რას წერენ ჩვენზე პრესაში, დიდი მადლობა ყველას პარამეტრები

[ნათია]

"ადამიანები, ვინც გამოეხმაურებიან ნატვრის ავტორებს და ნატვრის ახდენაში დაეხმარებიან მათ, მოხსენიებული იქნებიან პატრიარქის მიერ აღვლენილ სადღესასწაულო წირვების დროს."

აი ჩვენი ქველმოქმედების შედეგიც "კვირის პალიტრა"-ში, ასევე დაიბეჭდა "ყველა სიახლე"-ში პარასკევის გამოცემაში, სამწუხაროდ დამავიწყდა, მალე დავდებ


"კვირის პალიტრა"




ჩვენს ფორუმსაც მოიხსენებს ლოცვებში ჩვენი უწმიდესი

დიდი მადლობა ყველა ფორუმელს

შეგიწიროთ უფალმა

P.S ყველაზე მეტად მიხარია ამ ადამიანებს რომ დავეხმარეთ, მერე კი ჩვენი ფორუმის სახელი რომ დაფიქსირდა

[ნათია]

კვირის პალიტრაში №1(723) 5 - 11 იანვარი 2009


გამოქვეყნდა წერილი "ზღაპარი სიკეთისა"

იყო და არა იყო რა. იყო დიდ დიღომში ეკლესია წმინდა ილია მართლისა. ამ ეკლესიის მოძღვარი და მრევლი ყველანი ახალგაზრდები იყვნენ. ბევრი იფიქრეს თუ ცოტა, გადაწყვიტეს, გაჭირვებულებს დახმარებოდნენ. მისწერეს ინტერნეტით წერილი მთელ საქართველოსა და მსოფლიოს - სადაც ქართველები ხართ, შემოგვიერთდით, ობლებსა და გაჭირვებულებს ერთად დავეხმაროთო.

მერე ზღაპარი, თვითონაც რომ არ ელოდნენ, ისე გაგრძელდა: ახლა უკვე ასეულობით არიან და უამრავ სიკეთეს აკეთებენ. ეს პატარა ამბებიც ზღაპრებს რომ ჰგავს, მათი საქმიანობიდან არის ამოკრეფილი. ოღონდაც ძალზე მცირე, თუმცა სიკეთეს ისედაც არ უნდა ბევრი ლაპარაკი.

... პირველი წერილი ლილიანამ მისწერა თანატოლებს: «ჩემი მეზობელი, 12 წლის გიორგი ძალიან ავად არის. დედამისმა მითხრა, თუ ოპერაცია არ გაიკეთა, მოკვდებაო. აუცილებლად საზღვარგარეთ უნდა წავიდეს. ოპერაციის ფულს ჯანდაცვის სამინისტრო აძლევს, მაგრამ გზის ფული არ აქვს. გთხოვთ დაეხმაროთ»...

იმ საღამოს ახალგაზრდები ქუჩაში შეხვდნენ ლილიანას. ზოგი ერთმანეთს არ იცნობდა, მაგრამ სიკეთეს რა ნაცნობობა სჭირდება. ახლა გიორგი თხუთმეტის არის და... ჯანმრთელადაა.

მერე დათო იყო: «გთხოვთ დამეხმაროთ: მოხუცი ბებია და ავადმყოფი დედა მყავს. დედას წამალი სჭირდება, მაგრამ ფული არ გვაქვს». დათოს დიდი ხნის ძებნის შემდეგ მიაკვლიეს და... ახლა დათოს დედაც ჯანმრთელია.

...ახალი წლის ღამეს ერთი დიდი მაღაზია თითქმის დაცალეს, ჩანთებში ჩაალაგეს და მანქანაში რომ ჩასხდნენ, კიდეც გათოვდა. მარტყოფშიც თოვდა, ბავშვთა სახლი თოვლში იყო ჩაფლული. ბავშვები შინ არ იყვნენ, სტუმრებს გზაში უნდა დავხვდეთო, სირბილით სდიეს მანქანას... იმ საღამოს ფეიერვერკებით განათდა ობლების სახლი და თვალები, რომლის დავიწყება არ შეიძლება.

...ახლა იმ მოხუცზე გიამბობთ, ზაჰესთან, ტყის პირას, ქოხში მარტო რომ ცხოვრობს. ტყეს დიდი არ ეთქმის, მაგრამ იმხელა მაინც არის, საბრალო მოხუცმა ფიჩხი შეაგროვოს და გათბეს. მის პატარა ქოხს მთელი დღე დაეძებდნენ და იპოვეს. ფანჯრების ნაცვლად ცელოფანები ჰქონდა გაკრული, კარის მაგიერ - ფიცრები...

გამოვიდა კატო ბებო კოჭლობით. არ დაიჯერა, - განა მართლა ვინმეს შევეცოდეო?

...ისე როგორ მოხდება, რომ ამისთანა მადლმა ფეხზე არ დაგვაყენოს! ხვალ სხვები დაიზრდებიან - წინ სანთელი, უკან - გზა ნათელი. ახლა ნათელმირონობის სანთელზეც უნდა გიამბოთ და ნათლულებზე - მთლად ახალდაბადებულებზე, ავტობუსებში რომ ჰყავდათ დედებს გულში ჩაკრული. კი, ასეც იყო ომის დღეებში: თბილისის ქუჩებში ავტობუსები იდგა და ავტობუსებში - ახალშობილები. ერთი მხოლოდ ოთხი დღისა. დაბომბვა რომ დაიწყო, ერთი გოგონა ერთი დღის იყო. ექიმებმა, - არ მოგვიკლანო, მისი დედიკო საწოლიდან ააყენეს და თხრილში ჩააწვინეს, თხრილიდან - ავტობუსში. ავტობუსი სამი დღე ქუჩაში იდგა. ჩვილი ძუძუს სწოვდა. დედა ტიროდა. მაგრამ აბა, ანგელოზები რისთვის არიან - მოვიდნენ და ჩვილი შეიფარეს, დაბანეს, მონათლეს. განა მარტო ის ერთი - სხვები.

...რაც გიამბეთ, ეს ზღაპარი აქ არ სრულდება. ისე, როგორც ყველა ზღაპრის მიღმა, მის უკანაც იმედი დგას... ფერიები და ჯადოქრები არასოდეს ქრებიან. უბრალოდ მათ სხვადასხვა სახე აქვთ და სხვადასხვა ადგილზე შეიძლება შეგხვდნენ. ამ შემთხვევაში ინტერნეტში ეძებეთ მისამართით: www.church.ge მართლმადიდებლური ფორუმი. და თუ თქვენც სურვილი გექნებათ, შეუერთდით. შეგიძლიათ ობლებს 1 ლარი შესწიროთ. «მაგთის» ნომრებზე 200-329; «ჯეოსელის» ნომრებზე 700-580.