ქალები წმ. წერილში, დედათა სახე ბიბლიაში პარამეტრები

[KAIROS]

ბევრი საკითხია ძალიან ბევრი, რომელიც უბრალოდ არ ჩანს ან ნაკლებად ჩანს წმ. წერილში, მინდა ბიბლიისეულ დედებზე ვისაუბროთ, ბიბლიაში მოხსენიებულ ქალებზე, ბევრი მათგანი უბრალოდ ნახსენებია, ან მხოლოდ სახელი ან გაკვრით, მაგრამ ამ ზოგადი ინფორმაციის უკან დიდი ისტორიაა, ქალური სიძლიერეც, სიმორცხვეც, სიყვარულიც, ტროა და სამოთხე დაიკარგა ქალის გამო, და ქალთა უკეთილშობილესმა არსებამ ხსნა მოგვივლინა, ქალის უჩვეულო და აღმატებული მაგალითია წმ. მარიამ ეგვიპტელი, დაცემიდან უზარმაზარ სიწმიდემდე, ჩვენ ახლა ვერ ამოვწურავთ ამ თემას, თორემ შუშანიკიდან ქეთევანამდე მაგალითებს რა გამოლევს, დარეჯან დედოფლიდან ვიდრე 1921 წლის 23 თებერვალს დაღუპულ მარო მაყაშვილამდე, ექვთიმესა და ილიას ცოლებიდან ჩვენს საყვარელ დედიკოებამდე, ჩვენს ულამაზეს ფორუმელ დედებზე და უნაზეს გოგონებამდე, ჰოდა ამ ყველათა წმიდა წინასახე ბიბლიაშია, დაწყებული ევადან მოსეს დამდე, კარავში ჩუმად გაცინებულ სარადან ან იაკობის საყვარელ ცოლამდე...

მოკლედ გავიხსენოთ ქალები წმ. წერილში, ისინი ხშირად საზოგადოების ცხოვრებაში აქტიური მონაწილოებას ღებულობდნენ, მეტიც მოსეს და-მარიამი ისაა, ვინც გადარჩენილ ებრაელ ერს ღვთის დიდების სიმღერას პირველი შემოსძახებს:
19. როცა შევიდნენ ზღვაში ფარაონის ცხენები ეტლებითა და მხედრებითურთ, ზღვის წყლები მიაქცია მათზე უფალმა, ხოლო ისრაელიანები მშრალად გავიდნენ ზღვაში.

20. აიღო ხელში დაფდაფი მირიამ წინასწარმეტყველმა, აარონის დამ, და მიჰყვნენ მას დედაკაცები დაფდაფებით და დააბეს ფერხული.

21. ასე შეუძახა მათ მირიამმა: უმღერეთ უფალს, რადგან დიდად განდიდდა იგი; ცხენი და მხედარი ჩაჰყარა ზღვაში.

არ ყოფილა, მიუხედავ აზიური ცხოვრებისა ბიბლიაში ქალები განრიყულები, საოცრად უყვარდა ისრაელის მსაჯულს თავისი ერთადერთი ქალიშვილი:

34. შინ მობრუნდა იფთახი მიცფაში და, აჰა, როკვით გამოეგება თავისი ასული დაირით ხელში. ეს ერთი ჰყავდა, მის გარდა არც ვაჟი ჰყავდა და არც ქალი

მეტიც, ქალები წინასწარმეტყველები იყვნენ ძველ აღთქმაშიც და ახალშიც:

14. მივიდნენ ხილკია მღვდელი, ახიკამი, ყაქბორი, შაფანი და ყასაია ხულდასთან, წინასწარმეტყველ ქალთან, რომლის ქმარი შალუმი, თიკვა ხარხასის ძის ძე, სამოსელთა მცველი იყო. ქალი იერუსალიმში, მეორე უბანში, ცხოვრობდა და დაელაპარაკნენ მას.

15. უთხრა ქალმა: ასე ამბობს უფალი, ისრაელის ღმერთი: უთხარით იმ კაცს, რომელმაც ჩემთან გამოგგზავნათ.

ნეემია 6 : 14

14. ღმერთო ჩემო, მათი ამ საქმეებისაებრ გაიხსენე ტობია და სანბალატი, აგრეთვე ნოყადია, წინასწარმეტყველი ქალი, და სხვა დანარჩენი წინასწარმეტყველები, მე რომ მაშინებდნენ.


და ჩვენი უფლის მირქმის წინასწარმეტყველი ანა

36. და იყო ანნა წინაწარმეტყუელი, ასული ფანოელისი, ტომისაგან ასერისა. ესე გარდასრულ იყო დღეთა მრავალთა და ცხორებულ იყო ქმრისა თანა შჳდ წელ სიქალწულითგან თჳსით. 37. და ესე იყო ქურივ ვითარ ოთხმეოც და ოთხის წლის, რომელი არა განეშორებოდა ტაძრისა მისგან მარხვითა და ვედრებითა და მსახურებითა ღამე და დღე. 38. ესე მასვე ჟამსა შინა მოიწია და აღუვარებდა ღმერთსა და ეტყოდა მისთჳს ყოველთა, რომელნი მოელოდეს გამოჴსნასა იერუსალჱმს შინა.


გავაგრძელებ;

იხარეთ;

კაიროსი!

[KAIROS]

ბიბლიაში იმდენი ქალია მოხსენიებული, იმდენი იმდენიიიი
რომ ალბათ მარტო მნიშვნელოვანს გამოვყოფთ, ხო?

რათქმაუნდა, უბრალოდ გავიხსენებთ, იქნებ მერე განმარტებებიც დავძებნოთ. ახლოს უნდა გავიცნოთ ბიბლიისეული ქალები, ძალიან საინტერესო მომენტია, ბიბლია უფრო მკაცრი სჩანს და ამ სიმკაცრეში თავიანთი მშვენება და სინაზე შეაქვთ, როგორც ღვთისმშობელს განკითხვის ან ვედრების ხატში..

ევას საქციელში ბევრ ქალურ თვისებას ხედავენ განმარტებლები, კერძოდ
გველთან საუბრისას, მან ღმერთის სიტყვები გააბუქა და ზედმეტი აკრძალვა " არ შეეხოთ" დაამატა
"გვითხრა ღმერთმა; არ გაეკაროთ, თორემ მოკვდებითო. " (დაბ.3:3)
როცა უფალს ადამისათვის მსგავსი რამ არ უთქვამს:
"16. გააფრთხილა უფალმა ღმერთმა ადამი, უთხრა: ყველა ხის ნაყოფი გეჭმევა ამ ბაღში.

17. მხოლოდ კეთილის და ბოროტის შეცნობის ხის ნაყოფი არ შეჭამო, რადგან როგორც კი შეჭამ, მოკვდებით." ( დაბ. 2 თავი)
შემდეგ გამოყოფენ სხვა ხასიათსაც კერძოდ თვალის მიერ ცდუნებას
"6. როცა დაინახა დედაკაცმა, რომ კარგი იყო საჭმელად ის ხე, რომ თვალწარმტაცი და საამური სანახავი იყო, მოწყვიტა ნაყოფი და შეჭამა."
და სწორედ ქალი აღმოჩნდა ის გზა, რომლითაც გველის შხამი მივიდა კაცამდის:
მისცა თავის კაცს და კაცმაც შეჭამა.
დაბადების 3 თავის 13 მუხლში ვკითხულობთ ერთადერთ პასუხს, რაც ევამ უფალს გასცა, ამის შემდეგ და მანამდის სულ ადამი საუბრობს, და ეს პასუხი ევასი ასეთია, რატომ ჩაიდენე ეს საქციელიო, ეკითხება უფალი:
"თქვა დედაკაცმა: გველმა შემაცდინა და მეც შევჭამე. "
ეს პასუხიც ქალურია, მოკლე, დარცხვენილი, იგი ადამივით პირდაპირ არ ეუბნება უფალს "შენ რომ დედაკაცი მომიყვანე" , მაგრამ არც სინანულს ამჟღავნებს... და მისი სასჯელი მტკივნეული შობაა, თუმცა მანამ "დედაკაცის თესლი" ეწოდება მას ვინც გველს დაამარცხებს, და დაცემის შემდეგ შეიძენს
სახელს "ევა" სიცოცხლე, რადგან სწორედ მისგან უნდა გავრცელებულიყო სიცოცხლე "20. უწოდა ადამმა თავის დედაკაცს ევა, რადგან იგი გახდა ყოველი ცოცხალის დედა. "
ევას შემდეგიგამოჩენა რაც გვხდება ბიბლიაში არის შვილთა შობა, კაენის, აბელის და შეთის, შესაბამისად არაა მოხსნებული ქალთა შობა.
მაგრამ როგორც კი ირღვევა უფლის მიერ დაწესებული მონოგამია, ანუ ერთცოლიანობა, მაშინვე მოიხსენება მათი სახელებიც:
"მოიყვანა ლამექმა ორი ცოლი; ერთს სახელად ერქვა ყადა, მეორეს - ცილა."
და პირველად ჩნდება დიალოგი ქმარსა და ცოლს ( აქ ცოლებს ) შორის:
"23. უთხრა ლამექმა თავის ცოლებს, ყადას და ცილას: ისმინეთ ჩემი, ლამექის ცოლებო, ყურად იღეთ ჩემი ნათქვამი ... "
სამწუხაროდ შემდეგი ხსენება ქალებისა, ისევ ცუდ მოვლენას უკავშირდება, როცა შეთის შთამომავლობა ქალების გარეგნული სილამაზის გამო აერევა კაენის ტომს და საბოლოოდ წარღვანმდე მიდის მსოფლიო
"2. დაინახეს ღვთისშვილებმა, რომ მშვენიერნი იყვნენ ადამიანთა ასულები და მოჰყავდათ ცოლად, ვისაც ვინ მოეწონებოდა. "(დაბ.6 თავი)
შემდეგ ქალების სახელები დიდხანს არ მოიხსენება, მეტიც როდესაც მოსე (ხუთწიგნეულის ავტორი) შთამომავლობას ჩამოთვლის პირდაპირ კაცზე ამბობს "შვაო" "ქუშმა შვა ნებროთი"...
ასე მივდივართ დაბადების მე-11 თავამდე, სადაც მსგავსადაა დაწერილი:
" თერახმა შვა აბრამი, ნახორი და ჰარანი; ჰარანმა შვა ლოტი. " მაგრამ აქ უკვე შემოდიან ქალები თხრობაში და შემდეგში გავაგრძელებ...