![]() |
სტუმარს სალამი ( შესვლა | დარეგისტრირება )
![]() |
აბე |
![]()
პოსტი
#1
|
![]() აბესალომ ![]() ![]() ![]() ჯგუფი: Members პოსტები: 1,705 რეგისტრ.: 14-December 08 მდებარ.: თბილისი წევრი № 6,107 ![]() |
ამას წინათ მეგობარს ვესაუბრებოდი, რომელიც მეუბნებოდა, რომ დღეს ადამიანების უმრავლესობა, რომლებიც დადიან ეკლესიაში, თავს მრევლად მიიჩნევენ და თითქოს ჭეშმარიტად მართლმადიდებლები არიან, სინამდვილეში არც კი იციან ბევრი ელემენტარული ცხოვრებისეული რამ. არ იციან როგორ უნდა ცხოვრობდეს ჭეშმარიტი მართლმადიდებელი, არ იციან ქრისტეს სწავლებები. დაუჩემებიათ რწმენა უნდა გქონდეს ძლიერიო, ამას გვასწავლიდა ქრისტეო. და მარტო ამას? მთელი სახარება ხომ სწავლებებითაა სავსე?! მათ არც წაუკითხავთ სახარება და არც წირვაზე ისმენენ. ან სულაც ისმენენ, მაგრამ არ ესმით, ან ნაწილობრივ ესმით და არ იღწვიან იმისთვის რომ სრულიად გაიგონ. წირვებზე ხშირად იცვლიან ადგილს და ხელს უშლიან სხვებს, ყურადღებას უფანტავენ... საუბარსაც არ ერიდებიან; ეკლესიაში თითქოს თავიანთი ტერიტორიული ადგილი აქვთ დასაკუთრებული და ყოველთვის იქ დგანან ღვთისმსახურების დროს, მაგრამ თუ დაიგვიანებენ და იმ ადგილას სხვა დახვდებათ იმის მაგივრად რომ აღიარონ "ჩემი ბრალია რომ დავიგვიანეო" ჩხუბს უტეხავენ "ეს ჩემი ადგილია და დამაყენეო", ნაცვლად იმისა, რომ გაჩუმდნენ და მოუსმინონ მრვდელსა თუ მედავითნეს.... იმის მაგივრად, რომ ღვთისმსახურების დროს მედავითნის, მღვდლისა და მგალობლების მიერ წარმოთქმული თითოეული სიტყვა გულში გაატარონ, ყურშიც არ ატარებენ და იმაზე ფიქრობენ, ეს მგალობლები რანაირად გალობენ, ესენი რასაა რო აკეთებენო და ა.შ....
მოკლეთ, მაგალითების მოყვანას თავს დავანებებ, რადგანაც უამრავია და მათზე საუბარი ძალიან შორს წაგვიყვანს. ჩვენ ვისაუბროთ უშუალოდ პრობლემასთან დაკავშირებით. რას იტყვით, ასეა თუ ისე, უღირსი მრევლი გვყავს და ვერსად დავმალავთ... უფრო მეტიც, მრევლის ნახევარზე მეტი ფორმალურადაა მრევლი... რას იტყვით ამ პრობლემასთან დაკავშირებით? ეკლესიაში სიარული მოდა ხომ არაა რომ მიყვე მას და იმიტომ იარო, რადგანაც სხვები დადიან?! ეკლესიაში სიარული მოდაში ყოფილაო და მეც ვივლიო. სტიქაროსნებზე საერთოდ არაფერს ვამბობ. პირადად მე ვიცი შემთხვევა, როდესაც სტიქაროსნები ეკლესიიდან გამოსვლის შემდეგ უბანში საქმეებს არჩევენ და ე.წ. ძველი ბიჭები არიან. სტიქაროსნობაც მოდაში შემოვიდა?! ძალიან აქტუალური თემაა, და საინტერესოა თქვენი მოსაზრებები... -------------------- მაშრომე საკეთილოდა,
თუნდ არ მოვიმკო ნაყოფი (ვაჟა-ფშაველა, ლექსიდან "ჩემი ვედრება") |
![]() ![]() |
მნათე |
![]()
პოსტი
#2
|
![]() Advanced Member ![]() ![]() ![]() ჯგუფი: Members პოსტები: 17,662 რეგისტრ.: 23-July 06 მდებარ.: Tbilisi წევრი № 4 ![]() |
KAIROS
არჩევანის პრობლემა ჩემთვის გამოცანაა კაიროს, ვისაც ყურები აქვს სასმენლად ისმინოსო - თითქოს ეს ყველაფერი ისეთივე მარტივია, როგორც პირის გაღება და ზიარება... გარემოებები, ფსიქოლოგიური დამოკიდებულებები, მენტალობები, სტერეოტიპები და ათასი ჯანდაბა, რომელიც ჩემ გარშემოა, მე მასუსტებს... რამ უნდა გააღვიძოს ჩემში იმხელა სწრაფვა, რომ ამ ყველაფერს ვაჯობო? როგორ შეიძლება გონებაში იშვას იმხელა აღძვრა, რომ მე ამამოძრაოს ყველაფერი იმის წინააღმდეგ რაც უკვე ჩემი ცნობიერების ნაწილია? სინდისი? სად არის ეს სინდისი კაიროს.. ყველას გეკითხებით.. განა სინდისს იმას არ ვეძახით რაც გვასწავლეს? ეს ხმა ხშირად დუმს ჩვენგან დამოუკიდებელი მიზეზების გამო.. რადგან სინამდვილეში მე იშვიათად ვაკეთებ არჩევანს, ჩემ მაგიერ მატერიული ან გნებავთ ბიო-ქიმიური პროცესი ახორციელებს მოქმედებებს... და ამ პროცესის უმართავობის გამო უნდა დავისაჯო? კი მაგრამ როგორ, როცა მე მას უბრალოდ ვერ ვმართავ.... ამაშია საქმე... მრევლი თავისით ვერაფერს იზავს - ეს შეუძლებელია! ქრისტე რისთვის მოვიდა, რისთვის გვითხრა ამ ხალხს მოუარეთო ![]() ეს მართლა მტკივა, მთელი ჩემი არსებით განვიცდი რომ ხშირად ჩემი სასმენელი არ არის ჩემი... ეს თეორიაა, რომ არა გასაკუთრებული შემთხვევები ჩემს გზას მიმართულებას ვერავინ მისცემდა... ეს "მინდა" არის ურთულესი რამ.. რამდენადაც ჩემი ნება ჩემი გამოცდილებით ნაკვებია, ჩემი ნება თუ ის მართლაც სადმე არსებობს ჩემ შიგნით დასუსტებული, დაჭრილი და მიგდებულია... მისი შესაძლებლობები კი გამოფიტული... ქრისტე ამას ხომ ხედავს? ალბათ კი... ისევე როგორც ხედავს გვინიელ პუჩას, სადღაც ჯუნგლებში... მას ქრისტეს მიღების საშუალება არ აქვს... მაგრამ აუცილებელია ჩემგან დამოუკიდებელი მიზეზები მხოლოდ გეოგრაფიულ შეუძლებლობებში მდებარეობდეს? იქნებ ჩემ გარშემოც არის ასეთი შეუძლებლობა? მაგრამ ააააარა, მისი სახელით მეტყველთ ურჩევნიათ ასეთი ადამიანები ჯოჯოხეთში გაუშვან და უთხრან რომ თქვენ "არ იღებთ ჭეშმარიტებას"... მაგრამ როგორ, როგორ უნდა მიიღო ეს ჭეშმარიტება - შინაგანი თანხმობა უკონტროლოა, უკონტროლო... -------------------- ანალოღია და ჯვარი მომიტანეთ, ვქადაგებ!
რომ გამრეცხავთ, გავიწევ :))))) |
აბე |
![]()
პოსტი
#3
|
![]() აბესალომ ![]() ![]() ![]() ჯგუფი: Members პოსტები: 1,705 რეგისტრ.: 14-December 08 მდებარ.: თბილისი წევრი № 6,107 ![]() |
KAIROS არჩევანის პრობლემა ჩემთვის გამოცანაა კაიროს, ვისაც ყურები აქვს სასმენლად ისმინოსო - თითქოს ეს ყველაფერი ისეთივე მარტივია, როგორც პირის გაღება და ზიარება... გარემოებები, ფსიქოლოგიური დამოკიდებულებები, მენტალობები, სტერეოტიპები და ათასი ჯანდაბა, რომელიც ჩემ გარშემოა, მე მასუსტებს... რამ უნდა გააღვიძოს ჩემში იმხელა სწრაფვა, რომ ამ ყველაფერს ვაჯობო? როგორ შეიძლება გონებაში იშვას იმხელა აღძვრა, რომ მე ამამოძრაოს ყველაფერი იმის წინააღმდეგ რაც უკვე ჩემი ცნობიერების ნაწილია? სინდისი? სად არის ეს სინდისი კაიროს.. ყველას გეკითხებით.. განა სინდისს იმას არ ვეძახით რაც გვასწავლეს? ეს ხმა ხშირად დუმს ჩვენგან დამოუკიდებელი მიზეზების გამო.. რადგან სინამდვილეში მე იშვიათად ვაკეთებ არჩევანს, ჩემ მაგიერ მატერიული ან გნებავთ ბიო-ქიმიური პროცესი ახორციელებს მოქმედებებს... და ამ პროცესის უმართავობის გამო უნდა დავისაჯო? კი მაგრამ როგორ, როცა მე მას უბრალოდ ვერ ვმართავ.... ამაშია საქმე... მრევლი თავისით ვერაფერს იზავს - ეს შეუძლებელია! ქრისტე რისთვის მოვიდა, რისთვის გვითხრა ამ ხალხს მოუარეთო ![]() ეს მართლა მტკივა, მთელი ჩემი არსებით განვიცდი რომ ხშირად ჩემი სასმენელი არ არის ჩემი... ეს თეორიაა, რომ არა გასაკუთრებული შემთხვევები ჩემს გზას მიმართულებას ვერავინ მისცემდა... ეს "მინდა" არის ურთულესი რამ.. რამდენადაც ჩემი ნება ჩემი გამოცდილებით ნაკვებია, ჩემი ნება თუ ის მართლაც სადმე არსებობს ჩემ შიგნით დასუსტებული, დაჭრილი და მიგდებულია... მისი შესაძლებლობები კი გამოფიტული... ქრისტე ამას ხომ ხედავს? ალბათ კი... ისევე როგორც ხედავს გვინიელ პუჩას, სადღაც ჯუნგლებში... მას ქრისტეს მიღების საშუალება არ აქვს... მაგრამ აუცილებელია ჩემგან დამოუკიდებელი მიზეზები მხოლოდ გეოგრაფიულ შეუძლებლობებში მდებარეობდეს? იქნებ ჩემ გარშემოც არის ასეთი შეუძლებლობა? მაგრამ ააააარა, მისი სახელით მეტყველთ ურჩევნიათ ასეთი ადამიანები ჯოჯოხეთში გაუშვან და უთხრან რომ თქვენ "არ იღებთ ჭეშმარიტებას"... მაგრამ როგორ, როგორ უნდა მიიღო ეს ჭეშმარიტება - შინაგანი თანხმობა უკონტროლოა, უკონტროლო... მნათე, ჯიგარო... ეხლა რაღაცას გეტყვი და არ გეწყინოს კარგი? მე შენი დამოძღვრა კი არ მინდა. ამის უფლებას ჩემს თავს არც მივცემ და არც გაკადრებ. ჩვენმა სულიერმა მოძღვრებმა დაგვმოძღვრონ. უბრალოდ საკითხის გარჩევას განვაგრძობ ჯიგარო ![]() შენ ამბობ, რომ სათქმელად ადვილია, მაგრამ შესასრულებლად ძნელი და ამის მიზეზებიც ნათლად ჩამოაყალიბე. სინამდვილეში შენ იგივეს ამბობ რაც მე ვთქვი იმხელა პოსტში. -იგივესო? -დიახ იგივეს. შენ არ ინდომებ, რომ შენი ნება აკონტროლო. ეს არ არის სიტყვების თამაში. შენ თქვი "გარემოებები, ფსიქოლოგიური დამოკიდებულებები, მენტალობები, სტერეოტიპები და ათასი ჯანდაბა, რომელიც ჩემ გარშემოა, მე მასუსტებს... " ეგ შენ არ უწევ წინააღმდეგობას, თორემ ხალხი ახერხებს ამას. შენ არ გიცდია. ამბობ რომ ამათ გამო(რაც ჩამოთვალე) შენი ქცევა ხშირად უკვე განსაზღვრულია. მაგრამ როცა შენ გადაწყვიტე ეკლესიური ცხოვრების დაწყება, გარკვეულწილად ხო შეცვალე შენი ცხოვრება. გარკვეულწილად მაინც ხო განსაზღვრავ ხოლმე შენს ქცევას და ფიქრებს ქრისტეს სწავლებით. შეიძლება ეს რთული პროცესი იყოს, მაგრამ ამის გამო არ უნდა დავნებდეთ არასდროს. მოინდომე შენ მხოლოდ. თქვი, რომ არაფერი არ განსაზღვრავს შენს ქცევებს, შინაგან ფიქრებს, თანხმობებსა თუ წინააღმდეგობებს და საერთოდ ყველაფერს. არაფერი არ განსაზღვრავს ამათ. მხოლოდ და მხოლოდ შენზეა ეს დამოკიდებული. მაპატიეთ ამ ტერმინისთვის მაგრამ, ფეხებზე დაიკიდე გარემოებაც, მენტალობებიც, ტრადიციებიც, სხვათა შეხედულებებიც. ეს გაგიკეთებია როდესმე? გულწრფელად რომ მიპასუხო, ალბათ მეტყვი "არა". რატომ არ გაგიკეთებია, იმიტომ რომ არ მოგინდომებია. არ დაგიწყია ძებნა და ვერც იპოვიდი ბუნებრივია. მაგრამ მინდა გითხრა. ახლა შენ როდესაც ამ საკითხზე საუბრობ, ეს უკვე ძებნის პროცესია. პირადად მე სულ უკმაყოფილებას გამოვთქვამ, რროდესაც ჩემს გარშემო მყოფნი ისე არ იქცევიან და ისე არ აზროვნებენ, როგორც ჭეშმარიტი ქრისტიანი უნდა იქცეოდეს და აზროვნებდეს. სულ ვესაუბრები მათ. შეიძლება შენც. ხოდა რაღა გინდა. აბსოლუტურად სრულყოფილი არც მე ვარ და არც შენ და არც არავინ. გარკვეული დოზით ყველანი დავდივართ ხოლმე ეკლესიაში ფორმალურად. ყველანი ვსაუბრობთ ხოლმე იშვიათად თუ ხშირად წირვის დროს და ა.შ. ეს იმიტომ რომ სრულყოფილნი არ ვართ. ასე რომ, ნუ გადაუწურავ ასე იმედს შენს თავს. მოდი ვისწრაფოთ ყველამ სრულყოფილებისთვის, ვინც ფორმალურად და არაფორმალურად დავდივართ ეკლესიაში, ყველამ! აბე სისულელე დაწერა თუ სიჭკვიანე, მარტო მნათეს არ ეხებოდა თხოვნა კულტურული მიმართვებისა. მასეთი კამათით ვერსად ვერ მივალთ. ჭეშმარიტებამდე კი საერთოდ. კაი მართალი ხარ.... ცოტა ზედმეტი მომივიდა ვაღიარებ. ბოდიში. ;( -------------------- მაშრომე საკეთილოდა,
თუნდ არ მოვიმკო ნაყოფი (ვაჟა-ფშაველა, ლექსიდან "ჩემი ვედრება") |
![]() ![]() |
მსუბუქი ვერსია | ახლა არის: 15th August 2025 - 02:57 AM |
მართლმადიდებლური არხი: ივერიონი
ფორუმის ელექტრონული ფოსტა: იმეილი