![]() |
სტუმარს სალამი ( შესვლა | დარეგისტრირება )
![]() |
დეკ. ირაკლი |
![]()
პოსტი
#1
|
Member ![]() ![]() ჯგუფი: მოძღვარი პოსტები: 608 რეგისტრ.: 10-August 07 მდებარ.: Tbilisi წევრი № 2,589 ![]() |
.....
|
![]() ![]() |
leluka |
![]()
პოსტი
#2
|
![]() ♥-ლელუკა-♥ ![]() ![]() ![]() ჯგუფი: Members პოსტები: 5,677 რეგისტრ.: 24-January 07 წევრი № 907 ![]() |
likka
ციტატა არ ვიცი, შეცვლა არ ქვია ამას ალბათ, მაგრამ რასაც ჰქვია სულიერი მოძღვარი ჩემთვის გახდა მამა ანდრია (ჩვენი ფორუმელი)... არაფერი ამდაგვარ არასდროს არ მიმიღია საკუთარი მოძღვრისგან. არც განკითხვით ვამბობ, არც წყენით, უბრალდო ფაქტია რა. და დავეთანმხები k@the-ს. რომ ასე ბავშვობაში რომ გარემოებებიდან გამომდინარე მიხვალ და ეტყვი - "მამაო, მინდა ჩემი სულიერი მოზღვარი გახდეთო", ხშირად და ძალიან ხშირად არ ამართლებს (მგონი)... ეს იგივე, როცა გყავს მეგობარი, სისხლით და ხორცით შეზრდილი, აი ბავშვობიდან, ლამის აკვნიდან ერთად რომ მოდიხართ, აღმოაჩენ რომ ვერ უგებთ ერთმანეთს და ორივე წვალობთ, მაგრამ მიანც რომ ებღაუჭებით ერთმანეთს, და იმ მცნებას ჯერ კიდევ მეგობრობა რომ ჰქვია....და არსებობს კიდე, უკვე არჩეული, შერჩეული და დანახული მეგობარი - სულიერი მეგობარი... ეს ორი სხვადსასხვა რამეა, და როგორც პირველი მეგობრობის შემთხვევაში იტანჯება ადამიანი, ისევეა მოძღვართანც, რომელსაც ბოლომდე ვერ ეხსნება, და იმასავ ვერ იღებს რაც სჭირდება...მე ორივე გამოვცადე, მეგობრის დაკარგვაც და სულიერი მოზღვრის აღმოჩენაც...მთავარია, როგორც მამა ანდრიამ მითხრა - არა მოძღვრის შეცვლა, არამედ "რწმენის მარცვალ-მარცვალ შეგროვება" - თავისი წილი მადლი ყველა მოძღვარს აქვს რავიცი აუ ლიკაააა, ჩემი მეორე მე ხომ არ ხარ -------------------- ადამიანი რომ მარტო გულით იყვარებდეს ადამიანს და გონება არაფერ შუაში იყოს დამიჯერეთ განშორება აღარ იქნებოდა ...
|
![]() ![]() |
მსუბუქი ვერსია | ახლა არის: 7th July 2025 - 06:33 PM |
მართლმადიდებლური არხი: ივერიონი
ფორუმის ელექტრონული ფოსტა: იმეილი