მწერლობა და რწმენა , რელიგიური შინაარსის ლექსები და მოთხრობებ პარამეტრები

[athos]

НА СТРАСТНОЙ

Еще кругом ночная мгла.
Еще так рано в мире,
Что звездам в небе нет числа,
И каждая, как день, светла,
И если бы земля могла,
Она бы Пасху проспала
Под чтение псалтыри.

Еще кругом ночная мгла.
Такая рань на свете,
Что площадь вечностью легла
От перекрестка до угла,
И до рассвета и тепла
Еще тысячелетье.

Еще земля голым-гола,
И ей ночами не в чем
Раскачивать колокола
И вторить с воли певчим.

И со Страстного четверга
Вплоть до Страстной субботы
Вода буравит берега
И вьет водовороты.

И лес раздет и непокрыт,
И на Страстях Христовых,
Как строй молящихся, стоит
Толпой стволов сосновых.

А в городе, на небольшом
Пространстве, как на сходке,
Деревья смотрят нагишом
В церковные решетки.

И взгляд их ужасом объят.
Понятна их тревога.
Сады выходят из оград,
Колеблется земли уклад:
Они хоронят бога.

И видят свет у царских врат,
И черный плат, и свечек ряд,
Заплаканные лица -
И вдруг навстречу крестный ход
Выходит с плащаницей,
И две березы у ворот
Должны посторониться.

И шествие обходит двор
По краю тротуара,
И вносит с улицы в притвор
Весну, весенний разговор,
И воздух с привкусом просфор
И вешнего угара.

И март разбрасывает снег
На паперти толпе калек,
Как будто вышел человек,
И вынес, и открыл ковчег,
И все до нитки роздал.

И пенье длится до зари,
И, нарыдавшись вдосталь,
Доходят тише изнутри
На пустыри под фонари
Псалтырь или апостол.

Но в полночь смолкнут тварь и плоть,
Заслышав слух весенний,
Что только-только распогодь -
Смерть можно будет побороть
Усильем воскресенья.

პასტერნაკი

[mekaje]

წმიდა მამის გრიგოლ ფერაძის პოემა "რომელნი ქერუბიმთას" დასაწყისი:

რომელნი ქერუბიმთა საიდუმლოთ ვემსგავსებით _
და ცხოველსმყოფელსა სამებასა სამწმიდასა არსობასა გალობასა შევსწირავთ _
ყოველივე მსოფლიო დაუტეოთ ზრუნვაი!
უცხოეთში მყოფს როდესაც სევდა ნისლი ბურუსი გულს დამიბურავს
არვინ მყავს ახლოს: ვისაც გავენდო ვინც გამიდევნის სულიდან ურვას.
ვისწრაფი ისევ შენსკენ მშობელო, შენ გაქვს წამალი კურნება არსის
ჩემო სამშობლოვ, ჩემო სოფელო, შენ მომარიდე დავიდან თარსი!
მსურს დაბრუნება. აქ დავიღალე, როგორც მოხუცი წელთა სიმძიმით.
ქუჩამ გამცვითა, ღრიალმა ძრწოლამ და სიყვარული ჭუჭყში ჩავაგდე
ჩემო მშობელო მოვილტვი შენსკენ უშენოდ ყოფნა დღეს მე აქ მიმძიმს.
მომეცი ხელი, რომ ფეხზედ დავდგე!
და საღამო რომ მოგვევლინება _ მზე რომ განდევნის ყველა მახილველს
ოცნების ფრთები მე შემებმება და შენსკენ ვიწევ.
მე შენთან ვარ იქ. არ შეუდრკები მაშინ მახვილებს
და გადავკოცნი სამშობლო მიწებს.
.............................................
.............................................

წიგნიდან წმიდა მღვდელმოწამე გრიგოლი (ფერაძე)
"მამაო ჩვენოს" განმარტება
ქადაგებები
ნარკვევები