"ტელევიზორი რატომ არის დამღუპველი?", მამათა ნაწერების მიხედვით პარამეტრები

[saria-giorgi]

ტელევიზიის გავლენა ადამიანის სულზე

ცნობილი მიტროპოლიტი ვიტალის და სხვა მამების ნაწერებზეა აგებული ეს ნაწერი,გთხოვთ ბოლომდე წაიკითხოთ.

ჩვენ ჯერ კიდევ ბოლომდე არ გაგვიცნობიერებია,თუ რამდენად დიდი შედეგები აქვს ტელევიზიის გამოგონებას.იმის გამო,რომ იგი მომხიბვლელობის ჭეშმარიტად მაგიურ ძალას ფლობს და ამავე დროს საკუთარ თავში ხრწნილების საშინელ შხამს მალავს,ტელევიზია სტიქიურად იპყრობს ყველაზე საპატიო ადგილს თითქმის ყველა ოჯახში.გარდა იმისა,რომ ჩვენს საკუთარ სახლში ყოველ საათს და ყოველ წუთს''გვასხივებს'',ადამიანის სულზე ზემოქმედების ძალით ყველას და ყველაფეერს აღემატება.ზოგადად,საქმე ეხება ამ თანამედროვე გენიალურ გამოგონებისადმი გონივრულ დამოკიდებულებას.და თუკი ჩნდება მისი ყველაფრისადმი გამსჭვალავი გავლენისაგან გამიჯვნის აუცილებლობა,მაშინ სიძნელე ისაა,რომ ბრძოლა გვიწევს არა ტელევიზიასთან,როგორც ასეთთან,არამედ უზომოდ დასუსტებულ ადამიანურ ნებასთან,რომელიც ადამიანს არ აძლევს საშუალებას,მოძებნოს თავისთავში ძალა,რათა დროულად მოსწყდეს ამ განსაკუთრებით მომაჯადოვებელ და მიმზიდველ სანახაობას.უნებურად გვახსენებს პავლე მოციქულის სიტყვებს:[b][u]''ყოველივე ჯერ არს ჩემდა,არამედ არა ყოველი უმჯობეს არს;ყოველივე ჯერ არს ჩემდა,არამედ მე არავის ხელმწიფებასა დავემორჩილო''(1კორ.6.12)
მაშასადამე,თავდაპირველად აუცილებელია,მთელი ობიექტურობით განვიხილოთ ის ყველაფერი,რაც დადებითია ტელევიზიაში;შემდეგ კი გამოვააშკარაოთ მასში დაფარული ბოროტება და მხოლოდ ამის მერე იშვიათად ვისარგებლოთ მისი ფართო შესაძლებლობით.
რასაკვირველია,არც ერთი გამოგონება,მექანიზმი და მანქანა თავისთავად ბოროტებას არ წარმოადგენს,ისევე როგორც არ არსებობს თვითმყობი ბოროტება.ის მხოლოდ ღმრთის ნებისადმი ურჩი გონიერი ქმნილების თვითნებობაში ვლინდება.უფრო მეტიც,გრანდიოზულ გამოგონებებში უნდა დავინახოთ ღმრთის უდიდესი სიბრძნის ბეჭედი,რომელიც ადამიანმა ბუნების კანონებში უნდა გახსნას,რათა თავისი ყოვლისშემძლე შემოქმედს მთელი გულით აღუვლინოს ქება.ყველა კარგი რაც მან ჩვენს ცხოვრებაში მოიტანა,არის ის,რომ მან ხელი შეუწყო ადამიანის საკუთარ სახში დაბრუნებას.
სოციოლოგთა და პედაგოგთა მიერ აღნიშნული იყო,რომ მთელი პერიოდი ჩვენი საუკუნის დასაწყისიდან დღევანდელ დღემდე ხასიათდებოდა ადამიანის სურვილიტ,სადმე წასულიყო გასართობთა საძიებლად.სახლში არასდროს რჩებოდა თავისუფალ დროს-იქ მხოლოდ ჭამდნენ და ღამეს ათენებდნენ.სპორტს,ცეკვას,კინოს და ხრწნილების შხამით გაჟღენთილ დროსტარების სხვა საშვალებებს სახლიდან ყველა გარეთ გამოჰყავდა.განსაკუთრებით ბავშვისთვის კატასტროფული სიჩქარით იწყო ნგრევა სახლის,როგორც მშობლიური ბუდის გაგებამ,სადაც ის პირველად აღიქვამდა საგნებს,მოსავდა მას თავისი ფანტაზიის უცნაური სახეებით და თავის იწარმოსახვის ძალით ბავშურად უმანკოდ და გულუბრყვილო სამყაროს ქმნიდა.ქუჩა უხმობდა და ბავშვიც ყოველგვარი ფსიქოლოგიური მომზადების გარეშე,თითქმის აკვნიდანვე უმოწყალოდ იძირებოდა მისი სულის შემრყვნელი ცხოვრების უხეშ და სასტიკ რეაალობაში.
მაშასადამე,ათეული წლების შემდეგ ტელევიზიამ პირველმა დაიწყო ადამიანების სახლში დაბრუნება.სამართლიანად ინდა აღინიშნოს,რომ მისი როლი ამ დიდ სოციალურ გარდაქმნაში არაერთგვაროვანია: ტელეპროგრამებმა მდაბალი ინსტიქტებისადმი მიმართული ქუჩის ადამიანი სახლის კერას მხოლოდ იმიტომ დაუბრუნეს,რომ ქუჩის იგივე გართობა-სიამოვნებანი თავად მის საკუთარ სახლში გადაიტანეს.


გამოდის,რომ არაფერი მაღალზნეობრივი ამაში არაა.მაგრამ თანამედროვე ცხოვრების უზნეობის,საცდურისა და ხრწნილების ზღვაში ჩვენ უნდა შეგვეძლოს,თუკი არსებობს ამის მცირე შესაძლებლობა,ჩალასაც კი მოვეჭიდოთ,რათა ისიც სიკეთისათვის გამოვიყენოთ.ამავე დროს ტელევიზიას შეუძლია გაკვეთილების გადმოცემა მეცნიერების,ხელოვნებისა და ტექნიკის სხვადასხვა საკითხზე თვალსაჩინოდ და ამომწურავად,ამიით კი განათლების დონის გაზრდა და ცოდნის თვალსაწიერის გაფართოება,რითაც ძლიერ დარტყმას აყენებს უმეცრებას,დილეტანტიზმს და ცრუმეცნიერებას,რომელთაც ყოველთვის ბევრი ვნება მოჰქონდათ სამყაროსათვის.
შესაძლოა,ამით იწურება კიდეც ის დადებითი,რაც ჩვენს სახლებში ტელევიზიის შემოჭრამ მოიტანა.მაგრამ ამ ერთ ბეწო სარგებელთან შედარებით განუზომლად დიდია ადამიანის სულზე მისი გავლენის დამღუპველობა.
ტელეგადაცემები კითხვას გვწყვეტენ:რატომ ვიკითხოთ,როცა ყველაფერს არა მხოლოდ ვხედავთ,არამედ გვესმის კიდეც?რატომ დავძაბოთ საკუთარი წარმოსახვა,როცა ჩვენს მაგივრად ყველაფერი უკვე წინასწარ დამუშავებულია უმცირეს ნიუანსებამდე და გადმოცემულია საბოლოო სახით,რომელთა აღქმაც ყოველგვარი შრომის გარეშეც შეგვიძლია?
როგორც ცნობილია,კითხვის პროცესი ღტულ გონებრივ და ფსიქიკურ სამუშაოს წარმოადგენს,რომელიც ადამიანისგან,პპირველ რიგში,ნების დაძაბვას მოითხოვს.იმისთვის,რომ აიღო წიგნი და წაიკითხო,აუცილებელია საკუთარი თავის იძულება,მაშინ როდესაც ტელევიზორის ყურება სხვა საქმეები კეთების დროსაც შეიძლება.როგორი სიზუსტითაც არ უნდა აღწეროს ავტორმა მომხდარი,კითხვის პროცესში ჩვენს წარმოსახვასში მაინც ვქმნით საკუთარ სახეებს,საკუთარ სამყაროს.
წარმოსახვა არის ჩვენი სულის,ჩვენი შემეცნების მნიშვნელოვანი ნაწილი,შემოქმედებისა და შემართების იარაღი.იგი კითხვის პროცესში ვითარდება და აყალიბებს არა მხოლოდ საზოგადოებისათვის სასარგებლო პიროვნებას,არამედ მასში ცხოვრების ხალისსა და ენერგიას აღვიძებს.ტელეგადაცემებში საერთოდ არ მიმართავენ ჩვენს წარმოსახვას-იგი უბრალოდ არ სჭირდებათ.ყველაფერი მზამზარეულია;ყველაფერი გაკეთებულია-ადამიანს ისღა დარჩენია,უყუროს და აღიქვას სხვის მიერ და არაიშვიათად ჩვენთვის უცხო წარმოსახვიტ შექმნილი სახეები და ფორმები.ეს ჩვენი სულის ფსიქოლოგიის დამონებაა,მასზე ძალმომრეობა და ჩვენი შემოქმედებითი უნარის დათრგუნვაა.
ტელევიზია არა მხოლოდ აჩლუნგებს წარმოსახვას,არამედ გადაგვაცვევს დამოუკიდებელ აზროვნებას.ადამიანი სულიერად ზარმაცდება,გულგრილი ხდება და მექანიკურად აღიქვამს ღმრთის შექმნილ სამყაროს,რადგან არ ესმის,რომ"უხილავი იგი მისი დაბადებითგან სოფლისაით ქმნულთა მას შინა საცნაურად იხილვების"(ჰრომ.1.20).
ასე,რომ,ტელევიზიის საშვალებით ძალზე დახვეწილად გვაყალიბებენ მატერიალისტებად,რომლებიც საგნებს ბუნებრივი,პირუტყვული თვისებით უმზერენ-ზოგადად,ამ პროცესში სულიერი მზერის(რომლითაც სული ხედავს)მონაწილეობის გარეშე.ჩვენ სულ უფრო და უფრო გვაჩვევენ,უბრალოდ ვუყუროთ და არა დავინახოთ.და ასე3 ვემსგავსებით იმ უსულო კერპებს,რომელზეც დავით მეფე ამბობდა:"თვალ ასხენ და არა ხედვენ,ყურ ასხენ და არა ესმით,ცხვირ ასხენ და არა იყნოსენ...ემსგავსენ მათ მოქმედნი მათნი და ყოველნი,რომელნი ესვენ მას."და თუკი ჩვენ ვუყურებთ და ვერ ვხედავთ საგნების არსს და მათ დამაკავშირებელ ძაფებს,მაშინ ჩვენ ჭეშმარიტად უმეცრები ვართ.
რომელი მამა ან დედა გაბედავს და თავის ოჯახში საეჭვო რეპუტაციის პირს შეიყვანს;და თუკი მათ შესთავაზებენ და საღამოს ქალაქის ყველაზე უფრო საზიზღარ უბნებში გასეირნებას,სადაც ცოდვა და გარყვნილება სუფევს,ისინი ამას სიგიჟედ ან სულელურ ხუმრობად ჩათვლიან,ან იტყვიან რომ მსგავსი წინადადების მთქმელი მთვრალია.მაგრამ რატომ ფარისევლობთ მართლმადიდებლებო?!სულ ახლახანს მხრები აიჩეჩეთ გაკვირვების ნიშნად,მოგენახულებინათ თქვენი ქალაქის გარყვნილი ადგილები;ახლა კი თქვენი მთელი ოჯახი დარბაისლურად მოკალათდებით ოთახში და წმიდა ხატებით მოფენილ თქვენს სახლში ღილაკზე ხელის მსუბუქად დაჭერით მთელი მსოფლიოდან მოიწვევთ ყველანაირ ნაძირალას,ბანდიტს,მკვლელსა და ფსიქოპატს;ყველაზე წარმოუდგენელ მანიაკს თუ ცოცხალი საქონლით მოვაჭრეს და სინდისი8ს ყოველგვარი ქენჯნის გარეშე,თითქოსდა არაფერი ცუდი არ ხდებოდეს,დაუწყებთ მათ ყურებას.ასეთი გადაცემების ყურების შემდეგ თქვენი შვილები ძილში იწყებენ ყვირილს,თანდათანობით ხდებიან ნერვიულები და გაღიზიანებულები და ისევ თქვენ გეუხეშებიან.თავად თქვენ კი,ყველა სახის ზნეობრივი სიბინძურის მხილველი,კიდევ დიდხანს ვერ შეძლებთ თვალის მოხუჭვას.
თქვენ ბილწავთ თქვენი სახლის კერას,რომელიც მართლმადიდებელი ეკლესიის სწავლებით,თქვენი"ოჯახური ეკლესიაა."მართლმადიდებელ, ოჯახზე საუბრისას ამის შესახებ არაერთხელ გვაუწყებს პავლე მოციქული(ჰრომ.16.4;კორ.16.19;კოლ.4.15;ფილ.1.2).
თქვენ თქვენს საკუთარ და შვილების სულებს რყვნით,რადგან ყველა ეს სახე ადამიანის სულისკენ მიმავალი სმენისა და მხედველობის გზებით მათში აღწევს,ფოტოგრაფიული სიზუსტით აღიბეჭდება ქვეცნობიერებაში და ბილწავს ჩვენი სულების ყველაზე იდუმალ კუნჭულებს.ხოლო შემდეგ წამხდარი ადამიანის ფსიქიკის ჯერ კიდევ ბოლომდე შეუსწავლელი კანონებით ისინი უეცრად ამოძრავდებიან ამ კუნჭულებიდან,აბნელებენ ჩვენს ლოცვას,არღვევენ ჩვენს ურთიერთობას ადამიანებთა და გვმართმევენ სიცოცხლის ხალისს.(სერიალის ყურებისას ცოლმა გადართო სხვა არხზე,ხოლო ქმარმა ტაფით "განგმირა" მეუღლე,რის შემდეგადაც გარდაიცვალა.ასეთი შემთხვევები მრავლად არის დაფიქსირებული.)
რაკი იცოდა,რამხელა ვნება მოაქვს ადამიანისთვის ბილწი ქანდაკებებისა და სურათების ყურებას,კონსტანტინოპოლის მე-6 მსოფლიო კრებამ მე-100 კანონად ზუსტად და გამოკვეთილად დაადგინა:"მართლად ხედავენ,უფალო,შენი თვალები"(იგავი.4.25) და "ყოვლითა დაცვითა დაიცავი გული შენი"(იგავი.4.23.)სიბრძნე გიბრძანებს შენ,რომ ხორცის გრძნობადი ბუნება ადვილად შეიტანს სულში თავის ნაგრძნობს.ამიტომ ფიცარძე აქნ სხვა საგანზე გამოსახული და მოხატული,რომელიც თვალით აღიქმება,გონება სგახრწნის და ბილწი გემოს ძლიერი სურვილთ აღატყინებს,ვბრძანებთ,ამიერიდ

ან არ გამოსახონ და არ დახატონ არსად.თუ ვინმემ ამის ქმნას ხელი მიჰყოს,უზიარებელ იქმნეს."
როგორ დაგვცინის სატანა ჩვენ,მართლმადიდებელ ადამიანებს!რაკი,იცის,რომ ვერასდროს გავბედავდით ცოდვიან თავყრილობებში მონაწილეობის მიღებას,ისე მოხერხებულად დააბნელა ჩვენი გონება,რომ ჩვენ ჩვენი მძიმე შრომით გამომუშავებული ფულით ვყიდულობთ ტელევიზორს,ვკარგავთ ეშმაკის წინაშე ყოველგვარ თავმოყვარეობას და თავშეკავებას,რითაც ასე მდიდარი იყო წმიდა წინასწარმეწტყევი დავითი,რომელი ფსალმუნებში განუწყვეტლივ ევედრებოდა უფალს,იგი ეშმაკისათვის დასაცინად არ მიეცა,ჩვენ კი საკუთარ სახლში თვითონვე შემოგვაქვს გახრწნილება, გარყვნილება, მკვლელობა და სიგიჟე.
ყველაზე უბრალო და კარგი საშცალებაა -ამ თარსი"ყუთის"სასწრაფოდ მოშორება,რათა მრავალი უბედურება ავიცილოთ თავიდან.სოციოლოგების და ფსიქოლოგების მოწმობენ,რომ ტელევიზორის გამოგონების შემდეგ მრავალი სულიერი აშლილობაა დაფიქსირებული.ეს იმას არ ნიშნავს,რომ განვითარება უნდა შეჩერდეს,არამედ ჩვენ უნდა ვიყოთ ფრთხილად.ტელევიზიამ უკვე იმდენად მაგრა შეგვბოჭა,ჩვენი ნება კი იმდენად სუსტი და უძლურია,რომ ამ რჩევას ცოტა თუ მიჰყვება,არც უნდა გაგვიკვირდეს-გმირები ყოველთვის ცოტანი არიან,მოწამენი-მუდამ ერთეულნი,მართალნი-მუდამ ეულნი.
ძალზე ძნელია ტელევიზიისაგან გათავისუფლება.იგი მასობრივი მედიუმია.ტელევიზია აჯადოებს და პირდაპირ ეუფლება მილიონებს.მათი აზრით ცხოვრებას არ უნდა ჩამორჩნე.სხვათათვის ტელევიზორი გართობისა და ყოველგვარი უსიამოვნებისა და სიძნელისგან გარიდების საშუალებაა-გამოდის,რომ ადამიანი არასდროს რჩება საკუთარ თავთან,საკუთარ ბუნებასთან მარტო.ასეთი ადამიანი მხოლოდ იმას იჭერს რაც ზე ბუნებრივია,რაც მაცდურისგანაა.
და მართლმადიდებელ ადამიანში,რომლის სულიც,როგორც წმ.იოანე ოქროპირმა შენიშნა,ჩაღვრილია სულიერი მირონი,ახლა ეშმაკისეული სახეები იღვრება,სატანური არაკები და მრუში სიმღერები."ამიტომაც გთხოვთ ყველას,-წერდა იგი,-თავადაც გაექეცით სანახაობებზე დამღუპველ დასწრებას და მასზე დამსწრენიც წამოიყვანეთ იქიდან.რასაც იქ ვხედავთ,იმას სულის გამოსწორებისაკენ კი არ მივყავაქრთ,არამედ სულის დაღუპვის,გაკიცხვისა და დასჯისაკენ."
გაგრძელება იქნება

[Маиа]

მე თუ შეიძლება დავდებ Архимандрит Рафаилис სატყვებს ტელევიზორის შესახებ (რუსულადაა ოგონდ და მაპატიეთ ქართულად ვერ ვთარგმნი ამდენს

Телевизор занял неподобающее место в нашем доме. Будучи скромным средством информации, он монополизировал и унифицировал нашу душевную жизнь. В древности центром семьи был очаг. Затем им стал стол, за которым собирались все родные после трудового дня. Там они не только трапезовали, но и читали Священное Писание. Теперь их место по значению занял телевизор. Но телевизор не соединяет, а разобщает членов семьи. Каждый зачарован голубым экраном. Характерно, что телевизор занимает то место в комнате, где раньше был святой угол с иконами.

Древние греки говорили о духе дома — Даимоне, или Гении, внушающем человеку мысли, крестьяне — о домовом, мучившем жителей дома ночными кошмарами. Домашний дух нашего времени вполне материализован — это телевизор.

Святые отцы отрицательно относились к театру и зрелищам, которые развивают силу воображения, тесно связанного со страстями. Иоанн Златоуст называл театр училищем страстей, хотя древнегреческая трагедия, по нашим понятиям, нравственная. Святые отцы не делили театральные постановки на полезные и вредные. Они осуждали сам метод — имитацию истины, игру в действительность.

Телевизор лишил нас домов, превратив их в театральные залы. В Библии написано: «Не многих пускай в свой дом!» Телевизор сорвал двери с нашего дома, к нам приходят толпы людей, пришельцы со всех планет, созданные фантастами. Приходят без стука и спроса, приходят ковбои и гангстеры, приходят люди, с которыми мы не хотели бы иметь ничего общего. Дом стал проходным двором.

Телевизор создал новый вид человека — homo medium — человека с истощенной от непрерывного зрелища, как от непрерывного пьянства, нервной системой, человека душевного распада, который не может поставить границы и фильтр внешней информации и усваивает ее, так сказать, в сыром виде — некритически, недифференцированно, одной низшей механической памятью. Смысловая память при этом притупляется, творческие силы ослаблены.

Человек мыслит посредством слова, человек называется в патристике словесным существом. Телевизор учит мыслить чувственными представлениями, воспитывает рассеянность и впечатлительность. Душа становится изнеженной, чувственной и истеричной. Телевизор является концентрацией страстей; страсть неотделима от чувственных образов. Аскетическая борьба со страстью — это очищение души от фантазий и представлений. Страсть облекается в форму обольстительных картин. Телевизор дает множество форм для чувственности. Телевизор расслабляет интеллектуальные силы человека. Ум должен упражняться, искать, преодолевать препятствия, как атлет тренирует свои мышцы. Телевизор дает обильную, рафинированную, приготовленную пищу, от которой ум становится вялым, немощным, неспособным к самостоятельному мышлению, как тело при обильном питании жиреет, дряхлеет и стареет.

Всякое зрелище требует сопереживания, мы включаемся в поле страстей, это поле индуктирует и питает наши страсти. В каждом познании есть элемент симпатии, общности. Грех, соделавшись привычным, перестает быть отвратительным.

Телевизор посягнул на духовную сферу. Фантазия о духовной жизни рождает ложь, которая называется у святых отцов прелестью. Визуально представить духовный мир невозможно, представлять его — это значит находиться в замкнутом круге страстных призраков и гордых теней, вызванных к жизни воображением.

Каждый человек, по учению святых отцов, — это малый мир. Каждый человек — это неповторимая индивидуальность. Телевизор унифицирует, обезличивает людей. Древние философы сказали: «Человек есть то, что он ест», имея в виду, разумеется, не вещественную, а духовную пищу — что он читает, с кем он общается, к чему он стремится. Телевизор предлагает одну и ту же пищу десяткам миллионов людей. Поэтому люди стали похожими друг на друга, похожими не в единстве духовной любви, а в единстве однообразия; люди теряют интерес друг к другу.

Телевизор гипнотизирует. Потоки образов, ярких и насыщенных страстей, одновременно и зрительных, и слуховых, порабощают психику, сознание становится заторможенным, человек превращается в медиум телевизора, воспринимающий его внушения.

Телевизор развивает антихристианство. Религия — это общение души с Богом. Религия вырабатывает созерцательное мышление, концентрацию внимания, сосредотачивает на немногих, но самых главных онтологических объектах. Телевизор — диаметрально противоположное: смена впечатлений, при которой теряется контроль над сенсорной деятельностью. Религиозное чувство — это мистическое чувство, тонкое и нежное, как лепестки цветка. Оно слышится в безмолвии, а не в шуме улицы.

Телевизор распространяет нервные и психические болезни. Возможности человеческой психики не безграничны. У телевизора человек за несколько часов получает столько впечатлений, как раньше за месяц.

Нервная система человека изнашивается, не вынося непосильного напряжения, она, как бы защищая себя, уходит в болезнь.

Телевизор учит людей жестокости, это касается не только картин убийств и насилия, окруженных в телепередачах подчас атмосферой поклонения и геройства, но это касается не менее страшного: переживания человека у телевизора настолько интенсивны и остры, что эмоционально опустошают человека, и он в повседневной жизни становится безучастным, холодным, отчужденным.

Телевизор отчуждает друг от друга людей, живущих в одном и том же доме, семье, заменив общение людей призраками и тенями экрана. Потеряв чувство живого человека, он потерял любовь к нему и сострадание. Человек перестает рассматриваться как личность, он превращается в инструмент.

Говорят, что телевизор может стать началом религиозного просветительства, но он убивает самое сердце религии — молитву, мистическую беседу души с Богом. Загруженная, забитая потоком впечатлений душа не в силах сосредоточиться на молитве, на слова молитвы наносится слой чуждых молитве страстных представлений. Молитва — это центр духовной жизни. Человек выбрасывает душу из неподвижного центра на вертящийся круг сменяющихся представлений. Вне молитвы и созерцания невозможно внутреннее ощущение Бога, свидетельство души о присутствии Божи-ем. Если даже телевизор станет каналом религиозных передач, то все равно он лишит религию главного — глубины и мистики, остановившись на катехизаторстве и оглашении, на уровне слов, а не силы. Без религиозной интуиции, созревающей в безмолвии, такое оглашение или не будет принято, или будет принято на уровне духовно-культурных ценностей. Нужна нравственная подготовка, нужны религиозные искания, необходима борьба со страстьми и гордыней, чтобы подготовить себя к принятию христианства, чтобы почувствовать его возрождающую силу. Иначе Христос будет стучаться в закрытую дверь.

Особенно губительно действуют безнравственные сцены на детей, которые с молчаливого согласия родителей сидят вместе с ними (иначе родителям пришлось бы или выключить телевизор, или удалить детей из дома на многие часы, поэтому родители предпочитают делать вид, что они не замечают детей, смотрящих телевизор за их спиной). Дети еще меньше, чем взрослые, могут регулировать свои чувства, поэтому после духовного растления у телевизора воспримут христианство как запретительную систему, с прямым или молчаливым протестом против нее. Нам могут возразить, что иные телевизионные программы чисты и нравственны, но на самом деле это далеко не так. Если в передачах занимались бы только морализацией, то телевизоры вообще не покупали бы. Посмотрите на лица сидящих у телевизора. Что вызывает их наибольший интерес — морализация или гангстеры и приемы дзюдо? Если зерна цветов и сорняка смешать вместе и бросить в землю, то можно быть уверенным, что сорняк заглушит цветы. У телевизора вырастаем человек с подавленной духовностью. В лучшем случае он воспринимает религию как нравственно-культурную и историческую ценность, что в сущности является религией без Бога. Поэтому телевизор калечит детские души. Телевизор отнимает у детей детство, делает их из младенцев сразу же стариками — детей без детства и чистоты!


Религия —это тайна, телевизор тайну превращает в рекламу. Литургия не может быть воспринята как визуальное представление; это мистическое повторение Голгоф-ской жертвы, к созерцанию и участию в которой в древние времена допускались только после подготовки, только члены Церкви, не находящиеся под эпитимией. Литургия — это схождение Духа Святаго и преображение человеческой души. Неужели же телевизор может зафиксировать схождение благодати?!

Телевизор внес в дома верующих людей кощунственные кинофильмы о Христе Спасителе. Искусство артистов перевоплощаться, умение забыть себя, отождествить себя с тем, кого играют, показывает отсутствие всякого религиозного чувства или искаженную религиозность актера, отождествляющего себя со Христом. Сатана сказал: я — Бог. Адам сказал: я хочу быть без Бога, как бог. Артист говорит: я хочу показать через себя миру Христа Спасителя. Значит, этот артист уверен, что он может думать как Христос, любить как Христос, действовать как Христос. Это большее богохульство, чем примитивная и пошлая антирелигиозная пропаганда. Сегодня артист играет гангстера, завтра апостола, послезавтра, может быть, Рейгана или товарища Камо! Но наша психика, восприняв в подсознании опошленный театром образ, по законам ассоциаций и аналогии в мышлении наложит этот лживый образ, как клеймо, на святыню.

Телевизор — враг, с которым нельзя договориться. Его агрессия не имеет меры и предела. Если пустыня Сахара расширяется со скоростью пяти километров в год, то телевизор победным маршем идет по всей планете, иссушая последние источники и родники, загрязняя, затаптывая последние оазисы духовности.

Скоро человеку не надо будет посещать друзей, ехать на конференции, приходить в школы для занятий: он сможет сделать это, управляя телевизионной системой, оставаясь в собственном доме. Человек останется в миру, как в пустыне, холодной ко всему и чуждой для всех.



ისე ინფორმაციის გაგებაზე - ეჭვი მეპარება უკვე ტელევიზიით რომ რაიმე სიმართლე გაიგო, ვის როგორც აწყობს ისე აშუქებს თემას... აქ სხვას გადმოსცემენ, იქ სხვას ერთი და იგივე საკითხის შესხებ