სამყაროს კვლევის უძირო სიღრმეები, კოსმოლოგია, ასტროფიზიკა, ინჟინერია და ა.შ. პარამეტრები

[გიორგი]

ამ თემაში ვიმსჯელოთ კაცობრიობის მიღწევებზე სამყაროს კვლევის საქმეში. ვისაუბროთ ყველაზე უფრო თანამედროვე თეორიებზე და ჰიპოთეზებზე. აგრეთვე დავდოთ ფოტო, ვიდეო და აუდიო მასალა შესაბამისი პროფილით.

აგერ არის ტელეარხ - National Geographic - ის მომზადებული ძალიან საინტერესო და მაღალი დონის ფილმი: "მოგზაურობა სამყაროს კიდისკენ" (ინგლისურ ენაზე, 12 ნაწილად)


Journey to the Edge of the Universe


Journey to the Edge of the Universe 1/12
Journey to the Edge of the Universe 2/12
Journey to the Edge of the Universe 3/12
Journey to the Edge of the Universe 4/12
Journey to the Edge of the Universe 5/12
Journey to the Edge of the Universe 6/12
Journey to the Edge of the Universe 7/12
Journey to the Edge of the Universe 8/12
Journey to the Edge of the Universe 9/12
Journey to the Edge of the Universe 10/12
Journey to the Edge of the Universe 11/12
Journey to the Edge of the Universe 12/12

P.S. უყურეთ აუცილებლად, და მერე ვიმსჯელოთ...

[გიორგი]

წკაპო

ისინი უფრო მათემატიკური ამონახსენებია ვიდრე რეალური ობიექტები

საქმეც ამაშია.

სივრცე-დროის სინგულარობები სინამდვილეში ჰქმნიან უსასრულო სიმკვრივისა და სიმრუდის გრავიტაციულ „ჭებს“...

ჰოდა, გრავიტაციული სინგულარობებიც მხოლოდ ფურცელზე არსებობს.

საკითხავი ის არის მართლა არსებობს თუ არა ისეთი სუპერმასიური მატერია (სხეული) რაც რეალურად გამოიწვევს გრავიტაციული სინგულარობის მოვლენას პრაქტიკაში.

თავისთავად, მატერიის ძალიან მკვრივი უბნები და ობიექტები იარსებებს, გრავიტაციული ლინზის ეფექტი მიზერულად მცირე მნიშვნელობით მზესაც კი შეუძლია გამოიწვიოს, სეკუნდის მეასედი ნაწილებით "გაამრუდოს" შორეული ვარსკვლავების სინათლე.

თეთრი ჯუჯები, ნეიტრონული ვარსკვლავები, ყველაფერი ეს გვეუბნება რომ ზემკვრივი მატერია არსებობს.

...მაგრამ საიდან ვიცით, რომ რეალურად არსებობს ის ობიექტები, რომლებიც ვთქვათ და შვარცშილდის ამონახსნებმა დაუშვეს?

დედამიწა რომ შეუქცევადად შავ ხვრელად გადაქცევისკენ წავიდეს, შესაბამისი შვარცშილდის რადიუსი რამოდენიმე მილიმეტრია სულ, რამდენად რეალურია მატერიის ამხელა კონცენტრაცია???

[წკაპო]

წკაპო

საქმეც ამაშია.

ჰოდა, გრავიტაციული სინგულარობებიც მხოლოდ ფურცელზე არსებობს.

საკითხავი ის არის მართლა არსებობს თუ არა ისეთი სუპერმასიური მატერია (სხეული) რაც რეალურად გამოიწვევს გრავიტაციული სინგულარობის მოვლენას პრაქტიკაში.

გადაგვარებულ აირსა და ჩანდარსეკარის მასაზე მოკლე რეფერატს ნუ დამაწერინებ.

სეკუნდის

სათხოვარი მაქვს, ენას მოვუფრთხილდეთ: წამი რითია ურიგო?

თავისთავად, მატერიის ძალიან მკვრივი უბნები და ობიექტები იარსებებს, გრავიტაციული ლინზის ეფექტი მიზერულად მცირე მნიშვნელობით მზესაც კი შეუძლია გამოიწვიოს, სეკუნდის მეასედი ნაწილებით "გაამრუდოს" შორეული ვარსკვლავების სინათლე.

გრავიტაციული ლინზის ეფექტს ნებისმიერი მასა იწვევს, ეფექტის სიდიდე მასის სიდიდის პირდაპირპროპორციულია, ამიტომ მზეცო, რომ ამბობ, იქ „ც“ სრულიად ზედმეტია.

თეთრი ჯუჯები, ნეიტრონული ვარსკვლავები, ყველაფერი ეს გვეუბნება რომ ზემკვრივი მატერია არსებობს.

...მაგრამ საიდან ვიცით, რომ რეალურად არსებობს ის ობიექტები, რომლებიც ვთქვათ და შვარცშილდის ამონახსნებმა დაუშვეს?

შავი ხვრელები ხომ არსებობენ?

დედამიწა რომ შეუქცევადად შავ ხვრელად გადაქცევისკენ წავიდეს, შესაბამისი შვარცშილდის რადიუსი რამოდენიმე მილიმეტრია სულ, რამდენად რეალურია მატერიის ამხელა კონცენტრაცია???

ვინაიდან შავი ხვრელების არსებობა დადასტურებულად მიიჩნევა, ამიტომ მასის „ამხელა კონცენტრაცია“ სრულიად რეალურია. ხოლო თუ იმას გულისხმობ, თუ რამდენად რეალურია რომ დედამიწა შვარცშილდის რადიუსამდე შემცირდეს, მაშინ სხვა საქმეა და ამაზე მოკლედ ასე ვიტყოდი:
თითქმის გამორიცხულია, დედამიწის მასა ძალიან პატარაა ჩანდრასეკარის მასასთან შედარებით - ანუ თავისით ასეთი შეკუმშვა გამორიცხულია და სხვა რა უნდა მოხდეს, ვერ წარმომიდგენია.