ვინც ფულის საშოვნელად ყველაფერზე წამსვლელია, ის მისი შოვნის მერედაც იგივეს ჩამდენია...

ერთი სიტყვით: იმის მტკიცება რომ აგერ ის უკეთეს პირობებში დაიბადა, მეორე უარესში;
აქ გადამწყვეტი ფაქტორი სწორედ გარემო პირობებია ანუ სული ასე ვთქვათ ჯანსაღია/კეთილია დაბადებისთანავე და როგორ გარემოშიც მოხდება, შესაბამისად შეიცვლება - მცდარია.(აღმოს.რელიგიური მოძღვრებანი)

ერთხელ ძველი ათენის ბაზრობაზე სოკრატმა მასთან სიბრძნის გასაგებად მისულ ხალხს ამცნო:
''მსურს დარჩენილი მთელი სიცოცხლე მოვანდომო ერთად ერთი კითხვის გარკვევას - რატომ არის, რომ როდესაც ადამიანებმა იციან როგორ უნდა მოიქცნენ სასიკეთოდ, მაინც იქცევიან ცუდად და საკუთარ თავს ავნებენ?''
საბოლოო ჯამში, სოკრატემ ვერ შეძლო პასუხის პოვნა. გავიდა დრო და პავლე მოციქულმა მას პასუხი გასცა
''ვინაიდან არ ვაკეთებ კეთილს, რომელიც მსურს,
არამედ ვაკეთებ ბოროტს, რომელიც არ მსურს.

ხოლო, თუ იმას ვაკეთებ, რაც არ მსურს, მე კი აღარ ვაკეთებ,
არამედ ცოდვა, რომელიც ჩემშია დამკვიდრებული.

ამრიგად, ვპოულობ ამ რჯულს:
კეთილის გაკეთება მსურს და ბოროტი მეტმასნება.
ვინაიდან შინაგანი ადამიანის მიხედვით
მესიამოვნება ღვთის რჯული.
მაგრამ ჩემს ასოებში მე ვხედავ სხვა რჯულს,
რომელიც წინააღმდეგობას უწევს ჩემი გონების რჯულს
და მხდის ჩემს ასოებში მყოფი ცოდვის რჯულის ტყვედ.
უბადრუკი ადამიანი ვარ!
ვინ დამიხსნის ამ სიკვდილის სხეულისაგან?
ვმადლობ ღმერთს ჩვენი უფლის ქრისტე იოსეს მიერ.

აჰა, მე თავად ჩემი გონებით ღვთის რჯულს ვემონები,

ხოლო სხეულით - ცოდვის რჯულს.''
[რომ.7. 15/25]

+++++++++++++++++++++

დავუბრუნდები კითხვას:
- მაშ რა აზრი აქვს შემეცნებას თუ ცოდნას დამახინჯებით ვიღებთ?

ისე დამახინჯებული ანუ სიმართლის 10% ჯობია, საერთოდ 0%ს.

...ანუ იმაზე კი არაა დამოკიდებული საჭიროა თუ არაა საჭირო,
უბრალოდ ჩვენ ადამიანები ვართ და შემეცნების მიღების უნარი თანდაყოლილი პროცესია.
ბევრი ამბობს, რომ ღმერთმა ადამიანი შექმნა თავის ხატებად და მსგავსად, თუმცა ეს არაა სწორი.
დიახ სურვილი ითქვა, ანუ ნებაა იმისა, რომ ჩვენ მსგავსნი ვიყოთ უფლის.
''26. თქვა ღმერთმა: გავაჩინოთ კაცი ჩვენს ხატად, ჩვენს მსგავსებად''
მაგრამ ეს მხოლოდ ითქვა. გაკეთებით კი:
''27. შექმნა ღმერთმა კაცი, თავის ხატად შექმნა იგი''
თუ ორივე ითქვა (ხატად; მსგავსებად) შემდეგ მხოლოდ ერთია ნახსენები (ხატად) და ეს არაა შემთხვევით.
მსგავსება ჩვენი გასაკეთებელია (უფლის შეწევით) და ამისათვის შემეცნების აღთქმის უნარი გვაქვს.




თუ საკითხს გლობალურად მივუდგებით - დამახინჯებულად აღთქმა წარმოშობს არჩევანის არსებობას.
ანუ ჩვენი დაცემული ბუნება ბადებს არჩევანს... წინააღმდეგ შემთხვევაში (ადამის პირვანდელი ბუნების არსებობისას) არავინ დაიწყებდა ფიქრს არჩევანის გასაკეთებლად, რადგან ყველაფერი ყველასათვის ცხადი იქნებოდა.

ის სადაც ყველაფერი ნათელია (მაგ.ფერებში: რძე თეთრია)
არჩევანი არ არსებობს (რომელ აზრს დავუჭირო მხარი? თეთრია თუ შავია?)

- მაშ რისთვის არსებობს ჩემი სიცოცხლე?
ანუ რაშია ჩემი ცხოვრების აზრი ჩემ ჭეშმარიტებაში (ქრისტეში)?
- სწორი არჩევანის კეთებაში.
მთელი ცხოვრება სწორედ ამის კეთებას ემსახურება.
რა ავირჩიო? რომელი? რა უფრო ძვირფასია? რომელი უფრო მთავრია? უფრო მნიშვნელოვანია?
არჩევნის სირთულეს განაპირობებს ის, რომ ამ მნიშვნელოვანსა და მთავარს:
ვერ ვხედავ თვალით, ვერ ვეხები ხელით, ვერ ვზომავ სახაზავით, ვერ ვწონი სასწორით, ვერ ვითვლი...

+ დამახინჯებული აღთქმა, რომლის წყალობითაც ხშირად ვერ განმისხვავებია მაგალითად ჭეშმარიტი სილამაზე
მოჩვენებით, ცდუნების აღმძვრელი სილამაზისაგან'ჭეშმარიტი ფასეულობა, ლითონთა ყალბი ფასეულობებისაგან;

+++


ასე, რომ აზრი ყველაფერს აქვს და მითუმეტეს ცოდნის ძიებას ამ მახინჯობების ოკეანეში

''ვინც ეძებს ის პოულობს''

თამამად დაუსვით საკუთარ თავს და სხვებს შეკითხვები.
არაფერია ისე დამღლელი და გულის მღრნელი, რეოგორც პასუხ გაუცემელი (ჩვენთვის) მნიშვნელოვანი შეკითხვები,
რომლებსაც მოწადინებულად ვტენით გულის სიღრმეში რომ თავი მოვიტყუოთ მასთი არ არსებობით.

არ გაქვთ პასუხი? არ გაკმაყოფილებთ პოასუხი? - ე.ი. ძიებაა საჭირო, რადგან არც ერთი არ ვართ გენიოსი და შესაძლებელია რომ რაღაცას ვერ ვხვდებოდეთ ან არ ვიცოდეთ..

მაგრამ განასხვავეთ ძიება და აზრთა თამაში ერთმანეთისაგან.
გსურთ სწორი ცოდნით შეავსოთ სასმისი?
მაშ გაამზადეთ სასმისში ადგილი!
თორემ ცოდნა გადმოიღვრება, ხოლო სასმისი კი ძველებურად სავსე იქნება აზრთა თამაშისათვის განკუთვნილი კითხვა/პასუხებით.


უფალო შეგვიწყალე.