გამოკითხვა მონარქიაზე, და თავად-აზნაურობაზე პარამეტრები

[ვეშაპო]

ეს თემა თბილისის ფორუმზეც გავხსენი და საკმაოდ დამაფიქრებელი შედეგები მივიღე იმ ფორუმისთვისაც კი.

http://forum.ge/?f=29&showtopic=33926651&st=0

30 %-ს უნდა მონარქია (ამან გამაკვირვა. უფრო ცოტას ველოდი)
62 %-ს არ უნდა. არანაერი მონარქია

აქ როგორი მდგომარეობაა?

პირადად მე დიდად არ მანაღვლებს ეს საკითხი, მაგრამ მაინც კონსტიტუციურ მონარქიას მივეცი ხმა.

[კანონისტი]

თუ იგივეა, მაშინ რაში გვჭირდება მეფე, თუ მის გარეშეც განხორციელდება საპარლამენტო მმართველობა?

საქმე ისაა, რომ დემოკრატიული პრინციპების თანახმად, ქვეყანაში უნდა იყოს ხელისუფლების სამი შტო:
1. საკანონმდებლო
2. აღმასრულებელი
3. სასამართლო

თითოეულ ხელისუფლებას ჰყავს თავისი მეთაური - პარლამენტის თავმჯდომარე, პრემიერ-მინისტრი და უზენაესი სასამართლოს თავმჯდომარე.

მაგრამ,

არსებობს აგრეთვე სახელმწიფოს მეთაურის ცნება, რადგან სახელმწიფო ერთიანი ორგანიზმია და მას ერთი მეთაური სჭირდება. ერთ სახელმწიფოს სამი მეთაური არ შეიძლება ჰყავდეს.

ამ დროს დგება მეორე პრობლემაც - ერთი მეთაური უკვე ერთგვარად ჩრდილს აყენებს "დანაწილების პრინციპს", რადგან იგი, გინდა არ გინდა, ზემოდან ექცევა ამ სამ შტოს, ანუ არის ხელისუფლებათა ერთგვარი უზურპაცია.

ამიტომ, თანამედროვე სახელმწიფოთმცოდნეები და იურისტები შეთანხმდნენ, რომ სასურველია, ეს ერთი მეთაური იყოს ნაკლები უფლებების მქონე და პოლიტიკურ ბატალიებში ჩაერთოს მხოლოდ კონსტიტუციით განსაზღვრულ განსაკუთრებულ შემთხვევებში.

სწორედ ამ იდეოლოგიით მივიდნენ საპარლამენტო მმართველობამდე.

ახლა რაც შეეხება იმას, თუ ვინ უნდა იყოს მეთაური.

თუ გადავხედავთ ევროპულ სახელმწიფოებს, საპარლამენტო წყობის ქვეყნებში უფრო მეტად გავრცელებულია მონარქია, ვიდრე რესპუბლიკა. ამასთან, ზოგ რესპუბლიკებს აქვთ ამ წყობისათვის კონკრეტული მიზეზი:

გერმანია, ავსტრია - აქ არსებობდა უამრავი სამეფო გვარი, ოდენბურგები, შლეზვიგ-ჰოლშტაინები, ჰოხენცოლლერები და სხვები კიდევ. >>> საქართველოს ეს პრობლემა არ აქვს

იტალია - კაცობრიობის წინაშე ჩადენილი დანაშაულისათვის (მუსოლინის მხარდაჭერა), სავოის დინასტია გაძევებულ იქნა იტალიიდან დაბრუნების უფლების გარეშე. >>> არც ეს პრობლემაა ჩვენთან

საბერძნეთი - მსგავსი მიზეზი, + ის, რომ ბოლო სამეფო გვარი საბერძნეთში გერმანული იყო.

შვეიცარია - არის კონფედერაციული, ანუ ხელოვნურად შექმნილი სახელმწიფო, რომელსაც მეფე არასდროს ჰყოლია.

აღმ. ევროპის ქვეყნები - ერთიანი სამეფო გვარის არქონა, კომუნისტური რეჟიმის გამო წყვეტა (თუმცა ბულგარეთი აქ გამონაკლისია).

დანარჩენი საპარლამენტო ქვეყნები, რომლებსაც ასეთი კონკრეტული ანტიმონარქიული მიზეზი არ აქვს, თითქმის ყველა სამეფოს სახით არსებობს (ბრიტანეთი, ესპანეთი, ჰოლანდია, ბელგია, შვედეთი, ნორვეგია, დანია....)

ამასთან:
1. საქართველოს ჰყავს ევროპაში არსებულ დინასტიათაგან უძველესი სამეფო გვარი
2. საქართველოს ჰყავს მხოლოდ ერთი სამეფო გვარი
3. საქართველოში მონარქიის გაუქმებაც და რესპუბლიკური წყობაც გარეშე ძალის მიერ მოხდა (1801 და 1917 წწ.), ამიტომ, ისტორიული სამართლიანობისათვის სხვა თუ არაფერი, რეფერენდუმი უნდა ჩატარდეს, სადაც ხალხი გადაწყვეტს, რომელი წყობა უნდა მას.

მაგრამ მხოლოდ ტრადიციის თვალსაზრისით და ისიც მაშინ, თუ მონარქი ნორმალურია, მაგრამ მე არჩევა მირჩევნია ვიდრე დაყენება და იმ ერთის ყურება

ეს პირადი აზრია. მე მირჩევნია, რომ ბაგრატიონები იყვნენ მეფეები, ვიდრე პარლამენტის არჩეულ სიმბოლურ პრეზიდენტს ვუყურო.

არ მიყვარს როცა დემაგოგიაზე გადადიხარ...

არა, დემაგოგია არ იყო. ისე, საზოგადოდ აღვნიშნე.