რომელი ცოდვები გამოისყიდა ქრისტემ, ჩვენ ხომ ისევ ცოდვილები ვართ და ვკვდებით პარამეტრები

[emanuel kant]

1.ქრისტემ რომელი ცოდვებისგან გვიხსნა.
2.აღდგომისას ვინ აღსდგება ყველა?

[athos]

"... გამოხსნის ცნება, როგორც გაზიარებისა... გულისხმობს,რომ ქრისტემ მიიღო არამხოლოდ დაცემამდელი, არამედ დაცემული ადამიანური ბუნება,... თუ ქრისტე მიიღებდა ადამიანის ცოდვით დაცემამდელ ბუნებას... მაშინ მას ვერ შეძრავდა ჩვენი უძლურობის განცდა და არც ყველაფერში გამოიცდებოდა ზუსტად ისე, როგორც ჩვენ, ასეთ შემთხვევაში კი ჩვენი მაცხოვარიც არ იქნებოდა" და იმოწმებს გრიგოლ ღვთისმეტყველი " რაც არ მიუღია ის არ განკურნებულა" და პავლეს ორ ციტატას
15 Ибо мы имеем не такого первосвященника, который не может сострадать нам в немощах наших, но Который, подобно нам, искушен во всем, кроме греха. (ებრ. 4:15)
და 21 Ибо не знавшего греха Он сделал для нас жертвою за грех, чтобы мы в Нем сделались праведными пред Богом. (II კორ. 5 : 21)

მთელი ეს ციტატა თუ ზოგიერთ უარგუმენტო ფრაზას არ ჩავთვლით, არ ეწინაღმდეგება ამას:

იესო ქრისტემ უცოდველი ადამიანურობა მიიღო

პავლე მოციქულის ეპისტოლედან მოყვანილი ეს მუხლი კი:
Ибо не знавшего греха Он сделал для нас жертвою за грех, чтобы мы в Нем сделались праведными пред Богом
პირდაპირ ეთანხმება.

ვინც არ იცის, იმათ გასაგონად ვიტყვი, რომ არსებობს უყვედრებელი ვნებულებანი, რომლებიც დამახასიათებელია ადამიანის დაზიანებული ბუნებისათვის, როგორიცაა შიმშილი, წყურვილი, დაღლა, ხრწნადობა, სიკვდილი და ასე შემდეგ,. ეს ყველაფერი მცხოვარმა ნებსით აიღო თავის თავზე. იგი რომ მემკვიდრეობით პირველქმნილი ცოდვის მატარებელი ყოფილიყო, მაშინ ამ უყვედრებელ ვნებულებებს იგი ბუნებითად მიიღებდა და არა ნებსით.
ზუსტად ამაზე წერს იოანე დამასკელი თავის "მართლმადიდებელი სარწმუნოების ზედმიწევნით გადმოცემაში":
მართლაც, არაფერი იძულებითი არ განიჭვრიტება მასთან დაკავშირებით, არამედ ნებაყოფლობითია ყოველივე, რადგან ინება რა, მოშივდა, ინება რა, მოსწყურდა, ინება რა, შეეშინდა, ინება რა, მოკვდა.


მაცხოვარმა მიიღო ეს უყვედრებელი ვნებულებანი ნებსით. როგორც პირველქმნილი ცოდვის არმქონეს, მას შეეძლო თავისუფალი ყოფილიყო მათგან, მაგრამ ჩვენს გამო მან ნებსით თავს იდვა დაზიანებული ბუნების ეს შედეგები. (ამ ვნებულებებს უყვედრებელი ქვიათ, რადგან მათი აღძვრა ცოდვით ქმედებასთან არ არის დაკავშირებული).

აქედან გამომდინარე ოპონენტის მიერ მოწოდებული ციტატა:
- მაშინ მას ვერ შეძრავდა ჩვენი უძლურობის განცდა -
ვერ იქნება არგუმენტი, რადგან მაცხოვარს ქონდა უძლურების განცდა, შიმშილისაც და ა.შ, ზემოთ დასახელებული მიზეზის გამო და არა იმიტომ რომ იგი ადამის ცოდვის მტარებელი იყო.
ასევე არც გრიგოლ ღვთისმეტყველის გამონთქვამი "რაც არ მიუღია ის არ განკურნებულა" არ ამაგრებს ოპონენტის პოზიციას.
მაცხოვარმა ნებსით მიიღო ის ადამიანური უძლურებანი, რომელთა აღძვრაც ცოდვით ქმედებასთან არ იყო დაკავშირებული.

მიქაელ პომაზანსკი თავის დოგმატურ ღვთისმეტყველებაში წერს:
V მსოფლიო კრებამ დაგმო თეოდორე მოპსუესტიელის ცრუსწავლება. იგი ამტკიცებდა თითქოს იესო ქრისტესთვის უცხო არ იყო შინაგანი ცდუნებანი და ვნებათა ჭიდილი. თუ საღვთო წერილი ამბობს, რომ ძე ღვთისა მოვიდა „ხორცთა მათ ცოდვისათა“ (რომ. 8,3), ამით მხოლოდ ხაზს უსვამს, რომ ეს ხორცი ჭეშმარიტად კაცობრივი იყო. მაგრამ იგი არ ატარებდა ცოდვას, პირიქით, სრულიად სუფთა იყო ყოველგვარი ცოდვისგან, პირველქმნილი იქნებოდა იგი თუ ნებელობითი. უფალი თავისი მიწიერი ცხოვრების ჟამს ყოველგვარი ცოდვიანი სურვილისა და შინაგანი ცთუნებისგან თავისუფალი იყო.