სქიმ-არქიმანდრიტი ვიტალის ლოცვა პარამეტრები

[:_მარიამი_:]

სქიმ-არქიმანდრიტი ვიტალის ლოცვა


უფალო, ღმერთო ჩვენო! როგორ ვერასოდეს ვიქცევით შენს მოსაწონად, რაც არ გსურს იმას ვაკეთებთ, დაგვჯაბნა ცოდვებმა და ვნებებმა, მოწყალეო, ყოვლის შემძლევ, შენი მადლით შეეხე ჩვენს გულებს, მოგვეცი ძალა ცოდვებთან ბრძოლისა, განგვაშორე მაცდური ეშმაკი, მფარველი ანგელოზი მოგვივლინე, მისივე ძალით გვიხსენი, შენ თვითონ თქვნი უფალო, რომ ცოდვილთა საცხოვნებლად მოხვედი; შენ, შენ თვითონ თქვი მოწყალეო, რომ ცოდვილის სიკვდილი კი არ გსურს, არამედ მის სინანულს მოელი. თვითონვე ბრძანე შენი უწმინდესი ბაგეებით:"ჩემთან მოსულს არ განვაგდებ". და აი, მოგეახლენით, სასოო ჩვენო, შენს ფეხებთან დამხობილნი ვქვითინებთ, ღმერთო და მეუფეო ჩვენო, ნუ მოგვარიდებ სახეს შენს ქმნილებებს, თუმცა ცოდვილნი ვართ, მაგრამ მაინც შენ გეკუთვნით, მოგვანიჭე სიმტკიცე და ძალა, რათა დავძლიოთ ჩვენი ბოროტი, ცოდვიანი ჩვევები.

ამინ!

[Georg]

[email][/email]


წმინდანის ქართული ხატი და ტექსტი უცხოეთში მცხოვრები თანამემამულეებისათვის - გააცანით უცხოელთ, რას ნიშნავს თავგანწირვა მართლმადიდებლობის მიხედვით!!!

Grigol Peradze

From the Georgian historical journal "Artanugi» 2003 #11,
-a brief summary the Saints life.

The present special issue of “Artanuji” (2003, 11) is dedicated to the life of prominent Georgian ecclesiastical and theologian – archimandrite Grigol Peradze (1899 -1942), a fervent servant to his own country and faith.

After annexation of the Georgian republic by the Soviet Russia (1921), he continued education at the universities of Berlin and Bonn studying theology. In 1926 Grigol Peradze defended his Ph.D. on the “History of the Georgian monasticism from its origination until 1064” at the University of Bonn.

His scholar activities especially fruitful were in the 1930s – he worked under the supervision of Paul Peeters in Brussels, studied Georgian manuscripts in the libraries of the British Museum in London and Oxford University, regularly participated in the international scientific conferences, etc.

Grigol Peradze was devoid of possibility to return back to his homeland because of
Totalitarian regime established in Georgia.

He took monastic vows in 1931 and was ordained priest. Peradze founded St. Nino church in Paris (being the only Georgian church abroad during decades) in the same year and began to publish scientific journal “Jvari Vazisa” (‘Cross of Vine’).

Since 1933 Grigol Peradze was a Professor of Petrology at the faculty of Orthodox Theology of Warsaw University, proceeding at the same time with intensive scholar Researches: numerous important written monuments of Georgian culture had been Discovered by him in archives of Romania, Bulgaria, Austria, Italy, and Greece.

His fruitful ecclesiastic and scientific activities were brought to end by the unleashing of
World War II in 1939, when Fascist Germany occupied Poland. Peradze did not leave the country, which by that time had already become his second homeland; he shared the horror of war with Polish people so dear to his heart, sacrificing eventually his own life. He was martyred in a concentration camp on December 6 1942 by entering gas-chamber instead of a Jewish prisoner who had large family.

Grigol Peradze was canonized in 1995 by the Council of the Orthodox Church of Georgia the Holy Synod of Bishops of Georgia, establishing the Feast Day for Priest Martyr Grigol on 6th December.

[თეკლა]

[email][/email]


წმინდანის ქართული ხატი და ტექსტი უცხოეთში მცხოვრები თანამემამულეებისათვის - გააცანით უცხოელთ, რას ნიშნავს თავგანწირვა მართლმადიდებლობის მიხედვით!!!

Grigol Peradze

From the Georgian historical journal "Artanugi» 2003 #11,
-a brief summary the Saints life.

The present special issue of “Artanuji” (2003, 11) is dedicated to the life of prominent Georgian ecclesiastical and theologian – archimandrite Grigol Peradze (1899 -1942), a fervent servant to his own country and faith.

After annexation of the Georgian republic by the Soviet Russia (1921), he continued education at the universities of Berlin and Bonn studying theology. In 1926 Grigol Peradze defended his Ph.D. on the “History of the Georgian monasticism from its origination until 1064” at the University of Bonn.

His scholar activities especially fruitful were in the 1930s – he worked under the supervision of Paul Peeters in Brussels, studied Georgian manuscripts in the libraries of the British Museum in London and Oxford University, regularly participated in the international scientific conferences, etc.

Grigol Peradze was devoid of possibility to return back to his homeland because of
Totalitarian regime established in Georgia.

He took monastic vows in 1931 and was ordained priest. Peradze founded St. Nino church in Paris (being the only Georgian church abroad during decades) in the same year and began to publish scientific journal “Jvari Vazisa” (‘Cross of Vine’).

Since 1933 Grigol Peradze was a Professor of Petrology at the faculty of Orthodox Theology of Warsaw University, proceeding at the same time with intensive scholar Researches: numerous important written monuments of Georgian culture had been Discovered by him in archives of Romania, Bulgaria, Austria, Italy, and Greece.

His fruitful ecclesiastic and scientific activities were brought to end by the unleashing of
World War II in 1939, when Fascist Germany occupied Poland. Peradze did not leave the country, which by that time had already become his second homeland; he shared the horror of war with Polish people so dear to his heart, sacrificing eventually his own life. He was martyred in a concentration camp on December 6 1942 by entering gas-chamber instead of a Jewish prisoner who had large family.

Grigol Peradze was canonized in 1995 by the Council of the Orthodox Church of Georgia the Holy Synod of Bishops of Georgia, establishing the Feast Day for Priest Martyr Grigol on 6th December.

იმედი მაქვს გასაგებად ვთარგმნე და რაც მთავარია სწორად, თუ არადა იმედია უკეთესად მცოდნეები შემისწორებენ

წმინდანის ცხოვრების მოკლე რეზიუმე _ქართული საისტორიო ჟურნალიდან "არტანუჯი" 2003 #11



”არტანუჯის” წინამდებარე საგანგებო გამოცემა(2003, 11) მიეძღვნა ცნობილი ქართველი თეოლოგის _არქიმანდრიტ გრიგოლ ფერაძის ცხოვრებას(1899-1942), რომელიც იყო საკუთარი ქვეყნის და რწმენის თავგამოდებული მსახური.



საბჭოთა რუსეთის მიერ საქართველოს რესპუბლიკის ანექსიის შემდეგ (1921), მან განაგრძო განათლება ბერლინისა და ბონის უნივერსიტეტებში, თეოლოგიის განხრით. 1926 წელს გრიგოლ ფერაძემ დაიცვა დისერტაცია თემაზე ”საქართველოს მონასტრული ცხოვრება დასაბამიდან 1064 წლამდე” ბონის უნივერსიტეტში.



მისი სწავლა განსაკუთრებით ნაყოფიერი იყო 1930-იან წლებში _ ამ წლებში იგი მუშაობს ბრუსელში პაულ პეტერსის მეთვალყურეობის ქვეშ, სწავლობს ქართულ ხელნაწერებს ლონდონის ოქსფორდის უნივერსიტეტის ბრიტანულ მუზეუმში, რეგულარულად მონაწილეობს საერთაშორისო სამეცნიერო კონფერენციებში, ა.შ.



საქართველოში დამყარებული ტოტალიტარული რეჟიმის დამყარების გამო, გრიგოლ ფერაძეს არ ჰქონდა შესაძლებლობა სამშობლოში დაბრუნებისა.



1931 წელს იგი აღიკვეცა ბერად და აკურთხეს მოძღვრად, ფერაძემ დააარსა წმ.ნინოს ეკლესია პარიზში(რომელიც იყო ერთადერთი ქართული მოქმედი ეკლესია საზღვარგარეთ რამოდენიმე ატწლეულის განმავლობაში) იმავე წელს მან დაიწყო სამეცნიერო ჟურნალის ”ჯვარი ვაზისას” გამოცემა.



1933 წლიდან გრიგოლ ფერაძე იყო პატროლოგიის პროფესორი მართლმადიდებლური თეოლოგიის კათედრაზე ვარშავის უნივერსიტეტში, რომლის თანადროულადაც ეწეოდა ინტენსიურ შემსწავლელ კვლევას: ქართული კულტურის უამრავი მნიშვნელოვანი ხელნაწერი აღმოჩენილია მის მიერ რუმინეთის, ავსტრიის, იტალიის და საბერძნეთის არქივებში.





მისი ნაყოფიერი ეკლესიასტური და მეცნიერული მოღვაწეობა შეწყიტა მეორე მსოფლიოს ომის დაწყებამ, როცა ფაშისტურმა გერმანიამ დაიპყრო პოლონეთი. ფერაძემ არ დატოვა ქვეყანა, რომელიც იმ დროისთვის უკვე მისი მეორე სამშობლო გამხდარიყო; მან გაიზიარა ომის საშინელებები, მისი გულისთვის ძვირფას, პოლონელ ხალხთან ერთად, საკუთარი სიცოცხლის მსხვერპლად შეწირვის ფასად. იგი მოკლეს საკონცენტრაციო ბანაკში 1942 წლის 6 დეკემბერს, როცა იგი შევიდა გაზის კამერაში ებრაელი პატიმრის მაგივრად, რომელსაც დიდი ოჯახი ჰყავდა.



გრიგოლ ფერაძე 1995 წელს საქართველოს მართლმადიდებლური ეკლესიის წმინდა სინოდის მიერ კანონიზებული იქნა და დაწესდა წმინდა მღვდელმოწამე გრიგოლის ხსენება 6 დეკემბერს.